Гербовник белорусской шляхты (Белоруссия (Беларусь)) : ВГД

На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!

Irina14041961

д. Перепечино находилась здесь
Витебская губерния, Полоцкий уезд, Юрьевичская волость.
Скавронские там, действительно, жили.

Тема для Вас - Полоцкий уезд https://forum.vgd.ru/3475/70709/0.htm?a=stdforum_view&o=
Здесь почитайте сообщение от 11.09.2024 https://forum.vgd.ru/3475/7070...iew&o=

Здравствуйте!
Вопрос не совсем по гербовникам, но косвенно имеет к ним отношение.
Протоколы ДДС 1801-1802г.г.
Были ли фальсификации? Если да, то насколько массово? И каковы основные причины?
Обратила внимание, что в одних Протоколах только две-три ссылки на метрические записи и Свидетельство 12-ти.
В других же более детально на 3-4 страницах и более, при этом чаще всего упоминаются другие губернии.

Pilipec написал:

[q]
Протоколы ДДС 1801-1802г.г.
Были ли фальсификации?
[/q]

В декретах выводов (определениях о дворянстве), мало понятно, по какой причине их называют "протоколами", указанных годов фальсификаций почти нет. Что у людей было на руках, то обработали и записали. Чаще всего, довольно скупая информация.

Наиболее массовые фальсификации были в 1840-е. Тогда у слуцких земян появляются имения в Ошмянском повете в 17-18 веках.

Wladzislaw написал:

[q]
В декретах выводов ... указанных годов фальсификаций почти нет. Что у людей было на руках, то обработали и записали. Чаще всего, довольно скупая информация.
[/q]

Спасибо, что поддержали. Прежде чем задавать вопрос, немного поизучала и пришла к такому же выводу. Но ряд документов вызвал сомнения, поэтому и обратилась к специалистам.
Смотрела Волынскую губернию. Искала конкретные фамилии, но потом увлеклась и стала читать всё подряд. В нескольких декретах выводов имена и фамилии жен отличаются от сведений, указанных в гербовниках.
Дважды женских фамилий вообще не нашла в Генетеке. Один из Пиотровских указал предков в Ошмянском уезде, но назвал другой герб. И тому подобное.
Получается, что это - не сознательная фальсификация, а ошибки самих заявителей или писарей ДДС.

Pilipec написал:

[q]
но назвал другой герб.
[/q]

С гербами ситуация более сложная. Упрощённо - там не сознательные фальсификации, а от незнания писали любое, что казалось подходящим. У разной мелкой вообще гербов небыло, т.ч. российские разборы шляхты дали всем гербы

larisa67 написал:

[q]
может кто сможет помочь
том 6
Корбут Марцин на 196 странице
и Ендраевские на 34-39 страницах
[/q]

Мне помогли с этими.
Огромное спасибо помощнице

Коллеги, кто-нибудь имеет достоверную информацию, когда ожидать очередной том?

Loyko написал:

[q]
Коллеги, кто-нибудь имеет достоверную информацию, когда ожидать очередной том?
[/q]

Если Вы спрашиваете именно про том, т.е. 9-й (на букву "Л"), то его можно не ждать. А так 2-я часть 8-го тома (буква "К") с диапазоном фамилий "Касабуцкія - Корзуны" уже в печати.

Раз уж обсуждение не ограничивается темой, внесу свою лепту:
1. не знаю, вышел ли полностью "текст от автора" в бел.издании в ноябре, но вот выдержка из оригинала про "вымывание" рыцарства у шляхты и доминирование плутократии ("Szczenięce lata" Melchior Wańkowicz):
"Jeśli szlachta jest dumna z rycerskiego pochodzenia, to nie powinna
zapominać, że z tym tam rycerskim pochodzeniem diabli wiedzą, jak i kiedy,
i za którego Króla Ćwieczka bywało, a zaś niewątpliwie wszyscy
pochodzimy od, tout simplement dit, plutokracji, która prosperowała, gniła
i rozkładała się długie wieki...
Zabawny jest ten rzekomy wstręt do miarki i wagi u stanu, który, „jakoby
poniewierając łokciem, w rzeczywistości był wdany w różne spekulacje",
który pysznie kupczył wełną i zbożem, i pieńką, i wańczosem, który sam
prowadził krypy do Gdańska, zjeżdżał na kontrakty,
rozbudował skomplikowane systemy i przedsiębiorstwa trzymania dóbr,
zastawów, pozastrzegał zwolnienia od cła, upowszechnił system nabywania
od duchownych zaświadczeń, przysiągł zwalniających od odprawy celnej,
darł chłopów przez propinacje „żydowskimi jeno pazurami".
Przodkowie w prostej linii naszych arystokratycznych Strohmanów i
prezesów rad nadzorczych w cudzoziemskich spółkach akcyjnych.
Kiedy porządkuje się stan szlachecki - a w Polsce porządkuje się wiele
później niż na Zachodzie, bo aż w wieku XVI - zróżnicowanie gospodarcze
jest już daleko zaawansowane. Kutrzeba stwierdza, że proces nagan i
oczyszczanie szlachectwa na zasadzie zeznań świadków trwa aż po koniec
XV wieku. Możemy sobie wyobrazić, jakie to były świadki. Żywioły
silniejsze ekonomicznie miały ich zawsze pod dostatkiem.
W ten sposób u kolebki szlacheckiej, jako rodzice chrzestni, stanął nie tylko
pierwiastek rycerski, ale i plutokratyczny, Wszak już wówczas z samego
prawa nie uzyskał oczyszczenia szlachectwa ten, kto był tylko natus; należało
być jeszcze i possesionatus. I to drugie było ważniejsze. Przez filtr cenzusu
majątkowego przepuszczano szlachtę wielokrotnie, at do nobilitacji
diplomatibus secretis w końcu XVIII wieku, aż do zarządzeń już rosyjskich
w 1832 roku.
Prawo Zygmunta III z 1592 roku uszlachcało wszystkich neofitów.
Jak sprawy klejnotu łączono z handlem, świadczy choćby dobroduszna
propozycja Krzysztofa Żegockiego, biskupa chełmskiego, który, gdy
Czarnieckiemu Rzeczpospolita uchwaliła nagrodę 100 000 złotych, wniósł,
aby sumę tę zebrać nobilitując kilkadziesiąt rodzin za pieniądze.
Wniosek, dzięki Bogu, nie przeszedł, ale jak spekulacyjna hołota cisnęła się
wszystkimi sposobami do szlacheckiego żłoba (bo jakże nazwać miejsce, w
którym jeno przywileje zostały), świadczy odnaleziony w rękopisie przez
Amilkara Kosińskiego Indeks Chamorum z XVII wieku, zawierający 900
nazwisk przemyconych do stanu szlacheckiego.
W toku dziejów pierwiastek rycerski malał, plutokratyczny dominował. Czy
nie uderza, że mimo ciągłe pobrzękiwanie karabelą, mimo ciągłe spory i
pieniactwa, duellum w Polsce niemal ginie już w drugiej połowie XVI
stulecia. Panowie bracia wycierają sobie gęby najfatalniejszymi
przezwiskami, wielmoże rozstawiają sobie „familię po kątach" i n p u b l i c
o, ale jakoś do korda nikt się nie kwapi. Za to chętnie jest on wydobywany w
tumultach, przy zbiorowych wrzaskach, gdzie ryzyko życia jest minimalne.
Na Kresach jest lepiej, bo juścić musi ktoś całego tego bałaganu bronić.
Toteż słusznie przyrównywano Polskę do obwarzanka: tyle wartości, co na
obwodzie, a w środku dziura. Już w 1537 r. zebrana na sejmie w
Nowogródku szlachta litewska wydaje manifest, w którym uskarża się,
że panowie z Polski, pożeniwszy się na Litwie, służby wojskowej nieść nie
chcą i że „tylekroć zmykają do Litwy, ilekroć ich wezwą na obronę Korony,
a uciekają do Korony, gdy ich potrzebuje na służbę Litwa".
Ale i na Kresach panoszyła się dzika plutokracja, skrajny serwilizm
szaraczków, zupełna przemoc pieniądza.
Toteż musimy zgodzić się z Rejem, że „wywieszone herby są jako jagoda na
głogu, a chociaż się pięknie czerwienią, ale smaku żadnego w nich nie masz,
a głóg przedsię drapie".
Sądzę, że zbyt jednostronnie potomkowie rodów szlacheckich wywodzą się z
miecza, że zbyt nieopatrznie zapominają o pochodzeniu stokroć bliższym - od
sakiewki.
Gdybyśmy pochodzili strictu modo od pieniądza, jak, powiedzmy,
plutokracja wenecka, miałoby to swój styl. Pieniądz wszakże szlachecki
pochodził nie z pracy, ale z przywileju, w którego bardzo już zamierzchłym
początku leżała wartość pozytywna - podbój. Pieniądz szlachecki
przez długie wieki rodził się nie z pracy, nie z umiejętności, lecz z
przedziwnego kunsztu, w którym szlachta doszła do perfekcji - z
fruktyfikowania skomplikowanej sieci przywilejów,
pozaczepianych wzajemnie, u których końca zawsze znajdował się albo Żyd,
albo homo novus, wydobywający dla szlachty dobra materialne, które ta niby
rozleniwiona warstwa przedziwnie umiała wydębiać.
Słusznie spostrzega prof. Rutkowski w swoim „Zarysie gospodarczym
dziejów Polski", że właściwym rolnikiem był chłop. Stan szlachecki od
miecza się oderwał, do warsztatu produkcyjnego nie przywarł."

2. из научных публикаций обязательны к ознакомлению анализ В.Макаревича - Фальсіфікаванне дваранскіх дакументаў у беларускіх губернях https://elib.bsu.by/bitstream/...бернях.pdf & Е.Глинского - Родавыя легенды шляхты ўсходнеславянскага паходжання ў Вялікім Княстве Літоўскім: тэндэнцыі развіцця ў XVII ст. https://niab.by/newsite/by/con...-літоўскім

+Адам Мальдзіс · Беларусь у люстэрку мемуарнай літаратуры XVIII стагоддзя: нарысы быту і звычаяў

Доброе утро .
Скажите пожалуйста, Гербовник 8 том, где можно посмотреть ? Я поняла что в НИАБ есть? оглавление тома, вроде НИАБ предоставил ) или я ошибаюсь?
А еще в каких то библиотеках есть? Где то, может быть, посмотреть электронно? или нет ...
Возможно у кого то есть 8 том ?
Мне нужна страница 455. - Кунцевич.
и стр. 397 : Кунцевщина, имение. Слуцкого пав.
Минской губ.
стр. 462 : Кунцевщина, фальв. Старосельской
вол. Минского пав. Минской губ.
Спасибо.