СОБОЛЕВСКИЕ герба ЛАДА ( SOBOLEWSKI herbu LADA).

EvgenySob написал:

[q]

Извините — не совсем понял на счёт халатности.

[/q]

Видимо, имелась в виду страница где взыскания и поощрения… там даже 8 суток домашнего ареста есть)

Klim2018, большое спасибо! Это новая ветвь общего рода!)

Marina Sobol написал:

[q]

Klim2018, большое спасибо! Это новая ветвь общего рода!)

[/q]

У меня есть ещё немного информации по этому роду.
Сейчас опубликую часть. Если заинтересует, то пишите. Опубликую и остальное.

Соболевський з П'єнтків (de Piаtkо Sobolewskі) Андрій
Йосифа і Анни Веренко син,
Стефана і N Пашковської онук.
З-поміж іншого пред'явив витяг з Видання К. Несецького, т. 4, с. 153.
Львівський земський суд, 18.11.1782.
ЦДІАЛ України. Ф. 165, оп. 6 а, спр. 32, с. 100 – 101.


Соболевський з П'єнтків (de Piеtkі Sobolewskі) Йосиф
Матея і Єфросинії з Гонсьоровських син,
Адальберта і Анни з Хроновських онук.
Замешкалий в Перемишльському циркулі.
Перемишльський земський суд, 04.10.1782.
ЦДІАЛ України. Ф. 165, оп. 6 а, спр. 29, с. 357 – 359.


Смуток І., Смуток Л. Матеріали до генеалогії шляхти Галичини. – Т. 1. Легітимації 1776-1817 рр. – Біла Церква: Видавець Пшонківський О.В., 2016. С. 394.

Sobolewo założono na ziemi nadanej w XV wieku rodowi herbu Ślepowron. W XVI należało do Kuczyńskich. Wieś wzmiankowana w dokumencie sądowym dotyczącym wymierzania gruntów w 1547 roku, w którym zapisano: a Łukasz z braćmi i synowcami, mają 100 łanów w Kuczynie Wielkim, Trojanowie, Klukowie, Sobolewie, Malinowie, Kapłani, i mają stawić 10 koni na wojnę.[1]

W I Rzeczpospolitej należało do ziemi drohickiej w województwie podlaskim.

W następnych latach oprócz działów Kuczyńskich, istniały działy Łuniewskich, ale przede wszystkim Piętków z Piętek. Według spisu podatkowego z roku 1580: Ślachetny Szymon z Piętka, dał z bracią swą (....) z Sobolewa, z włók ziemskich 1 i pół, gr. 22.

W 1600 kupił tu ziemię Szymon Piętka zwany Pąk. Jego synami byli: Antoni, Mateusz, Jan, Salomon, Stanisław i Szymon, którzy zaczęli podpisywać się jako Sobolewscy herbu Ślepowron. W następnych latach wieś zamieszkiwali liczni Sobolewscy. Część z nich z powodu braku ziemi opuściła wieś:

Jakub Sobolewski został pisarzem ziemskim, drohickim
inny Sobolewski został w 1678 roku podsędkiem ziemskim, drohickim
Mateusz, drugi syn Szymona Pąka zamieszkał prawdopodobnie w pobliżu Warszawy
synem Mateusza był Walenty, pisarz ziemski, warszawski
Stanisław, syn Walentego, podkomorzy warszawski i poseł na sejmy
Walenty Faustyn - z Piętek, herbu Ślepowron - Sobolewski, senator warszawski, poseł na Sejm Wielki, senator Księstwa Warszawskiego, minister sprawiedliwości Królestwa Polskiego[1]

Piętki-Gręzki
Piętki stanowiły okolicę szlachecką zamieszkałą przez drobną szlachtę. Pierwsze dane o istnieniu osadnictwa na tym terenie pochodzą z 1465 roku. Wtedy to notowano w zapiskach genealogicznych Wawrzyńca, dziedzica wsi Piętki (*329), pieczętującego się herbem Ślepowron. Bardzo prawdopodobne, iż miejscowa szlachta była spokrewniona z innymi tutejszymi rodami Kuczyńskich oraz Lubowickich herbu Ślepowron, ponieważ większość okolicznej szlachty posługiwała się tym właśnie herbem.
Kolejnym znanym rycerzem był Andrzej zwany Oczko, dziedzic Piętków w 1489 roku. Jego synem był Piotr wspominany w aktach ziemskich w 1509 roku. W tym samym czasie wymienia się Abrahama, Jakuba, Marcina i Piotra synów Jana. W początkach XVI wieku można również znaleźć wzmianki o Bartłomieju i jego synach: Macieju, Michale oraz Piotrze (1523) (*330).
Jak widać, początkowo znany był tylko jeden dziedzic wsi, natomiast w pierwszej połowie XVI wieku była ich już cała grupa. Trudno teraz orzec, która z kilku części okolicy szlacheckiej Piętki jest najstarsza. Prawdopodobnie Basie lub Gręzki. Pierwszy zapis z XV wieku mówi tylko o miejscowości Piętki, natomiast zapisy z XVI wieku mówią już o podziale na cztery części.
Liczny ród Piętków nie mógł pomieścić się w swoim gnieździe i część z nich zajmowała tereny wokół pierwotnej siedziby. Tak było na przykład z synem wyżej wymienionego Macieja (syna Bartłomieja), który zwał się Mikołajem i był zwany Szeliga. Założył on Piętki Szeligi. Piętkowie „skolonizowali” także pobliskie Sobolewo, dając początek sławnemu rodowi Sobolewskich herbu Ślepowron (patrz Sobolewo).
Podczas sporządzania dokumentów dotyczących unii polsko-litewskiej wymieniono w nich wielu rycerzy z tej okolicy (z Piętek Basie, Piętek Gręski, Piętek, Gręsk oraz Szelig) (*331).
Zgodnie z danymi z 1580 roku, istniała wioska Pieńki (zapewne błąd ówczesnych pisarzy) dzieląca się na części: Baśki, Gręski i Szeligi. Osobno wymieniano Oczkowiznę. Dziedziczyli tu (i płacili podatki): „Ślachetny Wawrzyniec Kostro, z cześnikami swemi, dał z włok ziemskich 2, po gr. 15. Ślachetny Matyas Pąk, z cześnikami swemi, dał z włók ziemskich 10, po groszy 15. Ślachetny Jakób Stanisławów, z cześnikami swemi z Pieńków Szeligów, z włók ziemskich 10, po gr. 15. Ślachetny Matyas Jedynak z cześnikami swemi, dał z włók ziemskich 10, po gr. 15” (*332).
Przez wieki Piętki były siedzibą drobnej szlachty. Początkowo Piętków, potem również innych szlachciców. Na przykład w XIX i XX wieku notowano tu rodzinę Tołwińskich herbu Ogończyk (*333). Przez długi czas zachowało się tradycyjne budownictwo. Zespół budynków mieszkalnych i gospodarczych z tej wsi można oglądać w skansenie w Ciechanowcu.
Piętki Gręzki w XIX wieku były ośrodkiem szkolnictwa. W latach 1868-1879 notowano tutaj rządową szkołę jednoklasową. Warto również wspomnieć, że była to najstarsza szkoła w gminie Klukowo (*334).
Słownik Geograficzny z 1887 roku w ten sposób opisuje Piętki: „- wieś i okolica szlachecka, powiat mazowiecki, gmina Klukowo, parafia Kuczyn. Posiada szkołę początkową ogólną i wiatrak. W obrębie okolicy leżą wsie szlacheckie: Piętki Basie, Piętki Gręzki, Piętki Szeligi i Piętki Żebry ” (*335).
Na przełomie XIX i XX wieku ta miejscowość stanowiła liczne skupisko ludności drobnoszlacheckiej. W 1891 roku naliczono tutaj aż 35 gospodarstw na 294 ha gruntów (średnio 8,4 ha) (*336).
W 1921 roku w tej wsi znajdowało się 37 domów z 203 mieszkańcami, w tym 4 prawosławnych (3 z nich podało narodowość białorusk&#261 (*337).
W czasie okupacji niemieckiej powstał tu tajny komplet na poziomie szkoły średniej. Prowadził go przedwojenny oficer wojsk lotniczych Leon Kłodecki (*338).



Sobolewo założono na ziemi nadanej w XV wieku rodowi herbu Ślepowron. W XVI należało do Kuczyńskich. Wieś wzmiankowana w dokumencie sądowym dotyczącym wymierzania gruntów w 1547 roku, w którym zapisano: a Łukasz z braćmi i synowcami, mają 100 łanów w Kuczynie Wielkim, Trojanowie, Klukowie, Sobolewie, Malinowie, Kapłani, i mają stawić 10 koni na wojnę.[1]
W I Rzeczpospolitej należało do ziemi drohickiej w województwie podlaskim.
W następnych latach oprócz działów Kuczyńskich, istniały działy Łuniewskich, ale przede wszystkim Piętków z Piętek. Według spisu podatkowego z roku 1580: Ślachetny Szymon z Piętka, dał z bracią swą (....) z Sobolewa, z włók ziemskich 1 i pół, gr. 22.
W 1600 kupił tu ziemię Szymon Piętka zwany Pąk. Jego synami byli: Antoni, Mateusz, Jan, Salomon, Stanisław i Szymon, którzy zaczęli podpisywać się jako Sobolewscy herbu Ślepowron. W następnych latach wieś zamieszkiwali liczni Sobolewscy. Część z nich z powodu braku ziemi opuściła wieś:
Jakub Sobolewski został pisarzem ziemskim, drohickim
inny Sobolewski został w 1678 roku podsędkiem ziemskim, drohickim
Mateusz, drugi syn Szymona Pąka zamieszkał prawdopodobnie w pobliżu Warszawy
synem Mateusza był Walenty, pisarz ziemski, warszawski
Stanisław, syn Walentego, podkomorzy warszawski i poseł na sejmy
Walenty Faustyn - z Piętek, herbu Ślepowron - Sobolewski, senator warszawski, poseł na Sejm Wielki, senator Księstwa Warszawskiego, minister sprawiedliwości Królestwa Polskiego[1]



Severin Uruski. Rodzina. Herbarz szlachty Polskiej. Warszawa. 1916
Якуб и Мартин, сыновья Яна z Piętku, 1555
София, жена Петра Bieczynskiego, бургграфа Косцианского 1625 (? линия герба Лодзя №45)
Францишек, Яцек и Казимир, сыновья Яна и Терезы Kraszewskiej, 1723
Юзеф и Ян z Piętek, легитимованы в Галиции в 1782




Piątkowski герба Szeliga
z Piętek
в Пржемыльском воеводстве


T. Gajl, "Polskie Rody Szlacheckie i Ich Herby", Białystok, Wydawnictwo Benkowski, 2000
Spis rodow podkarpackich na podstawie Sen. Władysława Pulnarowicza, "Rycerstwo Polskie Podkarpacia", Wydawnictwo 'Pobudki', Przemyśl, 1937
Senator Pulnarowicz dołączył następującą uwagę do zamieszczonego tam wykazu rodow i herbow:
Rody Podkarpacia III
Szeliga , Piątkowski, ...
www.herbarz.net/.../rody_podkarpacia_iii.htm



Anna Szeliga Piatkowska ur. Bet. 1650 - 1673 zm. Bet. 1695 - 1761 жена Jan Albert Trzecieski ur. Bet. 1641 - 1670 zm. Bet. 1695 - 1755
Trzecieski - Genealogia rodziny, herbarz, rodowod
www.genealogia.okiem.pl/trzecieski.htm
отец Анны - Маrcin de Szeliga Piątkowski
мать - Anna z Wislocka


Jozef Antonij Piatkowski z Szelibor, z Szeligow, 1733, wiszenski, воеводство руское porucznik 1734, AGZ т.23, с.54, 80


Justyna Piątkowska h. Szeliga, 1826-1908
дочь Filipа Piątkowski ("Sosa" 4) 1796-1870& ; ("Sosa" 5) Tekli Stokowska
внучка ca 1761-1842
www.sejm-wielki.pl/b/9.104.786
сестра Евгения



Антон, крестный Игнатия Пионтковского герба Korab, 1760 (РГИА, фонд, оп. Дело 2875)



Poczet szlachty galicyjskiej i bukowinskiej. W Lwowie, 1857
Иосиф и Ян Piątkowski z Piętek h. Szeliga, пржемысльский суд гродский 1782 г., с.191
Томас и Иосиф Piątkowski, пржемысльский суд гродский 1782 г., с.191
Лукаш Piątkowski, львовский суд земский 1782 г., с.191
Винценти Александр Piątkowski, сын Лукаша, дворянство империи, 1838, с.191
Иосиф Антони Piątkowski, дворянство империи, львовский суд земский 1782 г., с.191