Дробышевский / Драбышэўскі/ Drabyšewski / Drobyszewski

1828 год

6 студзеня 1828
Народзіны
Сьведкі:
Ануфры Драбышэўскі
Катажына Драбышэўская

17 студзеня 1828
Народзіны
Казімір Драбышэўскі з Сапагі

Бацькі:
Ян сын Яна Драбышэўскі
Агата дачка Яна Сабалеўскага

Сьведкі:
Ануфры Драбышэўскі
Схаластыка Драбышэўская


2 студзеня 1828
Шлюб
Якуб Крывец з вуніяцкай Кармянскай парафіі, 42 г
Петрунэла Сабалеўская (нар. Драбышэўская) з Сапагі, удава, 40 г

Бацькі:
Антоні сын Мацея Крывец
Хоўра Крывец
Анджэй сын Стэфана Драбышэўскі
Ганна з Маліноўскіх

Сьведка:
Станіслаў Драбышэўскі


13 сакавіка 1828
Сьмерць
Міхал сын Ігнацыя Савіцкі ад гарачкі, 37 г
Засталася жонка: Вікторыя дачка Сымона Драбышэўскага
Дзеці: Адам, Катажына

drobysh57 написал:

[q]

День добрый!
Мой дед, Дробышевский Йосиф Яковлевич, проживал в деревне Сапожки Кормянского района.
Если это то же поселение, могу продолжить.

[/q]

Так, зараз гэта Кармянскі раён, Гомельская вобласьць!

Paval Hadzinski написал:

[q]

drobysh57 написал:

[q]

робышевский Йосиф Яковлевич

[/q]

Ён нарадзіўся 1893, а яго жонка Любоў Данілаўна (Сасноўская)?

[/q]

Так и есть!
Действительно, бабушку звали Люба.
Не могу найти сестру Любу, ,братьев Петра, Роберта, тетку Мальвину Иосифовну. Живы ли?
Пытался через ВК найти, но его у нас заблокировали.
Деда хорошо помню, колоритная была фигура. На столе стоял складной алтарь, а в сенях ламповый батарейный приемник. Электричества в деревне не было...
Бабушка умерла в 60х, ее видел один раз.
Сапожки еще существуют? Крайний раз был там в 1991году.
З повагою
Петро Дробишевський

Всем добрый день!

От себя добавлю, что в Гродненской Губернии, недалеко от Бреста, в весках Турне и Бильдейках в XVIII - XIX вв. тоже проживал род Дробышевских, но они были крестьянами.

Причем в начале XVIII века фамилия была Drobiszewski, потом сократилась до Drobisz, потом стала писаться как Drobysz, и перешла в итоге на кириллицу как Дробыш. Они были римо-католиками.

А вот в соседней веске Богдзюки проживал род Добыш (Dobysz), тоже крестьяне, но они были как как католиками, так и греко-католиками - униатами и православными.

Вось пераклад тэстамэнту Гжэгажа Драбышэўскага - Пузынка, які быў напісаны ў 1699, і ўнесены ў рэчыцкія актавыя кнігі ў 1732.

Актыкацыя тэстамэнта яго міласьці пана Гжэгажа Пузынка Драбышэўскага
Тысяча сямсот трыццаць другога года, пятнаццатага кастрычніка.
На гродзкім урадзе яго каралеўскай міласьці Рэчыцкага павета яго міласьць пан Ян Катырла, патрон пры працэсе іх міласьцяў паноў Драбышэўскіх зь іх міласьцямі панамі Кельчэнскімі аб маёнтку Сапагі тэстамэнт іх міласьці пана Гжэгажа Пузынка Драбышэўскага, замацаванае ў Мсціслаўскім гродзкім судзе разам з падцьверджаньнем права на той маёнтак, якое падаў для замацаваньня ў актах гродзкім рэчыцкіх кнігі якія гродзкі ўрад прыняў, упісаць пастанавіў.
"У імя Найсьвяцейшай Тройцы, Айцы, Сына і Духа Сьвятога на вечную памяць. Амэн.
Я, Гжэгаж Пузынка Драбышэўскі, які запісваецца тут, які быў пасланы ад партнэраў маіх іх міласьцяў паноў Драбышэўскіх у горад яго каралеўскай міласьці Мсціслаўль, каб паклапаціцца аб маёнтках Пнева і Каўшоў, якія падлягаюць судоваму працэсу, калі ў сувязі з маімі гадамі, у сямідзесяцігадовым узросьце цалкам саслаб і адчуваю блізкі канец майго жыцьця, а калі б з прычыны розных выпадкаў прыйшоў бы да цяжкасьцяў у пражываньні, не жадаў бы для сыноў згубіць праз няведаньне сродкаў для ўтрыманьня, а таксама жадаю справядліва разьмеркаваць, што каму ад мяне належыць, пакуль знаходжуся ў прытомнасьці, раблю гэтыя мае распараджэньні па тэстамэнту адпаведна майго сораму.
Па-першае, абяцаю і даручаю душу маю грэшную Богу і Створцу майму, цела як пыл, павінна быць аддадзена зямлі паводле хрысьціянскага звычаю, і каб Імшу сьвятую справіў па мне сын, тут са мною прысутны.
Па-другое, мой спадчынны маёнтак Сапагі, які знаходзіцца ў Менскім ваяводзтве, Рэчыцкім павеце разам з данабытым ад яго міласьці пана Пшэздома Келачэўскага, так падзяляю: фальварак, які займае сабою 10 дымоў людзей падданых аседлых і нам паслухмяных з усімі пабудовамі з хатняй чэлядзьдзю, скацінай, канямі, павозкамі, хатнім і гаспадарчым інвентаром, чэншам срэбрам і медзьдзю, лясамі, сенажацямі і з усім тым, што належыла гэтаму фальварку, адпаведна старажытным дэкрэтам і звычаям і зараз належыць; таксама ўсё, што ў доме маім апынецца, усё на вечныя часы запісваю мілым сынам маім іх міласьцям панам Габрыэлю, Яну, Марціну і Крыштафу Пузынкам Драбышэўскім.
Па-трэцяе, другую палову маіх добр Сапагоў, якую я ўласна ад пана Келачэўскага за ўласнае мае грошы набыў з асобнымі пабудовамі, 11 дымамі людзей падданых таксама падзяляю, адхіліўшы маіх сыноў і ўсіх родных, карыстаючыся свабодай закона на атрыманьне паквітаваньня ад пляменьніка майго яго міласьці пана Міхала Ўласевіча, дадзенага мне ў заклад, у сувязі з тым што ён ад сумы адсоткаў не браў, і закладзеным маёнткам не кіраваў, сам на атрыманьне квітанцыі на гэты ўвесь маёнтак згадзіўся, і зараз права на закладзеную маёмасьць у рукі мае перадаў пры сьведках. Да гэтага маёнтка будзе 11 хатаў аседлых падданых, з асобнымі пабудовамі, з абрубам ад яго міласьці пана Келачэўскага мною набытых; тры пасяўных палі, якія належаць гэтаму фальварку, пры іх сенажаці і зарасьнікі, якія да гэтага часу выкарыстоўваліся і ў якасьці асобных межаў вызначаліся, таму ж Міхалу Лук'яшу Ўласевічу і нашчадкам яго на вечныя часы запісваю, аддаю і раблю нашчадкам.
Пяці дымоў падданых ад канца вуліцы, дзьве абрубныя службы, якія вядуць да часткі земляў яго міласьці пана Ўласевіча, і прылеглы да іх вялікі чорны і сасновы лес яго міласьці Яну пазыку, якая засталася пасьля бацькі яго, Аляксандра Драздоўскага, у сувязі з тым што ён сам на гэта згадзіўся, таму на вечныя часы яго міласьці пану Яну Мрочку Драздоўскаму запісваю, саступаю і аддаю ў вечнае валоданьне.
На тое, каб усё гэта было праведзена адпаведна маёй духоўнай дыспазыцыі з добрай згодаў іх міласьцяў выпрасіў іх міласьцяў паноў прыяцеляў засьведчыць, што і сам уласнаруч падпісваю.
Напісана ў горадзе Мсціслаўле года панскага 1699, 18 сьнежня".
У гэтым тэстамэнце подпісы такімі словамі: Гжэгаж Пузынка Драбышэўскі, запрошаны ад яго міласьці пана Драбышэўскага за сьведку падпісваюся Зыгмунт Буевіч, запрошаны за сьведку падпісваюся Юзэф Хлявінскі.
8 студзеня 1700 г. яго міласьць пан Габрыэль Драбышэўскі гэты тэстамэнт бацькі свайго падаў для запісу ў актавыя кнігі.
Гродзкі рэгент Мсціслаўскага ваяводзтва Дзеражынскі. Дадзены тэстамэнт ад вышэйпазначанага яго міласьці прыняты і ў гродзкія кнігі рэчыцкага павета запісаны.