Юдицкие

В Вильне в Бернардинском костеле (или костеле Св. Франциска Ассизского) имеется эпитафия на могиле Владислава Юдицкого, каштеляна новогродского, сенатора ВКЛ (Памёр у жніўні 1670 года і пахаваны 16 сакавіка 1671 года).
Однако часто ошибочно пишут, что он умер в 1789 г.
В действительности, в этом году установлена только памятная доска с эпитафией на его могиле в костеле.



NEW!!!

D O M
SERCU PRAWEMU I DOŚWIADCZONEMU w WIERNOŚCI ZWIĄZKU
MAŁŻENSKGO ze KRWI I:I: W:W: IUDYCKICH
BARBARY GIEŁGUDOWY STAROŚCINY ŻMUDZKIEI
I:W: ANTONI GIEŁGUD STTA GLNY XTTWA ŻMUDZ KU POBUDCE WIERNYCH
ZA IEY DUSZĘ NA DOWÓD NIE WYGASŁEY PAMIĘCI, AFFEKTU I WDZIĘCZNOŚCI
TEN GROBOWY KAMIEN POŁOŻYŁ ROKU 1784 DNIA.24.MCA LIPCA

NIE SKARŻ O SERCE DROGIE NA SMUTNĄ ODMIANE,
ŻEŚ OD WSZYSTKICH ZOSTAŁO NĘDZNIE ODBIEŻANE,
MĄŻ CIĘ NAD SKARBY ŚWIATA DROŻEY GDY PRZEKŁADA,
NA GODNY ODPOCZYNEK W DOMU BOŻYM SKŁADA,
SPOCZNIY SKŁADZIE SZACOWNY ZA CIENIEM KAMIENIA,
DUSZE WSPIERAC BĘDĄ POBOŻNYCH WESTCHNIENIA,

Прочитал в Записках Завиши:

[q]

Między temi dwoma laty 1687 i 1688, na różnych aktach perorowałem:
5° Na weselu jpana Sołtana podkomorzego starod., z jpanną Judycką
podkomorzanką rzeczycki, dziękowałem za pannę.

[/q]

У меня есть сведения о браке Михала Леона Солтана стародубского подкомория с Юстиной Юдицкой, дочерью Станислава Михаила и Софии Копець.

А у Завиши Sołtan - stolnik starodubowski.
А от Речицы послами на сейм были:
Rzeczyca — Judycki podkomorzy rzerzycki, Judycki sędzic ziemski rzeczycki, oberszt-lejtnant.
Интересно, это один и тот же Солтан и та ли это Юдицкая?

НИАБ 1781-3-1 разводное дело Юдицких 1790 г.
Изучение этого дела избавило меня от заблуждений и ошибок в деле идентификации Екатерины Дерналович ур. Юдицкой.
Ее родители Иоахим (Ефим) Юдицкий, полковник Войск польских и владелец им. Журавичи, мать Тереса Богомолец.
Интересно, что первоначально разводились Ефим и Тереса. Но процесс развода прервала смерть Ефима, что наступила ок. 1799 г. в г. Могилеве, где он у митрополита Сестренцевича добивался развода с Тересой.
Затем с 1795 г. Екатерина Юдицкая, разводилась с Северином Дерналовичем, маршалком и стражником повета Быховского.
Состояла в блудной связи с генерал-майором Войск польских Иосифом Вищинским и от этой связи с ним прижила в 1796 г. сына Иосифа, крещеного в униатской церкви застенка Малыничи, который проживал и воспитывался в фольварке Ефимове.
Вищинский же был женат на родной сестре Дерналовича и приходился Дерналовичу не только шурином (швагером), но и двоюродным братом.
Сам же Дерналович со своим тестем Иоахимом Юдицким состоял в четвертой степени родства...

Віталь Галубовіч (Наваполацк, Беларусь)

Дакументы па гісторыі Рэчыцкага павета ў кнігах запісаў Метрыкі Вялікага Княства Літоўскага за перыяд праўлення Уладзіслава IV Вазы


Аналіз намінацыйных прывілеяў дазваляе сказаць, што ў першай палове XVII ст. у рэчыцкай павятовай земскай адміністрацыі заўважаецца значная дамінацыя прадстаўнікоў роду Юдыцкіх. Той факт, што колькасная і якасная перавага ў прасоўванні па кар’ернай лесвіцы ў Рэчыцкім павеце належала аднаму роду, увогуле не з’яўляецца выключэннем, аднак, у цэлым істотна вылучае Рэчыцкі павет у параўнанні з іншымі. З 14 намінацый па Рэчыцкім павеце, якія падпісаў Уладзіслаў Ваза і якія трапілі ў кнігі запісаў, 8 былі дадзены менавіта Юдыцкім. У другой чвэрці XVII ст. гэтаму роду належаў такі ўплывовы ўрад як павятовае падкаморства – Ераніму Юдыцкаму, а прыкладна ў канцы 1638 г. ці на пачатку 1639г. пасаду маршалка Рэчыцкага павету атрымаў Пётр Юдыцкі, хутчэй за ўсё, па Рыгоры Юдыцкім, які яшчэ 7.ІІІ.1636 г. выступаў у якасці дэпутата для карэктуры права ВКЛ ад Рэчыцкага павета4. У 1627 г. па смерці суддзі земскага Філона Юдыцкага5 пасада павятовага земскага суддзі выйшла з сферы кантролю роду Юдыцкіх, але яны часам прысутнічалі на другіх і трэціх ролях у земскім судзе павета. З 25.Х.1643 г. па авансе на рэчыцкае судзейства Мікалая Нерашынскага на пасаду падсудка кароль у Новым Двары зацвердзіў Крыштапа Юдыцкага, былога павятовага войскага6, а павятовае пісарства ад 11.Х.1627 г. і да смерці ў 1639 г. належала Багдану Юдыцкаму7. Урад харужства рэчыцкага належаў Мікалаю Юдыцкаму, намінаванаму яшчэ 17.Х.1621 г. у Львове Жыгімонтам ІІІ і прысутнаму на гэтай пасадзе ў час каралявання яго сына8. Рэчыцкае павятовае вайскоўства ў час праўлення Уладзіслава Вазы было ў поўным распараджэнні Юдыцкіх: 30.ХІІ.1627 г. па смерці Івана Солтана, рэчыцкага войскага, на гэты ўрад атрымаў намінацыю Крыштап Юдыцкі9, а пасля авансу апошняга на падсудкоўства пасада перайшла паводле прывілея ад 25.X.1643 г. да Аляксандра Юдыцкага, старасты ясвойнскага і пакаёвага двараніна караля10. З чатырох новаўведзеных Уладзіславам IV павятовых пасадаў у Рэчыцкім павеце на тры былі прызначаны Юдыцкія, што яшчэ раз даказвае спецыфічныя адносіны да гэтага роду каралеўскай улады. Так, павятовым чэснікам стаў Тамаш Юдыцкі, кавалер мальтанскі, а па яго смерці ў змаганні з туркамі11, пасаду заняў 22.ІІ.1643 г. Валерыян Юдыцкі12. Першы рэчыцкі падчашы Пётр Юдыцкі атрымаў намінацыйны прывілей 29.ХІ.1635 г. у Варшаве13, а па яго авансе на маршалкоўства пасаду заняў наступны прадстаўнік роду – Ян Юдыцкі, зацверджаны 9.I.1639 г.14 Новаўведзены ўрад павятовага скарбніка апынуўшыся першапачаткова ў Мікалая Юдыцкага, намінаванага 19.ІІІ.1636 г.15, ужо 19.ІІ.1639 г. належаў Філону Юдыцкаму16, а з 7.ІІІ.1646 г. перайшоў да Валерыяна Юдыцкага, чэсніка рэчыцкага17. Дадзеныя матэрыялы дазваляюць зрабіць некаторыя высновы. Максімальна ў 1633-1635 г.г. (да ўвядзення пасады чэсніка, падчашага, мечніка, скарбніка і лоўчага) Юдыцкім належала 5 з 9 павятовых ўрадаў, а ў 40-я гады XVIIст. яны мелі 9 з 14 наяўных на той час пасад у павеце. Адсунутымі Юдыцкія былі толькі ад аднаго ключавога земскага ўраду – суддзі. Увогуле не выклікае сумнення тое, што аванс па павятовай іерархіі часам не з’яўляўся самамэтай, а хутчэй быў дадатковай адзнакай за паслугі каралю.Такім чынам, менавіта Юдыцкія складалі ядро лакальнай палітычнай эліты Рэчыцкага павета.
Хаця падаўляючая большасць рэчыцкіх павятовых урадаў і ў першай, і ў другой палове праўлення Уладзіслава ІV Вазы належала Юдыцкім, прадстаўнікі гэтага роду не былі заўважаны на значных, тым больш сенатарскіх, пасадах па-за паветам. Толькі пазней, калі каралём быў ужо Ян Казімір Ваза, Мікалай Уладзіслаў Юдыцкі, кавалер мальтанскі і каралеўскі дваранін, які распачаў кар’еру з урада скарбніка рэчыцкага, а ў 1640 г. стаў стольнікам, нарэшце, 11.IV.1654 г. атрымаў намінацыю на цэнтральны ўрад генерала артылерыі ВКЛ і ў 1660 г. стаў наваградскім кашталянам18. Дарэчы, менавіта М.У. Юдыцкі ачольваў войскі Рэчы Паспалітай на пачатку 60-х гадоў XVII ст., якія вызвалялі Полаччыну ад рускіх19. Аляксандр Юдыцкі, які стаў войскім рэчыцкім пры Уладзіславе IV, сенатарскі ўрад менскага кашталяна атрымаў у 1672 г. падчас праўлення Міхала Вішнявецкага20.

Нашлась таки метрика о смерти Станислава Юдицкого, последнего владельца имения Камень из рода графов Юдицких!
Это большая удача.
Итак, он умер в октябре 1828 г. в м.Глуск, о чем есть запись в приходском костеле.