Лирика: род Жешувских

На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!

Rozpad włości[edytuj]

Wskutek skomplikowanej genealogii rodu Rzeszowskich i często braku w prostej linii męskiego potomka włość rzeszowska (określana często jako distictus Rzeschowiensis) uległa licznym podziałom między potomków Jana Pakosławica. Swoje pierwotne znaczenie straciła siedziba pańska na Staromieściu. Nowe dwory rozlokowane były w pobliskich wsiach, np. Przybyszówce i Łące. Skomplikowane stosunki między krewniakami spowodowały również wiele procesów, których ślady są odnotowywane m.in. w aktach sądów krakowskich.

Podobną funkcję spełniał klasztor bernardyński. Ponadto kościół miał stać się nowym rodowym mauzoleum właścicieli Rzeszowa.
Choć faktycznie włość rzeszowska upadła, samo miasto funkcjonowało bardzo dobrze i prężnie się rozwijało. Umożliwiła to korzystna lokalizacja miast sąsiednich, takich jak Łańcut czy Sędziszów Małopolski, które znajdowały się na tyle daleko, że odbywające się w nich jarmarki nie stanowiły zagrożenia dla rzeszowskich. Sam handel rozwijał się najdynamiczniej od potwierdzenia przywilejów w akcie z 8 maja 1427, wydanych na polecenie Piotra Lunaka i Stogniewa z Szumska. Należy pamiętać również o tym, że XV wiek to czas niezwykłego prosperity nie tylko dla południa kraju, ale dla całej Rzeczypospolitej. Kolejny przywilej wydał 25 czerwca 1571 roku Mikołaj Rzeszowski, dotyczył on przede wszystkim możliwości posiadania ziemi i obciążeń podatkowych. Mimo pomyślnego rozwoju Rzeszowscy nie utrzymali majątku. W 1589 roku, z wdową po Adamie z Żerkowa Rzeszowskim, Zofią ślub wziął Mikołaj Spytek Ligęza, który przejął dominium i miasto w swe władanie.

Ostrogscy-Zasławscy (1637-1638)

Po śmierci ojca, miasto odziedziczyła jego starsza córka Zofia Prudencjana Ligęza z „Bobrku”, która była żoną Władysława Dominika Zasławskiego-Ostrogskiego. Przeprowadził on zajazd na Rzeszów tuż przed śmiercią teścia. Piastował następnie jego stanowisko kasztelana sandomierskiego. Okres rządów Zasławskich to jedynie roczny epizod. Jednak w tak krótkim czasie Zofia Prudencjanna zdążyła rozpocząć budowę nowego kościoła, który stanął przy trakcie prowadzącym z zamku jej ojca do fary. Początkowo planowała tam obsadzić bernardynki lub klaryski, jednak końca budowy nie doczekała. W obliczu bezpotomnej śmierci Zofii, Rzeszów odziedziczyła młodsza córka Ligęzy Konstancja Lubomirska. Budowę kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża (wcześniejszy kościółek Świętego Krzyża przemianowano na Świętej Trójcy) zakończył mąż Konstancji – Jerzy Sebastian Lubomirski, który podarował klasztor pijarom.

https://pl.wikipedia.org/wiki/...37-1638.29

BŁAŻOWA (1429 agri Blazowienses, 1430 Blaszowa, 1432 [?] Blazowa, 1436 Blazow, 1441 Blasowa, 1453 Blaszow) od XVII w. miasteczko, 12 km na NW od Dynowa.

1. 1436 in distr. san. (XIII 87); 1462 distr. san. (XI 3705); 1508, 1515 z. san. (ŹD XVIII s. 123, 149); 1530 z. san. (AS I 21 k. 519).

2. 1429 przywilej lokacyjny wsi Kąkolówki, obejmującej wówczas i obszar wsi Białki, mówi o wymierzeniu łanów bez szkody ról błażowskich (ZDM V 1375); 1432 rola plebana do potoku płynącego z wsi Piątkowej i drugiego z Cisowca (ZDM V 1393); 1458 Jan Pilecki pozywa Małgorzatę z Dynowa o granice między wsią jego Hermanową a wsią jej B. (XI 3429, 3434, XIX 3091); (XIX 3091) z r. 1460; 1465 wieś B. graniczy z Kąkolowką i Białką (XVI 197); 1478 Jan z Pilczy i ze Straszydła kaszt. biecki pozywa Annę z Rzeszowa i B. w sprawie granic (XVI 1279); 1488 połowa wsi B. położona od strony Straszydła (XVI 1885); 1491 granice między B. a Hyżnem (XIX 3091); 1554 rozgraniczenie między dobrami Rafała Pileckiego należącymi do miasta Tyczyna, w tym wsiami Stary i Nowy Borek, Straszydle, Brzezówka, a wsiami B., Kąkolówka, Futoma, Piątkowa i Barycz Jana Rzeszowskiego,

http://www.slownik.ihpan.edu.pl/search.php?id=23272

Piątkowa Ruska, położona w gminie Dubiecko powiatu przemyskiego nad potokiem Jawornik, to duża wieś, o której pierwsze wzmianki sięgają 1458 roku. Wymieniana jest jako część składowa dóbr Dubieckich rodziny Kmitów. W czasach późniejszych kilkakrotnie zmieniała właścicieli.

http://www.krajoznawcy.info.pl/piatkowa-19502

Piątkowa Ruska to niegdyś duża wieś położona w dolinie potoku Jawornik. Najstarsza wzmianka o niej pochodzi z 1458 r. Piątkowa
należała wówczas do dubieckich dóbr Kmitów, a następnie przeszła wraz z nimi w ręce Stadnickich w 1519 r. Od początku drugiej połowy
XVI w. Piątkowa należała do klucza obejmującego osiem wsi, którego centrum stanowiła Dąbrówka. Później przez pewien okres zmieniała
właścicieli wraz z całym kluczem dąbrówkowskim. Przed wybuchem II wojny światowej tutejszy majątek należał do Steppelów.

http://forum.gazeta.pl/forum/w...ornik.html

Piotr Lunak Kmita z Sobienia Herbu Szreniawa d. 1430

Imię i nazwisko (po urodzeniu) Piotr Lunak Kmita z Sobienia Herbu Szreniawa
Rodzice
♂ Piotr Kmita [Kmitowie] b. 1348 d. 1409

♀ Hanna [?]
http://archive.is/VqLpR#selection-19.0-259.385
Piotr_Lunak_Kmita

narodziny dziecka: ♀ Małgorzata Kmita [Kmitowie]

narodziny dziecka: ♂ Jan Tępy Kmita [Kmitowie]

ślub: ♀ Katarzyna Rzeszowska [Rzeszowscy]

1430 śmierć:

Piotr Kmita, był właścicielem Hyżnego terenów Dynowa a po jego śmierci odziedziczył je jego syn Piotr Lunak Kmita, który ożenił się Zofią Rzeszowską (1430 – 1448), i w 1429 roku wydał w Dynowie dokument dotyczący lokalizacji wsi Kąkolówka.

Piotr Lunak Kmita z Sobienia herbu Szreniawa (zm. 1430 r.) – podczaszy sandomierski (1412 r.). Urodził się w rodzinie Hanny i Piotra (zm. 1409) Kmity. Ożenił się z Katarzyną Rzeszowską i miał z nią syna Jana Kmitę "Tępego" (zm. przed 1435), który poślubił Barbarę Wątrobę ze Strzelec, i córkę Małgorzatę Kmitę, która wyszła za mąż za Jana Goliana z Obichowa - podstolego poznańskiego.

Katarzyna Rzeszowska

Rodzice
♂ Jan Pakosławic Rzeszowski [Rzeszowscy] b. 1374?

narodziny dziecka: ♀ Małgorzata Kmita [Kmitowie]

narodziny dziecka: ♂ Jan Tępy Kmita [Kmitowie]

ślub: ♂ Piotr Lunak Kmita z Sobienia Herbu Szreniawa [Kmitowie] d. 1430

Jan Pakosławic Rzeszowski b. 1374?

Ród Rzeszowscy

1374? urodzenie:

narodziny dziecka: ♂ Jan z Rzeszowa Staromiejski [Staromiejscy]

narodziny dziecka: ♂ Jan Feliks Rzeszowski [Rzeszowscy]

narodziny dziecka: ♀ Katarzyna Rzeszowska [Rzeszowscy]

1345 narodziny dziecka: ♂ Jan Rzeszowski [Rzeszowscy] b. 1345 d. 12 sierpień 1436

Jan Pakosławic ze Strożyska (zm. ok. 1374 r.) dyplomata i rycerz. Przyjął nazwisko Rzeszowski. Był założycielem rodu Półkoziców Rzeszowskich, którzy władali miastem do 1583 r.

Właściciel dóbr Stróżyska i Rzeszów z okolicą po Dąbrowę na północy, Czudec na zachodzie i wieś Leżajsk na wschodzie.

19 stycznia 1354 r. Kazimierz Wielki nadał Janowi Pakosławowi ze Strożyska – miasto Rzeszów z okolicą po Dąbrowę na północy, Czudec na zachodzie i wieś Leżajsk na wschodzie.

Około 1360 wystawił kościół w Rzeszowie na Staromieściu. Miał trzech synów z których każdy miał na imię Jan:

Jan Feliks Rzeszowski z Przybyszówki był kontynuatorem linii Półkoziców Rzeszowskich

Jan Rzeszowski

Jan z Rzeszowa Staromiejski

Po śmierci Pakosławica ok. 1374 r. dobra rzeszowskie przypadły jego synom, ale nadal zarządzane były wspólnie. Obejmowały one wówczas miasto i 26 wsi. Dopiero w 1450 r. nastąpił podział majątku na trzy oddzielne zespoły.

http://pl.rodovid.org/wk/Osoba:980277

Wyciąg z metryki chrztu Marianny Rozwadowskiej, córki Piotra i Anny z Piątkowskich, urodzonej 3 sierpnia 1794 roku w Przemyślu

http://szukajwarchiwach.pl/56/...bJednostka

56/142/0/-/6695 [Kopie ksiąg metrykalnych parafii Piątkowa Ruska (dekanat Bircza)] 1784-1844 0
56/142/0/-/6696 [Kopie ksiąg metrykalnych parafii Piątkowa Ruska (dekanat Bircza)] 1845-1867 0

бояре Жешувские