Загрузите GEDCOM-файл на ВГД   [х]
Всероссийское Генеалогическое Древо
На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!
Вниз ⇊

Левковские

Создание общей родословной

Эта тема на карте:  Левковский (после 2009)

← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 4 5 ... 177 178 179 180 181 * 182 183 184 185 ... 284 285 286 287 288 289 Вперед →
Модераторы: N_Volga, Радомир
Ivan Levkovskiy

Ivan Levkovskiy

Украина
Сообщений: 1475
На сайте с 2009 г.
Рейтинг: 8739
Швабы и Невмирицкие-Левковские

Вряд ли кто-то другой что-то ответит, поэтому это сделаю я:

Думаю, что завещание Пелагеи подлинное.
[q]
Духовное завѣщаніе дворянки Пелагіи Федоровны Невмирицкой; за вѣщательница отказываетъ свое имѣніе зятю своему, дворянину Илій Максимовичу Левкоскому и требуетъ, чтобы онъ похоронилъ ея останки въ монастырѣ Святоникольскомъ Левковскомъ. 1647. Октября 7,

Року тисеча шестъсотъ семъдесять девятого, месеца Сенътебра двадцатого дня.

На уряде кгродскомъ, въ замку его королевской милости овруцькомъ, передо мною, Андреемъ Редчичомъ, наместникомъ подстароства овруцкого и книгами нинешними, кгродскоми, овруцкими персоналитеръ становъши урожоный панъ Андрей Левъковъский, для вписаня до кънигъ нинешънихъ подалъ перъ облятамъ тестаментъ остатнее воли пани Палаги Федоровны Невмирицкое, на речъ въ томъ тестаменте, нижей инсерованомъ, меновите выражоную, даный, списаный и служачий, о чомъ тотъ, тестаментъ ширей въ собе описуетъ, которого подавши, просилъ, абы принятъ и въ книги нинешные уписан ѵй былъ, который, рускимъ писмомъ писапый, такъ се въ собе маетъ: Во имя Отца, и Сына, и Светого Духа, Светыя Тройцы Живоначалной сталосе ку вечной памети аминь. Я, Пелагия Федоровна Невмирицкого, будучи навежона зъ воли и прейзреня отъ папа Бога, въ Тройцы Единого, злымъ здоровемъ, еднакъ еще будучи при добримъ баченю и зуполнымъ розуме, и бачивши тежъ то, ижъ все речи на свете у прудкой одъмене и запаметене приходятъ, а звласча которые не естъ писмомъ объяснени и обвароване, прето я, будучи хора, а паметаючи и то, же кождый чоловек хорый быва близкий смерти, надъ которую ничого пи машъ певънейшого кожъдому чловекови, а хотячи я порядокъ учинити, а часть маетности моей статечне роспорядити дедичъной, въ воєводсте киевскомъ, а повете овруцкомъ лежачую, мне по небожъ чику пану Федору Швабовичу Невмирицкимъ, славной памяти отцу и добродию моемъ, правомъ прирожонимъ зосталой и опалой, межи ихъ милостями приятели и сусиди моими слушне деспоповати, такъ, яко бы по животе моемъ жадныхъ турбаций, трудности и ростирковъ не было, межи зятемъ моимъ, панемъ Илею Максимовичемъ Левковскимъ и потомками его одъ повинныхъ моихъ, то есть одъ сестеръ и брати стриечной моей и иншими близкими кревными и повинними моими обоеи плти, поневажь право посполите кожъдому чловекови ведлугъ кондиции и уподобаня за живота своего маетностю всею своею шафовати и диспоновати позволила, прето я ознаймую и чиню видомо кождому, кому бы о темъ ведати потреба было, теперь и на потимъ и тимъ тестаментомъ остатней воли моей такъ мити хочу, ижъ, еслибы папъ Богъ въ Тройци Единой, зъ воли и презреня своего святого, смерть на мене допустить, а душу мою зъ тиломъ розлучить рачилъ, которую впродъ пану Богу въ Тройци Единому, а тило мое гришное земли, зъ которой есть сотворено, поручаю, которое водлугъ звычаю хрестиянского зять мой, панъ Илля Максимовичъ Левковский поховать и погребъ учинить повиненъ будетъ при церкви Светого Николи у манастиру Левковскомъ Невмирицкомъ; а што ся тыче маетности моей лежачой и рухомой, теди я, Пелагия Федоровна Невмирицкого, памятаючи на праце и стараня зятя моего, которую онъ о мни малъ и чинилъ, также и на пошановане, которогомъ одъ него дознавала завше, мешкаючи при немъ презъ летъ килонадцать, ажъ до того часу, а хотячи ему за его все стараня и працу, которую презъ такъ часъ не малый для мене зычливе подеймовалъ, нагородити, такъ яко бы зять мой и потомки его по животе моемъ мешканя спокойне и вихованя слушне, безъ вшелякои турбации, презъ вшистекъ часъ жывота своего и по животи потомки его и тому, кому бы онъ записати милъ жаднои прешкоди не поносили, а прето я зятеви моему, пану Или Максимовичови Левковскому часть мою дедичну, Невмирицку, по небожчику цану Федору Швабовичу Невмирицкомъ, отцу а добродию моемъ, мни правомъ прирожонимъ зъ сестрою моею рожоною, небожкою славное памяти паней Ориною Федоровною Невмирицкого Иллиною Левковского зосталу и спалу, до спокойного держаня и уживаня, зо всими приналежностями и пожитками, до тои части въ сели Невмирицкомъ належачими, зараземъ пушчаю и поступую зъ кгрунтами, полми, сяножатями и зо всими иншими пожитками, такъ яко ся тычытъ и здавна мила и теперь маетъ, што записъ, одъ зошлого небожчика, славной памяти отца, а добродия нашого даный зятеви моему на то освидчае, которая часть, што на мене приналежала, теди те часть за живота своего стче небожчикъ отецъ мой призналъ и въ посесие пустилъ зятеви моему вишъ менованому, теди я тимъ тестаментомъ остатней воли моей ствержаю и вичними часи дарую и записую часть мою власную, дедичную, которая на мене приналежала одъ сестри моей рожоной, небожчики славной памети паней Орины Иллины Левковской, а повинныи мои, блискии кревный жадного импедименту зятеви моему и потомкомъ его чинити не маютъ и не будуть могли въ той части, вишъ менованой, ажъ до живота его, а по животе его такъже кождому держачому, комубы опъ тую часть запустилъ и даровалъ, жаднымъ способомъ въ те маетности уступовать нихто, зъ рукъ и держаня его одиймовати не маетъ и не будетъ моглъ, а для липшой виры и певности, жеби ся досить ведлугъ того тестаменту остатней воли моей дияло, хочу такъ міти, а неиначей, абы при всѣхъ пунктахъ, ведлугъ вишей въ тимъ тестаменту остатней воли, описаныхъ и виражонихъ зять мой, панъ Илля Максимовичъ Левковский былъ захованый и зоставленый; упросиламъ устне и очевисте ихъ милость пановъ приятель моихъ, на тотъ часъ будучихъ, нижей имена и презвиска ихъ милости на подписехъ выражоны, же бы ся рукамы своими власними до того тестаменту подписали и печать свою притиснути рачили. Диялосе въ силе Невмирицкомъ, року тысеча шестьсотъ четирдесять семого, месяця Октобра семого дня. У того тестаменту, при печати, подписи рукъ тими слови: Еромонахъ Зосима Тышевичъ, игуменъ Невмирицкий и Левковский рукою власною, очевисто прошопый печатарь одъ панны Палаги Федоровны Невмирицкого, яко писать и читать не вмеючщи, до того тестаменту Федоръ Невмирицкий рукою; ustnie proszony pieczętarz od paniy Palahy Fedorowny Niewmiryckiego, Ian Lewkowsky ręką. Который же то тестаментъ, за поданемъ звышъ менованое особы, и за прозбою, а за моимъ урядовымъ принятемъ до книгъ нинешнихъ кгродскихъ овруцькихъ есть уписаный.

Книга овруцкая гродская записовая и поточная, 1678—1680 года, No 3209, листь 230.https://www.google.com.ua/book...frontcover
[/q]


Безусловно, отец Пелагеи Федоровны Невмирицкой - Федор Швабович Невмирицкий был родом из Швабов, но не из Левковских и не из Невмирицких. Вероятно, его женой была N. Невмирицкая и по ней он стал владельцем Невмирицким или же он купил часть земли в Невмиричах, и стал Невмирицким.

Совершенно очевидно, что уже небожчик в 1647 году Федор Швабович Невмирицкий был дедом Юзька Богдановича и отцом не только сестер Пелагеи и Орины (муж Илья Максимович Левковский), а и Богдана Федоровича Швабов (жена Левковская), сыном Павла и внуком Федора Швабов, согласно духовного завещания Богдана Федоровича Шваба от 1689 года:
[q]
«Я, Богдан Федорович Шваб, будучи в том удостоверен, что всякой человек умреть должен, то находясь в преклонности лети страдая тяжолой болезнею, предвижу сближающуюся мою кончину, то покуда нахожусь при здравой памяти, предположил я любезнейшему моему сыну Юзьку Швабу учинить следующее распоряжение — то есть, избу с сенями, гумном и оборами, собственными моими трудами выстроенные, а также часть вотчинного моего грунта Борсовщизна именуемым, в селении Швабах состоящего, по смерти родителя моего Федора, деда Павла и прадеда тоже Федора Швабов, правом наследства на меня ниспадшую; а также часть грунту в селении Левковичах по жене моей из Валевских-Левковских Левковской, принадлежащего; и в Острове тоже в селениии Левковичах Заясеницком в соснах 10-ти пщел и сенокосе в том же Острове Заясеницком и в розных урочищах о чом купчие крепости по жене моей удостоверяют…»
[/q]



Интересно, что в 1635 году в этого Федора Швабовича Невмирицкого (сына Павла и внука Федора) был брат (двоюродный), Иван Якимович Швабович (сын Якима и внук Федора), который в Варшаве отстаивал интересы за родовое гнездо Швабов:

[q]
1635.03.30, Warszawa
Potwierdzenie prawa własności Iwana Jakimowicza Szwabowicza do ziemi Borkowszczyzna w pow. owruckim, zawierające potwierdzenie Zygmunta Augusta (28.XI.1551, Wilno) przejęcia jej przez Fiodora Szwabowicza z rąk dzierżawcy owruckiego Józefa Chalickiego oraz kolejne potwierdzenie Zygmunta Augusta praw Fiodora Szwabowicza do ziemi Borkowszczyzna (10.XI.1570, Warszawa). (pol.)
protokół MK 354, s. 37-38

см. Wpisy dotyczące czterech województw: bracławskiego, czernihowskiego, kijowskiego i wołyńskiego z lat 1569 - 1673 wniesione do ksiąg Metryki Koronnej www.agad.archiwa.gov.pl/publikacje/MR2.xml
[/q]


См. также сообщение от Serhij Shynkar Snikers (свои ошибки я исправил)https://forum.vgd.ru/1231/1829...iew&o=:
[q]
Ivan Levkovskiy написал:
[q]


Духовное завещание Богдана Федоровича Шваба от 1689 года (ГАЖО, Дело Швабов):

Первая публикация документа
[/q]



Ну и напугали Вы меня Иван !!! Я уже подумал, что грош мне цена, как исследователю. Что я такой документ в Житомирском архиве провтыкал :-) На самом деле, это документ из РГИА, Фонд 1343, Опись 33, Дело 656



Ivan Levkovskiy написал:
[q]

Интересно, что в 1635 году в этого Федора Швабовича Невмирицкого (сына Павла и внука Федора) был брат (двоюродный), Иван Якимович Швабович (сын Якима и внук Федора), который в Варшаве отстаивал интересы за родовое гнездо Швабов:
[/q]



Очень спорный посыл. Известно, что Швабы-Федоровичи и Швабы-Якимовичи вели настоящую генеалогическую войну с 16 века. Первые считали вторых - "самозванцами". "Настоящие" Швабы действительно имели самые старые для всех овруцких бояр подтверждения 1551, 1570, 1595 ит.д. С другой стороны, в хрестоматийном (Вами же исправленном) "Описании Овруцкого замка" (1545) 1552 года фигурирует в неправильно указаной "Стаповщине", а на самом деле "Ставовщине", позжем "Заставье", некий ЯКИМ Иосифович. В 1577 как сосед Федора Швабовича опять упоминается некий Яким. Скороей всего просто Швабы и Швабы-Якимовичи (позже Шваб-Заставские) не имеют общего предка. Другое дело, что за 200 лет они вступили в такое колличество браков, что это разделение уже потеряло всякие очертания. Но родовая память жила вплоть до конца 18 века.


Ivan Levkovskiy написал:
[q]

1635.03.30, Warszawa
Potwierdzenie prawa własności Iwana Jakimowicza Szwabowicza do ziemi Borkowszczyzna w pow. owruckim, zawierające potwierdzenie Zygmunta Augusta (28.XI.1551, Wilno) przejęcia jej przez Fiodora Szwabowicza z rąk dzierżawcy owruckiego Józefa Obalickiego oraz kolejne potwierdzenie Zygmunta Augusta praw Fiodora Szwabowicza do ziemi Borkowszczyzna (10.XI.1570, Warszawa). (pol.)
protokół MK 354, s. 37-38
[/q]



В 1635 году Якимовичи, формально тоже назывались "Швабами". Поэтому использовали старые подтверждения для своей легитимации. Этот Иван действительно мог быть внуком Фендоровичей по женской линии. И конечно же грубая ошибка - небыло никакого Юзефа Обалицкого - конечно же речь о Йосифе Халецком
[/q]





Духовное завещание Богдана Федоровича Шваба от 1689 года (РГИА, Фонд 1343, Опись 33, Дело 656):

Первая публикация документа

Прикрепленный файл: DSCN5042.JPGDSCN5043.JPG, 1727488 байт
Яна Бовсуновская
Новичок

Яна Бовсуновская

с.Бовсуны,Лугинский р-н,Житомирская обл.
Сообщений: 4
На сайте с 2016 г.
Рейтинг: 12
Здравствуйте) Скажите, пожалуйста, а с чего вы взяли, что фамилия Бовсуновский имеет татарские корни? confused.gif
---
Исследую историю Бовсуновских / Болсуновских / -заушан.
Ivan Levkovskiy

Ivan Levkovskiy

Украина
Сообщений: 1475
На сайте с 2009 г.
Рейтинг: 8739
janalevo

О происхождении Болсуновских и их братии


См. также Оd xiazat ruskich...https://forum.vgd.ru/1231/1829...iew&o=
https://forum.vgd.ru/1231/1829...iew&o=:
[q]
Интересно, что в Люстрации Овручского староства 1629 года, указан Ян Духовский вместе с другими участниками с. Мошки (т. е. Мошковскими, Духовские-Соколовские - это Мошковские, см. Архив Юго-Западной России. Часть IV. Том 1. Акты о происхождении шляхетских родов в Юго-Западной России. Киев, 1867. С. 116, 138, 297, 309, 352, 368, 369, 400) "Sioło Moszki , albo Moszkowce . Jan Duchowski z inszemi tey że wsi possessorami pokładali przed nami list z extraktem z metryki kancellariey większey W. X. Lit. krola swiętey pamięci Augusti anno 1544 , ktorym possessorom tey wsi na sluzbie ordynskiey przy zamku Оwruckim zostawuie, to iest na sluzbe woienna,— konia powinni po ordynsku, albo po petyhorsku, w pancerzu z misurka osadzac..." - с 1544 года на службе ордынской военной при замке Овруцком, т. е. на службе военной коня должны по ордынски или по пятигорски, в панцире с мисюркой, ставить.https://runivers.ru/bookreader/book9525/#page/637/mode/1up Правда, из листов-привилеев известно, что как Мошковские, так и их сородичи Пашинские, Волковские, Барановские, Ущаповские, Болсуновские, Васьковские и др. обязаны лишь к земской военной службе при князю или воеводе киевском.https://runivers.ru/bookreader/book9519/#page/145/mode/1up

Интересно, что конная служба в пятигорских хоругвях Речи Посполитой (начиная с 1561-1562 гг.) отличалась некоторыми особенностями, в частности требовалось иметь соответствующую подготовку, определенные доспехи и вооружение, а также рослого и крепкого коня:
[q]
...Lekki husarz, albo petyhorzec [pogrub. – Z.H.] na dobrym koniu, z drzewem siedm łokcio-wym (bez proporca) wyprawowany będzie w szyszaku, z blachem przednim, albo w kafanie do-brze przeszywanym, i w pancerzu powleczonym z karwaszami, ostroga u nogi, bandolet na cztery piędzi rurę długą mający, pistolet przynajmniej jeden, ładownicę tak sporą jak u pieszego...

...Chorągwie wszystkie, tak kozackie jako i lekkie mają być z dzidami, które oręże zda siębyć lepsze, potrzebniejsze i wygodniejsze niżeli petyhorskie. Do petyhorskich bowiem służbyćwiczenia naprzód trzeba wielkiego,
bo to takaż kopija, jako i usarska [pogrub. – Z.H.], trzeba konia rosłego i dużego, o które teraz trudno, trzeba munsztuku bo trudno sobie drugąręką pomóc i innych siła do tej maniery rekwizycji...

См. Z. Hundert, Kilka uwag na temat chorągwi petyhorskich w wojskach Rzeczypospolitej w latach 1673–1683...https://www.academia.edu/89935...s._136-149
[/q]


Хотя в пятигорских хоругвях с 17-го века уже служили в большинстве случаев не пятигорцы-черкесы с Кавказа, а местные русинско-литовские и польские бояре (так в Смоленской войне 1632-1634 известны пятигорцы Remigiana Jelca – 120 konihttp://kadrinazi.blogspot.com/...ktory.html, см. также Петро КУЛАКОВСЬКИЙ. Федір Єлець - представник панів Київського воєводства першої половини XVII століття. - Записки товариства імені Шевченка. — Т. CCLX: Праці Комісії спеціальних (допоміжних) історичних дисциплін / Редактор тому Олег Купчинський; Редакційна колегія: Андрій Гречило, Тарас Гунчак, Любов Дубровіна, Микола Крикун, Олег Купчинський, Роман Шуст, Наталія Яковенко. — Кн. 1. — Львів, 2010. — С. 105-146), возможно, что эти роды овручских бояр (Мошковские и др.) были потомками черкес-пятигорцев, переселенных в Поднепровье до 1362 года еще татарами, а не Гедимином, как сказано в Люстрации Черкасского и Каневского замков от 1552 года:
[q]
“Початокъ Черкасовъ и Канева. Отъ початку Черкасовъ и Канева уходы по всимъ тымъ рекамъ вольны были Каневъцомъ, бо яко князь великій Литовскій Гедиминъ, завоевавъши
надъ моремъ Кафу и весь Перекопъ и Черкассы Пятигорское, и
приведъши Черкасовъ часть з княгинею ихъ, посадилъ ихъ на Снепороде, а иншыхъ на Днепре, где теперъ Черкасы сидятъ, а
Снепородцевъ посадилъ на Днепрежъ у Каневе и сидячи Снепородце на Днепре у Каневе, предся отъчизны свои по речкамъ
инымъ Севирскимъ уходити не престали”https://runivers.ru/bookreader/book9524/#page/191/mode/1up
[/q]

[q]
Переселение могло иметь место от середины XIII в., когда
Среднее Поднепровье вошло в границы кочевий чингизида Хурмиши (Куремсы), до 1362 г., когда в битве при Синих Водах Ольгерд Литовский отвоевал у Улуса Джучи власть над Киевщиной.

См. Бубенок О. Б.
Литовская легенда об основании города Черкассы и ее историчность / О. Б. Бубенок // Сходознавство. - 2017. - № 79. - С. 35-52.
irbis-nbuv.gov.ua/cgi-bin/opac/search.exe?C21COM=2&I21DBN=UJRN&P21DBN=UJRN&IMAGE_FILE_DOWNLOAD=1&Image_file_name=PDF/Skhodoz%5F2017%5F79%5F4%2Epdf

[/q]


См. также о пятигорских черкесах в Речи Посполитой в сб. Россия и Польша: опыт тысячелетнего соседства статью Ершова В.https://books.google.com.ua/bo...mp;f=false

[/q]



Думаю, что именно из этой фразы (Архив Юго-Западной России. Часть IV. Том 1. Акты о происхождении шляхетских родов в Юго-Западной России. Киев, 1867, Док. V, стр. 17http://www.runivers.ru/bookrea...6/mode/1up): "Prokopa Anto­nowicza Bołsunowicza, grunt przezywaiomy Bołsunowski, Czornohubowski" (1518 год) польские геральдики, а не я, сделали вывод, что предок Прокопа Антоновича Болсуновича при князе Витовте был татарином уже по самому имени - Болсуном (Чорногубом). Вы можете с этим не соглашаться, это Ваше право, тем более прямых доказательств, татарского происхождения Ваших предков нет (по крайней мере, мне такие документы не известны). Историки и геральдики, зачастую могут ошибаться, что произошло и с моим родом, некоторыми из них (Дзядулевич, Яковенко) причисленных к татарам, что мне и удалось успешно оспорить в своей статье на Викиhttps://ru.wikipedia.org/w/ind...d=88853370
Ну а теперь, файлы с цитатами геральдиков:
1. Dziadulewicz Stanisław. Herbarz rodzin tatarskich w Polsce. Wilno, 1929. S. 382-383.
2. Uruski Seweryn. Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 1. Warszawa, 1904. S. 303-304.
3. Boniecki, Adam. Herbarz polski. T. 1. Warszawa, 1899. S. 378.
4-5. Wittyg Wiktor. Nieznana szlachta polska i jej herby. Kraków, 1908. S. 37-38.

Герб Болсуновских
По утверждению В. Виттуга, Болсуновские использовали герб Косцеша. Но, он не дал ссылки ни на один первоисточник, поэтому этот вопрос завис. Мое мнение таково: время написания его работы совпадает со временем утверждения Болсуновских в дворянстве, впрочем как и другой волынской шляхты. В Родословной книге дворян Волынской губернии Болсуновские как раз и показаны с гербом Косцеша (ДАЖО_146-01-00419_Родовідна_книга_дворян_Волинської_губернії,_частина_6,_літери_А-Б_1801-1829. С. 1053https://forum.vgd.ru/file.php?fid=1004432&key=73089492). Исходя из этого, Виттуг просто показал герб Косцеша, с которым Болсуновские утвержались в дворянстве. Но, какой их герб или гербовый знак мог быть до этого времени, неизвестно, поскольку почти вся наша шляхта брала себе гербы из Гербовника К. Несецкого лишь по созвучию фамилий с известными носителями данных гербов, внесенными в гербовники, забыв и утратив на тот момент свои исконные руськие гербы (гербовые знаки), я писал об этом здесьhttps://forum.vgd.ru/1231/1829...iew&o=
В доказательство этого, в Дополнении к изданию Гербовника Несецкого издателем Я. Бобровичем назван "Bolsanowski Jakób komornik Owrucki , w tym czasie żyjący" без указания герба, с отсылкой на Гербовник Веладко (Heraldyka czyli opisanie herbów, w iakim ktory iest kształcie oraz, familie rodowitey szlachty polskiey i W. X. Litewskiego z ich herbami [...]), этот второй том издан в 1794 году:
[q]
BOLSANOWSKI Jakub komornik Owrucki , w tym czafie żyjący . Więcey żaden z autorow dawnych o nich niepifzą , ani Kuropatnicki .https://www.google.com.ua/book...frontcover
[/q]


Поэтому, возможно, что на 1793 год герб Болсуновских еще не был известен, и герб Косцеша взят с Дворянского Дела, не являлся историческим (свои гербы овручская шляхта "придумывала", начиная примерно с 1799 года). Но, может быть и наоборот.

См. также: Локализация села Чорногубович в Овручском поветеhttps://forum.vgd.ru/1231/1829...iew&o=

Некоторые документы:

Оригиналы документов Болсуновских, Васьковских и др., которые "z Lublina u welmoznogo pana Micuty podstolego Grodzieńskiego odszukali byli",18 сентября 1710 года после сеймика, у возвращавщихся домой Стефана Васьковского и Яна Мошковского, в мили за Житомиром были ограблены неизвестными лицами и так и не возвращены (см. Zespół: 2 / Księgi grodzkie kijowskie
Jednostka: 12 / Księgi grodzkie kijowskie
Lata: 1709-1710 №148 Л. 505-507https://sadowe.genealodzy.pl/i...amp;zoom=1)

Но, к счастью, сохранились выписки с Литовской Метрики и др.
https://books.google.com.ua/bo...mp;f=false
[q]

Дѣльчій листъ, выданный великимъ княземъ литовскимъ Алексавдромъ земянамъ кіевскимъ: Сидору Юхновичу Васьковичу и Ивану Гапоновичу Ущапу, подтверждающій дѣлежъ между ними земель, какъ выслуженныхъ ихъ предками у В. К. Витольда, такъ и отчизныхъ, произведенный кіевскимъ воеводою, Мартыномъ Гаштолдовичемъ. 1494, Апрѣля 24.

Року тисеча семъ сотъ тринадцатого, месеца мая пятого дня.

На леженю книге земскихъ. киевськихъ comparens personaliter urodzeni ich mość panowie: Marcin Uszczapowski, i Stefan Chiniewicz-Waśkowski, extrakt z metryki wielkiej wielkiego xięztwa Litewskiego, authentice wydany, z upisaniem w nim cofirmaciey listu dzielczego, między ich mościami pany: Iwanem Haponowiczem Uszczapem a Sidorem Jochnowiczem Waśkowiczem stałego, dla wpisania do xiąg niniejszych ziemskich kijowskich per oblatam podali, de eo verborum, qui sequitur, tenore: Awgust wtory, z Bożej łaski krol Polski, wielki xiąże Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Inflantski, Smoleński, Siewierski i Czernihowski, a dziedziczny xiąże saski i elector. Oznaymuiemy tym listem extraktem naszym, komu by o tym wiedzieć należało, iż suplikowali do nas przez panow rady i urzędnikow, przy boku naszym rézyduiących urodzeni: Paweł Uszczapowski i Roman Chinewicz-Waśkowski, upraszaiąc o wydanie per extraktum z metryki wielkiej wielkiego xiążstwa Litewskiego confirmacyej listu dzielczego, między Iwanem Haponowiczem Uszczapem a Sidorem Jochnowiczem Wakśowiczem stałego, pod datą w nieyże wyrażoną i w teyże metrycę wielkiego xięztwa Litewskiego oblatowanego, de tenore sequenti: Ja, Alexander, Bożą miłoscią wielki xiąże Litewski, Ruski, Żmudzki i innych: żałował nam ziemianin kijowski, Sidor Jochnowich Waśkowicz na siabra swego Iwana Haponowicza Uszczapa, co oyey ich wysłużyli dwie imienia: Bełowo na Złynie a Hoszowicze, niedaleko zamku owruckigo, z ostrowcem Zaleznickim u kniazia Witołta; a posli tego oni stoiali w prawie o te dwie imienia i o trzecie imienie, oyczyzny ich, na imie: Uszczapowicze i Waśkowicze przed panem Marcinem Gosztołtowiczem, jak od oyca naszego, króla jego miłosci Kijow trzymał, i pan Marcin wysłał tam ich temi imionami dzielić: niazia Fedora Glinskiego i ziemianina kijowskiego Ersza; i oni tam wyiezdżali i temi imionami i wysługą i oyczyznemi imionami napoł ich pedzielili i Iwanu Haponowiczu dostało się Bełowo na Złynie, a Sidorowi Jochnowiczu-Hoszowicze z ostrówcem Zaleznickim i pan Marcin, podług tych dzielczych listow, dział i list swoj sądowy między ich na to dał, i temi razy te listy kniazia Witolta i list pana Marcina przed nami ukazywali i my, tym listem porozumiawszy ten dział imion Bełowa i Hoszowicz i imiona oyczyste ich Uszczapowicze i Waśkowicze, między rzekami Uszą i Żerewicą leżące, kazalismy po połowie trzymać, bez krzywdy obudwoch, padług pierwszego działu i listu pana Marcina. A Hapanowiczu Uszczapu w Hoszowicze z ostrowcem Zaleznickim, wysługę i oyczyzne Waśkowicze; ani Jochnowiczu Waśkowiczu także w Bełowo na Złynie i oyczyznę Uszczapowicze nienależy ni w czym wstępować wiecznemi czasy. A na twardość tego i pieczęć naszą kazalismy przyłożyć ku temu naszemu listu. Pisan w Wilniu. Apryla dwudziestego czwartego dnia, indikta dwunastego. My tedy. król, do pomienionej supliki łaskawie się skłoniwszy, tę confirmacyą listu dzielczego per extraktum z kancelaryej wielkiey wielkiego xiążtwa Litewskiego onym wydać i dla większey wagi, pieczęć wielką wielkiego xiążtwa litewskiego przycisnąć roskazalismy. Dan w kancelariey naszey wielkiey wielkiego xiążtwa Litewskiego. Miesiąca kwietnia VII dnia, roku MDCCXIII, panowania naszego XVII roku. У того екстракту, при печати великое канцеляріи великого княжества литовского, подпись руки тыми словы: Karol Stanisław xiąże Radziwił, kancleri wielki wielkiego xiążtwa litewskiego m. p. Другий зась подпись тыми есть написанъ словы: wniebytnosci wielmożnego xiędza regenta kancelaryey wielkiej wielkiego xiąztwa litewskiego, Grzegorz Jozef Roykiewicz, jego królewskiey mosci sekretarž. Который же то екстрактъ, за поданемъ и прозбою вышъ менованыхъ ихъ милостей подаючихъ, слово в слово, якъ се в собѣ маетъ, до книгъ нинешцихъ, земскихъ, киевськихъ есть уписанъ.

Книга земская кіевская записовая, поточная и декретовая, годъ 1712-1716, No 135; листъ 147 на обор.

[/q]


[q]
Подтвердительная грамота Сигизмунда 1, выданная кіевскимъ земянамъ: Василію Гапоновичу Ущапу, Конону Хиневичу-Васьковцу, Яцку Семеновичу Мошковцу, Федьку Ивановичу Волковичу, Гарасиму Тереховичу Пашиничу, Прокопу Антоновичу Болсуновичу и Степану Андреевичу Барановичу. Король Сигизмундъ, разсмотрѣвъ представленныя ими грамоты: Князя Александра (Олелька) Владимировича, В. К. Витольда, короля

Казимира, также раздѣльный актъ, составленный воеводами: виленскамъ, Юріемъ Николаевичемъ Радзивиловичемъ и кіевскимъ, Андреемъ Якубо вичемъ Немировичемъ, подтверждаетъ имъ право на потомственное вла дѣніе землями, съ обязанностію служить конемъ военную господар-скую земскую службу, на равнѣ съ другими земянами кіевской земли и съ освобожденіемъ ихъ отъ всякихъ другихъ повинностей. 1518, Іюля 6.

Року тисеча семсоть чотырнадцатого, месеца Януарія двадцать второго дня.

На рокахъ судовыхъ, земскихъ, киевскихъ, въ перший понедѣловъ по новомъ лѣти припалыхъ, и судовне отправоватися зачатыхъ, przed nami: Antonim Franciszkiem na Wojutynie Siennickim sędzia, Alexandrem na Olewsku Niemiryczem, podsędkiem, Urzędnikami sadowemi, ziemskiemi, kijowskimi, comparens personaliter urodzony imé pan Roman Chyniewicz Waskowski, extrakt z metryki wielkiey wielkiego xiężtwa litewskiego, authentice wydany, z upisaniem w nim comfirmacyey przywileiow, na dobra Moszkowskie, Hoszowskie, Uszczapowskie, Waskowskie i inne służącey, dla wpisania do xiąg ninieyszych, ziemszych, kijowskich, ratione introcontentorum, per oblatam podał, de serie verborum tali: Awgust wtory, z Bożey łaski król Polski, wielki xiąże Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołynski, Podolski, Podlaski, Inflanski, Smolenski, Siewierski i Czernihowski, a dziedziczny xiąże saski i elector. Oznaymuiemy tym listem extraktem naszym, komuby o tym wiedziec należało, iż suplikowali do nas przez pany rady i urzędnikow urodzony Paweł Uszczapowski i Roman Chyniewicz Waskowski, upraszając nas o wydanie z metryki wielkiey wielkiego xięztwa litewskiego potwierdzenia Wasylemu Haponowiczu Uszczapu, Kononu Chiniewiczu Waskowiczu, Jacku Semenowiczu Moszkowiczu i innym ziemianom wojewodztwa kyowskiego, na grunta ich dziedziczne, pod datą w nieyże wyrażoną i w teyze metryce wielkiego xięźtwa Litewskiego oblatowana, de tenore ejusmodi: Zygmont, Bożą miłoscią król Polski, xiąze Litewski, Ruski, Pruski, Żmudzki, Mazowiecki i innych. Bili nam czołem ziemianie nasi ziemi kijowskiey: Wasyl Haponowicz Uszczap, Konon Chiniewicz Waśkowiec, Jacko Semenowicz Moszkowiec, sami od siebie i od Fedka Iwanowicza Wołkowicza, Harasima Terechowicza Paszynicza, Prokopa Antonowicza Bołsunowicza, Stefana Ardrzejowicza Baranowicza i pokładali przed nami listy sądowe pana Juria Mikołaiewicza Radziwiłowicza, wojewody wilenskiego, hetmana naywyzszego wielkiego xiężęcia i pana Andrzeia Jakubowicza Niemirowicza, woiewody kyowskiego, dzierżawcy swisłockiego, w których listach opisuje: iż oni zdawna, z przadkow swoich, służbę ziemską woienną, przykładem iuszych ziemian ziemi kyowskey, sługiwali; a drugi list kniazia Alexandra Władymerowicza, na grunta ich ziemskie oyczyste dany, a trzeci list wielkiego kniazia Witolta, a czwarty list swiętey i sławney pamięci króla imci Kazimirza, oyca naszego, potwierdzający; w k:órych listach, także opisuie, iż Wasila Haponowicza Uszczapowicza grunt, przezywaiemy Uszczapowszczyzna i Bełow na Złynie; Konona Chyniewicza Waśkiewicza grunt, przezywaiomy Waśkowski, na Hoszowie połowa z siedliszczem Bazarowką, z ostrowcem Podleżnickim, Uszczapowszczyzna i Waskowszczyzna, oyczyzny ich między rzekami Zerewią i Uszą, po obapoł potoka Sestynia, za Uszą, gdzie dworzyszcza przodkow ich byli, a Bełow na Złyne i połowa Hoszowicz z siedliskiem Bazarowką i z oztrowcem Podleżnickim, wysługa onych przodkow u wielkiego kniazia Witołta, według listu dzielczego jego mośći brata naszego Alexandra, który list dzielczy i przed nami ukazywali. Jacka Semenowicza Moszkowicza grunt, przezywaiomy Moszkowski, między rzekami Norinią i Żerewią, Fedka Iwanowicza Wołkowicza i Harasima Terechowicza Paszynicza grunty ich, jedne przezywaiome Łowieckie a drugie Czyhurowskie, podle tego nad rzeką Uszą; Prokopa Antonowicza Bołsunowicza, grunt przezywaiomy Bołsunowski, Czornohubowski; Stefana Andzeiowicza Baranowicza, grunt przezywaiemy Baranowski, połowę Hoszowicz z ostrowcem Zeleznickim; i bili nam czołem pomienione ziemiane nasi, abysmy na to dali im ten nasz list; i ziemie ich dziedziczne i wysłużone: Uszczapowszczyzne i Waśkowszczyznę, wyszey namienione, Moszkowskie, Wołkowskie, Paszynskie, Czornohubowskie, Bołsunowskie, a Baranowskie podwierdzili tym naszym listem. Ino gdyż pan Wilenski, naywyzszy hetman, i pan Andrzey Iakubowicz Niemirowicz, wojewoda kyowski, podług listow starych wielkich kniaziey litewskich i sławney swiętey pamięci królow ich mosciow: Kazimirza, oyca naszego, Alexandra, brata naszego, pomienionym ziemianom te ziemie ich na wieczne czasy przysądzili i My, wysłuchawszy tych listow i dostatecznie z nich wyrozumiawszy, na ich czołombicie uczynili i na to dali ten nasz list; i te ziemie ich, w wierzchu opisane, ze wszystkiemi pożytkami, jako się te ziemie w sobie mają, potwierdzamy tym naszym listem; maią ci ziemianie: Uszczap, Waśkowiec i inne pomienione, i ich żony, i dzieci, i szczadki onych, wyżey opisane ziemie trzymać i używać na wieczne czasy; a nam hozpodaru służbę ziemską woienną koniem służyć powinni; jako inne ziemiane nasi w powiecie kyowskim, i wszystkich wolnosci zażywać, a inszych powinnosci niktorych nie maią pełnić. A na twardosć tego i pieczęć naszą kazalismy przyłozyć ku temu naszemu listu. Pisan w Wilniu, pod lato Bożego narodzenia tysiąc pięćset osmnastego, miesiąca Iula szóstego dnia, indyktu trzynastego. Ian Hornostay, podskarbi ziemski i pisarz. My tedy król, do pomienioney supliki łaskawie się skłoniwszy, te potwierdzenie per extractum z kancellariey wielkiey wielkiego xiężtwa Litewskiego onym wydać i dla większey wagi pieczęć wielką wielkiego xiężtwa Litewskiego przycisnąć rozkazalismy. Dan w kancellariey naszey wielkiey wielkiego xiężtwa Litewskiego, miesiąca kwietnia VII dnia, roku MDCCXIII, panowania naszego XVII roku. На томъ екстракти печать канцеляри великой великого князства Литовского есть притиснена, а подписы русь в тые слова: Karol Stanisław xiąże Radziwił, kanclerz wielki wielkiego xiężtwa litewskiego; w niebytnosci wielmożnego xiędza regenta kancellaryey wielkiey wielkiego xięźtwa litewskiego-Gregor Josef Roykiewicz, jego królewskiey mosci sekretarz. m. p. Koтopый же то екстрактъ, за поданемъ и прозбою вышъ менованного его милости подаючого, а за принятемъ суду нинешнего, де вербо адъ вербумъ, до книгъ нинешнихъ есть уписаный.

Книга земская киевская записовая, поточная и декретовая, годъ 1712-1716, No 135; листъ 359 на обор.


[/q]


[q]
Рѣшеніе суда, наряженнаго Сигизмундомъ Августомъ, для разсмотрѣнія дѣла объ обидахъ, причиненныхъ земянамъ кіевскимъ: Мошковичамъ, Болсуновичамъ и Барановичамъ овруцкимъ старостою Криштофомъ Кмитичемъ. Судъ, разсмотрѣвъ жалобу и, представленную истцами, грамоту Сигизмунда I, приказалъ Кмитичу не принуждать истцевъ къ боярской земской службѣ, считать ихъ земянами и уплатить имъ 20 рублей штрафу за то, что онъ самопроизвольно сажалъ ихъ въ тюрму и причинилъ имъ потерю документовъ. 1546, Іюня 26. Сигизмундъ Августъ потвердилъ это рѣшеніе. 1547, Апрѣля 6. При дѣлѣ приложена копія грамоты Сигизмунда I, который освобождаетъ, на основаніи предъявленныхъ ему документовъ кіевскихъ земянъ: Ущаповъ, Хиневичей-Васьковскихъ, Пашиничей, Волковичей и братію ихъ отъ повиностей путныхъ бояръ овруцкаго замка и приказываетъ овруцкому старостѣ, Тыхну Гринковичу Козинскому считать ихъ земянами. 1535, Марта 13.

Року тисеча семъ сотъ чотырнадцотого, месеца Януарія десятогонадцатого дня.

На рокахъ судовыхъ, земскихъ, киевскихъ, въ перший понедѣловъ по новымъ лѣти припалыхъ и судовые одправоватися зачатыхъ, przed nami: Antonim Franciszkiem na Woiutynie Sienickim, sędzią, Alexandrem na Olewsku Niemiryczu, pndsędkiem, urzędnikami sądowemi ziemskiemi kyowskiemi, comparens personaliter, urodzoni ich mość panowie: Piotr Uszczapowski, skarbnik smolenski i Roman Chiniewicz-Waśkowski, skarbnik bracławski, extrakt z metryki wielkiey wielkiego xiężtwa litewskiego, authentice wydany, z upisaniem w niem dekretu międży zeszłemi niegdy ich mosciami pany Moszkowskiemi, Bołsunowskiemi, Baranowskiemi i inneni, ratione introcontentorum, stałego i ferowanego, dla wpisania do xiąg ninieyszych kijowskich per oblatam padali, de eo verborum, qui sequitur tenore: August, z Bužey Haski król Polski, wielki xiąże Litewski, Ruski, Pruski Mazowiecki, Zmudzki, Kyowski, Wołynski, Podolski, Podlaski, Inflantski, Siewierski, Smolenski, i Czernihowski, a dziedziczny xiąże Saski i elector. Oznaymujemy tym listem extraktem naszym, komu by o tym wiedzieć należało: suplikowali do nas przez panow rady, urzędnikow, przy boku naszym rezyduiących, urodzeni: Paweł Uszczapowski i Roman Chyniewicz-Waskowski, upraszaiąc o wydanie per extractum z metryki wielkiej wielkiego xiężtwa litewskiego listu sądowego Iwana Moszkowicza, Fiłona Bołsunowicza, Fedka Baranowicza i innych ziemian kyowskich, pod datą niżey wyrażoną i w tey że metryce wielkiego xięzstwa litewskiego oblatowanego, de tenore verborum tali: Żygmunt Awgust, Bożą miłoscią, król Polski, wielki xiąże Litewski, Ruski, Pruski i daley: czyniemy znamienito tym naszym listem ninieyszym i na potym będącym, iż pokładali przed nami ziemianie powiatu kijowskiego: Iwan Moszkowicz, Fiłon Bołsunowicz, a Fedko Baranowicz list sądowy naywielebnieyszego Iuria Chwalczewskiego, biskupa łuckiego i beresteckiego, a pana Iwana Jurewicza Hlebowicza, wojewody kijowskiego i bili nam czołem pomienieni ziemianie, abyśmy, do wia domosci naszey hospodarskiey przypusciwszy ten list sądowy, do xiąg kancelariey naszey wielkiego xiężtwa litewskiego wpisać kazali w ten nasz list; który list sądowy tak się w sobie ma: Wypis z xiąg sądowych panow rad wielkiego xiężtwa litewskiego: Z roskazania króla jego mosci i wielkiego xiężęcia Zygmonta patrzyli tego dzieła xiązęta: Iury Chwalczewicz, biskup łucki y berestecki i pan Iwan Jurewicz Hlebowicz, woiewoda kijowski, lata Bożego narodzenia tysiąć pięćset czterdziestego szostego, miesiąca Iunia dwudziestego szóstego, dnia, indikta czwartego, w piątek, nazajutrz Bożego Ciała, Staneli w sprawie, oczewiscie żałowali ziemianie hospodarscy powiatu kiowskiego: Iwan Moszkowicz, a Fiłon Bołsunowicz a Fedko Baranowicz i innych poplecznikow swoich imieniem na dzierżawce naszego owruckiego, pana Krzysztofa Kmitycza o tym, iż on bracią ich: Hregorego Moszkowicza, Iwana Baranowicza łapał i w więzienie sadzła, za ktorym łapaniem ich w ten czas pogineli listy króla jego mosci Alexandra, w którym opisano było, że pan Marcin Gasztoltowicz wysyłał kniazia Fedora i ziemianina kijowskiego imionami ich oyczystemi i wysłużonemi dzielić i inne listy ich mosciow hospodarow rożne i wielkich xiążąt litewskich, przodkom ich na oyczyzny własne dziedziczne dane, ktore teraz zażywają ciż ziemiane, szczadki ich i list pana Juria Mikołaiewicza i pana Andreia Niemirowicza, woiewod kijowskich sądowe, ktoremi wyzwoleli od stroż zamkowych i od innych powinnosci zamku Owruckiego tych ziemian; Pan Krzy. stof, na żałobę odpiraiąc się, mówił: powinni oni u wrot zamkowych strzec, ale jednak na stroży chodzić nie chcieli, ja za to bracią ich łapały do więzienia sadzał. Ci: Iwan Moszkowicz, Fiłon Bołsunowicz i Fedko Boranowicz, stoiąc oczewiscie u prawa powiedzieli iż nie powinnismy u zamkowych wrot strzec i niktorych powinnosci zamkowych pełnić; choć te listy ich mosciow hospodarow i wielkich xiążąt litewskich i sądowe nam, za łapaniem twoim, pogineli, ale jednak list i drugi, u przyiaciela, na innym mieyscu w schowaniu był, także starego Zygmunta; ten i teraz mamy, ktory pokładali; sprawy pisarza jego mośći Michała, i ktorego panowie ich mość słowo od słowa raczyli tu wpisać, ten list tak się w sobie ma. Dzierżawcy naszemu owruckiemu panu Tychnu Hrynkowiczowi Kozinskiemu y innym dzierżawcom Owruckim, ktorzy na potym będą ten zamek nasz od nas trzymać; żałowali nam ziemianie ziemi kijowskiey: Wasil Uszczap, Mikołay Chyniewicz Waśkowski i Andrzey Paszynicz i Tymofey Wołkowicz z bracią swoią, o tym: iż bojare pentni Owruckie każą im powinnosci zamkowe odbywać, stroże u wrot zamku naszego Owruckiego pilnować, z listami iezdzić; a oni z przodkow swoich tych powinnosci nie odbywali iz listami nie jezdzili, stroży u wrot zamkowych nie pilnowali; także oni przed nami ukazywali listy sądowe i niektore od hospodarow ich mosciow braci naszych i wielkich xiąząt litewskich na oyczyzny swoie dziedziczne i wysłużone: Uszczapowiczy i Waśkowiczy, między rzekami Uszą i Zerewią; Czyhyrowską, a Łowieckie, nad rzeką Uszą leżace, Bełowo na Złynie i Hoszowicze, niedaleko zamku naszego owruckiego, z ostrowcem Zaleznickim, przodkom tych ziemian dane, jako to listy sadowe pana Wilenskiego, hetmana najwyższego wielkiego xięzęcia, starosty grodzinskiego, morszałka naszego dwornego, dzierżawcy lidzkiego i bielickiego, pana Juria Mikołajewicza Rodziwiłowicza, wojewody kijowskiego, dzierżawcy swisłockiego, pana Andrzeia Jakubowicza Niemirowicza, w którym jest opisano: iż te listy przodkow ich z temi boiarami owruckiemi patrzyli, i w tym ich prawych znaleźli, i niekazali im tych powinnosci zamkowych pełnić, ale tylko kazali im wespoł z ziemianami z oyczyzn swoych dziedzicznych i wysłużonych na służbę ziemską woienną ieżdzic; i bili nam czołem, abyśmy ich przy tych listach zostawili z oyczyznami ich; przed to, gdyż pan Wilenski i woiewoda Kijowski w tym prawych ich znaleźli, nam nie godzi się poddanym naszym nowin ustanowiać, a tak, żebyś tym boiarom putnym przykazał, żeby oni do powinnosci niktórych zamkowych z sobo niepociągali i dali im w tym pokoy; niech oni służbę ziemską woienną z oyczyzn swoich dziedzicznych i wysłużonych nam hospodaru służą, wespoł z ziemianami kijowskiemi, podług listow hospodarow, braci naszych, wielkich, xiężąt litewskich i podług listow sądowych pana Wilenskiego i pana woiewody kijowskiego, koniecznie żeby nam o tym więcey nieżałowali. Pisan w Wilnie, pod lato Bożego narodzenia, tysiąc pięcset trzydziestego pią tego, miesiąca Marca trzynastego dnia, indicta osmego. Panowie ich mość, żałoby i odporu tego listu hospodarskiego dostatecznie wysłuchawszy, widząc, iz hospodary ich mość, w listach swoich i wielkich xiążęt litewskich, raczyli pisać, że oni listu sądowego woiewod kijowskich, przed ich mośći pokładali, któremi od stroż zamkowych i od innych powinosci, od putnych boiar owruckich odciągali się i prawo w tym od nich nalezione, ktore listy umocniwszy hospodar imć swoim listem, z tych powinnosci wszystkich niezwykłych onych wyzwolić raczył, znalezli ich mośći, jż pan Krzysztof niesłusznie ich, jako szlachtę, z oyczyznami ich dziedzicznemi i wysłużonemi (do powinnosći pociąga). Dwudziestu ruhlami groszy nawiązać i rok tey nawiązce zapłacić dołożyli ich mość od ninieyszego dnia za niedziel cztyry; a co się tycze stroży i innych powinnosci zamkowych, o tym oni, maiąc bydz zachowane z oyczyznami swemi, podług listow hospodarskich i wielkich xiężąt litewskich; i niktorego przemuszenia nie maią czynić dzierżawcy owruccy nad one listy hospodarskie. Pisan w Wilne. U tego listu pieczęci dwie, a podpis: Ostafi Wołowicz. Iakoż te listy, z wierzchu pisane, do xiąg kancellariey naszey wielkiego xiężtwa litewskiego, z rozkazania naszego jest zapisane. Pisan w Warszawie, roku Bożego narodzenia tysiąc pięcset czterdziestego siódmego, miesiąca Apryla szostego dnia, indikta piętego. Iermohen pisarz. My tedy, król, do pomienionej suppliki łaskawie się skłoniwszy ten list sądowy per extraktum z kancellariey wielkiey wielkiego xiężtwa litewskiego onym wydać, i dla większey wagi pieczęć wielką wielkiego xiężtwa litewskiego przycisnąć rozkazalismy. Dan w kancellariey naszey wielkiey wielkiego xiężtwa litewskiego, miesiąca kwietnia VII dnia, roku MDCCXIII, panowania naszego XVII roku. На томъ екстракту печать велика великого князтва литовского есть притиснена, а подъписи рукъ тымы словы: Karol Stanisław, xiąże Radziwił, kanclerz wielki wielkiego xiężtwa litewskiego, w niebytnosci wielmożnego xiędza regenta kanceliariey
wielkiey wielkiego xiąztwa litewskiego-Gregorz Jozef Roykiewicz, jego królewskiey mośći sekretarz m. p. Приписокъ зась пижей пеесть написаны словы: extrakt oblaty listu sądowego, między Iwanem Moszkowiczem i innemi ziemianami kijowskiemi, a panem Krzystofem Kmiticzem, starostą owruckim ferowanego, na affektacyę urodzonych: Pawła Uszczapowskiego i Romana Waśkowskiego jest wydany i de werbo ad werbum korrygowany. Который же то екстрактъ, за поданемъ и прозбою вышъ менованыхъ ихъ милостей подаваючихъ, а за принятемъ суду нинешнего слово в слово, зъ початку ажъ до конца до книгъ нинешнихъ земскихъ киевскихъ есть уписапы.

Книга земская кіевская записовая, поточная и декретовая, годъ 1712-1716, No 135; листъ 357.
[/q]


[q]
Рѣшеніе королевскаго суда по дѣлу между кіевскими земянами: Хомою Мошковичемъ и Василіемъ Ущапомъ и овруцкимъ старостою Криштофомъ Кмитичемъ. Король, разсмотрѣвъ предъявленные ему документы и собравъ показанія свидѣтелей, призналъ Мошковскихъ и Ущаповскихъ Земянами и запретилъ овруцкимъ старостамъ требовать съ нихъ боярской повинсти и подчинять ихъ земскому суду. 1544, Августа 30.

Року тисеча шестьсотъ осмдесятъ осмого, мѣсяца декабря тринадцатого дня.

На уряде кгродскомъ, в месте его королевской милости Овъручымъ, передомною, Станиславомъ Михаиломъ Жураковъскимъ, намесникомъ на тотъ часъ кгродскимъ енералу подвоеводзътва киевского и кныгами нинешънеми, кгродскими, киевскими comparens personaliter urodzony jego mość pan Ian Moszkowski, dla wpisania do xiąg ninieyszych, grodzkich, generału wojewodztwa kyewskiego per oblatam extrakt, z xiąg grodzkich owruckich, z correctą, pieczęcią i z podpisem podstaroscinskim, z upisaniem w nim przywileiu swiętey pamięci, króla jego mosci Zygmunta, na rzecz, w tym że przywileiu mianowicie wyrażoną, ich mosciom panom Moszkowskim, dziedzicom wsi Moszkow danego i służącego wydany (prae via facta manifestatione, że xięgi grodzkie owruckie dawnieysze, ob quem nescitur casum fortuitum, zgorzeli) podał, ktorego tenor sequitur talis: Wypis z xiąg grodzkich zamku owruckiego: Roku tysiąc szescset szescdziesiąt trzeciego, miesiąca Maia dziewiętnastego dnia, na urzędzie grodzkim, w zamku jego krolewskiey mości owruckim, przedemną, Michałem Michałkiewiczem Konczakowskim, namiesnikiem podstarostwa owruckiego, postanowiwszy się oczewisto pan Fedor Moszkowski, dla wpisania do xiąg ninieyszych, grodzkich owruckich, podał per oblatam list, albo przywiley swiętey pamięci króla jego mości Zygmonta, na rzecz, w tym przywileiu mianowicie wyraźoną, panom Moszkowskim służący i dany, o czym ten przywilej szerzey w sobie opiewa, którego podawszy, prosił, aby przyjęty i w xięgi ninieysze wpisany był, a tak ja, urząd, przyimuiąc czytałem, który, ruskim pismem pisany, tak się w sobie ma: Zygmunt trzeci, Bożą miłoscią król polski, wielkie xięźe Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Zmudzki, Inflanski i Szwedzki, Gotski, Wandalski, dziedziczny król. Oznamuiemy tym naszym listem, wszystkim wobec i kaźdemu z osobna, komu by to wiedzić należało, ninieyszym i potym będącym. Bili nam czołem ziemianie wojewodztwa kyowskiego: szlachetne Josef Wasilewicz Uszczap i Hrygory Jaskewicz Moszkowski, sami od siebie i od inszych braci swey, ziemian naszych tegoź powiatu kyowskiego i pokładali przed nami list sądowy, króla jego mości Zygmunta Awgusta, swiętey pamięci wuia, przodka naszego, pod pieczęcią jego królewskiey mości, z podpisem Jana Hayka, pisarza króla jego mości, prosząc, abysmy to do wiadomości naszey hospodarskiey przypusciwszy, ony w xięgi kancellaryey naszey koronney wpisać kazali, ktory słowo do słowa tak się w sobie ma: Zygmunt Awgust, Bożą miłoscią krol Polski, wielkie xięźe Litewskie, Ruski, Pruski, Żmudzki, Mazowiecki i innych, potrzalismy tey rzeczy z pany radami naszemi: stali przed nami oczewisto, żałowali nam ziemiane nasi powiatu kyowskiego: Choma Moszkowiec, Wasil Uszczap, sami od siebie i od inszych braci swey, ziemian naszych tegoż powiatu kyowskiego, na derżawce naszego owruckiego, pana Krzystopha Kmicica i powiedzieli przed nami, iż pan Krzystoph, przy boiarach naszych putnych, owruckich, do stroży wrot zamku naszego owruckiego i do przysądu swego gwałtownie nas przymusza; a my z przodkow swoich, jak do tych żadnych powinnosci, tak i pod przysąd urzędu owruckiego niepodlegli, na coż oni przed nami niemało listow dawnych przodkow naszych hospodarskich, na wolnosci swoie szlacheckie i na grunta imienia swego pokazywali, w ktorych pisze, iż oni nijakich powinnosci czynić nie powinni, tylko służbę ziemską woienną koniem, zarowno z inszemi ziemiany naszemi kiowskiemi służyć powinni; pan Krzystoph Kmicic, na tę żałobę ich odpor czyniąc, powiedział: iż ja żadnych krzywd im w tym nad wolność ich szlachecką nigdy nie czynił, tylko nie wiem dla jakiey przyczyny to na mnie teraz żałują się, a jeśli oni w tym jaką krzyw dę maią, to wszystko w niewiadomości moiey; i ja sam tego dobrze wiadom, że oni żadney powinnosci ku zamku owruckiemu czynić nie powinni, tylko służbę ziemską, zarowno z szlachtą powiatu kijowskiego, służą, także i do przy sądku swego ich nie ciągnę, jako i zdawna oni nie byli, tedy my, z panami radami naszemi, tey żałoby i odporu z oboch stron ich wysłuchawszy, i tych też spraw ich listow oglądawszy, a ku temu ziemian naszych kijowskich, ktorzy na ten czas przy dworze naszym hospodarskim byli: Fedora Ielca, Sołtana Steckiewicza, Stasia a Niemira Surynow, pytaceśmy kazali, iesliby oni jako powinność ku zamku naszemu Owruckiemu czynić powinni byli, abo też pod przysądem dzierżawcow naszych owruckich być miały, tedy te ziemianie nasi przed nami wyznali: iż świadomismy tego dobrze, że oni powinności nijakiey nieczyniwali, tylko służbę ziemską, koniem z nami służywali i teraz służą; my, namowiwszy się z pany radami naszemi, według tych listow ich i też według zeznania samego pai a Krzysztopha Kmicica i ziemian naszych, zwysz pomienionych, tych to ziemian naszych: Chomę Moszkowicza a Wasila Uszczapa z inszą bracią ich, przez sąd naszi hospodarski tym listem naszym zachowuiemy przy wolnościach ich szlacheckich, ich samych i potomkow ich wieczneni czasy; a dla lepszey twardości tego listu naszego i pieczęć naszą przycisnąć rozkazalismy. Pisan w Brzesciu, roku Bożego narodzenia tysiąc pięćset czterdziestego czwartego, miesiąca Awgusta trzydziestego dnia, indicta wtorego. U tego listu pieczęć jego królewskiey mosci, a podpis pisarski temi słowy; Jan Hayko, pisarz; ktorey prozbie ich, jako słuszney i prawney, my hospodar łaskawie się przychyliwszy, ten, wierzchu pisany, list, a maiąc go we wszyskim za zupełny, cały i niepodeyrzany, do xiąg kancellariey naszey wpisać i dla lepszey wiary, swiadectwa i twardosci tey rzeczy pod pieczencią koronną im wydaćsmy rozkazali, Pisan w Warszawie, na seymie walnym koronnym, roku od narodzenia syna Bożego tysiąc szesćsetnego, miesiąca Marca osmnastego dnia, a panowania królewstw naszych: polskiego trzynastego, a szwedzkiego siodmego roku. U tego listu, albo przywileiu jego królewskiey mości pieczęć koronna jest przycisniona, a podpis ręki temi słowy: Pe: Tylicky, Ep. Vai; (sic) R. P. wicekancelarius. Sprawa wielebnego w Bodze jego mosci xiędza Piotra Tylickiego, biskupa Chełminskiego, podkanclerzego koronnego. Zacharjasz Jełowicki. Który że to list, albo przywiley jego królewskiey mosci, za podaniem i prozbą zwysz mianowaney osoby, a za przyięciem moim urzędowym, do xiąg ninieyszych, grodzkich, owruckich jest upisany, z których i ten wypis, pod pieczęcią grodzką owrucką, w roku teraznieyszym, tysiąc szescseth osmdziesiątym, miesiąca Nowebra dwudziestego dziewiątego dnia jest wydany. Pisany w zamku owruckim m. p. Correxi Konczakowsky. V тое обляти екьстракту печать кгроду овруцького есть прытысъненая, а подпись руки его милости пана подстаростого тыми словы: Remian Suryn, łowczy nowogrodzki, podstarosci grodzki owrucki. KOTOраяжъ то облята ексътракту того привелею, за поданемъ и прозбою вышъ менованое особы подаваючое, а за прынятемъ моимъ урядовымъ, до кныгъ нынешъныхъ кгродскихъ киевскихъ есть уписана.

Книга гродская кіевская записовая, поточная и декретовая, No 3, годъ 1686-1688; листъ 180.
[/q]


-------------------
[q]
Рѣшеніе королевскаго суда по дѣлу о грабежахъ и насиліяхъ, причиненныхъ кіевскому земянину Евхиму Беху овручскимъ старостою, Аврамомъ Мышкою зъ Варковичъ. Сигизмундъ III, разсмотрѣвъ докумен— ты представленные Бехомъ, признаетъ за нимъ дворянскія права и передаетъ дѣло въ кіевскій гродскій судъ. 1599, Октября 2. —Изъ числа документовъ, представленныхъ Бехомъ, внесена копія подтвердительной грамоты Сигизмунда I Василію Беху на право потомственнаго владѣнія землею Беховщиною, съ освобожденіемъ его отъ всякихъ повинностей, за исключеніемъ земской военной службы конемъ. Грамота эта выдана Василію Беху на основаніи представленныхъ имъ Сигизмунду I грамотъ: князя Владиміра Ольгердовича, В. К. Витольда, короля Казимира и кіевскаго воеводы Андрея Немировича. 1521, Августа 8.

Року тисеча шесть сотъ осмдесятъ осмого, месеца Августа двадцать осмого дня.

B рочки судовые, кгродские, киевские, одъ дня девятнадцатого, месеца и року, вышъ на акте менованныхъ, въ месте его королевской милости, Овручомъ припалые и судовне одправова тыся зачатые, передомною Димитромъ на Жабокрикахъ Жабокрицкимъ, подчашимъ Вилкомирскимъ, подвоеводымъ судовымъ енералу воеводства киевского и книгами пинешними, кгродскими, киевскими personaliter stanowszy urodzony jego mość pan Alexander Bech, dla wpisania do xiąg ninieyszych, grodskich, kijowskich per oblatam podał extrakt z xiąg grodzkich Iuckich, z corectą pieczęcią tegož grodu i z podpisem ręki pisarskiej, z upisaniem w niem także extractu z xiąg ziemskich wojewodstwa kijowskiego i wyrażeniem w niem dekretu króla jego miłosci Zygmunta trzeciego, między urodzonym panem Jewchymem Bechem, a jego moscią panem Abramem Myszką z Warkowicz, starostą owruckim, w sprawie w tym extrakcie, nizey inserowanym, mianowicie wyrażoney, stałego i ferowanego i szerzey w sobie obmawiającego, prosząc, aby przyięty i do xiąg wpisany był, którego ja, urząd, ad acticandum przyimując, czytałem i temi jest pisany słowy: Wypis z xiąg grodzkich zamku łuckiego; roku tysiąc sześćset osmdziesiątego, miesiąca januarji dwudziestego piątego dnia, na urzędzie grodzkim, w zamku jego królewskiey mosci Luckim, przedemną, Mikołajem Obidzinskim, burgrabim fuckim i xięgami ninieyszymi, grodzkimi łuckimi, personaliter comparens urodzony jego mość pan Alexander Bech, dla wpisania do xiąg ninieyszych, grodzkich, łuckich podał per oblatam extract z xiąg ziemskich wojewodztwa kijowskiego, z wpisaniem w nim dekretu króla jego mośći Zygmunta trzeciego, między ziemianinem woiewodztwa kijowskiego, szlachetnym Jewchymem Bechem, a jego mosciem panem Abramem Myszką z Warkowicz, starostą owruckim, w sprawie, w tym extracie, niżey inserowanym, mianowicie wyrażoney, stałego i uczynionego, z pomienionych xiąg, z pieczęćmi i z podpisami rąk ich mosciow panow: sędziego i podsędka ziemskich kijowskich, także z podpisem ręki pisarskiey wydany, a o tym szerzey w sobie obmawiaiący, prosząc, aby przyięty i do xiąg wpisany był, ktorego ja, urząd dla wpisania do xiąg przyimuiąc, czytałem i tak się w sobie, pismem ruskim pisany, ma: Wypis z xiąg ziemskich woiewodztwa kijowskiego, roku od narodzenia syna Bożego tysiąc szescsetnego, miesiąca Oktobra szesnastego dnia. Na rokach ziemskich wojewodztwa kijowskiego, o swiętym Michale, swięcie rzymskim, w roku zwysz napisanym przypadłych i nazaiutrz tego swięta, na mieyscu zwykłym, w zamku jego krolewskiey mośći owruckım, sądownie odprawować zaczętych, przed nami, Ianem Axakiem, sądzią, a Harasimem Surynem, podsedkiem, urzędnikami sądowemi ziemskimi wojewodztwa kijowskiego, obliczne u sądu postanowiwszy się, ziemianin woiewodztwa kijowskiego, szlachetny Jewchym Bech, pokładał dekret króla jego mośći, pana naszego miłosciwego, pod pieczęcią koronną i z podpisem ręki podkanclerzego koronnego, pomienionemu Bechu dany, na wolność ziemską szlachecką, wyzwoleniem jego od powinnosci jurisdictiey wszelakiey od starostwa owruckiego, jako też i o wolne czynienie z jego moscią panem starostą owruckim, o zabranie maiętnośći jego przez jego mośći stałe, jako też szerzey rzecz na tym dekrecie króla jego mośći oczewistey rosprawy w tey sprawie, między rzeczonym Bechem, a jego moscią panem starostą owruckim uczynionym, opisana i wyrażona jest; i położywszy jego przed nami, prosił, aby, ku wiadomosci naszey urzędowey, przyjęt i do xiąg ziemskich kijowskich wpisan był, ktorego dekretu my, sąd, ku wiadomosci przyimuiąc, przed sobą czytać kazali i tak się w sobie ma: Zygmunt trzeci, Bożą miłoscią król Polski, wielkie xięże Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Zmudzki, Inflanski, Szwedzki, Gotski, Wandalski dziedziczny krol, oznaymuiemy tym naszym listem wszem w obec i każdemu z osobna, komu to wiedzić należy, iż gdy był pozwany przed nas i sąd nasz ninieyszy, pozwem naszym, urodzony Abram Myszka z Warkowicz, starosta nasz owrucki, od ziemianina naszego, woiewodztwa kyowskiego Jewchyma Becha, o zabranie gruntow jego dziedzicznych od imieniczka jego Bechowicz, ktore grunty, jakoby starosta owrucki do starostwa owruckiego zabrać i gwałtownie przywracać miał, a przytym o naiazdy gwałtowne na dom jego, zadawanie ran, czynienie pochwałek, niebezpiecznosciey na zdrowie jego i pobranie rzeczy ruchomych, za ktoremi to: gwałtownym posiąganiem gruntow jego dziedziczych Bechowskich, naiazdami i innemi dolegliwosciami swemi, Bech szacował sobie szkod na cztyry tysiące kop groszy litewskich, jako szyrzey ten pozew w sobie opisano i dołożono ma; na roku tedy ninieyszym, za tym pozwem przypadłym, na trzecim wołaniu, jako na roku zawitym, to jest miesiąca octobra wtorego dnia, postanowiwszy się strona-powod, Jewchym Bech sam oblicznie u sądu naszego, według pozwu swego, pokazuiąc protestatie urzędową, o zabranie gwałtownie gruntow swoich dziedzicznych Bechowskich, o pobranie maiętnosci ruchomey i szkody insze, za tymi najazdami poczynione, nadto pokazywał dekret nasz, u Malborku, miesiąca Iuny dwunastego dnia, w roku przeszłym, dziewięćdziesiąt osmym, miedzy boiarami owruckiemi, a tymże starostą owruckim uczyniony, którym dekretem, my, hospodar, nie widząc żadney Bechowey powinnosci ku zamku i starostom naszym owruckim, onegośmy z prawem jego na stronę odłożyli, ktore to prawo swoie on teraz pokrzeplając i przynim stoiąc, pokazał przed nami list swiętey pamięci króla jego mośći Żygmunta, pod pieczęcią wielkiego xięztwa litewskiego w te słowa pisany: Żygmunt, Bożą miłością król Polski, wielkie xięże Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki i innych: bił nam czołem boiarzyn nasz Basil Bechowicz, i pokładał przed nami list sądowy pana Andrzeja Niemirowicza, woiewody kyowskiego, dzierżawcy swisłockiego, w którym liscie opisuje, że iż boiarzyn owrucki Fedko Wesniak uprosił był u nas ziemią, za puste, tego Wasila Bechowicza, a oyczyca tey ziemie niepowiedział; a drugi list kniazia Wołodymerow datum na te ziemię Bechowszczyznę, a trzeci list wielkiego kniazia Witowta, a czwarty list swiętey i sławney pamięci króla Kazimierza potwierdzony, i bił nam czołem boiarzyn nasz, Wasil Bechowicz, abyśmy jemu na to dali nasz list i ziemię Bochowską, potwierdzili naszym listem; ino gdyż pan Andrzey Niemirowicz, według listow starych wielkich kniaziey i swiętey sławney pamięci króla Kazimirza temu Wasilu Bechowiczu tę ziemię przysądził, na wieczne czasy; my, wysłu chawszy tych listow i dostatecznie z nich wyrozumiawszy na jego czołembicie uczynili; na to dali mu ten nasz list i tę ziemie Bochowską ze wszystkiemi pożytkami, jako ta ziemia w sobie ma, leżąca przy rzece Uszy, potwierdzamy tym naszym listem; ma Wasil Bechowicz i jego żona, dzieci i potomki ich one ziemie, wierzchu pisaną, trzymać i używać na wieczne czasy, a nam, hospodaru z tego służbę woienną koniem służyć, potemu jako i insi boiarowie naszy w powiecie kyowskim i wszystkich wolnosciey zażywać; a inszych powinnosciey niektorych niemaią pełnić, a na twardosć tego i pieczęć nasze kazalismy przyłożyć k temu naszemu listu. Pisan w Wilnie, od lata Bożego narodzenia tyciąc pięćset dwodziestego pierwszego, miesiąca augusta osmego dnia, indikta piętnastego. Iwan Hornostay, podskarbi ziemski i pisarz. Nadto ukazał dekret, pod datą w Owruczym, roku tysiąc pięcset piędziesiąt trzeciego, pod tytułem i pieczęcią wielmożnego Fredrika Hlebowicza Pronskiego, woiewody kyjowskiego, którym z oczewistey rozprawy, między Wasilem Bechem a dzierżawcą owruckim, Iozefem Michajłowiczem Chaleckim nakazał, aby ten dzierżawca owrucki, i po nim będące, Becha i potomkow jego, z gruntem ziemliey jego Bechowicz, do przysądu i żadnych powinnosciey ku zamkowi i starostom owruckim niczym nieprzymuszał, tylko, jako ta ziemia Bechowiczy Fedorowi Bechowi i potomkom jego na służbie woienney. jest wielmożnoscią dana, tak, aby też z niey Becha i potomkow jego pod przysąd swoy nieprzywracali, grabieźow nie czynili, ani do żadnych służeb niezwykłych nieprzyciągali, jeno to samo, iż maią, służbę woienną koniem służyc, a pod przysądem kijowskim być, co szerzey w sobie ten list opisany ma, prosząc nas za tym Bech, abyśmy nakoniec onemu skuteczną sprawiedliwość dekretem naszym uczynili, na co, od pozwaney strony, starosty owruckiego, za mocą jego zupełną, szlachetny Stanisław Witowski, na zysk i stratę, z pieczęcią i z podpisem ręki własney jego, jemu daną, powiedział, iż, nie przyznawając stronie powodowey i Bechowi żadnego zabierania gruntow i maiętnosci jego, także naiazdow, ran, pochwałek i inszych rzeczy, w pozwie mianowanych, ktore mieni mieć od starosty owruckiego, aby dobra ktore byli, czego się nie przyznawaią, tedy tu starosta o rzeczy takowe należności sądu, to iest forum niema i jemu, jako szlachcicowi, obywatelowi tameyszemu, tu się sprawować nie powinien, ale odesłania, jak o dobra ziemskie, także i o szkody, jesli by jakie byli, do sądu należnego prosił; a tak my, hospodar z pany radami naszemi, przy nas na ten czas będącemi i prawnie nauczonemi, wysłuchawszy dostatecznie sporow i odporow obudwoch stron, a bacząc z dekretu Malborskiego, ktorym jest ten Bech z prawem swoim od boiar owruckich i powinnosci ich ku zamku i starostom owruckim na strone odłożony, jako też i z teraznieyszych wywodow, listow i innych praw jego, na ziemlice jego dziedziczną Bechowszczynę, za ktorym onego Becha, jako szlachcica, wolnosciom prawa pospolitego z dobrami jego podległego, o te rzeczy, w sprawie mianowane, do sądu należnego odsyłamy ninieyszym dekretem naszym, do ktorego, dla lepszey wiary i swiadectwa, pieczęć naszą koronną przycisnąć jeśmy roskazali. Pisan w Warszawie, roku tysiąc pięcset dziewiędziesiąt dziewiątego, miesiąca oktobra wtorego dnia, a panowania królewstw naszych: polskiego dwunastego, a szwedzkiego szostego roku. U tego dekretu króla jego mosći pieczęć przycisniona, a podpis ręki podkanclerzego i pisarskiey temi słowy: Pe: Żyticki, episcopus Cul. R. P. viccecanc. Zacharyasz Jełowicki; ktory że to list, dekret jego królewskiey mości przerzeczonego Becha pokładany, słowo w słowo do xiąg spraw sądowych ziemskich woiewodztwa kijowskiego wpisany, z ktorych i ten wypis, pod pieczęciami naszemi rzeczonemu Jewchymu Bechu jest wydan. Pisan w Owruczym; u tego dekretu, przy pieczęciach przycisnionych, podpis rąk w te słowa: Ian Aksak, sędzia ziemski kijowski, m. p., Harasim Suryn podsędek ziemski kijowski m. p., Jwan Kozka, pisarz ziemski kijowski m. p., korigował z xięgami Krasowki m. p. Ktory że to dekret, per oblatam podany, za podaniem i prozbą wysz menowaney osoby podawaiącey, a za moim urzędowym przyjęciem, wszystek, z początku aż do końca, słowo w słowo, do xiąg ninieyszych grodzkich łuckich jest wpisauy m. p.; z których że to xiąg i ten wypis, pod pieczęcią grodzką łucką jest wydany. Pisany w zamku łuckim; correxi Iaworski. U tego extractu dekretu pieczęć grodu łuckiego jest przycisniona, a podpis ręki jego mosci pana pisarza temi słowy: Kąstanty Bagusław Zubczewski, podezaszy nowogrodzki, pisarz grodzki Yucki. Котораяжъ то облята екстракту помененого декрету, за поданемъ и прозбою вышъ менованое особы подаючое, а принятемъ моимъ урядовымъ, до книгъ нипешнихъ вродскихъ киевскихъ есть уписаная.

Книга гродская киевская записовая, поточная и декретовая No 3, года 1686—1688; листъ 138.
оригиналhttps://sadowe.genealodzy.pl/i...amp;zoom=1
[/q]


См. также: "Вывод родовитости шляхетской ур. Болсуновских" (ДАЖО_146-1-337б._1802._Протоколы_Волынского_дворянского_депутатского_собрания. С.65https://upload.wikimedia.org/w...%D1%8F.pdf)

См. также:
Лист овруцкого старосты князя Андрея Капусты пану Василию Ивановичу Ущапу от 4 ноября 1550 года (Zespół: 2 / Księgi grodzkie kijowskie
Jednostka: 13 / Księgi grodzkie kijowskie
Lata: 1711 №61 Л. 80https://sadowe.genealodzy.pl/i...amp;zoom=1)

Родословная Болсуновских до 1747 года:
Антон Болсунович (ок. 1480)—>Прокоп Антонович Болсунович (1518)—>Филон Болсунович (1547); Федор Болсун (1552)—>Федор Болсуновский—>Савка Болсуновский—>Томаш Болсуновский—>Данил Болсуновский—>Семен Болсуновский∞Евдокия Шваб—>Ельяш Болсуновский, Яцко Болсуновский (1747), см. 39 / Księgi grodzkie kijowskie Lata: 1747 №688 Л.1155 об.https://sadowe.genealodzy.pl/i...amp;zoom=1

Прикрепленный файл: Снимок экрана 2016-03-21 в 14.44.48.pngСнимок экрана 2016-03-21 в 14.48.36.png, 72257 байтСнимок экрана 2016-03-21 в 14.52.53.png, 58459 байтСнимок экрана 2016-03-21 в 15.00.03.png, 45002 байтСнимок экрана 2016-03-21 в 15.00.21.png, 109633 байт
---
Мои статьи на форуме и в Википедии
Ivan Levkovskiy

Ivan Levkovskiy

Украина
Сообщений: 1475
На сайте с 2009 г.
Рейтинг: 8739
Польский коллега Ireneusz Lewkowski написал в личные:
[q]
Привіт ... Мене звуть Іренеуш Lekowski шукає їх korzeni.Lewkowski Пітер і Майкл з'явився в районі Podlaski ( село Boguszewo ) 1749 r.Może то , що ви знаєте про це ?
---
Szukam informacji o rodzinie Lewkowskich z Polska powiat Podlaski
Шукаю інформацію про сім'ю Lewkowskich польського району Підляський
[/q]


К сожалению, у меня нет сведений о переезде наших Левковских в район Белостока до 1749 года. Случилось это более 200 лет спустя, как я и написал в своей статье:

[q]
Левковский Альбрехт Людвигович (1867 г. р.), родной брат Казимира, ещё раньше, в 1889 году окончил то же военное училище в Петербурге (тогда называлось 2-е Константиновское училище) и направлен офицером в пехоту[641]. Он же Lewkowski Olbracht Kazimierz (13 lipca 1867)[643] — майор пехоты и вышел в отставку в чине подполковника, Белосток[644].https://ru.wikipedia.org/wiki/...0.B8.D1.85
[/q]


Скорее всего, Ваши Левковские происходят не из русинского, а из какого-то из польских родов, родовым гнездом которого было польское село Lewków в районе Kaliszа https://www.google.com.ua/maps...,15z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x471aca11280b7fb3:0x195cd6d0cb69ac65 см. ниже:

[q]
Lewkowiczowie
Lewkowiczowie byli w W. Ks. Litewskim piczętujący się Drogosławem. Czy tu wymienieni do nich należą, względnie czy wszyscy do nich należą, nie wiem.

Ur. Jan i Marianna rodzice: Zofii, ochrzcz. 6 IV 1723 r., Baltazara, ochrzcz. 5 I 1734 r., Antoniny Marianny, ochrzcz. 19 XII 1735 r., wszystkich urodzonych w Chodzieży (LB Chodzie&#380a_003.gif Ur. Antoni L., mąż 1754 r. Magdaleny Gronowskiej, wdowy 1-o v. po Jakowickim (G. 115 k. 10v). Oboje występowali 1789 r., przy czym on podpisał się "na Nelewarcu (?) Lewkowicz" (P. 1375 k. 495). Zapewne ten sam Antoni, dziedzic wsi Radwanki, był w 1783 r. chrzestnym dziecka Józefa Rynarzewskiego i Marianny L-wny, o której niżej (LB Chodzie&#380a_003.gif. Anna Lewkowiczowa z Tupadł w l. 1762-1766 (LB Kcynia), zapewne identyczna z Anną Nieborską, żona Franciszka L-a, która w 1764 r. dawała plenipotencję swej siostrze Katarzynie zamężnej Skulskiej (Kc. 146 k. 131v). Franciszek i Anna z Nieborskich, oboje żyjący jeszcze 1778 r., rodzice Marianny, która 28 X 1776 r. poszła za Józefa Rynarzewskiego i żyła z nim jeszcze 1783 r. (LC i LB Czeszewo: LB Chodzie&#380a_003.gif. Karol zaślubił 9 X 1774 r. Ludwikę Piątkowską (LC Pogorzela). Może ta sama Ludwika występowała 1798 r. jako posesorka Polanowa (LB Powidz).

Lewkowscy z Lewkowa
Lewkowscy z Lewkowa w p. kal. Jan 1410 r. (Py. 2 k. 13). Mikołaj, po którym wdową była 1432 r. uczc. Phimada (?), mająca wówczas termin z Mikołajem z Korojecka (I. Kal. 1 k. 22).

Marek kupił 1435 r. za 40 grz. od Jachny z Kars i od jej synów, Mikołaja, Jakusza i Jana, część w Karsach p. kal. (P. 1378 k. 80). Skwitowany 1457 r. przez Katarzynę z Chodcza, żonę Macieja, z pół grzywny "płatu" (Py. 11 k. 72). Tej Katarzynie, wdowie po Wincentym z Lewkowa, obecnie żonie Macieja, gotów był uiścić 1459 r. pół grzywny rocznego czynszu (ib. k. 52v). Już nie żył 1461 r., kiedy wdowa po nim, Elżbieta miała termin z Piotrem z Bunina (I. Kal. 1 k. 50v). Miała ona w r. 1466 termin z Pawłem z Bunina o swoją oprawę na pięciu łanach w buninie. Przy tej okazji nazwana wdową po Marcinie (!) L-im (ib. k. 344). Już nie żyła 1468 r. Synami Marka byli Marcin i Mikołaj, córką Barbara, w l. 1472-1473 żona Stanisława z Piotrowic. Ks. Marcin, pleban w Lewkowie, i Mikołaj, bracia niedzielni, zobowiązali się 1472 r. uiściś Stanisławowi z Piotrowic 86 grz. posagu (ib. 2 k. 220). Obaj, wciąż jeszcze niedzielni, trzy łany osiadłe i siedem pustych w Lewkowie wyderkowali za 86 grz. posagu siostry Barbary jej mężowi 1473 r. (p. 1385 k. 170). Ks. Marcin żył jeszcze 1480 r. (ib. k. 205). Mikołaj L. "Markowic" (I. Kal. 2 k. 97v, 149; 3 k. 424v), pisany czasem z Bunina, otrzymał 1463 r. od Anny i Katarzyny, sióstr niedzielnych z Gniaskowa (!) zobowiązanie rezygnacji za 17 grz. macierzystego łanu roli w Lewkowie (I. Kal. 1 k. 183v). Kwitował 1468 r. Mikołaja Bunińskiego z 40 grz. posagu swej zmarłej matki i ze swych dóbr macierzystych w pięciu łanach Bunina (ib. k. 440). Ożenił się z Anną, córką Piotra zbunina. Od swej teściowej, owdowiałej Jadwigi z Bunina i od jej syna Mikołaja otrzymał 1469 r. zapis 30 grz. z ojcowizny i 40 grz. posagu swej żony (ib. 2. k. 65). T. r. część w Lewkowie wymienił z Adamem Chwalczewskim na jeden łan w Chwalczewie p. kal. i dopłatę 60 grz. (P. 1385 k. 50; I Kal. 2 k. 64v). T. r. na połowie swych części w Buninie oprawił 40 grz. posagu żonie swej Annie (P. 1385 k. 50v). Nazwany 1470 r. z Bunina, "dawniej Lewkowski" (I. Kal. 2 k. 149v). ale w r. 1471 jako "Lewkowski, dziedzic z Bunina", zapisywał dług trzy grzywny Piotrowi niegdy z Lewkowa (ib. k. 169). Od Mikołaja, Wojciecha, Piotra i Jakuba, braci z Bunina, otrzymał 1474 r. zapis długu 25 grz. i w tej sumie zastaw dwóch pustych łanów w Buninie, a to tytułem posagu należnego zmarłej Annie, córkom jej i Mikołaja, Agnieszce i Elżbiecie (ib. k. 328v). Dwa łany roli w Buninie, nabyte od powyższych braci z Bunina wyderkowałem za 17 grz., Mikołaj L. w 1475 r. wyderkował za tę samą sumę Janowi Czekanowskiemu (P. 1386 k. 39v). W r. 1480 wspólnie z bratem ks. Mikołajem oprawił na połowie ich dziedzictwa w Lewkowie 100 zł posagu drugiej żonie swej annie (ib. k. 205). Ta Anna w 1491 r. skwitowała z ojcowizny i posagu swych braci rodzonych, Mikołaja i Szymona ze Złotkowa i Grochów Trąmpczyńskich (I. Kal. 4 k. 141v). Mikołaj łan osiadły w Buninie zastawił 1480 r. za 10 grz. janowi Tarchalskiemu (ib. 3 k. 12). Wspólnie ze stryjeczną siostrą Małgorzatą, córką zmarłego Stanisława Karskiego, skwitował 1483 r. Marcina, Urbana, Wawrzyńca i Wojciecha braci z Tomic, z prawa bliższości do wsi Tomice po śmierci Mikołaja Tomockiego (ib. k. 170). Łan pusty w Lewkowie wymienił 1487 r. z Andrzejem Chwalczewskim na jakąśkolwiek inną ziemię (P. 1387 k. 74v). Między Mikołajem z Bunina i jego córką Agnieszką a Mikołajem Buninńskim założono 1495 r. vadium (I. Kal. 4. 371). Pięć łanów roli w Lewkowie sprzedał 1497 r. za 80 grz. Stanisławowi L-mu, który jedncześnie na swej części w tej wsi, to jest na ośmiu łanach osiadłych oprawił 80 grz. posagu żonie swej Katarzynie (P. 1383 k. 154). Temu Stanisławowi Ł-mu, zięciowi swemu, sprzedał również t. r. za 30 grz połowę folwarku w Lewkowie (I. Kal. 4 k. 537). Katarzyna, córka Mikołaja, była już w r. 1495 żoną Stanisława z Małej Sobótki, bowiem już wtedy ten pisał się Lewkowskim (P. 1383 k. 68; I Kal. 4 k. 358v). Innemu swemu zięciowi, Jakubowi Bunińskiemu, mężowi córki Małgorzaty, Mikołaj L. odpuścił 1497 r. dom z trzema budynkami w Lewkowie, gdzie sam mieszkał (I. Kal. 4 k. 501; P. 1383 k. 140). T. r. zaspokoił Andrzja Chwalczewskiego, którego ojcu, zmarłumu Adamowi, sprzedał był części w Lewkowie, i tę część odebrał z powrotem (I. Kal. 4 k. 507v). Dwa i pół łany puste w Lewkowie zastawił t.r. za 30grz. synowi swemu Maciejowi (ib. k. 532v). Żył chyba jeszcze 1499 r. (I. Kal. 5 k. 56). Zjego córek, Agnieszka, jak widzieliśmy w r. 1495 jeszcze niezamężna, była 1497 r. wdową po Piotrze Boczkowskim, Katarzyna, w l. 1495-1497 za Stanisławem z Małej Sobótki, piszący się Lewkowskim, a jej potomstwo pisano czasem Sobockimi, czasem zaś Lewkowskimi, Małgorzata wreszcie, w r. 1497 żona Jakuba Bunińskiego, nie żyła już 1499 r. Syn Maciej kupił 1512 r. od Wojciecha Lipowskiego za 8 grz. część w Czekanowie oprawił posag 25 grz. żonie swej Agnieszce, odebrawszy ową sumę od Jana i Blizbora, synów zmarłego Macieja Lutyńskiego (P. 786 s. 339). Nie żył 1532 r., kiedy Agnieszka, już 2-o v. żona Macieja Czekanowskiego, pozwała Marcina Sopichowskiego, surogatora kaliskiego. Z Maciejem miała żyjące t. r. córki: Barbarę, Zofię i Annę (I. i R. Z. Kal. 4 k. 183). Zob. tablicę.

Lewkowscy
@tablica

Od Katarzyny L-ej żądała uiszczenia się 1438 r. panna Katarzyna córka Michała z Kurowa (I. Kal. 2 k. 66). Świętosław cz. Świąszek z Lewkowa odstąpił za 10 grz. od połowy swej dziedziny we wsi Podkoce na rzecz Andrzeja Sikacza z Podkoców (ib. k. 80). Wraz ze swym bratem rodzono-stryjecznym Piotrem z Lewkowa kwitował t. r. za 20 grz. Jana Karskiego (ib. k. 44v). Arbitrzy dzielili 1441 r. jego z jednej, a Piotra i Marcina z drugiej strony, jako dziedziców w Lewkowie, części spadłą na nich po ich stryju Mikołaju zwanym Karsznia (ib. 6 k.51v). Od brata (!) Marcina z Lewkowa wziął 1442 r. zastawem wyderkowym za 30 grz. dwa łany w Lewkowie (ib. k. 162v). Żył jeszcze 1447 r. (ib. 4 k. 73). Michał (chyba jeszcze Mikołaj?), syn Świętosława, skwitowany 1470 r. przez Piotra z Lewkowa z 3 grz. (ib. 2 k. 125). Za Mikołaja, syna zmarłego Świętosława, poręczył 1475 r. Wacław Sikacz z Podkoców i Lewkowa, że będzie żył w pokoju z Anną, żoną Andrzeja z Bielczewa (ib. k. 346). Mikołaj Świąszkowic L. ręczył 1480 r. za Mikołaja arkowica L. (ib. 3 k. 12). Falibóg (Chwalibóg) z Wiewiórczyna i Lewkowa 1439 r. (ib. k. 2 k. 111)Jadwiga, Agnieszka i Katarzyna, spadkobierczynie Faliboga z Lewkowa, były 1449 r. godzone przez arbitrów z wujem ich Piotrem z Lewkowa. One trzy oraz Abraham i Anna winni byli zwrócić temu wujowi list wienny ich babki a wuja tego matki (I. Kal. 12 k. 147). Abrahama z Lewkowowa, syna Chwaliboga, pozwaał 1462 r. Wojciechz Jelitowa (I. Kal. 1 k. 117). Piotr i Wincenty z Lewkowa, bracia stryjeczni, zobowiązali się 1446 r. uiścić cztery grzywny Andrzejowi Sikaczowi z Podkoców (I. Kal. 4 k. 8v). Piotr na połowie swej dziedziny w Lewkowie oprawił 1447 r. 30 grz. posagu żonie swej Annie (P. 1379 k. 175v). Wincenty nie żył już w r. 1454, kiedy wdowa po nim Katarzyna, 2-o v. żona Macieja, obywatela z miasta Warty, skwitowała z 90 grz. długu Andrzeja Sikacza (I. Kal. 5 k. 125v). Ta Katarzyna, nazwana Katarzyną z Chodcza, skwitowała 1457 r. Marka z Lewkowa (Py. 11 k. 72). Żyła jeszcze 1459 r. (ib. k. 52v). Dzieci zmarłego Wincentego, Piotra i Dorota, kwitowały 1463 r. z 5 grz. Mikołaja z Lewkowa (I. Kal. 1 k. 184). Temu Piotrowi, "niegdy z Lewkowa", zapisał 1471 r. dług 3 grz. Mikołaj L. z Bunina, a Piotr go skwitował (ib. 2 k. 169). Piotr ten, obecnie obywatel w Kole, kwitował 1472 r. z ojcowizny i macierzyzny w Lewkowie tego Mikołaja (ib. k. 226v).

Z powyższymi zapewne nie miała nic wspólnego Katarzyna Lewkowscа, chrzestna w Poznaniu 1738 r. (LB Poznań, Fara).http://teki.bkpan.poznan.pl/se...ighlight=0
[/q]


О калишских (польских) Левковских, совершенно не связанных с овручскими Левковскими, писал и Бонецкий https://forum.vgd.ru/post/1231...#pp1155898 :
Adam Boniecki. Herbarz Polski, Tom XIV, S. 208-209, Warszawa, 1911:
https://forum.vgd.ru/file.php?fid=103021&key=2109241552
https://forum.vgd.ru/file.php?fid=103022&key=971331084

До сих пор, например мне неизвестно, кто такая Ядвига Левковская с Бя(е)лецких, замужем за Томашем Стецким, чашником смоленским (Несецкийhttps://books.google.com.ua/bo...mp;f=false); кажется она также из Польши?

К предыдущему сообщению:

Прикрепленный файл: Снимок экрана 2023-09-17 в 14.10.01.png
Яна Бовсуновская
Новичок

Яна Бовсуновская

с.Бовсуны,Лугинский р-н,Житомирская обл.
Сообщений: 4
На сайте с 2016 г.
Рейтинг: 12
Вы очень грамотный человек) Вы занимаетесь этим? Вы историк? Просто очень мало людей, знающих историю Бовсуновских. Правды добиться трудно)))
---
Исследую историю Бовсуновских / Болсуновских / -заушан.
Ivan Levkovskiy

Ivan Levkovskiy

Украина
Сообщений: 1475
На сайте с 2009 г.
Рейтинг: 8739
Думаю, что я эксперт в данной области (имею соответствующее образование), но Болсуновскими не занимаюсь, хотя и уверен, что в данном случае польские геральдики были правы, посмотрите хотя бы на некоторые портреты из Бовсунов, взятых мной из фильма "Знайомтесь ближче - Бовсуни! (Володимир Шинкарук)"https://www.youtube.com/watch?v=u3rH2FKYROA

Прикрепленный файл: Снимок экрана 2016-03-22 в 10.51.09.pngСнимок экрана 2016-03-22 в 10.53.38.png, 1117815 байтСнимок экрана 2016-03-22 в 10.56.05.png, 558637 байтСнимок экрана 2016-03-22 в 10.59.04.png, 950332 байтСнимок экрана 2016-03-22 в 11.00.41.png, 843353 байт
Яна Бовсуновская
Новичок

Яна Бовсуновская

с.Бовсуны,Лугинский р-н,Житомирская обл.
Сообщений: 4
На сайте с 2016 г.
Рейтинг: 12
Да, Вы правы, у меня схожая внешность) Эти люди живут все преимущественно в одной части села Бовсуны, так называемой "Китайщина" (в простонародьи). У меня бабушка живет там, тоже косоглазая (вторая девушка на Ваших фото ее соседка). Многие женятся между собой, например, у меня в роду исключительно Невмержицкие и Бовсуновские, мама в девичестве была "Бовсунівська", а папа "Бовсуновський". Ну а я вот ниже (фото 1) А Вы не подскажете, кто занимается моей фамилией? Я знаю азы, может быть, немножко больше, хотелось бы подробнее узнать) Летом в музей схожу, там много чего интересного, но только нашего местного, например это (фото 2,3).

Прикрепленный файл: 001.jpg003.jpg, 2097517 байтПасха 2013 119.JPG, 1470545 байт
---
Исследую историю Бовсуновских / Болсуновских / -заушан.
Ivan Levkovskiy

Ivan Levkovskiy

Украина
Сообщений: 1475
На сайте с 2009 г.
Рейтинг: 8739
По моему, одними Болсуновскими никто не занимается; тогда займитесь Вы. В Житомирском областном архиве есть Дело о дворянском происхождении Болсуновских, в том же архиве есть метрические записи, исповедальные ведомости по церкви (последнее не знаю).
В Киеве в ЦГИАКе Фонд 49 Опись 2 Дело 651 есть например
Доверенность Федора Болсуновского Нестору Болсуновскому на право распоряжения его частью с. Болсуны. 1794г. 1 лист

Интересная статья историка Ирины Несен "З етнографічної подорожі на Житомирщину: портрет майстра декоративного різьблення Ананія Бовсуновського", советую прочитать вот здесь http://um.etnolog.org.ua/zmist/2008/138.pdf

Но, не советую на этом форуме в теме Болсуновские https://forum.vgd.ru/1144/6596/0.htm?a=stdforum_view&o= задавать общие вопросы, иначе Вам накидают информации разных персоналий по этой фамилии, которые могут не иметь к Вам никакого отношения, ведь были еще Болсуновские российского и белорусского происхождения, а Вас должна интересовать только заушская шляхта.

Вообще-то, я с некоторых пор прекратил дописывать на этом форуме, как и сообщал раньше, и отвечаю на вопросы лишь по необходимости, если этого сделать некому. Я надеюсь, Вы меня правильно поняли.
mgorokhovich
Новичок

Lindenwold
Сообщений: 1
На сайте с 2016 г.
Рейтинг: 8
Уважаемые родичи:

Я потомок линии Левковских из Геевичей -- пра-пра-правнук Онуфрия Левковского, пра-правнук его сына Петра, правнук сына Петра, Казимира, и внук дочери Казимира, Лидии. Мне 41, с 16 лет живу в США. Старшее поколение Левковских моей семьи помню довольно смутно с детства проведенного в Одессе, да и не принято было в Советские времена особо распространятся о до-революционных.

Так получилось что через неделю я собираюсь на Украину в первый раз за 20+ лет, и хотел бы совершить паломничество в Левковичи и Геевичи посмотреть где жили мои предки. Возможно кто-нибудь на этом форуме мог бы посоветовать мне как сделать мое паломничество толковым - куда собственно идти, на что смотреть (думаю вряд ли есть краеведческий музей в селе, хотя все возможно)?... Если Иван прав что в настоящее время более 10 тысяч потомков Левковских, такой путеводитель был бы полезен не только мне. В любом случае, буду благодарен за любые советы.

Также если есть другие родичи которым такое паломничество было бы интересным, можно было бы совершить его вместе? Буду там 28 или 29 Мая - присоединяйтесь!

Еще надеюсь что работа Сергея над таблицами генеалогии закончена и их можно где-то посмотреть -- по крайней мере по моей ветви Левковских из Геевичей? Хотелось бы прояснить как Левковские из Геевичей связаны с Левковскими из Левковичей. Отец Онуфрия, Фома, переехал из Левковичей в Геевичи, и мой двоюродный дед описал в своих мемуарах почему это произошло и когда, но не описал как Фома был связан с другими Левковскими изначально. Так что тут у меня белое пятно, из-за которого я не совсем понимаю как мои предки связаны с другими представителями рода которые описаны в статье Ивана на Википедии, особенно в еще более давние времена.

С уважением и благодарностью за любые советы и информацию,
- Миша
Левковский

Сообщений: 241
На сайте с 2007 г.
Рейтинг: 209
тел.0975385355. Я живу здесь, смогу повозить по району, если захотите. У меня уже были потомки Владимира Иосифовича, дв.брата Казимира Петровича из Торонто. Из родственников по Лидии у меня имеются ее братья Владимир, Георгий, Борис и Леонид и сестры Елена и Вера. Из потомков знаю только, что у Георгия был сын Константин, который погиб в 1944 году. Леонид призван Одесским РВК, Черноморский флот, погиб в 1942 году. Владимир жил в Житомире. Более данных у меня нет.
Отцом Онуфрия был Яким, Фома брат Якима, дети Степана Томашова и Феофилы Белоцкой. Как попали в Геевичи подробно есть в Книге о происхождении рода Левковских в Житомирськом областном архиве (но она к сожалению сейчас не выдается в связи с проверкой фондов.

Прикрепленный файл: P9070265.JPGP9070264.JPG, 2957810 байт
← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 4 5 ... 177 178 179 180 181 * 182 183 184 185 ... 284 285 286 287 288 289 Вперед →
Модераторы: N_Volga, Радомир
Вверх ⇈