Кучуки

В деле 576-2-43 "ФС служащих Гос.Контроля Кунделеков-Куликовский" есть ФС канцелярского служителя Екатеринославской Контрольной Палаты Кучука Павла Петровича (год не проставлен).

Вот об этом Кучуке мне ничего не известно.
Тоже имеет смысл смотреть его ФС.

поступила интересная информация о Барбаре Кучуковой и ее сыне Гипполите Кучуке троекратно размещенной в "Курьере Литовском" (Kurierze Litewskim) №№148-150 за 1832 год:

Oświadczenie przez niżej podopisaną Barbarę Kuczukową, znosi się przeciwko Hipolitowi Kuczukowi synowi swojemu w rzeczy następney: - Zeszły ś.p. Józef Kuczuk mąż mój, wspólnie ze mną jeszcze w roku 1819 7bra (sientiabra) 20, nabył folwark Sieńkowszczyzna w Powiecie Oszmiańskim położony , i wspólnie ony pod życiem swojem possydował; po śmierci zaś męża, wykomenderowany Członek Dworzańskiej Oszmiańskiej Opieki Sędzia Floryan Wołoszański, zainwetował cały majątek; z jakowej inwentacji okazało się, że oprócz wspólności kupna Sieńkowszczyzny , jestem jeszcze niezaprzeczalną aktorką dożywotnią folwarku Dworcow alias Czerepow, pod zastawą jeszcze ojca mego będącą, a do mnie drogą sukcesji doszłego – Przy inwentaryzacji zatem podałam Urzędnikowi doniesienie, żądając oddziału...mojego funduszu, od funduszu na dzieci po ojcu przypadającego, o czem Urzędnik raportował Opiece Dworzańskiej Powiatu Oszmiańskiego; po jakowym raporcie. Opieka Dworzańska, przez pismodo mnie na 9 february 1831 roku, za niem z nadesłane, zawiadomiła, iż pod małoletnością dzieci, czynić dystynkcji funduszu nie jest władną, a stąd zostawując cały fundusz w zarządzie moim, nad nieletniem potomstwem. W. Michała Puciaty za Opiekuna przeznaczyła – Tymczasem z sześciorga potomstwa małoletniego, najstarszy syn mój Hipolit Kuczuk, ukończywszy lat osiemnaście, niezważając na to, iż dalsze rodzeństwo małoletnie, zażądał działu funduszu po ojcu pozostałego , na jakowy, chociażbym chętnie, jako wszystkim dzieciom równie sprzyjająca matka, zgodziła, lecz gdy tego przeciwko prawu uczynić nie mogę, a syn mój Hipolit, wiedziony, jak widać, złemi radami, ani przyzwoitego matce uszanowania zachować, ani jej preswazji, słuchać nie chce, lecz owszem bez mojej woli zabrawszy kwity, z różnych Juryzdykcji wydawane, na opłatę remanentów Skarbowych, za Klemensa Kuczuka uprzedniego części Sieńkowszczyzny dziedzica, onych dotąd nie powraca; jak równie ze sprzętów i żywiołów, oraz garderoby po ojcu pozostałej, wziowszy, co się mu podobało, tem samym na krzywdę dalszego swojego rodzeństwa postępuje, a nawet daje się słyszeć, iż swój stopień sukcessji chce innej osobie , z krzywdą zapewne własną, ustąpić, troskliwa zatem matka o los jego, a mianowicie o los małoletnich dzieci, ostrzegam niniejszym, iż syn Hipolit Kuczuk, w żadne układy o swój stopień sukcesji nie jest władnym wchodzić, z przyczyn powyżej zjaśnionych, albowiem nikt rozrządzać funduszem, którego w ręku nie ma, podług prawa nie może; jak oraz, iż kwity powyżej zjaśnione, w ręku jego znajdują się nienależnie, a stąd, że syn Hipolit z onych sam jeden korzystać nie może i niepowinien, zapowiadając, niniejsze oświadczenie dla wiadomości interessowanych stron do gazety Kuryera Litewskiego zamieszczam – Datt roku 1832 miesiąca grudnia 12 dnia – Barbara Kuczukowa.

Roku 1832 miesiąca grudnia 13 dnia. Przed Sądem Powiatowym Wileńskim stawując osobiście WJP Ferdynand Budzyński,takowe oświadczenie po rezolucji Sądowej wpisać do protokołu m podał.

Asesor Jan Pisanka

Wileńskiego Powiatowego Sądu regent Tomasz Stempkowski

Czytano Teodor Pisanka (1513)

Источник: Kuryer Litewski Nr148 z 1832 . Za dozwoleniem naywyzszego Rzadu Nayiasnicyszego ..., Tom 16

http://books.google.pl/books?i...p;ei=B5lyU

В журнале "Герольд LIHTERLAND" в номере 2 за 2004г опубликована интересная статья о судьбе шляхтянок в войне 1654-1667г.Есть там и рассказ о судьбе Анны Матеушовны Кучук, в первом браке за Юрием Турло.Попала в плен вместе с дочерью от первого брака Марианной, вторым браком, в ссылке в Казани вышла замуж за шляхтича мстиславского повета Левона Кучука (в 1657г), который попал в плен при осаде Витебского замка.Само завещание было актыкавана в Ошмянском суде в 1675г.

Журнал нашла в нашей библиотеке.Сделала копию текста.Попробую ее отправить по эл.почте.

Получил из РГИА сведения еще об одном Кучуке, но уже не железнодорожнике и не офицере.
Сергей Ильич Кучук был телеграфистом...
Что важно.
Главный механик Управления Киевского почтово-телеграфного округа с 24.11.1916 инженер-электрик и всего-то коллежский секретарь (!) родился в Бессарабии в г. Аккермане (Белгороде-Днестровском) в православной мещанской семье 01.04.1884 г.
Окончил местную гимназию и поступил в Имп. Новороссийский университет, где проучился год (1904-1905). Затем поступил в число студентов Электротехнического института, каковой и окончил в 1912 г. со званием инженер-электрика 1-го разряда.
За 4 года 1912-1916 сделал блестящую карьеру!
апрель 1912 г. - младший механик Харьковского почтово-телеграфного округа.
январь 1913 г. - и.д. Помощника начальника Харьковской телеграфной конторы 1-го класса.
январь 1913 - светло-бронзовая медаль в память 300-летия царствования Дома Романовых.
ноябрь 1914 г. - коллежский секретарь.
апрель 1915 г. - утв. в должности Помощника начальника Харьковской телеграфной конторы
сентябрь 1915 г. - Начальник Харьковской телеграфной конторы (жалование 1600 руб. + 800 руб. столовых)
декабрь 1915 г. - награжден орденом Св. Станислава 3-й степени (это за два-то с небольшим года службы!)
июль 1916 - Начальник Киевской телеграфной конторы 1-го класса.
ноябрь 1916 г. - Главный механик Управления Киевского почтово-телеграфного округа
Парень выпустился из ВУЗа с чином чиновника 10 класса.
И через полгода уже назначен на место чиновника VII класса, а еще через два года в сентябре на должность VI класса. А Коллежский советник (высокоблагородие) - это штатский полковник!
Круто. Мы в армии таких называл "дико" растущий.
Он женился в 1915 г. на Марии Григорьевне Симоновой 1894 г.р.
У его отца в одном из посадов Аккермана - Шабе имелся каменный дом и виноградник. Больше о его происхождении ничего не нашел. И не могу пока этих бессарабских мещан привязать к "своим" литовским дворянам Кучукам.
Но, учитывая, что мои Бильдзюкевичи (а Мария Бильдзюкевич, то внучка Кучука из Каменя) выезжали в Бессарабию, жили, работали там, а мой дед Леонт вообще родился в 1895 г. в соседнем с Аккерманом г. Ананьеве, полагаю возможным предположить родственную связь с бессарабским родом Кучуков.
Интересно, что мой дед Бильдзюкевич окончил Киевский университет в 1917 г., а моя дв. бабка Яштольд-Говорко - Харьковский в 1916.
При этом и генерал Коронат Кучук (могилевская ветвь Кучуков) служил в Киеве в 1916 г., где жила и его дочь
Как-то все очень "тепло-горячо" с этими Кучуками.
Надо только найти соответствующие доказательства.