Левковские

Первую часть вопроса мы обсуждать не будем, я уже не раз писал об этом, просматривайте форум, если у Вас память короткая. Тем более Вы вряд ли отдаёте себе отчёт о том, о чём сами пишете. Выражать мысли нужно ясно и определённо, подтверждая фактами и аргументами.

Единственное замечу на Ваше

[q]

( В описи замка Овручского описаны все бояре ).

[/q]

Наверное, не все, так как городни Левковская, Геевская, Доротичей есть, а бояр ведь не названо.

[q]

В завещании Булгака ( Ивана Лисицы ), указан отец духовный пан Еремей, настоятель Святого Николая. Может быть это настоятель Левковской церкви, хотел бы знать Ваши соображения.

[/q]

Булгак Лисичонок делает завещание на Пречистый дом, то есть на Киево-Печерский монастырь Пресвятой Богородицы, а в роли духовного отца выступает Еремей - поп Николаевской церви в Овруче, поскольку завещание подписано в Овруче, в противном случае оно было бы подписано в Левковичах. Существование Никольской церкви в Овруче можем видеть к примеру из Описи Овручского замка:

[q]

...попъ Николский— Александре, а маетъ на земли своей данниковъ: Хома Чарный, Иванъ Моричь, а куничниковъ: Явовъ Юхашерейко Прихожий, Василь Литвинъ... http://books.google.com.ua/boo...mp;f=false

[/q]

Я здесь в курсе дела, так как фото этой церкви 1909 года я размещал на Вики в статье "Овруч"http://commons.wikimedia.org/w...uselang=ru


Герб Белоцких:

Я же приводил Вам примеры Гербовников по нашим родам на этом форуме на стр. 62.

Вот Дзядулевич https://forum.vgd.ru/file.php?fid=103020&key=1575649565 здесь говорит о Булгаке, сыне Давида. Но главное на что он опирается: смотрите ссылку внизу, то есть на известный нам документ - Описанье сведецтва, вчиненого черезъ Немиру, въ справе Суриново зъ Доротичомъ, которие се на него сослали о земъли, в того Сурина подъ Доротичомъ упрошоные. (регесты совпадают).

Дело ВДДС Белоцких, родословная:

РГАДА Фонд 389, оп.1, Адрес: 119817, Москва, ул. Большая Пироговская, 17
или ЦГИАК, фонд КМФ-36, Адрес: Киев -110, ул. Соломенская, 24.

Вот документы, которые нам нужны (причём, пронумерованы по степени первоочередной необходимости, то есть если не получится скопировать все три, то хотя бы первый или первый и второй, поскольку третий (скопирован Грушевским) документ не вызывает сомнений и выставлен мной в статье "Левковские, а первый и второй документы у нас есть лишь из ГАЖО):

1. Потверженье привилею Немирицкихъ, шляхты киевские, на их имение Невмирицкое, 08. 01.1591 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 197, Листы 30 об. - 33 об.

2. Потверженье прав и волностеи Болгаковским и Левковским, земаном киевским на вольности шляхетские и имения отчизные в земле Левковской и Смолчинской, 27. 09. 1592 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 200, Листы 74—76.

3. Потвержене земаном Киевского повету Павлу,Семену Болгаковским, Гридку Нелиповичу, Радиону а Охрему Геевичом на имена их землею Смольчанскою и на листы Казимера короля его милости и Володимера Киевского. Краков, 18.03.1574 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 192, Лист 166 об. 168


Таким образом, нам нужны первых два документа, поскольку они самые полные и помещают в себе все предыдущие
привилеи Невмержицких и Левковских. А по поводу третьего документа я разъяснял уже, что в заглавии писарями ЛМ сделана ошибка: вместо Александа Володимеровича Киевского написано - Володимера Киевского, что привело в свою очередь к предположению Яковенко о праБулгаке, тогда когда речи о нём не идёт ни в одном документе.



НИАБ, ф. КМФ-18, оп. 1, Дело 202, Листы 16-16 об. - стр. 493 Руськой метрики
23). 27.VIII.1599. Варшава.
Декрет межи старостою овруцким а Белоцким.
H: Dekret mie ̨dzy starosta ̨owruckim a Bialeckim
C: Dekret mie ̨dzy starosta ̨owruckim a Jackiem Lanewiczem Belockim,
boiarynem owruckim, o zabranie y gwaltowne gruntow, mlyna y korczmy odiecie:

Новая нумерация книг Русской метрики: РМ-1 и т.д. – всего 29 книг. Этого я вообще не давал, тем более, что такая нумерация не идёт в архиве, а лишь в издании Русской метрики.

Я дал регесты по которым и хранятся в данный момент документы в РГАДА. Не понимаю, чего Вы хотите.

Даю дополнительно старые регесты плюс регесты в AGAD:
Первая цифра (сигнатура) – это современный номер единицы хранения книги или документа в РГАДА. В скобках: первая цифра - номер книги в рамках разделения Метрики, принятого в 1830-х годах; вторая цифра или буквенная сигнатура – так называемая «старая» валовая нумерация Метрики. Буквы МК - этот инвентарь обеспечивает ссылки к более ранним шифрам и к реестру 1673 г., доступному в AGAD.

1. Потверженье привилею Немирицкихъ, шляхты киевские, на их имение Невмирицкое, 08. 01.1591 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 197 (7/G.), Листы 30 об. - 33 об. или AGAD - МК312

2. Потверженье прав и волностеи Болгаковским и Левковским, земаном киевским на вольности шляхетские и имения отчизные в земле Левковской и Смолчинской, 27. 09. 1592 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 200 (10/К.), Листы 74—76. или AGAD - МК315

3. Потвержене земаном Киевского повету Павлу,Семену Болгаковским, Гридку Нелиповичу, Радиону а Охрему Геевичом на имена их землею Смольчанскою и на листы Казимера короля его милости и Володимера Киевского. Краков, 18.03.1574 года: РГАДА, Фонд 389, оп.1, Дело 192 (2/В.), Лист 166 об. 168 или AGAD - МК305


НИАБ, ф. КМФ-18, оп. 1, Дело 195, Листы 363-364 об. - стр. 345-346 Руськой метрики
173). 21.II.1581. Варшава.
Оповеданье Белоцких и вписанье выпису кгродского киевского о згиненью права на именье их.
H: Manifestatia Belockiey o zgubie praw na dobra
C: Manifestacya Jeska Laniewica Belockiego o zgubie praw na dobra Belyku y inszych listow, dekretow sadowych:

Шишки вряд ли имеют отношение к нам, так как наши (Овручские) всегда шли с приставкой Ставецкие. А Булгаки, вполне вероятно - одна из линий Булгаков, описанная Несецким. Пока по Булгакам нет фундаментальных исследований. Правда, в Польше тиражом 300 экземпляров вышла работа выходца из Беларуссии Витольда Булгака ( Witold Bułhak. Bułhakowie: zarys historii rodu, Nakł. Rodziny, 1994 - Всего страниц: 255) написанная им ещё в 40-х годах 20-го века. После его смерти книгу издала его жена в 1994 году, после чего она сразу стала библиографической редкостью. Достать её практически невозможно, разве через коллекционеров. С помощью некоторых ухищрений в гугле-книги я частично ознакомился с ней: работа большая и интересная, есть схемы родословных линий разных Булгаков, но местами автор делает неправильные предположения и выводы.

Вам рекомендую искать корни, начиная с верха дерева, с нас пример не нужно брать, наше дерево уже разработано, мы ищем самые глубинные корни.

[q]

Witold Bułhak. Bułhakowie: zarys historii rodu, Nakł. Rodziny, 1994

Страница 57

ROD BUŁHAKA ROMANOWICZA Zgodnie z tradycją Jelców, Bułhak, brat Lisiczy, ma być protoplastą Bułhaków w woj. mińskim na Litwie. W źródłach odnoszących się do XV w. znajdujemy rzeczywiście Bułhaka, który otrzymał nadanie pewnych dóbr od Michała Kieżgajłowicza, wojewody wileńskiego i kanclerza (1459-76; M.L., 24 i 48 - Boniecki La), a w r.1480 nazwany Romanowi- czem, tj. synem Romana, obdarzony został nadaniami w pow. pińskim i oszmiańskim (M.L.Ks.Zap., I karta 6 od - Dziadulewicz La). Poszukiwania protoplastów tego Bułhaka siłą więc rzeczy kierują się na teren Kijowszczyzny, gdzie jak to już poprzednio podawaliśmy, występuje współcześnie z nim inny Bułhak, noszący przydomek "Lisiczenko". Rodzaj przydomku "Lisiczenko" - prawdopodobnie równoznacznego z polskim "lisek", "mały lis" - przypomina nam zakończone (na -"enko") przezwiska spotykane na Ukrainie: Sołowenko, Romanenko, Sawenko (Niemierzyccy - Bibl.Warsz., 1881, f.2 - Dzieje Szlachty...). Można zdaje się z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że są to formy typu patronimicznego, tzn. że syn (i dalszy potomek) protoplasty imienia Roman był nazwany "Romanenko", Sawy - "Sawenko" itp. Podobnie jak protoplasta znanego rodu Iwaszeńcowiczów brat Romana Iwaszkowicza, wspomniany w latach 1466-1472 Iwaszeńco (równoważne z formą "Iwaszenko") jest synem "pana Iwaszka"(zob.K.Pulaski l.c).

Страница 58

Innym argumentem, potwierdzającym tym razem bezpośrednio naszą tezę, jest nazwa wsi Lisicze w powiecie ostrogskim na Wołyniu (SI Geogr.). Nazwa ta odnosi się do właścicieli ją zamieszkujących i noszących przezwisko Lisicza. Odnajdujemy tutaj gniazdo rodu, z którego pochodzić musiał Bułhak Lisiczenko. W księgach Metryki Litewskiej (Ks. Sądowa, II, karta 348 od. - Dziad\ilemcz:Herbarz...) spotykamy ok. 1480 r. na Wołyniu Bułhaka syna Dawida. Dziadulewicz zupełnie mylnie, jak to widzieliśmy, uczynił tego Bułhaka Dawidowicza protoplastą Bułhakows- kich w Owruckiem, będących potomkami Łaryona Walewskiego (z 1443 r. W myśl naszych poprzednich rozważań, Bułhak Dawidowicz byłby identyczny z Lisiczenką. Dalszym wnioskiem z przytoczonych faktów jest to, że ojciec jego, Dawid, nosił przezwisko Lisicza, posiadał wieś Lisicze w pow.ostrogskim i że twierdzenie Niesieckiego odnosi się właściwie do niego. Konsekwentnie musimy też przyjąć, że bratem tego Dawida Li- siczy był jakiś Bułhak, razem z nim dziedziczący po bezpotomnym stryju Tymszy. Ponieważ, jak twierdzi Niesiecki, od tego Bułhaka wywodzić się mają Bułhakowie na Litwie, a innych Bułhaków w XV w. poza Romano- wiczem na Litwie nie znamy, musimy przyjąć, że tym bratem Dawida Lisiczy był Roman, ojciec Bułhaka ... Jeśli chodzi o Romana, ojca Bułhaka, to w XV w. znamy kilka osobistości tego imienia. Jedną z nich jest Roman, ojciec Hornostaja na-

2 Imię Dawid było dość rozpowszechnione w XV i XVI w. na Rusi i Litwie. Oprócz znanego już nam Dawida - Hleba ks.Narymunta, znamy Dawida Iwanowicza Sołtana 1579 r., Dawida Tołkaczewicza Hojańskiego, dworzanina król. 1550, Dawida Iwace- wicza Switiezę bojara słonimskiego 1508 r. oraz Dawida ojca ks. Konstantego Zasiebina (z XX. Jarosławskich 1517 r.) i in. (Boniecki La).

Страница 59

miestnika owruckiego (1487-93) i protoplasty Hornostajów herbu Hippo- centaurus występujących pierwotnie w pow. żytomierskim i owruckim (Boniecki l.c. - Sł.Geogr.). Znamy następnie Romana, ojca Seńka Romanowicza, namiestnika żytomierskiego i owruckiego w latach 1486-1507. (Boniecki l.c.) i Romana Iwaszkowicza namiestnika putywelskiego w 1482 r. (zwanego przez Daniłowicza kniaziem - Skarbiec, II, nr. 2205), którego córka była za X. Iwanem Lwowiczem Mińskim, bratem Iwaszeńca Iwaszkowicza, posła na Krym ok. 1466-72 r.3 oraz X.Romana, syna Jahołdaja, wnuka Saraja, właściciela rozległych dóbr w pow. putywelskim (córka jego była żoną X.Jerzego Borysowicza Wiaziemskiego; Mies. Herald, 1934). Nie mamy podstaw do łączenia z którymś z tych Romanów ojca naszego Bułhaka. Szcególniejszą za to uwagę przyciąga Roman, którego wymienia Archiwum Sanguszków. Otóż w 1461 r. księżna Ahafia (Hanna) Wasylowa Ostrogska zapisała córce swej, X.Ohrefinie Iwanowej Gojcewiczowej4 dwa sioła: Nowostawce i Ilin w pow. ostrogskim, które jej dał W.X.Witold, wydając ją za mąż w 1428 r. za kniazia Wasyla Fedorowicza Ostrogskiego. Świadkami tego aktu byli m.in. Roman, a pan Stecko, a pisar moj Iwaszko Turłajewski". Akt ten datowany jest z Lipy w dawnym pow. włodzimie- rzowskim, potem dubieńskim (t. I, str. 53). Wymieniony tutaj Roman, związany z dworem Ostrogskich, jest zapewne różny od Romana Czusa, o którym mówi akt podziału dóbr kniaziów Zbaraskich Wasilewiczów (po śmierci kniazia Sołtana Zbaraskiego) z dnia l.IX. 1475 r. na Wołyniu. Wymienia się tam granicę między Wiszniewcem i Maniewem (w pow. krzemienieckim) i m.in. wał przy Ho- ryni: "a szto zostawił Roman Czus, staw na Horyni protiw Ziemina i toj stawkManiewu..." (Arch.Sang., I, 71). 3 K.Pułaski: "Stosunki z T..." (M.L.Ks.Zap. 193 £>48) - str. 4, 6 i in. Ten Iwaszeńco był protoplastą Iwaszeńcowiczów dziedziczących w 1508 r. majątki po Romanie i jego zięciu, zdrajcy Glińskim: Riut, Tuhanow, Oczkow, Nowosielce i in. w pow. kijowskim (Da- niłowicz-Boniecki). 4 Gojcewiczowie posiadali w XV w. Okurunową (pow. słonimski), Sienno i Żyrowice (pow. słonimski) - które po wygaśnieńciu Gojcewiczów otrzymał w 1493 r. Sołtan Aleksandrowicz (Ostatnie Stebelskiego prace - Archiwum Komisji Histor. T.I. 1878 r.).

Bułhakowie: zarys historii rodu - Страница 60

Przydomek Czus (Dżus, Dżusa) nosiły niektóre linie rodu Kierdeja -np. w 1470 r. Wańko Kierdejewicz z Kwasiłowa, syn Dżusy, w 1442 r. pan Andrej Dczusa, marszałek Świdrygiełły w pow.łuckim i in. Wynika z tego, że i wspomniany wyżej Roman należy do tego rodu.

Okoliczność, że poprzednio wymieniony "pan Roman", świadek aktu z 1461 r., występuje jako dworzanin Ostrogskich - pozwala na dopatrywanie się w nim brata Dawida-Lisiczy z Lisicz w pow. ostrogskim. Niesiecki podaje, że X.Włodziemierz kijowski (zm. 1399 r.) odebrał przodkom Jelców pewne dobra i przyłączył je do do Kijowa, a potem król Kazimierz Jagiellończyk wrócił Jelcom Ludczyce, Sieliszcze i Turban. Jest możliwe, że wspomniana konfiskata X. Włodzimierza Olgierdowicza objęła wsie należące do ojca Dawida i Romana. Data urodzenia Dawida i Romana przypada na lata dziesiąte lub dwudzieste XV w.; jeśli odwołamy się do genealogii Jelców, przekazanej (na podstawie historii ułożonej przez Aleksandra Ignacego około połowy XVII w.) przez Niesieckiego, zastanawia nas niejasność, z jaką podana jest filiacja Jacka i Fedora. Oto w myśl tej genealogii, synami Jaczyny Dinato- wicza byli Bułhak i Lisicza, a jednocześnie Jelcowie Jacko (Jaczyna) i Fedor są tam traktowani jako synowie Dmata....Rozwiązanie tych trudności znajdujemy przez przypuszczenie, że pierwszy w źródłach poświadczony Jelec Iwan to syn jednego z braci - Bułhaka lub Lisiczy. Ponieważ wiemy, że Bułhak tu wymieniony, a raczej Roman, jest protoplastą Bułhaków na Litwie, musimy przyjąć, że Iwan Jelec był synem Dawida-Lisiczy, zwłaszcza że drugi jego syn - Bułhak Lisiczenko - pozostaje na Ukrainie. Taka hipoteza dobrze sią zgadza z przekazem Niesieckiego, usuwając niekonsekwencje i mylne wymysły, osnute na tle prawdziwych faktów. Jednocześnie harmonizuje to z tradycją genealogiczną rodów wywodzonych od Grzegorza Woronowicza, w której wśród siedmiu synów rzekomego Hryćka, czy też Aleksandra wg innych, figuruje brat Ihnata Jelca - Tymsza (rzekomo z "Tymofiej").

Oczywiście imię Ihnat protoplasty Jelców i Bułhaków nie jest oparte na znanych nam źródłach. Również nie wiemy, na czym się opiera szczegół podany w genealogii Olizarów napisanej po rosyjsku (z papierów Emanuela Bułhaka), że ten Ihnat walczył z Tatarami i podpisał w 1401 r. akt unii polsko-litewskiej. Musimy tu zaznaczyć, że Codex Epistola- ris Witoldi M.D.L. z 1882 r. nie podaje żadnego Ihnata wśród panów i bojarów, którzy ten akt podpisali.

Страница 61

Ciekawy jest szczegół o walkach z Tatarami (być może i pod Worsklą w 1399 r.) - może by tu szukać należało genezy przezwiska Bułhak (i Jelec?), bo wiemy, że stosunki z Tatarami nieraz powodowały powstanie przezwisk typu tatarskiego. Poniżej podajemy przypuszczalną filiację Bułhaków i Jelców w oparciu o dotychczasowe rozważania. Tablica 3 N J_ N.(Ihnat?) ur. ok. 1370 Łuczyn, Sieliszcze, Turbów (Kijów)? Tymsza Roman Dawid "Lisicza" ur. ok. 1410-20; dziedziczyli po stryju Tymszy Bułhak-Semen władyka chełmski ^1504) nadania ok. 1465-80 Bułhak "Lisiczenko" Warewce (pow. owrucki) sie1. Buzykowskie (pow. czerkaski) - 1509 - Iwan Jelec - 1489 - -1511- I Fedia za Iwaszkiem Niemiryczem ok. 1510 Bułhakowie Niemiryczowie herbu Syrokomla herbu Klamry (z odmiana) Jacko -1511- -1527- Jelcowie herbu Leliwa (z odmiana) Fedor - 1525 - Pociej Jelec 1538-67 właść. Zdzitowa i Maciej ewicz pow. słonimski Jelcowie (herbu Poraj?) przydomku Pociej

Страница 62

O Bułhaku Lisiczeuku mamy dwa źródłowe szczegóły: 1°, że około 1509 r. nadał monasterowi pieczarskiemu sieliszcze Buzykowskie "wchód na Taśminie" koło Czerkas i 2°, że był ojcem Fedi Niemiryczowej. Fedia, córka Bułhaka, wychodząc około 1510 r. za Iwaszka Nie- mirycza, wniosła mu Warewce w pow. owruckim, a po Juchnie Obernieje- wiczu jako najbliższym krewnym około 1518 r. otrzymała duże dobra: Olewsk w Owruckiem, po Skobejku zaś Czernichów w pow. żytomierskim, bo w 1545 r. Czernichów ten nazwany jest matczyzną syna Fedi - Józefa Niemirycza (Rewizja Zamku Żytomierskiego 1545 r. Sł.Geogr., pod "Przyborsk"). Dane te, odnoszące się do stosunków pokrewieństwa Bułhaka i dóbr dziedziczonych przez Fedię, wymagają szczegółowszego omówienia. O Warewcach słyszymy po raz pierwszy w r. 1499: wówczas to Michał Pawsza wspólnie z siostrzeńcem swym, Iwaszkiem Sopieżycem (synem pierwszego znanego protoplasty Sapiehów - Semena Sopihy, pisarza królewskiego w latach 1440-49 i Nastazji siostry Michała Pawszy), miał sprawę z książętami Iwanem i Lwem Fedorowiczami Połubińskimi o do Pawszy i Sopieżyca majątki Warewcy, Bernów i Kohotów w woj. kijowskim, a przez pomienionych Połubeńskich zagarnięte (M.L.Ks. Zap., 3, f. 9,25,39,47....) Jednocześnie król zatwierdził Pawszę w posiadaniu dóbr Drohina (Dorohin), Kleszczewicz i Kocewicz w pow. Herb ten przypomina herb Jelców.

Страница 63

owruckim6 oraz wysłużonych dóbr, zapisanych przez nieżyjącego już pana Semena Romanowicza żonie - Tatianie Pawszance, które po jej śmierci król oddał bratu jej - Michałowi Pawszy - oraz kupione u Waska dobra Tychowicza, które nabył u niego pan Semen "po bliskosti żony swojeje". (Arch.Sang., UJ, str. 80-82, nr 109). W 1512 r. (25. VIII) Michał Pawsza z żoną Teklą zapisali monas- terowi pustyńskiemu wieś Klimiatyń na Dnieprze w pow. czerkaskim, przy świadkach: Michale Chaleckim i Juchnie Oberniejewiczu (Boniecki l.c. - Arch.J.Z.R.., I, 6, 17 -Mies... Po śmierci Pawszy król potwierdził w 1524 r. drugiej jego żonie, Ludmile, siostrze Krzysztofa Kmitycza, nadanie Drobina i Kleszczewicz. W XVI w. Warewce znajdują się w posiadaniu Duchny Surynowej "ziemianki kijowskiej", bratanicy wspomnianego pana Seniusżka Romanowicza, a córki pana Wołczka Romanowicza, jak wynika z aktu z dnia 23. VIII. 1518 r., w którym Zygmunt I poleca wojewodzie Niemirowiczowi, aby oddał w posiadanie Duchnie połowę dóbr Wystupowicz (pow. owruc- ki), llinicz i Szepelicz (pow.radomyski), Dmitrowicz (pow. kijowski) oraz Merulin, Rokitnę, Olszanicę, Sołtajewo (pow. wasylkowski) - które posiadał pan Serduszko Romanowicz jako dobra ojczyste, a po jego śmierci trzymał brat Duchny - Michajło Wołczkowicz. Syn Michała i żony jego, siostry pana Semena Połozowicza starosty owruckiego - Iwaszko Michaj- łowicz umierając (przed 1518 r.) dobra te bezprawnie zapisał matce swojej, choć "po bliskości" winny one przypaść Duchnie i jej potomstwu, jako żyjącej krewnej Seniusżka Romanowicza, "a potom" - mówi rzeczony akt z 15 1 8 r. - "pan Semen i brat jeho Rak i inszyji ziemianie Kijewskii: Jacko Jelec, a Krysztof Kmitycz soznali to, szto Surynowoja z detmi k tym imie- niam bliższaja, a po niej i oni bliskii i jestliby jej z detmi nie było, tohdy tyje imienia mieli pryjti na nich" (Arch.Sang., III, nr 187).

Страница 64

Duchna Surynowa z dziećmi oświadczyła, że po śmierci brata jej Michała, Iwaszko Michajłowicz, jej bratanek, uczynił z nią dział "w imieni materyz- nom na imia u w Owercoch (= w Wowercach) a w Sielcy" w pow. owruc- kim. Otóż król przyznał tę "materyznę" Duchnie i jej dzieciom. Duchna była żoną Suryna Putiatycza, dworzanina królewskiego, który w 1492 r. otrzymał sioło Sokołowiczów w obwodzie czarnobylskim (ML. 3). Syn ich, Stanisław Surynowicz, wraz z Sołtanem Steckowiczem otrzymał w 1546 zamek Czarnobylski na 2 lata (Boniecki l.c). Ponieważ wiemy, że Warewce (Wawerce) były w 1499 r. własnością Pawszów - a Wołczko Romanowicz otrzymał jakiś udział w Wa- rewcach po żonie, skoro akt 1518 r. nazywa je dobrami macierzystymi Duchny i Michajła - należy przypiścić, że tenże Wołczko żonaty był z Pawszanką, siostrą Michała (stąd może imię jej syna Michajła), podobnie jak brat tegoż Wołczka, pan Seniuszko, miał za żonę inną siostrę Michała Pawszy - Tatianę. Na tychże Warewcach dziedziczyła Fedia, córka Bułhaka Lisi- czenka, z pewnością jedyne jego dziecko. Świadczy to, że Bułhak był krewnym Pawszy przez żonę, niewątpliwie wnuczkę Pawszanki, siostry Michała. Wiemy też, że do tych krewnych należeli wspomniany Juchno Oberniejewicz, właściciel Olewska w pow. owruckim, zmarły ok. 1518 r. oraz Skobejko, właściciel Czernichowa. Ten ostatni pochodził ze starego rodu Skobejków-Kordyszów herbu Kordysz7, którego protoplasta -Skobejko Kijanin, razem z hr. Iwanem Wasilewiczem Czartoryskim, brał udział w zabójstwie W.X.Zygmunta Kiejstutowicza w Trokach w 1440 r.(Malinowski: Źródła, t. II, str. 122 - Sł.Geogr... pod "Prucki"). Skobejko- wie posiadali na Ukrainie m.in. Rzyszczów, Prucki i Chodorów. Nas interesuje szczególnie Jordan Skobejko, wyznaczony w 1516 r. w testamencie Jacka ze Skwira - Połowca-Rożynowskiego, na opiekuna dzieci Jacka razem z Iwaszkiem Niemiryczem, mężem Fedi Bułhakówny, wujem tegoż Jacka. Zapewne ten Jordan Skobejko był krewnym Fedi, po którym dziedziczyła ona Czernichów w pow. żytomierskim (Sł.Geogr. "Skwira").

Rewizja zamku żytomierskiego z 1545 r. nazywa Skobiejkę "Skojbekiem" es s te 1 $ 8

Страница 65

Synem Iwaszka i Fedi Niemiryczów był Józef, dworzanin królewski i sędzia kijowski (ur. ok. 1510-15, zm. 1598 r). Żonaty był dwukrotnie: 1° v. w 1550 r. z wdową po Lwie Połozie, dzierżawcy czarnobylskim 1533-35 r., bratanku znanego już nam Semena (Seńka) Fedorowicza Poło- zowicza, który z ramienia siostry (jako starosta owrucki) występował w 1518 r. przeciwko Duchnie Surynowej, 2° v. z Zofią Skuminówną (Tyszkiewiczówna). Synowie Józefa: z pierwszego małżeństwa - Iwan i Semen i z drugiego - Matfij i Andrej, dziedziczyli ogromne dobra: zamki i miasta Czernichów i Olewsk, spadłe po Fedi Bułhakównie na Niemiryczów, oraz Przyborsk i inne dobra - w sumie około 40 wsi8. Iwan i Semen, ułomni, nie zostawili potomstwa - pozostali ich bracia stali się protoplastami dwóch możnych linii rodowych: Andrej (Czernichów i Przyborsk) - czernichowskiej, a Matfij (dziedziczący Olewsk) - olewskiej. Obie te linie połączyły się znowu przez małżeństwo Ignacego, chorążego owruckiego z Nie- miryczówną; pozostawili tylko trzy córki: Mariannę - za nr. Adamem Du- nin-Wąsowiczem, Teresę - za Rościszewskim, pułkownikiem i chorążym owruckim oraz N. - za Leonem Charłęskim, marszałkiem kijowskim (Mies r.9)8 Źródła Dziejowe t. XXI, str. 28 R.1602 fol.264, 267 s.88 11 A.W.A.K., Wilno 1912, tom 36 12 Jak wyżej 13 65.

Страница 66

niegdyś od X.Michaiła Mścisławskiego (w 1503 r.9) pod obowiązkiem służby pancernej (Boniecki, l.c., str. 218). Wspomniany X.Michaił Za- sławski żeniąc się z księżniczką Julianną (córką X.Iwana i X.Anny Michałówny Czartoryskiej) Mścisławską w 1499 r., otrzymał księstwo mścisławskie oraz Mołodeczno i Daniłowskoje (Boniecki, l.c). 2. Bułhaki, wieś nad rzeką Mytwą w gminie Narowla n/Prypecią, około 124 wiorsty od Rzeczycy w pow. rzeczyckim, jak podaje Słownik Geograficzny. ; jednakże w czasach przedrozbiorowych Narowla leżała w pow. mozyrskim i w 1607 r. była własnością Łukasza i Zofii Filonówny Kmicianki Sapiehów (Źródła Dziej., 21, str. 120).... Bułhakowszczyzna koło Witebska - w XVIII w. należąca do Bułhaków (linii słonimskiej). Pierwsza ... Lubocz nad Niemnem ("Lubecz") w Nowogródzkiem i Raków w powiecie 66.

[/q]