Лазовские

KRZYWDA

Ná Chełmie Strusie piorá

POCZĄTEK ſſ

Lvbiczem ſięten Szláchcic :
ſpieczętował : ále ,
Skoro ukrzywdźiwſzy wprzod : Brátá ſwego , w dźiale,
Potym nie miłosiernie : zábił : i kiedy wdá,
W grzech ſię przećiwko Bogu :
Herb názwano Krzywdá.
Zoſtáwiwſzy Podkowę; cáłą w iego domie,
Znák męſtwa : w Krzyżu mu Król :
ieden rog ułomie.
Y przezwiſko Lubiczá: przez to ſamo gubi,
Gdyż Bóg : iako zaboiu : ták krzywdy :
nie lubi.
Złomanoćby dziś obá : y Podkowá tuſzę,
Nábrałby ſię ſtráchu : zá bráterſką duſzę,
Herb karáć, nie zaboycę? y to krzywdá druga,
Wedle roboty ma być każdego wysługá.
Rowno z żywotem : rowno : z ſwoim kłádli zdrowiem,
Szlácheckie Herby, naſzły :
Przodkowie, abowiem,
Drzwi, ściány, powietrzniki, ſzyby, konie, wozy,
Iákiey, w Oyczyſtym Herbie : záżywał kto fozy,
Nie tylko liſty, ále : tákimi abryſy ,
Znáczyli ſtoły, zydle : flaſze, czáry, miſy.
Zapowſzedniał dziś ten honor : za honorem cnotá,
Woli zaboycá, herbu : zbyć niżli żywotá,
Woli proſtym żyć gburem : woli żyć y Żydem,
Nie tylko z herbem cnotá : lecz zgásła ze wſtydem.
Pytaſz czemu ? ia inſzey : nie widzę przyczyny,
Procz tey : że w ſtan Szláchecki : rożney ſię faryny,
Ludźi naciśnie : o co żadney nie maſz kary,
Ale ſię wſtydźić przychodźzi ; Herbow Szláchćie ſtárey.
Y to jeſt krzywdá wielka: nie mówię nic z drogi,
Tym ći by to od Herbow : trzebá łomáć rogi,
Ktorzy pieniądzmi, nie krwią : nie Márſowym potem,
Nie równáć ? przenieść ſtárą : Szláchtęchcą Kleynotem.

Krzywdá.

Cierpliwość, ſpráwiedliwość : pierwſze cnoty w Niebie,
Przed Boſkiem Majeſtatem : krzywdá rodźi z śiebie,
Nie byłoby obudwu, gdyby nie było tey,
Ktoby rzekł : że może być : grzechprzyczyną cnoty?
Czemuż Aaaaa
Czemuż ták bárdzo, krzywdy : poruſzeni gniewem,
Mśćimy ſię ludźie głupi ? y prawem, y lewem ?
Ztegoć to drzewa owoc ? Iáko Chryſtus głośi,
Ktory , Bogu ſwemu , człek : Cnotliwy , przynośi.
Prawdá że y krom krzywdy : ćierpliwość być może,
Kto choroby, y inſze náwiedzenia Boże,
Skromnie znosi : ábo kto : bez wieliiey teſknice,
Y bez ckliwośći : Boſkiej : czeka obietnice.
Szalony kto od Bogá : krzywdą ſobie liczy,
Kiedy názad odbiera : czego nam pożyczy.
Boże to wſzytko, co czl1ek : nie wiem z iákiey miáry,
Właſzczy ſobie ná świećie ? Boże to ſą dáry,
Zywot, zdrowie, fortuná : dzieći ktore rodźi,
Nágo nań wyſzedł : ſam ſię : krzywdźi, ſam ſię ſzkodźi.
Kiedy obraża Bogá : że od niewdźięcznika,
Przed czáſem ſwych Oycowſkich : dobrodźieyſtw, umyka.
Sam ſię krzywdzi : że piekło ; nad niebo przekłada,
Mając rozum : co głupią wolą iego włada.
Tu Bog klucze, od złego: ſzáfarza odbiera,
A tam ſkarze : kto dobiera iego, marne tyra.

Do nieboráká herbowego

Krzywdą ſię : dla Szláchectwá ſwoiego pámięći,
Piſzeſz lecz więkſzą ćierpiſz ſam niſz ná pieczęći,
Zły rog do złomanego : Krzyża : z każdej miary,
PRZYBRAŁEŚ bo ćię bodzie : żonę nie do pary,
Chociaſz ieynádſkákuieſz : naymniey ćię nie kocha,
Inſzych pátrzy : y w domu : nád tobą zrzędźiochá.
Ty iey muśiſz podlegáć : choć to wſzyſcy męże,
Maią : że káżdemu z nich : małżonká, podlęże.
Roguć tylko do Krzyżá: trzeba było á ty,
Wźiąwſzy cáły Krzyż, zoſtał : ná czele rogáty,
Iednę krzywdę, ná herbie : drugą máiąc domá.

Doherbownego nieſpokoynego

Dość do Szláchectwa, iedna : Krzywdá w Herbie zDźiádá,
Nábywać drugiey ? Krzywdząc : ſzkodaby ſąsiádá,
Málowánego krzyża : ná śćienie popráwi,
Ale przyrodzonego? W kuprze : nie nádſtawi.
Ieśli wam go utrącą : ná ſwey miedzy kulą?
Y Herb przepadł : y tego bálwierze, nie ſtulą.

Do łyſego

Iednę krzywdę, maſz w Herbie : gdźieć Krol, Krzyż okrzeſze,
Drugą we łbie : gdy z włoſow : náturá go zczeſze,
Choć ći wątpię, łyſemu : żeby krzywdá iáka,
Przez to byłá : że nie da : co tydźień ſzoſtaká.

Epithaphìum

Widzàc Krzyż przyłomiony : w kamieniu ná grobie,
Ktory ſię Krzywdą zowie : ſam pomyślę ſobie,
Każdy krzywdźi, żyjąc tu : Chryſtuſa widomie,
Kto iego Krzyż zupełny : grzeſząc w ćiele, łomie.
Cały krzyż to ktory nie ma : ſpełná końcow obu.