Артишевские Арцишевские Артюшевские

под 2 метра ростом -гренадёр преображенского полка.везде искали таких рослых и -преображенский полк.мой пра дед тоже служил там.

Артиш

У вас наверху\внизу - модератор темы, где вы пишите - Vodnik-Dnepr - Кликните на НИК - Профиль , внизу страницы найдите - Связь с пользователем - Личное сообщение - и пишите ему вашу просьбу!

http://litopys.org.ua/rigel/rig05.htm

Ригельман ЛЕТОПИСНОЕ ПОВЕСТВОВАНИЕ О МАЛОЙ РОССИИ И ЕЕ НАРОДЕ И КОЗАКАХ ВООБЩЕ,
отколь и из какого народа оные происхождение свое имеют, и по каким случаям они ныне при своих местах обитают, как то: черкаские или малороссийские и запорожские, а от них уже донские, а от сих яицкие, что ныне уральские, гребенские, сибирские, волгские, терские, некрасовские, и проч. козаки, как равно и слободские полки.
собрано и составлено чрез труды инженер-генерал-майора и кавалера
Александра Ригельмана
1785-86 года.
Москва.
В университетской типографии.
1847.

Книга 2, гл. 6

....В сем беспорядке Хмельницкий мог бы, без сумнения, одержать над ними совершенную победу, если бы обстоятельно знал таковое у них смятение; но он думал, что то делается для него нарочно, чтоб тем его понудить к атаке, и за тем он поудерживался гнать их вслед и скоропостижно, а довольствовался только тихим походом своим вслед их и с великою предосторожностию; но наконец, когда узнал подлинно, что то замешательство от одного их страха происходило, сожалел весьма, что в мыслях своих обманулся, чего для рушил он тотчас со всем войском своим до славного купечеством города Львова. Сей город был только от восточной стороны не столь крепок, при том для защищения себя ни людей способных, ни запасу довольного не имел; обретался же в нем один старый офицер именем Арцишевский, который чрез долгое время служил в чужих краях и командовал голландским войском в Брезиле; тот, по уверению других, ожидал себе скорой помощи из Малой Польши, чего у тех и в мысли не бывало. Жители города того, командуемые тем офицером, довольно за себя делали сильный отпор чрез несколько дней; наконец, изнемогши, принуждены были оставить крепость осадившим оную, и, видя себя народ более не в состоянии биться с армиею, состоящею от трехсот тысяч человек, да и недостаток хлебного запасу в городе, рассудили откупиться у неприятеля знатною суммою денег, которую получивши, козаки от стен градских отступили....

http://www.obd-memorial.ru/Memorial/Memorial.html
Арцишевских - 25 человек
и очень многооо Артишевских и практически все из Белоруссии - Витебская обл.

http://www.petergen.com/search...&m=and
8 файлов на Арцишевского!

Кстати: Дворянский календарь
Справочная родословная книга российского дворянства
Редакционный совет: Князь Г. А. Апакидзе (Санкт-Петербург),
И. С. Арцишевский (Санкт-Петербург), князь А. П. Гагарин (Санкт-Петербург),
О. М. Карамышев (Санкт-Петербург),
В. В. Томазов (Киев),
Н. Г. Филатов (Париж).

Сайт - Потомки участников Сейма Великого, ищите под № 167, если не ошибаюсь!

http://www.sejm-wielki.pl/n.php?n=Arciszewski

Здесь подробно о нем - Антонии Арцишевском и о его супруге. и небольшая роспись

http://www.sejm-wielki.pl/b.php?o=sw.10604

У Бонецкого под № 292
http://www.przodkowie.com/pl/ind_naz/naz_a.shtml
Ну и т.д.
Можно зайти еще на Победители. ру и поискать там
или на Жертвы политического террора
http://lists.memo.ru/index1.htm
Арцишевская Станислава Михайловна

Родилась в 1892 г., п. Барань Оршанского р-на БССР; полька; образование н/начальное; проводник вагонов, Оршанский резерв. Проживала: Витебская обл., Оршанский р-н, Орша.
Арестована 22 августа 1937 г.
Приговорена: ОСО 22 ноября 1937 г., обв.: 58-10 УК РСФСР - А/с агитация.
Приговор: 10 лет ИТЛ Реабилитирована 30 сентября 1957 г. Верховный суд РСФСР

Источник: Белорусский "Мемориал"

Арцишевский Александр Станиславович

Родился в 1916 г., г. Москва; поляк; образование незаконченное высшее; б/п; студент Московского института инженеров транспорта. Проживал: Москва, Б. Якиманка, д. 39, кв. 35.
Арестован 16 марта 1938 г.
Приговорен: Комиссией НКВД СССР 16 мая 1938 г., обв.: принадлежности к контрреволюционной националистической шпионской организации 'Союз польских патриотов'.
Расстрелян 26 мая 1938 г. Место захоронения - место захоронения - Московская обл., Бутово. Реабилитирован 12 сентября 1989 г.

Источник: Москва, расстрельные списки - Бутовский полигон

Арцишевский Александр Эдуардович

Родился в 1895 г., Смоленская обл., пос. Новоселки; русский; образование высшее; б/п; начальник механо-строительного отдела Гл. управления подсобных предприятий Наркомата легкой промышленности СССР. Проживал: Москва, ул. Большая Якиманка, д. 39, кв. 35.
Арестован 24 февраля 1938 г.
Приговорен: ВКВС СССР 9 мая 1938 г., обв.: вредительской деятельности.
Расстрелян 9 мая 1938 г. Место захоронения - место захоронения - Московская обл., Коммунарка. Реабилитирован в марте 1958 г. ВКВС СССР

Источник: Москва, расстрельные списки - Коммунарка

Арцишевский Андрей Адамович

Родился в ст. Луненец Полесской обл.; белорус; образование начальное; телеграфист, Телеграф ст.Минск-пасс.. Проживал: Минская обл., Дзержинский р-н, д. Петковичи.
Арестован 29 ноября 1930 г.
Приговорен: "тройка" 26 декабря 1930 г., обв.: 72 УК БССР - А/с агитация.
Приговор: высылка Реабилитирован 6 мая 1989 г. Прокуратура БССР

Источник: Белорусский "Мемориал"

Арцишевский Антон Казимирович

(варианты фамилии: Артюшевский)) Родился в 1904 г., д. Свериново Столбцовской уезд Новогрудской губ. Польша; поляк; образование н/начальное; крестьянин, единоличное хоз-во. Проживал: Новогрудская губ., Столбцовский уезд, д. Свериново.
Арестован 21 июня 1931 г.
Приговорен: Коллегия ОГПУ 12 ноября 1931 г., обв.: 58-6 УК РСФСР - шпионаж в пользу Польши.
Приговор: 5 лет ИТЛ, отбыв.: Сиблаг г.Мариинск Реабилитирован 31 мая 1989 г. Прокуратура БВО

Источник: Белорусский "Мемориал"

Арцишевский Борис Генрихович

Родился в 1896 г., г. Казань; русский; ответственный исполнитель по транспорту и снабжению з-да № 237.. Проживал: г. Казань.
Арестован 31 октября 1937 г.
Приговорен: тройка при НКВД ТАССР 13 декабря 1937 г., обв.: по ст. 58-7, 58-10.
Приговор: 10 лет ИТЛ. Реабилитирован в феврале 1957 г.

Источник: Книга памяти Республики Татарстан

Арцишевский Вильгельм Фелифианович

Родился в 1900 г., Белоруссия, Сенинский уезд, с. Вятцы; Волголаг, заключенный.
Приговорен: 28 октября 1937 г.
Приговор: ВМН Расстрелян 4 ноября 1937 г. Реабилитирован 1 августа 1989 г.

Источник: Книга памяти Ярославской обл.

Арцишевский Вильгельм Фелицианович

Родился в 1900 г., Сенинский р-н, село Вятцы; поляк; б/п; рабочая контора "Экспортлес".
Арестован 22 июля 1935 г. Гжатским РО УНКВД
Приговорен: Западный обл.суд 19 октября 1935 г., обв.: 58-10.
Приговор: 10 лет ИТЛ Реабилитирован 23 мая 1990 г. Верховный суд РСФСР

Источник: Книга памяти Смоленской обл.

Арцишевский Виталий Викентьевич

Родился в 1880 г., Краснодарский кр., д. Суворовка; русский; зав. базой Дальгеологотрест. Проживал: г. Владивосток.
Арестован 17 мая 1933 г.
Приговорен: Коллегия ОГПУ 25 февраля 1934 г., обв.: ст.ст. 58-6, 58-11 УК РСФСР..
Приговор: 5 лет ИТЛ Реабилитирован 16 марта 1956 г. По определению Военного Трибунала ТОФ за отсутствием состава преступления.

Источник: Книга памяти Хабаровского края

Арцишевский Владимир Александрович

Родился в 1896 г., г. Москва; русский; образование среднее; б/п; Наркомвод СССР: инженер. Проживал: Москва, пер. Сивцев Вражек, д. 20, кв. 34.
Арестован 4 февраля 1938 г.
Приговорен: Комиссией НКВД СССР и прокурора СССР 23 марта 1938 г., обв.: принадлежности к контрреволюционной фашистской латышской организации.
Расстрелян 11 апреля 1938 г. Место захоронения - место захоронения - Московская обл., Бутово. Реабилитирован в мае 1956 г.

Источник: Москва, расстрельные списки - Бутовский полигон

Арцишевский Вячеслав Станиславович

Родился в 1901 г., г. Казань; русский; бухгалтер Государственного института усовершенствования врачей.. Проживал: г. Казань, ул. Лихачевская.
Арестован 23 августа 1937 г.
Приговорен: тройка при НКВД ТАССР 6 января 1938 г., обв.: по ст. 58-4.
Приговор: ВМН, конфискация имущества. Расстрелян 16 января 1938 г. Место захоронения - Казань. Реабилитирован в январе 1960 г.

Источник: Книга памяти Республики Татарстан

Арцишевский Иван Михайлович

Родился в 1899 г. поляк; б/п; д.Самоты Петрецовского с/с Гжатского р-на, пастух.
Арестован 9 июня 1938 г. Гжатским РО УНКВД
Приговорен: тройка УНКВД Смол. обл. 9 июля 1938 г., обв.: по ст.58-10.
Приговор: 10 лет ИТЛ Реабилитирован 21 июля 1989 г. Прокуратура Смоленской обл.

Источник: Книга памяти Смоленской обл.

Арцишевский Иосиф Иосифович

Родился в 1893 г., Каменец-Подольская губ., Литичевский уезд, д. Марковка; поляк; Харбинская полиция, ст.полицейский. Проживал: Китай, г. Харбин, Маньчжурия, д. Чинхэ.
Арестован 31 октября 1946 г.
Приговорен: 22 февраля 1947 г.
Приговор: 10 лет ИТЛ

Источник: Книга памяти Свердловской обл.

Арцишевский Казимир Никодимович

Родился в 1883 г. поляк; б/п; З/к, из мещан. Проживал: Карельская АССР, Медвежьегорский р-н, ББК.
Приговорен: тройка при НКВД КАССР 20 сентября 1937 г., обв.: по ст. 58-12.
Приговор: расстрелян Расстрелян 26 сентября 1937 г. Место захоронения - ст.Медвежья Гора (Сандармох). Реабилитирован 29 декабря 1989 г. прокурор Карелии

Источник: Книга памяти Республики Карелия

Арцишевский Константин Витальевич

Родился в 1902 г., г. Томска; поляк; б/п; Работал секретарем ОШОСДОРа УНКВД по Саратовскому краю. Проживал: г. Саратове.
УТО УГБ УНКВД 11 августа 1936 г.
Приговорен: Особое Совещание при НКВД 20 сентября 1936 г., обв.: за пропаганду троцкизма и клевету на Советскую власть..
Приговор: в ИТЛ на 5 лет. Реабилитирован 19 апреля 1957 г. Саратовским областным судом

Источник: Книга памяти Саратовской обл. - подготовительные материалы

Арцишевский Леонтий Алексеевич

Родился в 1902 г., с. Алехново, Сенненский р-н, Витебская обл., БССР; белорус; Проживал: г. Пермь.
Арестован 11 октября 1949 г.
Приговорен: 12 декабря 1949 г., обв.: антисоветская агитация.
Приговор: 8 лет лишения свободы

Источник: Книга памяти Пермской обл.

Арцишевский Пётр Филицианович

Родился в 1883 г., Белоруссия, Сененский р-н, хут. Козловка; русский; б/п; счетовод на мельнице. Проживал: Смоленская обл., г. Белый.
Арестован 27 ноября 1937 г.
Приговорен: тройка при УНКВД по Смоленской обл. 8 декабря 1937 г., обв.: обв.: ст. 58, п. 10 УК РСФСР..
Приговор: к 10 г. ИТЛ. Реабилитирован в мае 1957 г. по определению коллегии ВС СССР

Источник: Книга памяти Калининской обл.
Там еще 10 фамилий Артишевская
24 - Артишевский
1- Артишевский(Артюшевский)
и еще куча Артюшевский и все, ну почти все! из Белоруссии.
Успехов.
Валерия

Дворянский календарь. Петербургский Генеалогический Портал
Арцишевские (герб Правдзиц) – 1.
www.petergen.com/dk/dk1-6.shtml

Arciszewscy h. Prawdzic
Arciszewscy h. Prawdzic Wzieli nazwisko od Arciszewa w p. tczewskim. Chyba niesłusznie sami oni mniemali w XVII w., iż pierwotne ich gniazdo to Arciszewo w p. płoc., z którego mieli jakoby wywędrować w XV w. W tej wsi siedzieli istotnie A-cy pieczętujący się Prawdzicem, ale pruscy zapewne nie mieli z nimi nic wspólnego poza nazwiskiem. Herb mógł być zapożyczony od mazowieckich imienników. Istnienie Arciszewa koło Gdańska już w r. 1409 nie pozwala na inne rozumienie tej sprawy. W r. 1409 występował "Andrys von Arteschaw in Gebyte Danczk" (Das Marienburge Tresslerbuch, Königsberg 1896, s.572). Po przeniesieniu się do Wielkopolski pisali się często "z Buszków", wsi w p. gdańskim. Tak tę wieś lokalizuje M. Biskup, ale w Rezygnacjach grodz. Poznańskich (1405 k.170v) Buszkowy Górne i Dolne wymienione jako leżące w p. tczew.

Wedle wywodów szlachectwa przeprowadzanych w l. 1618-20 w Starogrodzie i Tczewie (Kośc.123 k.6; Boniecki), Piotr mający pochodzić z Arciszewa w p. płoc., pozostawił syna Kaspra, dziedzica Arciszewa, Chudomina, Kokoszków, Goszyna w p. tczew., po którym z żony Sławkowskiej synowie: Wilhelm, Olbracht i Krzysztof. Wilhelm (Wilam), dziedzic Prędzieszyna w p. tczew. 1582 r. (Baran., s.164) z żony Anny Laskowskiej Rudgierzówny pozostawil syna Mikołaja. Ten ostatni w r. 1609 zapisał dług 570 zł Janowi Sławińskiemu, co t. r. aprobowała żona Barbara Wojnówna, córka Joachima (P.982 k.205, 315v). Oboje t. r. dostali cesję praw do sołectwa we wsi Suchylas komandorii poznańskiej od syna Michała i jego żony, które to sołectwo syn nabył od Anny Rosnowskiej wdowy po sł. Janie Pniewskim (ib.k.216). Syna i synową skwitowali oboje 1621 r. z 52 zł jako połowy sumy 104 zł wyderkowanej im na łanie soleckim w Popowie p. kośc. (P. 1007 k.804v).

Michał, syn Mikołaja i Wojnówny, zeznawał 1618 r. jako świadek przy wywodzie stryjeczno-stryjecznego brata Krzysztofa (Bon.). Z żoną Ewą Strzempińską, córką Jana, dzierżawił 1606 r. od Jerzego Brodnickiego sołectwo w Maniewie, wsi komandorii poznańskiej (Kośc.286 k.2; P.947 k.121). Od dzieci Andrzeja Dziekczyńskiego nabyli oboje za 160 zł sołectwo w Popowie W. Skwitowani zostali 1616 r. z 110 zł na poczet kupna (P.996 k.207v). Michał żył jeszcze 1641 r. (P.1043 k.522v). Owdowiała Ewa występowała 1648 r. jako siostra i spadkobierczyni Jadwigi 1-o v. Sobiesierskiej 2-o v. Kurnatowskiej (P.173 k.759). Ich córki: Małgorzata, ochrzcz. 13 V między r. 1620 i 1628 (LB Szamotuły), Anna w r. 1641 żona Dobrogosta Ninińskiego, Zofia, zrazu służebna Katarzyny z Kamińskiech Dembińskiej (P.164 k.257), w r.1655 żona Samuela Raczkowskiego, Barbara, żona 1-o v. Stanisława Linieckiego(?), 2-o v. 1655 Bartłomieja Brodzkiego, Jadwiga niezamężna 1655 r. (P.1068 k.64v). Z synów: Stanisław, może najstarszy, 1651 r. mąż Konstancji Więckowskiej (ZTP 30 s.770), nie żył 1655 r. Po nim syn Mikołaj. Dwaj inni synowie Michała, Jan i Władysław, wraz z bratankiem Mikołajem i siostrami Barbarą i Zofią, spadkobiercy ciotki Jadwigi z Strzemińskich Kurnatowskiej, skwitowali 1655 r. jej pasierba Adama Kurnatowskiego (P.1068 k.56v).

Olbracht, drugi syn Kaspra i Sławkowskiej, miał syna Pawła, po którym z Zofii Zakrzewskiej, córki Filipa Zbożnego, syn Jan świadczący 1618 r., wedle przypuszczenia Bonieckiego może identyczny z Janem, który 1660 sprzedał Kleszczewo i Zaskoczyn Kolmerowi. Trochę tu za wielki odstęp lat.

Krzysztof, trzeci syn Kaspra i Sławkowskiej, mąż Barbary Kawczyńskiej, córki Szczęsnego i Katarzyny Kossówny miał trzech synów: Eliasza, Tobiasza i Pawła, oraz córkę Barbarę 1592 żonę Wolfganga z Bukowca Szlichtinka.
Arciszewscy h. Prawdzic
Paweł nabył 1604 r. za 47. 500 zł od Stanisława Cykowskiego część miasta Śmigla, wieś Nietąszkowo i pustkę Unino oraz część Koszanowa i Glińska W. i M. oraz Nowejwsi p. kośc. (P.1405 k.9av). T. r. nabywszy od brata Eliasza za 17. 000 zł Buszkowy Górne i Dolne, sprzedał za 47. 500 zł swe części Śmigla z przyl. wsiami bratowej Eliaszowej (ib.k.170v, 172v). Od brata Tobiasza wziąl w zastaw za 20. 000 zł, a w r. 1609 otrzymał donację wsi Rachocin, Polichnowo, Rzeczna i Małorecz osiadłe i Brzostowo pustki w z. dobrzyń. (Ws.204 k.351v). Sędzia deputat trybunału piotrkowskiego z wojew. chęłmińskiego 1612 r. (ZTP 27 s.867). Jego żona 1609 r. Dorota Siewierska, wdowa 1-o v. po Wojciechu Zakrzewskim (P.143 k.1030v). Oboje żyli 1613 r. (ZTP 27 s.1284).

Tobiasz, drugi syn Krzysztofa i Kawczynskiej, dawszy, jak już pisałem, wsie w z. dobrzyń. bratu Pawłowi, zobowiązał się 1609 r. bronić go przed pretensjami, które mogłyby wyniknąć z oprawy swej zmarłej już żony Barbary Wilkowskiej córki Baltazara i Żelechowskiej, którą miałą na Polichnowie (Ws.25 k.293v). W r. 1611 od siostry Szlichtinkowej kupił za 7. 000 zł części w Skrzydlewie p. kośc., ale je odsprzedał jej t. r. (ib.k.594v). Nie żył 1630 r., kiedy jego syn Tobiasz dostał od Bogusława i Piotra, synów Eliasza, części w Buszkowach (Ws.206 k.382). W r. 1646 Tobiasz junior mianował plenipotentów (ZTP 29 s.2447). Wedle wywodu szlachectwa Krzysztofa, Tobiasz senior, dziedzic Gogoliny (znamy Gogolin, wieś biskupstwa chełmińskiego) miał z Wikowskiej syna Olbrachta (Kośc.123 k.6).

Eliasz, syn Krzysztofa z Kaweczyńskiej, zapewne najstarszy, swą część w Buszkowach sprzedał bratu Pawłowi, ale po śmierci Pawła odziedziczył ją widocznie z powrotem, bowiem była w rękach jego synów. Patron zaboru ariańskiego w Śmiglu ok. 1584 r., potem w pewnych okresach minister tamże (pol. Sł. Biogr.). Jego żona Helena Zakrzewska, córka Wojciecha i Sabiny Konarzewskiej, dała w r. 1601 swej macosze Dorocie z Siekierskich dożywotnie użytkowanie dóbr Rogalino, Dobiertki i Dąbie (P.1404 k.25). W r. 1602 nazwana współdziedziczką Zkrzewa (Ws.19 k.66v). Jako jedyna spadkobierczyni ojca, swoje części w tej wsi i w pustce Jasień sprzedała 1604 r. za 16. 000 zł Stanisławowi Zakrzewskiemu (P.1405 k.23). T. r. od szwagra Pawła A-go kupiła za 47. 500 zł część Śmigla, wieś Nietąszkowo, pustkę Unino, części wsi Koszanowo, Glińsko W. i M. oraz Nowąwieś w p. kośc. (ib.k.172v). Rogalino i Dobiertki sprzedała 1605 r. za 12. 000 zł Mikołajowi Manieckiemu (ib.k.309). Oprócz tych części w Śmiglu z przyl., które nabyła od szwagra, miała i inne kupione od Wacława Rozrażewskiego, ale z nich części miasta Śmigla i wsi Koszonowo sprzedała 1613 r. Kasprowi Jaruzelowi Brzeźnickiemu (ZTP 27 s.1280). Pozostały jej tylko Glińsko W. i M., Nietąsżkowo, Unino i Nowawieś, bowiem inne części Śmigla sprzedała Brzeźnickiemu chyba już 19 I 1611 r., kiedy w Piotrkowie zawarła z nim kontrakt dotyczący tego miasteczka (Ws.28 k.21). Nietąsżkowo i Unino sprzedała 1624 r. za 26. 000 zł Adamowi Olbrachtowi Przyjemskiemu oboźnemu kor. (p.1414 k.1281v). Nie żyła już 1625 r. (Ws.206 k.107v). Eliasz umarł między r. 1626 i 1630 (Kośc.294 k.69). Ich synowie: Bogusław, Piotr, Krzysztof i Eliasz, córki: Sabina wydana 1614 r. za Stefana Morsztyna, starościca filipowskiego, Anna wyszła w r. 1614 za Macieja z Bukowca Śrzemskiego, 2-o v. w l. 1636-47 była żoną Jana Pawłowskiego, Katarzyna zaślubiła 1622 r. Stefana Ślesińskiego, Agnieszka 1633 r. żona Jana Morsztyna.

1. Bogusław, w r. 1626 plenipotent siostry Anny, wdowy po Macieju Srzemskim (P.1017 k.599v), wraz z bratem Piotrem spadłe po ojcu części Buszków dał 1630 r. stryjecznemu bratu Tobiaszowi (Ws.206 k.382). W r. 1636 Bogusława, niewątpliwie tego samego, skwitował z 300 zł Wojciech Tytlewski (P.1033 k.32).

2. Piotr w r. 1631 nabył wyderkiem za 3. 000 zł wieś Rusiec w p. kcyń. od Piotra A-go, syna Kaspra (P.1417 k.428). Po bracie Krzysztofie odziedziczył sumę 40. 000 zł, zapisaną sposobem wyderkafu na wsiach Łysiny, Tylewice, folwarku puterklicz i młynie Turek w p. wsch. (Ws.56 k.777). Te dobra nabył wyderkiem za tęż sumę 1661 r. od Jana Karola Opalińskiego (P.1072 IV k.284). Ożenił się z Urszulą Szczepanowską, córką Jana, której 1638 r. w grodzie łęczyckim zapisywał dożywocie (Ws.135 k.511). Nie żył w r. 1664, kiedy występowła ona jako wdowa po nim, (Ws.63 k.753). Syn Piotra, Kasper, skwitowany w r. 1652 z 1. 000 złp przez siostrę Teresę Bronikowską (P.1064 k.605), zapewne już nie żył, kiedy Urszula swoje prawa oprawne i dożywotnie ustąpiła 1666 r. córkom Annie, Helenie i Zuzannie Sabinie (Ws.68 k.25). Najstarszą córką była jednak chyba niewspomniana w tym zapisie Teresa, wydana 1651 r. za Dobrogosta Bronikowskiego. Anna, żona 1-o v. Stefana Konarskiego, 2-o v. Władysława z Bukowca Szlichtinka, 3-o 1668 r. Władysława Ludwika Domaradzkiego, miecznika gostyńskiego. Helena, 1666 r. żona Jana Gostkowskiego, 2-o v. 1672 r. żona Stefana Przybyszewskiego. Wreszcie Zuzanna Sabina, żona 1666 r. Jana Bronikowskiego.

3. Krzysztof, ur. 9 XII 1592 r., w l. 1621-22 służył wojskowo pod Krzysztofem Radziwiłłem. Z bratem Eliaszem zamordował Kaspra Jaruzela Brzeźnickiego. Infamowany uszedł z kraju i osiadł w Holandii 1623 r. Od 1629 r. walczył w Brazylii, w końcu jao zastępca naczelnego wodza. W r. 1638 generał artylerii i admirał sil morskich w Brazylii. Po powrocie do kraju "starszy nad armatą kor." 1643 r. Był nim do 1650 r. W r. 1643 wraz z bratem Eliaszem dostał zapis długu 18. 000 zł od Andrzeja Ossowskiego sędziego ziem. wschow. (P.1048 k.194v). W r.1647 wziął na 3 lata sposobem wyderkafu Kołaczkowice p. kośc. od Konstancji z Konar Grudzińskiej (P.172 k.359v). Od niej i jej synów Mikołaja i Zygmunta wziął 1649 r. sposobem wyderkafu za 14. 666 tal. ces. Białośliwie i Wojsko p. nakiel. (P.1424 k.421). Sumę tę równającą się 44. 000 zł, scedował 1653 r. Krzysztofowi Opalińskiemu, wojewodzie poznańskiemu, biorąc od niego za 40. 000 zł wyderkafem wsi Łysiny, Tylewice i folw. Puterklicz oraz młyna Turek w p. wsch. (Ws.56 k.393v; 208 k.167). Dobra wyderkowe Białośliwie i Wojsko rezygnował 1655 r. Zygmuntowi Grudzińskiemu, woj. kaliskiemu (P.1063 k.1041). Umarł w kwietniu 1656 r. (Pol.Sł.Biogr.).

4. Eliasz, ur. ok. 1590 r. w Rogalinie, walczył w Inflantach 1621-22. Infamowany za zabójstwo Brzeźnickiego 1623 r., uszedł do Holandii i tu w r. 1624 zaciągnął się do wojska. Potem służył w wojsku duńskim. Do kraju wrócił 1633 r. Jako pułkownik piechoty podpisał ugodę kiejdańską 1655 r. Był też dworzaninem pokojowym król. i dowódcą zaciężnego regimentu niemieckiego 635 r. (W.35 k.361v; Pol.Sł.Biogr.). Posesję wsi Walicz odstąpił 1641 r. Chodubskim (Bon.). W imieniu własnym i brata Krzysztofa skwitował 1643 r. Adama Olbrachta Przyjemskiego, kaszt. gnieźn., z 10. 000 zł zastawnych na Nietążkowie, Wojnowicach i Uninie (P.1048 k.197 Zob. tablicę 1.

Z powyższymi blisko spokrewniony był Jerzy (wedle Żychl. syn Pawła), dziedzic Klińcza M. 1582 r. (Baran., s.169), Puca, Jeziorek, Dobrogoszczy, Będomina i Wętkowów w p. tczew., nie żyjący 1599 r., po którym z Korduli Pierzchówny pozostał syn Kasper i córki: Katarzyna 1599 r. żona Jana Mościckiego, 2-o v. Stanisława Kossowskiego, oraz Barbara, w l. 1593-1605 żona Mikołaja Siedleckiego.

Kasper ożenił się w r. 1593, przed 3 IX, z Agnieszką Dembińską, córką Macieja, której t. r. oprawił 1. 400 zł posagu (N.219 k.127). Nabył 1596 r. sposobem wyderkafu od Piotra Potulickiego, woj. kaliskiego, za 4. 000 zł na 3 lata wieś Stawnicę z dóbr złotowskich (P.1402 k.30v; N.162 k.482). Wraz z żoną Agnieszką Dembińską trzymał w r. 1596 części wsi Mościsk i Kostrzynka, które wyderkował im w sumie 1. 083 zł jej zmarły brat Jan Dembiński (N. 162 k.489, 490v). Dembińska umarła w r. 1598 lub 1599 (N.163 k.349). W r. 1599 Kasper zaślubił 2-o v. Dorotę Debrzyńską, córkę Jana (N.164 k.233v). Oprawił jej w r. 1600 posag 1. 600 zł (N.219 k.437v). Nie żył w r. 1609, kiedy występowali jego dwaj małoletni synowie z pierwszej żony, Krzysztof i Piotr (N. 167 k.255). Był i trzeci syn Eliasz, który występował w r. 1623 (N.173 k.34).

Krzysztof w r.1615 cedował bratu Piotrowi i jego żonie połowę sumy 6. 000 zł, zapisanej ich ojcu wyderkafem na Stawnicy p. nakiel. przez Potulickiego, woj. kaliskiego (P.994 k.395). Od Kościeleckiego, kaszt. międzyrzeckiego nabył sposobem wyderkafu w r. 1623 za 1.500 zł na 1 rok dwa łany we wsi Stare p. nakiel. (N.222 k.499).

Piotr pisał się "Ruśca". Ożenił się z Zofią Kołaczkowską, córką Jana i Anny Pakosławskiej, której przed ślubem 31 XII 1614 r. oprawił posag 3000 zł na sumie wyderkafowej 6000 zł na Stawnicy (W.78 k.267v, 270). W l.1618-20 świadczył przy wywodach szlachectwa Krzysztofa A-go (Bon.). W r. 1620 zawarł z Januszem Włostowskim kontrakt o dobra Dziewierzewo, Wielkąwieś o pustkę Guzowatki w p.kcyń.(Kc.127 k.197), a od Wojciecha Kościeleckiego nabył wyderkiem za 2200 zł Stare w p.nakiel.(ib.k.259). W r. 1621 od Hieronima i Feliksa Izdbińskich dostał zobowiązanie sprzedaży za 8000 zł wsi Rusiec w p.kcyń.(ib.k.499), ponowione ze strony Hieronima 1624 r.(Kc.19 k.371v), ale do nabycia połowy Ruśca od Hieronima doszło dopiero 1625 r. za 3500 zł (N.223 k.686v), choć i to nie była jeszcze transkacja ostateczna, bowiem w r. 1631 Piotr ponownie nabył od niego połowę tej wsi, tym razem za 4000 zł(P.1417 k.215). Nabył i drugą połowę od Filipa Izdbińskiego, bo w r. 1637 cała wieś była jego własnością. Sprzedał ją wtedy za 9000 zł Janowi Smuszewskiemu, kaszt. santockiemu (P.1419 k.199). Oboje z żoną dostali 1635 r. od Dominika Wlandebrandinusa, muzyka król., cesję sołectwa we wsi Stobno w starostwie ujskim, a w r. 1652 dożywocie tego sołectwa ustąpili uczc. małżonkom Wagnerom (W.35 k.343v ; 40 k.261). Małżonkowie nie żyli w r. 1655, w którym występowały ich dzieci, syn Kasper i córka Marianna (P.1068 k.86). Była i córka Katarzyna, w r. 1660 żona Stefana Sługockiego. Kasper w r. 1660 skwitował ks. Smoszewskiego z 1. 000 zł pozoatałych z ceny Ruśca (N.227 k.524v). Zob. tablicę 2.

A-cy zamieszkali w p. kcyń. w latach późniejszych byli zapewne blisko związani z powyższymi. Jadwiga z Wielewickich, wdowa po Jakubie 1663 r. (Kc.130 k.411), jako wdowa po drugim mężu Macieju Miecznikowskim występowała 1690 r. Tego Jakuba Żychliński mieni być synem Kaspra, wnukiem Piotra i Kołaczkowskiej. Synem Jakuba i Wielewickiej był Franciszek, który

Герб Холева (польск. Cholewa) — польский дворянский герб, впервые упоминаемый в 1408 и включающий 113 родов, некоторые из которых включены в Общий гербовник дворянских родов Российской империи.
Используют
Арцишевские (Arciszewski), ....


Арцишевские, герба Рогала.


Герб Равич. Равич (Рава, Rawicz, Rawa): Амшинские (Amszynski), Арцишевские (Arciszewski),