Марковски

[q]

Samsonowie z Stramnic stanowili jeden dom z ziemianami z Markowic pod Krerowem oraz Pieniek dziś nie istniejących. Tu i tani mieli za sąsiadów Awdańców, pod Stramnicami Stefana Skórę z Gaju, pod Markowicami Skarbimira z Pieniek. R. 1398 procesował się Tworzjan a. Florjan z Markowie z Skórą, że mu nie chciał zapłacić za połowę Stramnic. Siedział niegdyś w sąsiedztwie Markowie i Samniszewa jakiś Sambor (imię Samsonów!), po którym znajdowała się łąka Samborka w XVI w. Wspomniany wyżej Tworzjan z Markowic, niegdyś też z Stramnic, często pojawia się w źródłach. R. 1389 Tworzjan Markowski, Trzebiesław z Grodziszczka. Olbracht z Tworkowa i inni świadczyli Mieczsławowi przeciw Mścigniewowi (z Siekierek). Ten Tworzjan był r. 1395 opiekunem synów po Jaczlinie z Markowic, znanym np. r. 1388. Jeszcze r. 1407 Tworzjan i Ozep z Markowic mieli proces z Janem i siostratmi Grzymką, Jadwigą. Jarosława i Tomką. FLorjana a. Tworziana synem był Maciej z Markowic r. 1400 po Macieju, zabitym r. 1412 przez Skarbnika z Pieniek. został syn Piotr. Oprócz tych była w Markowicach wówczas jeszcze cala rzesza ziemian. Bracia Ozep i Sędziwoj Markowscy toczyli r. 1401 spory graniczne z Szczytnickim i Gądkowskim, dochodzili praw swych do nieznanej wsi Osowejgóry r. 1405, jeszcze r. 1426 Ozep z Wojciechem z Garb zapisany. Żoną Ozepa była Halszka, która r. 1413 zyskała prawem bliższości Olszyce na Wincentym z Mięczewa. Właściciel Markowic Józef z r. 1435 niewiadomo czy jest naszym Ozepem, choć są identyczne imiona. Dalsi ziemianie to Mikołaj Nelam z Markowic, z synami r. 1390, Mikołaj jeszcze r. 1416, niewiadomo czy ten sam r. 1435, dalej Grzegorz z Markowic r. 1398. Jakób z Markowic r. 1405, pewnie brat Ozepa, bo r. 1427 pojawia się Andrzej, syn Jakusza rodzonego brata stryjecznego Ozepa z Markowic, Lutogniew z Markowic r. 1428, wreszcie Samson. Samson z Markowic znany nam z r. 1403, z Maciejem z Markowic wspomniany r. 1406, jeszcze r. 1435 świadczył Samson Markowski. Późniejszych jego losów nie znamy. R. 1461 pisał się z Markowie Jan Spyczka, a r. 1522 dzierżył Markowice osiadłe, Pieńki i Olszyce puste Piotr Markowski, roku zaś 1578 znajdowały się Markowice w ręku Jędrzeja Markowskiego. Nieznane dziś Pieńki pod Markowicami były siedzibą Prądotów, których uważamy za Samsonów, dlatego, że tutaj stwierdzony jest ten ród. Prądota z Pieniek świadczył r. 1397 z Tworzjanem z Markowic, Janem z Pieniek i innymi Wojciechowi z Wysławic, prawował się r. 1397 z Janem z Pieniek. znany jeszcze r. 1403. Pewnie Prądoty synem był Mikołaj Prądota z Pieniek r. 1435, rozprawiający się r. 1449 z Stefanem z Pieniek i Korzkw, tenże Mikołaj Prądota z Pieniek jeszcze r. 1464. Prawdopodobnie Mikołaja synem był Jan Prądota Pieńkowski z Pieniek z r. 1469. piszący się także z Korzkw r. 1472, to znów z Pieniek r. 1476. Otóż ci ziemianie z Pieniek i Korzkw są Samsonami! Roku 1471 Jan Pieńkowski i Mikołaj Korzkiewski świadczyli z herbu Samson w trzeciej parze Awdańcowi Mikołajowi Wysławskiemu. R. 1478 bracia Prądota i Mikołaj z Korzkw mają rozprawy z Janem Pieńkowskim, ciż bracia r. 1480 piszą się z M. Pieniek i Korzkw. Anna z Pieniek stawała na sądach r. 1481 z braćmi swymi stryjecznymi Prądotą i Mikołajem z Korzkw. Jana Prądotę Pieńkowskiego możemy śledzić dalej w źródłach np. r. 1500; r. 1503 jako Jan Pieńkowski Prądota zapisany. Oprócz Prądotów dziedziczyli w Pieńkach także inni ziemianie, Jakusz z Pieniek r. 1391 i r. 1405, Jan a. Janusz z Pieniek r. 1391, świadczący r. 1397 z Prądotą z Pieniek, Tworzjanem z Markowic i innymi Wojciechowi z Wysławic r. 1406. Jan Pieńkowski w Pieńkach a. Markowicach r. 1411 miał zatarg z Marcinem, jego żoną i jego synem Skarbimirem z Pieniek, potem Mikołaj z Pieniek r. 1390 pozywany przez Gniewomirową i jej syna Przecława {pewnie z Rogalina pod Kłeckiem), również przez Gościmira z Rogalina, zaś Staszek z Pieniek znany r. 1397, z Jakuszem z Rogalina i innymi był świadkiem r. 1400 Macieja z Markowic, wreszcie Piotr i Maciej z Pieniek r. 1406 , z nich Maciej jeszcze r. 1434. Później przeszły Pieńki w zależność od Markowic, a r. 1522 Pieńki i Olszyce puste dzierżył Piotr Markowski z Markowic. Jeszcze w połowie XVI w. występuje w źródłach jakiś Marcin Wysławski a. Pieńkowski zwany. Na zachód od Markowic położona Środka, własność niegdyś kapituły poznańskiej, dała również schronienie jakiemuś Samsonowi; r. 1435 Samson z Śródki występuje w imieniu biskupa poznańskieg

[/q]