Пионтковские

На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!

snegir написал:

[q]
[/q]

пока не обнаружил, но есть записи о трех лицах из Кишенева конца 19-начала 20 вв.

а когда упоминается Иоанн Константинович ?

Czuryłowie herbu Korczak[edytuj]

(Przekierowano z Czuryłowie)

Herb Gorajskich – "Korczak"

Czuryłowie (Czyryłowie) – polski ród szlachecki posługujący się herbem Korczak. Bezpośrednio wywodzi się z rodu Gorajskich, takie miano przyjął jeden z synów Aleksandra Gorajskiego, czasem określany jako Jędrzej a czasem jako Iwo.

Pierwszym z Czuryłów noszącym ten przydomek, o którym wspomina genealogia jest Jędrzej, syn Aleksandra Gorajskiego[1]. Po raz pierwszy szlachcic ten określany czasem jako Jan ze Stojanic otrzymał w 1448 roku za zasługi od Kazimierza IV Jagiellończyka puste dobra Lachnowo, Siedlec, Nababin i Dolinę w powiecie Kamienieckim.

Drzewo genealogiczne

Gorajscy

Jędrzej Czuryło

Jan Michał

Jędrzej

Jan

Mikołaj

Jędrzej

Piotr

Stanisław

Marcin

Marcin

Marcin

Jerzy

Marcin

Mikołaj

Mikołaj

Erazm

Stanisław

Jędrzej

Mikołaj

Stanisław

1.Skocz do góry ↑ Stanisław Kazimierz Kossakowski: Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich. Warszawa: Drukarnia Gazety Codziennej, 1859.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Czurylowie

Венчание 1906 год.

Aleksander Gorajski (także Aleksander z Goraja, zm. po 1448) – szlachcic herbu Korczak.
Był synem Iwana z Klecia, a bratankiem Dymitra z Goraja (Dymitra Gorajskiego), podskarbiego, a później marszałka koronnego, który nie mając synów, zapisał część swych dóbr 4 bratankom. Aleksander otrzymał Goraj z przynależnymi wsiami.
Aleksander brał udział w wielkiej wojnie z Krzyżakami 1409-1411 i bitwie pod Grunwaldem, gdzie według Kroniki Jana Długosza stał na czele trzeciej chorągwi. Później walczył też w bitwie pod Koronowem w 1410, i jak stwierdza Jan Długosz należał do najwaleczniejszych rycerzy.
Ostatnia wiadomość o nim pochodzi z 11 lutego 1448, gdy występował jako świadek w sądzie we Lwowie. Pozostawił 4 synów: Jana, Mikołaja, Aleksandra i Andrzeja.

Aleksander Gorajski | Źródła w Internecie | cyclopaedia.net
pl.cyclopaedia.net/wiki/Aleksander_Gorajski‎

Allexandri Pyathkowsky, 1445 год, Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp., т.14, с.176

Alleksandr Pyathkowski, Grodek Capitanius Львова во времена Свидригайло 1432-1452,
Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp., т.14, сc.IX, 575
http://www.wbc.poznan.pl/dlibr...&tab=3

Gsa. Anna heres de Rzeshow et Pyathkowa consors gsi. Iohannis Sapyensky, a nobili
Sigismundo Pyathkowsky in mutuum recepit triginta et sex flor. Vngar., in quibus dat intromissionem in quique kmethones cum quique laneis possessionatis in Pyathkova videlit Martinum Pyathek cum uno laneo, Mathiam Zak cum medio laneo, Laurencius Pyathek cum laneo, Iohannes Mathva cum medio laneo, Iohannes Thlvsto cum laneo, Mathias Franth cum laneo. Isti kmethones Sigismundo debent solvere avenam, ligna et gallos, caseos ; eciam Sigismundus de tota villa Pyathkova debet recipere censum.

Anna de Pyanthkova de Pyathkowa (de Rzeshow), упоминается в 1468,1470 гг., Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp., c.54,55, 79

Sigismundus Pyathkowsky, упоминается в 1470 г., Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp.,, т.16, c.79

Же́шув (польск. Rzeszów, по древнерусски Ря́шев) — город на юго-востоке Польши, административный центр Подкарпатского воеводства. Расположен на реке Вислоке (приток Сана).

snegir написал:

[q]
в Кишинёве упоминается также Иоанн Константинович Пионтковский, коллежский регистратор(1906г).
[/q]

Пионтковский И.К., Адрес-Календарь Бессарабской губернии, 1910

↑ Długosz 389. — Uchwały tego zjazdu w Radomsku, — czyli pierwszej konfederacyi szlachty polskiej po śmierci króla, — dochowały się w oryginale. Jestto pergamin z przywieszonemi do niego 29 pieczęciami. (Vol. leg. I, 58. — Bandtkie: Jus pol. 187, przedruk z poprzedniego dosłowny, oraz u Herbuta, u którego na marginesie jest przy tem akcie napis: „Ta konfederacya zwana Kaptur.“ — K. d. Wp. III 1804). — Wystawcami tego dokumentu, a więc obecnymi w Radomsku, byli: wojewodowie Wincenty poznański i Sędziwój kaliski; kasztelanowie: Jan kaliski, Sędziwój nakielski Andrzej szremski, Mojek biechowski, Krystyn zbąszyński; podkomorzowie: Świętosław poznański, Mikołaj kaliski, Ubysław cześnik kaliski, Wyszota stolnik, Kunat podsędek kaliski, oraz szlachta: Józef z Grodziska, Wyszota z Kurnika, Piotr Dembicki, Tomisław z Wyskoci, Dobrogost Radomicki, Dobrogost Włościejowski, Szczedrzyk Dupieński, Piotrko Sosnicki, Mikołaj Piotrkowski, Włodzimierz Borzujewski, Jasiek Wielowiejski, Szymon Gronowski, Piotrek Zawadzki, Mieczko Kretkowski, Niczko Kaczkowski, Jan Popczycz, Tomisław Waszkowski, Mścigniew Piątkowski, Janusz Jarogniewski, Wojciech z Goraja. Wszyscy ci panowie, oraz cała społeczność wielkopolska, dają obietnicę całej społeczności szlacheckiej ziem krakowskiej, sandomierskiej, sieradzkiej i łęczyckiej, w osobach Jana, biskupa krakowskiego, Dobiesława kasztelana i Spytka z Melsztyna, wojewody krakowskiego, Jana wojewody i Jana kasztelana sandomierskich i Jana, kasztelana wojnickiego, że dochowają wierności i posłuszeństwa tej córce zmarłego króla Ludwika, która będzie przeznaczona im na królową i w Polsce pozostawiona, stosownie do poprzednich umów i zapisów, oraz że zgodnie i jednomyślnie powstaną przeciwko każdemu, kto będzie się temu postanowieniu sprzeciwiał; królestwa zaś bronić będą przed każdym, — „ktoby, poza granicami przebywając, dobra kościelne lub granice królestwa, gdy jeszcze król nie będzie koronowany“ — poważył się napadać.

Агафья (Аграфена в монашестве) Чуриловна, сестра Александра Ивановича з Горая (ум.1427) , жена Федора Даниловича, князя Острожского

Федор Данилович Острожский (* 1360 - 1446) - князь, луцкий воевода, староста, православный монах и святой. ( 1386 - 1392 гг.)

Положил прочное основание земельному богатству своего рода. 1385 года Чурило-Бродовский записывает (дарит) ему свое родовое имение Бродов, чтобы князь, его жена и потомки "печаловалы са душою моей и жоны моее душой". В 1386 г. грамотой, данной 11 мая в Луцке, Владислав II Ягайло и завоевавший на Волыни места, занятые венграми, Витовт отдали в наследственное владение город Острог с уездом и городами же Славой, Корцем и Хлопотиним князю Федору Даниловичу с его потомством. (В других источниках - подтвердил его права на Острог и, сверх того, дал ему города Корец и сослав со многими селами

Князь Федор Острожский получил популярность в войне русско-литовского князя Свидригайло против польского короля Владислава, мужественно защищая Волынь от поляков. В 1432 году Федор Острожский и его союзники на реке Мурафа окружили поляков и только маленькая кучка спаслась, бежав из Галичины. В 1433 году В.Ф. Острожский после кровопролитного боя взял Каменецкий замок.

Боролся на стороне Яна Гуса против Тевтонского ордена, сам воевал со своим отрядом в Грюнвальдской битве в 1410 г.

Витовт в 1396 г. увеличил его владения. Во время борьбы Витовта со Свидригайло за Волынь Федор стал на сторону последнего и в 1420 г. освободил его из заключения в Кременецком замке. После смерти Витовта Федор употребил все усилия, чтобы возвести на престол Свидригайло, нанес полякам целый ряд поражений и отнял у них Подолию и Волынь.

Воевал на стороне таборитов. В конце своей жизни (по одним данным - ок. 1441, по другим - ок. 1440 г.), кн. Федор Острожский бросил свои светские дела и постригся в монахи Киево-Печерского монастыря под именем Феодосий. Жил он в Дальний Феодосиевой пещере, где и похоронен, скинчавшы монахом. В конце XVI - начале XVII в. был канонизирован. 1638 году Афанасий Кальнофийський свидетельствовал, что "Преподобный Феодор открыто почивает в Феодосиевой пещере в целом теле". Днями памяти преподобного Феодосия Острожского совпадает с Днем Независимости Украины - 24 августа (по ст. ст. 11 августа) и 10 сентября (по ст. ст. 28 августа). Принят к лику святых.

Lublins. 78

GORAJ
(1377 Goray alio nomine Lada) zamek i klucz.

Własn. szlach. 1377 Ludwik Węgierski nadaje br. Dymitrowi z Klęcia podskarbiemu Królestwa i Iwanowi zamek G. wraz z w. Łada, Radzięcin, Chrzanów, Zwoła, Kocudza, Biała, Branewka i Zdziłowice na pr. średzkim (Mp III 893). Dymitr z G. 1364-70 i 1377-93 podskarbi, 1390-1400 marszałek Królestwa (PSB X 61). 1387? Władysław Jagiełło zatwierdza podział między br., na mocy którego zamek G. z kluczem przypada Dymitrowi (ZDM VI 1523). 1389 Władysław Jagiełło potwierdza nadanie kr. Ludwika z 1377 r. (ZDM VI 1554). 1400 ugoda między Beatą wd. po Dymitrze a jego synowcami Aleksandrem, Prokopem-Prociem, Andrzejem i Mikołajem, na mocy której zamek G. z przynależnościami przypada Beacie i jej córkom Annie, Elżbiecie i Katarzynie, aż do ich dojścia do lat sprawnych (SP VIII 10 344-5, 10 412). 1401 dział między w/w: Beacie i jej córkom G. z przynależnymi wsiami, Prociowi i jego br. klucz Szczebrzeszyn. O przynależności lasu Ruski Bór orzeknie Jakusz tenut. zw. Wojewoda (SP II 733). 1405 dział między w/w: córkom Dymitra → Kraśnik, synowcom zamek G. z miastem i w. Chrzanów, Łada, Radzięcin oraz klucz Szczebrzeszyn (SP II 1093, ZDM VI 1678). 1410-21 Aleksander z G. łowczy lub. (ZDM VI 1752, SP II 1793), wyst. do 1428 bez tytułu (ZL II 138-145, Błędny biogram w PSB VIII 282). 1428 Władysław Jagiełło zakazuje sądzić spraw Małgorzaty wd. po Aleksandrze z G. przez 1 rok od jego śmierci (ZDM VII 2027). 1415 Iwan z G. i Klecia (SP II 1375). 1428 Jan, Aleksander, Mikołaj, Henryk, Andrzej, ss. Aleksandra i Małgorzaty (ZL II 166-225). 1441-51 Jan Gorajski z G. (ZL I 7-231, IV 42). 1441-5 Aleksander z G. (ZL I 7-231). 1443-66 Mikołaj Gorajski z Turobina, dz. 1/2 zamku G. (ZL I 180, IV 45-148, V 411). 1468-9 Mikołaj, Jan i Andrzej Czuryłowie z G. (ZL VIII 29-64). 1480 dz. Jan, jego dzieci: Aleksander, Jan, Zygmunt, Piotr, Anna, Zofia, Katarzyna, Jadwiga (ZPilz. XXI 515). 1481 zamek [fortalicium] Mikołaja (ZL IX 322). 1494 Jan z G. sędzia żydowski w Krakowie (AKH VIII 64), 1501 dz. Zygmunt z s. 79Klęcia (ZPilz. XXIV 467). 1508 Mikołaj Firlej wda lub., dz. G., Łady i Branwi wypłaca Mikołajowi Żółkiewskiemu chorążemu chełmskiemu 800 fl. węg. zapisanych mu przez Gorajskiego na połowie w/w dóbr (MS IV 283).

goraj - Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w ...
www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=9856‎

XIV - XXI в.в.