| severinn
Сообщений: 7353
На сайте с 2005 г.
Рейтинг: 2473
| Наверх ##
27 марта 2009 22:10 введите в поисковойстоке фамилию в польсом написании и смотрите
например
#Arciszewscy h. Prawdzic Wzieli nazwisko od Arciszewa w p. tczewskim. Chyba niesłusznie sami oni mniemali w XVII w., iż pierwotne ich gniazdo to Arciszewo w p. płoc., z którego mieli jakoby wywędrować w XV w. W tej wsi siedzieli istotnie A-cy pieczętujšcy się Prawdzicem, ale pruscy zapewne nie mieli z nimi nic wspólnego poza nazwiskiem. Herb mógł być zapożyczony od mazowieckich imienników. Istnienie Arciszewa koło Gdańska już w r. 1409 nie pozwala na inne rozumienie tej sprawy. W r. 1409 występował "Andrys von Arteschaw in Gebyte Danczk" (Das Marienburge Tresslerbuch, Königsberg 1896, s.572). Po przeniesieniu się do Wielkopolski pisali się często "z Buszków", wsi w p. gdańskim. Tak tę wie? lokalizuje M. Biskup, ale w Rezygnacjach grodz. Poznańskich (1405 k.170v) Buszkowy Górne i Dolne wymienione jako leżšce w p. tczew.
Arciszewscy Wedle wywodów szlachectwa przeprowadzanych w l. 1618-20 w Starogrodzie i Tczewie (Ko?c.123 k.6; Boniecki), Piotr majšcy pochodzić z Arciszewa w p. płoc., pozostawił syna Kaspra, dziedzica Arciszewa, Chudomina, Kokoszków, Goszyna w p. tczew., po którym z żony Sławkowskiej synowie: Wilhelm, Olbracht i Krzysztof. Wilhelm (Wilam), dziedzic Prędzieszyna w p. tczew. 1582 r. (Baran., s.164) z żony Anny Laskowskiej Rudgierzówny pozostawil syna Mikołaja. Ten ostatni w r. 1609 zapisał dług 570 zł Janowi Sławińskiemu, co t. r. aprobowała żona Barbara Wojnówna, córka Joachima (P.982 k.205, 315v). Oboje t. r. dostali cesję praw do sołectwa we wsi Suchylas komandorii poznańskiej od syna Michała i jego żony, które to sołectwo syn nabył od Anny Rosnowskiej wdowy po sł. Janie Pniewskim (ib.k.216). Syna i synowš skwitowali oboje 1621 r. z 52 zł jako połowy sumy 104 zł wyderkowanej im na łanie soleckim w Popowie p. ko?c. (P. 1007 k.804v).
Arciszewscy Michał, syn Mikołaja i Wojnówny, zeznawał 1618 r. jako ?wiadek przy wywodzie stryjeczno-stryjecznego brata Krzysztofa (Bon.). Z żonš Ewš Strzempińskš, córkš Jana, dzierżawił 1606 r. od Jerzego Brodnickiego sołectwo w Maniewie, wsi komandorii poznańskiej (Ko?c.286 k.2; P.947 k.121). Od dzieci Andrzeja Dziekczyńskiego nabyli oboje za 160 zł sołectwo w Popowie W. Skwitowani zostali 1616 r. z 110 zł na poczet kupna (P.996 k.207v). Michał żył jeszcze 1641 r. (P.1043 k.522v). Owdowiała Ewa występowała 1648 r. jako siostra i spadkobierczyni Jadwigi 1-o v. Sobiesierskiej 2-o v. Kurnatowskiej (P.173 k.759). Ich córki: Małgorzata, ochrzcz. 13 V między r. 1620 i 1628 (LB Szamotuły), Anna w r. 1641 żona Dobrogosta Ninińskiego, Zofia, zrazu służebna Katarzyny z Kamińskiech Dembińskiej (P.164 k.257), w r.1655 żona Samuela Raczkowskiego, Barbara, żona 1-o v. Stanisława Linieckiego(?), 2-o v. 1655 Bartłomieja Brodzkiego, Jadwiga niezamężna 1655 r. (P.1068 k.64v). Z synów: Stanisław, może najstarszy, 1651 r. mšż Konstancji Więckowskiej (ZTP 30 s.770), nie żył 1655 r. Po nim syn Mikołaj. Dwaj inni synowie Michała, Jan i Władysław, wraz z bratankiem Mikołajem i siostrami Barbarš i Zofiš, spadkobiercy ciotki Jadwigi z Strzemińskich Kurnatowskiej, skwitowali 1655 r. jej pasierba Adama Kurnatowskiego (P.1068 k.56v).
Arciszewscy Olbracht, drugi syn Kaspra i Sławkowskiej, miał syna Pawła, po którym z Zofii Zakrzewskiej, córki Filipa Zbożnego, syn Jan ?wiadczšcy 1618 r., wedle przypuszczenia Bonieckiego może identyczny z Janem, który 1660 sprzedał Kleszczewo i Zaskoczyn Kolmerowi. Trochę tu za wielki odstęp lat.
Arciszewscy#Krzysztof, trzeci syn Kaspra i Sławkowskiej, mšż Barbary Kawczyńskiej, córki Szczęsnego i Katarzyny Kossówny miał trzech synów: Eliasza, Tobiasza i Pawła, oraz córkę Barbarę 1592 żonę Wolfganga z Bukowca Szlichtinka.
Arciszewscy Paweł nabył 1604 r. za 47. 500 zł od Stanisława Cykowskiego czę?ć miasta ?migla, wie? Nietšszkowo i pustkę Unino oraz czę?ć Koszanowa i Glińska W. i M. oraz Nowejwsi p. ko?c. (P.1405 k.9av). T. r. nabywszy od brata Eliasza za 17. 000 zł Buszkowy Górne i Dolne, sprzedał za 47. 500 zł swe czę?ci ?migla z przyl. wsiami bratowej Eliaszowej (ib.k.170v, 172v). Od brata Tobiasza wzišl w zastaw za 20. 000 zł, a w r. 1609 otrzymał donację wsi Rachocin, Polichnowo, Rzeczna i Małorecz osiadłe i Brzostowo pustki w z. dobrzyń. (Ws.204 k.351v). Sędzia deputat trybunału piotrkowskiego z wojew. chęłmińskiego 1612 r. (ZTP 27 s.867). Jego żona 1609 r. Dorota Siewierska, wdowa 1-o v. po Wojciechu Zakrzewskim (P.143 k.1030v). Oboje żyli 1613 r. (ZTP 27 s.1284).
Arciszewscy#Tobiasz, drugi syn Krzysztofa i Kawczynskiej, dawszy, jak już pisałem, wsie w z. dobrzyń. bratu Pawłowi, zobowišzał się 1609 r. bronić go przed pretensjami, które mogłyby wyniknšć z oprawy swej zmarłej już żony Barbary Wilkowskiej córki Baltazara i Żelechowskiej, którš miałš na Polichnowie (Ws.25 k.293v). W r. 1611 od siostry Szlichtinkowej kupił za 7. 000 zł czę?ci w Skrzydlewie p. ko?c., ale je odsprzedał jej t. r. (ib.k.594v). Nie żył 1630 r., kiedy jego syn Tobiasz dostał od Bogusława i Piotra, synów Eliasza, czę?ci w Buszkowach (Ws.206 k.382). W r. 1646 Tobiasz junior mianował plenipotentów (ZTP 29 s.2447). Wedle wywodu szlachectwa Krzysztofa, Tobiasz senior, dziedzic Gogoliny (znamy Gogolin, wie? biskupstwa chełmińskiego) miał z Wikowskiej syna Olbrachta (Ko?c.123 k.6).
Arciszewscy Eliasz, syn Krzysztofa z Kaweczyńskiej, zapewne najstarszy, swš czę?ć w Buszkowach sprzedał bratu Pawłowi, ale po ?mierci Pawła odziedziczył jš widocznie z powrotem, bowiem była w rękach jego synów. Patron zaboru ariańskiego w Śmiglu ok. 1584 r., potem w pewnych okresach minister tamże (pol. Sł. Biogr.). Jego żona Helena Zakrzewska, córka Wojciecha i Sabiny Konarzewskiej, dała w r. 1601 swej macosze Dorocie z Siekierskich dożywotnie użytkowanie dóbr Rogalino, Dobiertki i Dšbie (P.1404 k.25). W r. 1602 nazwana współdziedziczkš Zkrzewa (Ws.19 k.66v). Jako jedyna spadkobierczyni ojca, swoje czę?ci w tej wsi i w pustce Jasień sprzedała 1604 r. za 16. 000 zł Stanisławowi Zakrzewskiemu (P.1405 k.23). T. r. od szwagra Pawła A-go kupiła za 47. 500 zł czę?ć ?migla, wie? Nietšszkowo, pustkę Unino, czę?ci wsi Koszanowo, Glińsko W. i M. oraz Nowšwie? w p. ko?c. (ib.k.172v). Rogalino i Dobiertki sprzedała 1605 r. za 12. 000 zł Mikołajowi Manieckiemu (ib.k.309). Oprócz tych czę?ci w ?miglu z przyl., które nabyła od szwagra, miała i inne kupione od Wacława Rozrażewskiego, ale z nich czę?ci miasta ?migla i wsi Koszonowo sprzedała 1613 r. Kasprowi Jaruzelowi Brze?nickiemu (ZTP 27 s.1280). Pozostały jej tylko Glińsko W. i M., Nietšsżkowo, Unino i Nowawie?, bowiem inne czę?ci ?migla sprzedała Brze?nickiemu chyba już 19 I 1611 r., kiedy w Piotrkowie zawarła z nim kontrakt dotyczšcy tego miasteczka (Ws.28 k.21). Nietšsżkowo i Unino sprzedała 1624 r. za 26. 000 zł Adamowi Olbrachtowi Przyjemskiemu obo?nemu kor. (p.1414 k.1281v). Nie żyła już 1625 r. (Ws.206 k.107v). Eliasz umarł między r. 1626 i 1630 (Ko?c.294 k.69). Ich synowie: Bogusław, Piotr, Krzysztof i Eliasz, córki: Sabina wydana 1614 r. za Stefana Morsztyna, staro?cica filipowskiego, Anna wyszła w r. 1614 za Macieja z Bukowca ?rzemskiego, 2-o v. w l. 1636-47 była żonš Jana Pawłowskiego, Katarzyna za?lubiła 1622 r. Stefana ?lesińskiego, Agnieszka 1633 r. żona Jana Morsztyna.
Arciszewscy 1. Bogusław, w r. 1626 plenipotent siostry Anny, wdowy po Macieju Srzemskim (P.1017 k.599v), wraz z bratem Piotrem spadłe po ojcu czę?ci Buszków dał 1630 r. stryjecznemu bratu Tobiaszowi (Ws.206 k.382). W r. 1636 Bogusława, niewštpliwie tego samego, skwitował z 300 zł Wojciech Tytlewski (P.1033 k.32).
Arciszewscy#2. Piotr w r. 1631 nabył wyderkiem za 3. 000 zł wie? Rusiec w p. kcyń. od Piotra A-go, syna Kaspra (P.1417 k.428). Po bracie Krzysztofie odziedziczył sumę 40. 000 zł, zapisanš sposobem wyderkafu na wsiach Łysiny, Tylewice, folwarku puterklicz i młynie Turek w p. wsch. (Ws.56 k.777). Te dobra nabył wyderkiem za tęż sumę 1661 r. od Jana Karola Opalińskiego (P.1072 IV k.284). Ożenił się z Urszulš Szczepanowskš, córkš Jana, której 1638 r. w grodzie łęczyckim zapisywał dożywocie (Ws.135 k.511). Nie żył w r. 1664, kiedy występowła ona jako wdowa po nim, (Ws.63 k.753). Syn Piotra, Kasper, skwitowany w r. 1652 z 1. 000 złp przez siostrę Teresę Bronikowskš (P.1064 k.605), zapewne już nie żył, kiedy Urszula swoje prawa oprawne i dożywotnie ustšpiła 1666 r. córkom Annie, Helenie i Zuzannie Sabinie (Ws.68 k.25). Najstarszš córkš była jednak chyba niewspomniana w tym zapisie Teresa, wydana 1651 r. za Dobrogosta Bronikowskiego. Anna, żona 1-o v. Stefana Konarskiego, 2-o v. Władysława z Bukowca Szlichtinka, 3-o 1668 r. Władysława Ludwika Domaradzkiego, miecznika gostyńskiego. Helena, 1666 r. żona Jana Gostkowskiego, 2-o v. 1672 r. żona Stefana Przybyszewskiego. Wreszcie Zuzanna Sabina, żona 1666 r. Jana Bronikowskiego.
Arciszewscy 3. Krzysztof, ur. 9 XII 1592 r., w l. 1621-22 służył wojskowo pod Krzysztofem Radziwiłłem. Z bratem Eliaszem zamordował Kaspra Jaruzela Brze?nickiego. Infamowany uszedł z kraju i osiadł w Holandii 1623 r. Od 1629 r. walczył w Brazylii, w końcu jao zastępca naczelnego wodza. W r. 1638 generał artylerii i admirał sil morskich w Brazylii. Po powrocie do kraju "starszy nad armatš kor." 1643 r. Był nim do 1650 r. W r. 1643 wraz z bratem Eliaszem dostał zapis długu 18. 000 zł od Andrzeja Ossowskiego sędziego ziem. wschow. (P.1048 k.194v). W r.1647 wzišł na 3 lata sposobem wyderkafu Kołaczkowice p. ko?c. od Konstancji z Konar Grudzińskiej (P.172 k.359v). Od niej i jej synów Mikołaja i Zygmunta wzišł 1649 r. sposobem wyderkafu za 14. 666 tal. ces. Biało?liwie i Wojsko p. nakiel. (P.1424 k.421). Sumę tę równajšcš się 44. 000 zł, scedował 1653 r. Krzysztofowi Opalińskiemu, wojewodzie poznańskiemu, bioršc od niego za 40. 000 zł wyderkafem wsi Łysiny, Tylewice i folw. Puterklicz oraz młyna Turek w p. wsch. (Ws.56 k.393v; 208 k.167). Dobra wyderkowe Biało?liwie i Wojsko rezygnował 1655 r. Zygmuntowi Grudzińskiemu, woj. kaliskiemu (P.1063 k.1041). Umarł w kwietniu 1656 r. (Pol.Sł.Biogr.).
Arciszewscy 4. Eliasz, ur. ok. 1590 r. w Rogalinie, walczył w Inflantach 1621-22. Infamowany za zabójstwo Brze?nickiego 1623 r., uszedł do Holandii i tu w r. 1624 zacišgnšł się do wojska. Potem służył w wojsku duńskim. Do kraju wrócił 1633 r. Jako pułkownik piechoty podpisał ugodę kiejdańskš 1655 r. Był też dworzaninem pokojowym król. i dowódcš zaciężnego regimentu niemieckiego 635 r. (W.35 k.361v; Pol.Sł.Biogr.). Posesję wsi Walicz odstšpił 1641 r. Chodubskim (Bon.). W imieniu własnym i brata Krzysztofa skwitował 1643 r. Adama Olbrachta Przyjemskiego, kaszt. gnie?n., z 10. 000 zł zastawnych na Nietšżkowie, Wojnowicach i Uninie (P.1048 k.197 Zob. tablicę 1.
Arciszewscy Z powyższymi blisko spokrewniony był Jerzy (wedle Żychl. syn Pawła), dziedzic Klińcza M. 1582 r. (Baran., s.169), Puca, Jeziorek, Dobrogoszczy, Będomina i Wętkowów w p. tczew., nie żyjšcy 1599 r., po którym z Korduli Pierzchówny pozostał syn Kasper i córki: Katarzyna 1599 r. żona Jana Mo?cickiego, 2-o v. Stanisława Kossowskiego, oraz Barbara, w l. 1593-1605 żona Mikołaja Siedleckiego.
Arciszewscy Kasper ożenił się w r. 1593, przed 3 IX, z Agnieszkš Dembińskš, córkš Macieja, której t. r. oprawił 1. 400 zł posagu (N.219 k.127). Nabył 1596 r. sposobem wyderkafu od Piotra Potulickiego, woj. kaliskiego, za 4. 000 zł na 3 lata wie? Stawnicę z dóbr złotowskich (P.1402 k.30v; N.162 k.482). Wraz z żonš Agnieszkš Dembińskš trzymał w r. 1596 czę?ci wsi Mo?cisk i Kostrzynka, które wyderkował im w sumie 1. 083 zł jej zmarły brat Jan Dembiński (N. 162 k.489, 490v). Dembińska umarła w r. 1598 lub 1599 (N.163 k.349). W r. 1599 Kasper za?lubił 2-o v. Dorotę Debrzyńskš, córkę Jana (N.164 k.233v). Oprawił jej w r. 1600 posag 1. 600 zł (N.219 k.437v). Nie żył w r. 1609, kiedy występowali jego dwaj małoletni synowie z pierwszej żony, Krzysztof i Piotr (N. 167 k.255). Był i trzeci syn Eliasz, który występował w r. 1623 (N.173 k.34).
Arciszewscy#Krzysztof w r.1615 cedował bratu Piotrowi i jego żonie połowę sumy 6. 000 zł, zapisanej ich ojcu wyderkafem na Stawnicy p. nakiel. przez Potulickiego, woj. kaliskiego (P.994 k.395). Od Ko?cieleckiego, kaszt. międzyrzeckiego nabył sposobem wyderkafu w r. 1623 za 1.500 zł na 1 rok dwa łany we wsi Stare p. nakiel. (N.222 k.499).
|
