Аляксандр Ярашэвіч Бітва пад сценамі Мірскага замка 10-11 чэрвеня 1792 года
Войска ВКЛ у 1791 г. налічвала 14792 чалавекі. Пер-
шая дывізія
Юзафа Юдыцкага засталася пад Мінскам
пасля асенніх манеўраў 1791 г.; перадавую стражу пад
Барысавам неслі татарскі полк Беляка (617 коннікаў) і
гусары кавалерыі Нарадовай (1600 чалавек).
Корпус Б. П. Меліна, узмоцнены палком брыгадзіра
Л. Л. Бенігсэна, налічваў 9602 чалавекі з 13-ю палявымі
гарматамі 6- і 12-фунтавага калібру (не ўлічваючы
3-фунтовых), ішоў у прынятым на той час парадку: на-
перадзе казакі і цяжкая кавалерыя з егерамі, затым пя-
хота з гарматамі, аднак і пры конніцы расіяне мелі паля-
выя гарматкі малога калібру. Мелін і Ферзен імкнуліся
разбіць дывізію Юдыцкага і захапіць яго гарматы.
Юдыцкі, каб не быць акружаным Ферзенам з
боку Слуцка, з-пад Мінска адступіў на Койданава і
Стоўбцы, пераправіўся праз Нёман і 7 чэрвеня стаў ла-
герам каля Старога Свержаня. Тут ён даведаўся, што
кароль прызначыў яго галоўнакамандуючым войскам
ВКЛ і загадаў прыкрыць ад расіян Вільню і Коўна. Та-
дэвуш Корзан адзначаў, што прызначэнне было дрэнна
ўспрынята ў войску, Юдыцкага не паважалі і не любілі,
лічылі недасведчаным для такой значнай ролі.
http://www.mirzamak.by/upload/files/cdd0cd81f282.pdfНаваградскія кашталяны
Юдыцкі Мікалай Уладзіслаў, генерал літоўскай артылерыі, намін. наваградскім кашт. 20 мая 1660 „па смерці Самуіла Стэткевіча” . Адначасова генерал літоўскай артылерыі; памёр 1670 .
http://www.gaiba.narod.ru/kasztaliany.htmlБітва пад Стоўпцамі
Ґенэрал Жозэф Юдыцкі, корпус якога складаўся з 7700 жаўнераў і 10 гарматаў, 7 чэрвеня атрымаў з праездаў інфармацыю пра набліжэньне з Койданава расейскага корпусу ґенэрала Меліна, які складаўся з 9600 жаўнераў і 13 гарматаў. Юдыцкі вырашыў адступіць да Міру,
http://be-x-old.wikipedia.org/...0%BC%D1%96З гісторыі Мальтанскага Закону на Беларусі: рыцар i камандор Мікалай Уладзіслаў Юдыцкі (1642—1669) // Silva rerum nova. Штудыі ў гонар 70-годдзя Георгія Я. Галенчанкі. — Vilnius: Aidai; Miensci: Athenaeum, MMIX. — С. 204—208.
http://be.wikipedia.org/wiki/%...0%BE%D1%9Ehttp://historyclub.by/index.ph...;Itemid=39Кшыштаф Касажэцкі. Бітва пад Палонкай 28 чэрвеня 1660 г.
Пільнаваць гэтых расійцаў Чарнецкі, здаецца, даручыў мальтыйскаму кавалеру Мікалаю Ўладыславу Юдыцкаму[72]
http://www.belhistory.eu/kshys...ya-1660-g/РАДАВОДНЫ РОСПІС КАСЦЮШКАЎ-СЯХНОВІЦКІХ
11/2. Невядомая
шлюб – Юдыцкі
http://kamunikat.fontel.net/ww...zki/08.htmЛяхавічы. Касцёл Узвышэння Святога Крыжа
Пад час трынадцацігадовай вайны з Маскоўшчынай абраз быў адпраўлены з Бялынічаў у Кракаў, але каля Ляхавічаў коні, на якіх ехалі манахі, былі спынены дзівоснай сілай, і
кашталян Ляхавіцкага замка Станіслаў Міхал Юдыцкі (гаспадар Новай Мышы) пакінуў цудадзейны абраз у Ляхавічах.
http://www.radzima.org/be/object/6075.htmlНаступны сталавіцкі камандор, Мікалай Уладзіслаў Юдыцкі (займаў гэты пасаду ў 1642(?)-1669 гг., з 1654 г. быў генералам артылерыі ВКЛ, з 1660 г. — новагародскім кашталянам) надаў Берасневічам дзве валокі зямлі. Тэкст дакумента зноў жа невядомы. Асобае юрыдычнае становішча Берасневічаў адзначалася і ў інвентары Сталавіцкай камандорыі ад 23 жніўня 1669 г., калі гэты маёнтак перадаваўся наступнаму камандору Гераніму Аўгусціну Любамірскаму
http://www.radziwill.by/index....p;Itemid=7Спіс маршалкаў і сакратароў павятовых канфедэрацый Вялікага Княства Літоўскага *
Мінскае ваяводства
Міхал Ян Пац. 5
Мазырскі павет
Бенядзікт Памарнацкі. 6
6 Паводле іншых крыніцаў, з верасня 1771 г. ім быў Юзаф Юдыцкі, мінскі кашталяніч.
http://brama.brestregion.com/nomer21/artic03.shtmlПершым генэралам артылерыі быў Юдыцкі.
http://upload.wikimedia.org/wi...%D1%8B.pdfУ Стрэшыне смаленскі маршалак падзяліў свае сілы. Ротмістр Пашкевіч з паўтары сотнямі людзей пайшоў да Гомеля, капітан Расен з сотняю пяхоты - да Быхава (ягоны аддзел быў неўзабаве разбіты дашчэнту), Ёзаф Юдыцкі з дзвюма сотнямі вершнікаў - да Мазыра
http://jivebelarus.net/history...tml?page=4З 1793 г. Глуск і воласць пераходзяць у прыватную ўласнасць графа Юдыцкага, зяця Радзівіла. У хуткім часе Іосіф Юдыцкі пабудаваў тут медны завод.
http://library.mogilev.by/kray/glusk/95.htmlЦаркве належылі надзелы ўсадзебнай, пахатнай і іншай зямлі, усяго 147 дзесяцін. Першапачаткова зямля была падаравана былымі ўладарамі Глуска князямі Канстанцінам і Аляксандрам Палубінскімі ў 16–17 стагоддзі. У 1701 годзе і пазней іншыя гаспадары Мікалай, Ян, Варвара Радзівілы, а ў 1809 г. граф
Восіп Юдыцкі памножылі царкоўную зямлю.
http://library.mogilev.by/kray/Culture/r5p2.htmlВ 1676 году Лоев был передан соймом Речи Посполитой в наследуемое владение Михаилу Станиславу Юдицкому, хорунжему, подкоморному и войту речицкому, прославленному руководителю обороны Ляхович во время осады его российским войском князя Ивана Хованского в 1660 году. Михал Станислав происходил из известного шляхетского рода герба Радван. Он был женат на Софии из рода Копцев и имел четырёх сыновей.
Герб рода Юдицких "Радван"
Владения Юдицкого представляли собой огромное имение. В его входили большинство земель и лесов Лоевщины с деревнями Мохов, Козероги, Колпень, Крупейки, Щитцы, Синск, Бывальки, Тесны, Деражичи, Добрый Рог, Севки, Лутава, Сутков, Переделка, Козимировка, Исаковичи, Михалёвка, Ястребка, Абрамовка, Корчёмка, Алишеевка, а также Береснёвка, Маложин, Просмыч, Храковичи, Чемерисы (сейчас Брагинский район). Кроме Лоевского ключа М.Юдицкий владел также имениями Гальдовичи и Денисовщина в Новогрудском воеводстве.
После смерти М.С. Юдицкого в 1701 году Лоевский ключ перешёл в наследуемое владение к его старшему сыну Антонию, хорунжему речицкому с 1670 года, подкоморному с 1699 года и маршалку речицкому с 1701 года, генерал-лейтенанту, депутату сойма Речи Поспалитой, а в последние годы своей жизни - войту речицкому. Кроме Лоевского ключа, Антоний Юдицкий владел имениями Юдичи, Осмоловичи, Ямное, Куликовка и Бохань в Речицком повете. После смерти Антония Юдицкого в 1729 году Лоевщиной владел его сын Михаил, хорунжий речицкий с 1715 года, маршалок речицкий с 1729 года, маршалок Трибунала ВКЛ с 1740 года, кашталян минский с 1742 года, сторонник партии Чарторийских. Михаил Юдицкий имел двух сыновей - Антония и Иосифа. После смерти в декабре 1758 года Михаила Юдицкого Лоевщина перешла к его младшему сыну Иосифу, старосте стрелковскому и речицкому, маршалку речицкому с 1767 года, депутату сойма Речи Посполитой, обозному великому ВКЛ с 1774 года, стражнику ВКЛ в 1776-1789 годах, маршалку Трибунала ВКЛ в 1777 году, генерал-лейтенанту с 1783 года, главнокомандующему войска ВКЛ в 1792 году, кавалеру ордена Святого Станислава.
В это время лоевский ключ приносил значительные доходы не только от собственной хозяйственной деятельности, но и от передачи в аренду торговых рядов на лоевских ярмарках, привилей на проведение которых имели Юдицкие. Известно, что Иосиф Юдицкий всегда подписывал свои деловые бумаги титулом "граф Лоевский."
В результате второго раздела Речи Посполитой в 1793 году Лоевщина вошла в состав Российской империи, а Лоев стал волостным центром Речицкого повета Минской губернии. Иосифу Юдицкому пришлось давать присягу на верность российской императрице Екатерине ІІ. Известно также, что он с 1793 года был на службе в российской армии, а в 1797 году в числе 7 лучших представителей дворянства от Минской губерии принимал участие в коронации Павла I на российский трон.
Иосиф Юдицкий был женат дважды. Первый раз - на Марии Огинской, дочери витебского воеводы, а после её смерти - на Элоизии Радзивилл, дочери речицкого старосты. Есть сведения, что у Иосифа было три сына. Вначале Иосиф передал северную часть своих владений, обширное поместье Сутков с крепостными крестьянами деревень Исаковичи, Казимировка, Сутков, Переделка, Михалёвка, Ястребка своему среднему сыну Станиславу. Сутковское поместье имело 9514,7 десятин (10371 гектаров) земли, в том числе 1221 десятину пашни, 170 десятин сенокосов, 5653 десятины лесных угодий.
Известно, что Станислав Юдицкий в конце 1797 года был осуждён царским правительством к семилетней каторге за участие в восстании Тадеуша Костюшко. Он умер в 1828 году. Дочь Станислава Юдицкого Юлия была замужем за шляхтичем Н. Рудиевским, семъя которого имела родовой герб Равич, и включила Сутковскае имение в наследственное владение своего мужа.
http://nashkraj.info/content/view/127/86/
https://forum.vgd.ru/1249/23416/?a=edit&p=1454655
Дрозд Дмитрий написал:
Неожиданное продолжение этой темы!
Смотрим на список участников представления:
Юдицкая Юлия с дома Радзивиллов (Голос Родины, пела в хоре, декламировала) - крестная мать новокрещенной Юлии Пшездецкой в 1810 г.
Пржездецкая Йозефа с дома Родзишевских, жена барона Пржездецкого, старосты минского - пела.
Монюшко Гелена - вдова полковника наполеоновской армии Игнатия, помещика, заняла 300 рублей серебром в 1822 г. у вдовы депутата Минского уезда Ю.Плевако.
Радзивилл Юлия - это и есть пани Юдицкая, жена графа Иосифа Юдицкого.
Г-жа Завишанская - это скорее всего жена Завиши
Кистер Петр - Минский Губернский Межевой Судья и жена его Емилия с Шишков. Пела в хоре Елизавета Кистер. Кто она - пока не знаю.
Это как-то так, все на первый взгляд, но очень интересно мне.
УПД!
Смотрите в разделе - Гектор Бильдзюкевич сведения о Юлии Прошинской (этот графский род Прушевских!)