САЙТ ПОЛЬСКОЙ СЛУЖБЫ ГЕНЕАЛОГИИ И ССЫЛКИ НА ПОЛЬСКИЕ АРХИВЫ

Ищу прабабушку Рубан Лутицию Юхимовну.

Здравствуйте, подскажите как можно узнать информацию о родственниках. Они жили во время войны в Польше. Гурский Юлиан Александрович. Гурский Юзик Григорович. Помогите найти родственную связь. Где можно найти информацию?

Здравствуйте! У меня такой вопрос - моя Бабушка родиласьв польше в 1943 году. Можно ли найти по ней ккие то документи?? Или во время войны все было уничтожено?? спасибо

Labux71 написал:

[q]

[/q]

На основании информации из
http://antologifo.narod.ru/pages/list/histore/ist1PonB.htm
" С 29.04.1878 г. - 7-й Понтонный батальон, в составе двух рот. (ПВМ119)
Расквартирован в с. Помехово (Варшавский ВО). (РСВ)
В 1888 г. - батальон переведен в кр. Новогеоргиевск = Modlin (Варшавский ВО). "
много браков с окружающей сельской местности, где солдаты были размещены или жил 7-й Понтонный батальон, вы можете найти в православном приходе Кельн Aleksandrowo
http://metryki.genbaza.pl/genbaza,detail,264043,2
и те файлы, которые относятся к солдатам 7-й Понтонный батальон
последний акт нижней
http://metryki.genbaza.pl/genbaza,detail,264043,3
Здесь вы искать записей актов
http://metryki.genbaza.pl/genbaza,list,263831,1
(Примечание- скопировать ссылки, приведенные в полном объеме, а затем вы будете ОК)
или здесь же
Zespół: 503/D- Akta stanu cywilnego cerkwi prawosławnej Męczennicy św. Aleksandry Carycy w Koloniach Rosyjskich
http://metryki.genealodzy.pl/ar2-zs503d

Немного истории города Pomiechowo и крепости Pomiechówek
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pomiech%C3%B3wek
" Po powstaniu listopadowym rząd carski, aby zapobiec w przyszłości potencjalnemu wsparciu powstańców przez okoliczną ludność, postanowił osiedlić kolonistów rosyjskich z guberni pskowskiej na terenie gminy Pomiechówek. W 1839 koloniści rosyjscy zostali osiedleni w Stanisławowie, wtedy zwanym Kolonią Aleksandryjską, Kosewku, Szczypiornie, Błędowie, Woli Błędowskiej i Nowym Modlinie.

Cerkiew prawosławna Św. Aleksandry męczennicy w Stanisławowie (Kolonii Aleksandryjskiej) została zbudowana w latach 1844-1846 według projektu Jana Jakuba Gaya. Na terenie Twierdzy Modlin była jeszcze druga cerkiew św. Jerzego, wyświęcona 7 lipca 1837. W 1884 cerkiew odwiedził car Aleksander III, a w 1889 car Mikołaj II. Wspólnota prawosławna w Stanisławowie liczyła wówczas ok. 1000 osób, głównie Rosjan. Cerkiew po przebudowie funkcjonuje w Stanisławowie do dnia dzisiejszego. Jest to prawdopodobnie najdalej na zachód wysunięta cerkiew prawosławna zbudowana dla osadników rosyjskich w Polsce i w Europie. W Modlinie Nowym jest też do dziś [url=cmentarz prawosławny.

Powstanie styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku. Ze względu na liczną obecność wojska w twierdzy Modlin, działania powstańcze nie były prowadzone na terenie gminy Pomiechówek.

Znaczenie Pomiechówka wzrosło w związku z budową Kolei Nadwiślańskiej w latach 1874 – 1877. Koncesja na budowę została wydana 22 lutego 1874, a kolej została oficjalnie oddana do użytku 17 sierpnia 1877. Była to 3 duża linia kolejowa w Królestwie Polskim, po kolei warszawsko - wiedeńskiej i warszawsko - petersburskiej. Okoliczna ludność była zatrudniana przy budowie linii kolejowej i dużego mostu w Modlinie, wówczas jednego z większych na terenie Imperium Rosyjskiego, zyskała też na wykupie gruntów. Łączyła Warszawę z Mławą i Prusami, stacja graniczna była wówczas w Mławie. Miała bardzo duże znaczenie strategiczne dla przemieszczania armii, handlu i rozwoju terenów zlokalizowanych w jej pobliżu. Stacje znajdowały się w Pomiechowie, Modlinie, Nowym Dworze, Jabłonnie i Nasielsku. Zbudowane zostały mosty - kolejowy i drogowy - na rzece Wkrze.

W latach 1883 – 1888 zbudowany został pierwszy pierścień fortów twierdzy Modlin, w tym największy fort III Pomiechówek. Fort ten miał własne połączenie kolejowe z twierdzą Modlin i majątkiem w Pomiechówku, na terenie którego była jednostka wojskowa. Lasy wokół Pomiechówka podzielone były na majoraty dla wysokich rangą wojskowych z Modlina, którzy lubili tu polować. W Pomiechówku ustanowiono nadleśnictwo.

W 1887 roku Pomiechowo należało do gmin średniej wielkości. Na terenie gminy było 456 domów i około 4500 mieszkańców. Obszar gminy wynosił 10 198 mórg. W gminie znajdował się kościół katolicki, cerkiew prawosławna w Stanisławowie, wówczas zwanym Kolonią Aleksandryjską na cześć cara, ewangelicki dom modlitwy, urząd leśny - nadleśnictwo, urząd gminy, sąd, stacja kolejowa. Działały także przedsiębiorstwa: fabryka zapałek, fabryka odlewów żelaznych Kopelmana w miejscowości Myza pod Zakroczymiem, jaka działała w latach 1861 – 1888 i produkowała pociski artyleryjskie, 2 cegielnie, jedna w Kosewie, młyn wodny z poziomym kołem w Kosewku i 5 wiatraków.

Na terenie gminy działało 6 szkół i 11 karczem. W skład gminy wchodziły wtedy następujące wioski: Kolonia Aleksandryjska, Aleksandrowsk, Bronisławka, Brody – Cesarski dar, obecne Pomiechówek - Brody - Parcele, Brody, Budy, Czarnowo, Dmitriew, Falbogi Borowe, Gałachy, Głowaczyzna, Kosewo Polskie, Kosewo, Kikoły, Kosywek, Modlin Nowy, Modlin Stary, Myza, Orzechowo, Pomiechowo, Starostwo Zakroczym, Szczypiorno, Utrata, Wólka Kikolska, Grabowa, Zakroczym, Wójtostwo i Zakroczym Kępa. Jak wynika ze spisu oprócz terenów, które po dziś dzień znajdują się na terenie gminy Pomiechówek miała ona zdecydowanie większy zasięg terytorialny na cały Modlin i Zakroczym.

Administracyjnie Twierdza Modlin podlegała gminie Pomiechówek. W samym Pomiechowie według spisu powszechnego z 1887 była parafia, urząd gminy, szkoła, dwie karczmy, stacja kolei. W 51 domach mieszkało 422 mieszkańców. Parafia składała się wyłącznie z mniejszych właścicieli posiadających od kilku mórg do 3 włók ziemi. Należała jednak „do zamożniejszych w kraju dzięki oszczędności i pracy mieszkańców” – według Słownika geograficznego ziem polskich wydanego w roku 1887. "

Здравствуйте! Мой прадед Войцех Посел 1871 г.р. был уроженцем п. Янгрот, Олькушского уезда Келецкой губернии. Его отец был Станислав Посел а вот фамилия матери Марианны в документах записана неразборчиво: "...хальская", первые буквы размыты. Возможно ли в архиве найти запись о бракосочетании, чтобы установить ее фамилию? Кроме того, мой прадед Войцех вступал в брак с моей прабабушкой - уроженкой п. Вискитки Блонского уезда Варшавской губернии Валерией Висневской в 1905 году уже в Самарканде. Ее родители - Иван Висневский и Ева Левандовская. В связи с чем и в какие годы поляки могли переселиться в Среднюю Азию? Насколько я знаю, это не единичные случаи и таких в начале 20 века насчитывались тысячи.