СЛАВИНСКИЕ - Генеалогический форум ВГД. Тема №12481

На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!

Письма об Америке и русским переселенцах Славинский Николай Евстафьевич. Дело. 1873г. №6

Надзиратель Ахмечетской бухты (Евпатория ) губ.секретарь Славинский (1835-1836г.г.)

1863г.

*Козловскаго полка Писатель Михайло Славинский.

*Военное отделение народного правительства. Дневной приказ по народным войскам. №9 июля 3 дня 1863 года. По донесению генерала Гордона объявляется, что офицеры Шелиский и Славинский, несмотря на его приказание, не явились в ряды отрядов, переходивших 20 июня сего года на левый берег Вислы. *Повстанец.

*Крестьянин деревни Бояришки Игнатий Доминик Славинский - на стороне РИ. Родств. Антон Казимиров Славинский (убит авг 1863), жена, 4 детей.

Акты, издаваемые Комиссиею, высочайше учрежденною для разбора древних актов в Вильне : Т. 1-. - Вильна : тип. А.К. Киркора, 1865-1915. - 34.
Акты Холмского городского суда. - 1896. - CCXVI, 400 с., 2 л. факс.

1640г. 30 апреля Заявление Бусненскаго священника Иоанна Славинскаго о нанесении ему Бельскими оскорбления и побоев. *Бусненская земля.

1673г. 12 апреля Священник Могильницкой церкви о. Мартин Славинский показывал суду раны, нанесенные ему Адамом Кринским и на церковном погосте.

№310 1676г. 7 мая Жалованная грамота вотчинников сел Могильницы и Кулика священнику Мартину Славинскому на Могильницкий приход (на латинском) Martinus Slawinski Из Актовой книги Холмского гродского суда за 1676г. 7г.г №20180 л.13 BY НИАБ ф. 1740 оп. 1 дело № 18

Акты, издаваемые Комиссиею, высочайше учрежденною для разбора древних актов в Вильне : Т. 1-. - Вильна : тип. А.К. Киркора, 1865-1915. - 34.
Акты Холмского городского суда. - 1900. - CXXX, 411 с.

1706г. 25 августа возный доносит суду об осмотре ран, нанесенных в винокурне томуже священнику Данилевичу шляхтичем Петром Хросциховским. Больной священник лежал в доме повара Альберта Баницкого в окресности г. Холма в квартире фельдшера Иосифа. При осмотре были, кроме вознаго Семена Славинскаго шл Иосиф Комарадзкий и Станислав Издебский.

Акты, издаваемые Комиссиею, высочайше учрежденною для разбора древних актов в Вильне : Т. 1-. - Вильна : тип. А.К. Киркора, 1865-1915. - 34.
Акты Упитского городского суда. - 1899. - LII, 595 с.

1585-1586г.г. - Славенский (Славецкий) Войтех, Литовский скарбовый королевский писарь, (писарь в скарбе его королевской милости), Виленский ключник, арендарь Ромикгольский, Крокиновский и Поневежский, жена Славинская София Бернатова, село Леловк в Повете Упитском, фольварок Купишки.

Младший врач Пензенского полка Славинский

Сборник материалов по Русско-Турецкой войне 1877-78 гг. на Балканском полуострове [Текст]. - Санкт-Петербург : издание Военно-исторической комиссии Главнаго штаба, 1898-1911 (Тип. "Бережливость"). - 28 см.
Вып. 20: Журналы, дневники и очерки военных действий частей IX арм. корпуса. - 1901 (Тип. "Бережливость"). - IV, 594 с. : табл.

Общий алфавит фамилиям владельцев, имения которых находятся под запрещением с 1829 по 1865 год : Кн. 1. - Санкт-Петербург : тип. Правительствующего сената, 1867. - 32.
Содержащая в себе фамилии, начинающиеся буквами: Р, С, Т. - 1867. - 3055-3786, [1], II с.

Славинская Анна Симеоновна С.О.1855 ст.5798
Славинская Елисавета Андреева С.О.1864 ст.11452 и 24420
Славинская Елисавета Николаева Св.З.1842 ст.36928
Славинская Мария Иванова С.О.1843 ст.15647
Славинская Параскева Петрова С.О.1860 ст.23471
Славинская Татьяна Васильева С.О.1864 ст.38337
Славинский Валентий Иванов С.О.1848 ст. 7445
Славинский Викентий Иванов С.О.1848 ст.7445
Славинский Викентий Францов С.о. 1848 ст.18201 С.О.1857 ст.16500
Славинский Иван Герасимов С.О.1861 ст. 24075
Славинский Иван Сильвестров С,О.1861 ст.12768
Слваинский Иван Федоров С.О.1864 ст.23997
Славинский Игнатий Михайлов С.О.1848 ст. 1851 С.О.1854 ст. 10510
Славинский Каспер Францов С.О.1850 ст. 12014
Славинский Константин Иванов С.О.1833 ст. 12613
Славинский Симон Николаев С.О. 1857 ст.10083
Славинский Яков Федоров С.О.1857 ст.13070
Славинский Федор Афанасьев С.О.1851 ст.22317 С.О, 1859 ст.6466 С.О.1861 ст. 6843

С.О. - Сенатское объявление, Св.З Свод Запрещений.

Славинский Прохор Алексеевич 20.06.1894 Могилев/Мстиславль/Бастеновичи
Славинский Владимир Иванович 29.7.1913 Могилевская
https://ru.stsg.de База данных военнопленных

При дворе княгини Анны Радзивилл в Бяла-Подляске.

В 1720-1740‑е гг. Бяла-Подляска1, как уже упоминалось, была резиденцией княгини Анны Радзивилл

Редким по своей ценности документом книгой "Реестров квартальных и стравных" за 1727 - 1731 гг. обладает Национальный исторический архив Беларуси в Минске2. В хозяйственных записях содержится бесценный для историков искусства материал о художниках и архитекторах двора Анны, размерах их квартальных зарплат и выплатах на продукты питания. На предпоследней странице этой книги в разделе "Художники" (запись 1731 г.) "в столбик" записаны следующие имена: "Пан Фишер (Fiszer), Пан Геский (Heski), Вильковский (Wilkowski), Александр (Alezander Malarz...), Кондрат резчик (Kondrat Snycerz), Кшиштоф резчик (Krzysztof Snycerczyk); Матвей, хлопец (ученик) Фишера (Matheusz u P. Fiszera); хлопец пана Геского (Chłopiec u P. Heskiego, имя не указано); хлопец Ян у Фишера (Chłopiec Jan u P. Fiszera)"3.

В графе "Ремесленники"4 перечисляются: "Мартин Висневcкий, архитектор (Marcin Wiśniewski, Wiśniowski, Architekta); Доминик Циоли, итальянец, каменщик (Dominik Ciola, Wloch, Mular); Мархварт, лепщик (Marchwart Sztukator); Игнатий, столяр (Jgnacy Stolarz)". Кроме перечисленных, книга содержит сведения о "Славинском художнике" (Sławinski Malarz), который начал работать с 12 февраля 1729 г. и за два квартала получил 30 злотых 18 грошей5, и архитекторе Ракети (P. Rakietemu Arhitekturowi), которому заплатили довольно большую сумму за Рождественский квартал 1729 г. - 600 злотых. (с)

Художники.

Gabriel Sławiński - malarz fresków i obrazów. //

Габриэль Славински - художник фресок и икон второй половины 18 века. Из Львова. Позднебарочный стиль. Работал на землях воеводств Бреста-Литовского, Бельского и Руского. Работал для костелов рисмко-католической церкви и униатской. Подписывал свои работы как на латинице, так и на кирилице.

Первая известная работа - pw. Wniebowzięcia NMP w Klesztowie koło Chełma и pw. Świętego Mikity w Tyszowcach na przedmieściu Zamłynie - 1772-1774г.г. (np. ikona Gabriela Sławińskiego w Tyszowcach-Zamłyniu, 1774) W tym kontekście interesująca jest jednak analiza malowanej na drewnie ikony św. Mikołaja, wykonanej w 1774 roku dla unickiej cerkwi w Tyszowcach-Zamłyniu przez pracującego także dla kościołów Gabriela Sławińskiego.

1776г. - pw. Św. Wawrzyńca w Żółkiewce
1780-1781 - bernardynów w Radecznicy
Расписывал костел парафиальный Св. Людвика и клаштар паулинов Влодавы (Любельвское воеводство, Польша)? 1784-1785г.г.
Pełne opracowanie przechowywanej w magazynach Muzeum Narodowego im.
A. Szeptyckiego we Lwowie ikony z Tyszowiec (literatura, źródła, ilustracje) por. przygotowywana od 2008 roku rozprawa doktorska o Gabrielu Sławińskim. Wstępne ustalenia zawarłam w pracy magisterskiej obronionej 31 lipca 2008 roku oraz w dwóch
Problem „tradycji malarstwa ikonowego”...
artykułach. Zob.: M. Szyndlarewicz (ob. Ludera), Gabriel Sławiński – malarz fresków
i obrazów. Uwagi wstępne, [w:] Między Wrocławiem i Lwowem. Sztuka w Małopolsce,
na Śląsku i Rusi Koronnej w czasach nowożytnych, Wrocław 2011, s. 349–358, il.
nr LX–LXIX (data wydania: 17 czerwca 2011); M. Ludera, op. cit., s. 106–108. W 2007
roku ustaliłam brak ikony Sławińskiego na wystawie stałej lwowskiego muzeum. 29
lipca 2011 roku główny konserwator muzeum Danuta Posacka potwierdziła mi w piśmie
nr 318 obecność ikony z Tyszowiec w lwowskich zbiorach. Pod koniec sierpnia 2011
roku podczas kwerendy we Lwowie w ramach indywidualnego projektu badawczego
przekonałam się, że tyszowiecka ikona jest tu bliżej nieznana, w inwentarzu muzealnym
brakuje nawet jej zdjęcia oraz pominięto ją podczas organizowanej przez Muzeum Narodowe w 2006 roku wielkiej wystawy ikon św. Mikołaja (por.: M. Гелитович, Святий
Миколай з житіэм. Икони XV–XVIII ст. Націoнального Музею у Лвові Андрея
Шептіцького, Лвiв 2008). Za zgodą dyrektora muzeum – uzyskaną przy pomocy pań
Posackiej i Marii Hełytowycz – wykonano zamówione przeze mnie fotografie ikony
z Tyszowiec i wyrażono zgodę na ich pierwszą od 1938 roku publikację. Zdjęcia Romana Zilinko przesłano na moją skrzynkę mailową 20 września 2011 roku. Tym większe było moje zdziwienie, gdy po dwóch miesiącach, w listopadzie 2011 roku, pracownik lwowskiego muzeum Oleksandr Szejko opublikował powstałe dla mnie zdjęcia,
przedstawiając wyniki „swoich” badań na temat tyszowieckiej ikony (sic!) na międzynarodowej konferencji we Lwowie, por. О. Шейко, Гавриїл Славинський. «Святий
Миколай» 1774 року з Тишівців, [w:] Матеріали ІV Міжнародної наукової
конференції м.Львів, 23–24 листопада 2011 р.: Християнська сакральна традиція.
Віра, духовність, мистецтво, „Апологет. Львівська Православнабогословська
Академія”, Львів 2011, s. 147–149. Zob. [Online]. Protokół dostępu: pl.scribd.com/
doc/132633335/Журнал-Апологет [14.06.2013]. Choć autor wzmiankował o przygotowywanej przez mnie rozprawie doktorskiej o szerzej nieznanym malarzu Sławińskim
(s. 148), to przemilczał mój artykuł (przedstawiony na konferencji w 2009 roku), który
dotąd jest jedynym opracowaniem uwzględniającym wszystkie dzieła Sławińskiego
(kompletnie nieznane Szejko), a także wstępne wyniki badań archiwalnych nad ikoną
z Tyszowiec (por. M. Szyndlarewicz (ob. Ludera), op. cit.). Wobec powyższego podsumowanie artykułu Szejko (wymagającego zresztą obszerniejszej weryfikacji) brzmi
wyjątkowo cynicznie: „twórczość Gabriela Sławińskiego […] i sama postać mistrza na
razie oczekują swojego cierpliwego badacza”. ©

KOŚCIÓŁ PARAFIALNY p.w. Św. Ludwika i KLASZTOR PAULINÓW. Jeden z najcenniejszych zabytków Włodawy. Właściciel dóbr włodawskich, Ludwik Konstanty Pociej, ślubował swego czasu, że sprowadzi do Włodawy paulinów z Jasnej Góry. Ślubowanie wypełnił w roku 1698 i osadził zakonników przy odbudowanym właśnie kościele parafialnym. Następnie, już w latach 1711-1718 wybudował im klasztor przestronny, projektowany przez królewskiego architekta Józefa Piolę. Zakonnicy z wdzięczności wmurowali we frontowej ścianie klasztoru kamienną tablicę dla upamiętnienia fundatora. W rok później Ludwik Pociej zapowiedział budowę okazałej świątyni, ale tej obietnicy już nie zdążył dotrzymać, ponieważ w roku 1730 zmarł. Zamysł Ludwika podjął jego bratanek i następca, Antoni Pociej, któremu Włodawa zawdzięczała spore ożywienie budowlane. Antoni zamówił projekt kościoła dla paulinów u znakomitego i sławnego architekta i projektanta królewskiego Pawła Fontany. Prace rozpoczęto w roku 1739, a cegłę produkowała założona specjalnie dla tej świątyni cegielnia. Na dobre budowa ruszyła jednak dopiero w roku 1741. Jedenastu mistrzów murarskich na wyniosłym nadbużańskim wzniesieniu tworzyło wspaniałe dzieło. Prace przy wznoszeniu murów trwały do roku 1752. Siedem lat wcześniej, z powodu ogromnych zadłużeń Antoni Pociej sprzedał dobra włodawskie Jerzemu Flemmingowi, ojcu sławnej z patriotyzmu Izabeli, późniejszej żony księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego. Jerzy Flemming zmarł w roku 1771 i to właśnie Izabela wraz z mężem zajęła się dokończeniem prac przy wystroju wewnętrznym i wyposażeniu świątyni. Stało to się w roku 1780. Warto odwiedzić kościół paulinów. Warto popatrzeć na jego wystrój wewnętrzny, utrzymany w jednolitym stylu rokokowym. Z końca XVIII wieku pochodzą bogate polichromie. W nawie głównej wykonał je malarz ze Lwowa Gabriel Sławiński. (с)http://polesie24.pl/pl/nadbuzanski-szlak-swiatyn-katolickich/

Przykładem jest centralna scena ikony Cudu w Chonach (lata dziewięćdziesiąte XVIII wieku) w dawnej cerkwi Archanioła Michała w Perespie (niedaleko Zamościa), autorstwa zamojskiego malarza Jakuba Bobrowskiego (†1814), naśladowcy Gabriela Sławińskiego ©

Петр Славинский и сын Казимир - расписывали алтарь в костеле в Радомышлю.

W tym czasie zamówiono nowe witraże w firmie M. Paczki oraz gipsowe stacje drogi krzyżowej. Obrazy w ołtarzach malowali Piotr Sławiński i J. Serednicki. Piotr z synem Kazimierzem, namalowali również wspólnie wielki obraz Św. Rodzina nasuwany okresowo na główny obraz Przemienienia Pańskiego, poświęcony 12 lipca 1953 roku. Kazimierz namalował cztery obrazy św. Ewangelistów umieszczone w ambonie.(с)