Варшавские печатные издания

georgev

Информация из тома 2.
Есть все три фотографии. Очень мелкие. Полачаются тяжеловатыми lzk форума. Кажется, у меня был адрес Вашего мыла. Если он действующий, то чуть позже перешлю сканы туда.
3/9. ZALESKI JAN (ZALEWSKI)
Ze względu na popularność nazwiska trudno z całą pewnością stwierdzić który J. Z. jest na zdjęciu. Może był to:
-/ ur. ok. 1842, z Warszawy, pracował w zakładzie fotograficznym. Aresztowany, był sądzony razem z grupą osób oskarżonych o drukowanie nielegalnych tekstów, ulotek powstańczych, gazet - został przyłapany na składaniu w tajnej drukarni pisma „Wiadomości z pola bitwy". Skazany na pozbawienie wszystkich praw, konfiskatę majątku i 8 lat ciężkich robót (H. Cederbaum). W 1866 r. znajdował się w Nikołajewskim Zakładzie niżnieudyńskiego okr. irkuckiej gub.;
-/ byl m.in. więźniem Piotrowska (prawe skrzydło, cela nr 22 — L. Zielonka) i Siwakowej; -/ odbywał katorgę przy drodze bajkalskiej, a następnie w Aleksandrowsku i Usolu.
Postać mężczyzny w czapce, ujęcie w całej postaci.
Pod fot. na kart.: niewyraźnie „Jan Zaleski". ,
Lit.: L. Zielonka, s. 40; H. Cederbaum, s. 132-140; MWP, arch. A. Kr. 71-H „Syberia" - „Spis fot...."; GARF, [w:] kartoteka IH PAN.

55/8. ZALESKI MIECZYSŁAW (ZALEWSKI) (?ok. 1913)Pochodził 2 Litwy. Skazany na ciężkie roboty i prawdopodobnie zesłany do Aleksandrowska w gub. irkuckiej.
Portret mężczyzny siedzącego w fotelu, ujęcie w całej postaci. Na fot. podpis: „Mieczysław Zaleski z Litwy".
Lit.: MWP, zb. A. Kr., 43kr/26, 4113/2772 MW; arch. A. Kr. 71-H „Zesłani"; GARF, [w:] kartoteka IH PAN.

23/6. ZALEWSKI JÓZEF (ZALESKI)
Przy tak popularnym nazwisku bez dodatkowych informacji trudno ustalić tożsamość osoby z fotografii. Do Wschodniej Syberii zesłani zostali m.in.:
-/ ur. w 1827 r. włościanin z pow. łomżyńskiego. W powstaniu działał w organizacji żandarmów wieszających. Skazany na 10 lat ciężkich robót, przebywał w Ust'Kutskiej warzelni soli, w Aleksandrowsku iUsolu(1871 r.); -/ syn Franciszka, zesłany na osiedlenie do gub. irkuckiej;

59/5. KALINOWSKI JÓZEF [O. RAFAŁ] (1835-1907)
Syn Andrzeja, szlachcic z Wilna. Kształcił się w Instytucie Szlacheckim, Instytucie Agronomicznym w Hory-Horkach i Akademii Inżynierii Wojskowej w Petersburgu, którą ukończył w 1855 r. Pracował kolejno w Akademii (porucznik, adiunkt matematyki), prywatnym przeds. budowy kolei, przy pracach fortyfikacyjnych w Brześciu Litewskim. Podczas powstania złożył dymisję w wojsku (miał stopień kapitana) i przyjął funkcję kierownika Wydziału Wojny na Litwie. Aresztowany, w śledztwie wziął całą odpowiedzialność na siebie i rozstrzelanego wcześniej Konstantego Kalinow-skiego. Powrócił wówczas do praktyk religijnych. Został skazany na karę śmierci, ale żyjącego w ascezie i opinii świętości J. K. nie zdecydowano się rozstrzelać. Końcowy wyrok to utrata wszystkich praw, rang, szlachectwa i 10 lat ciężkich robót. Zesłano go do Usola, gdzie nauczał dzieci kolegów zesłańców. Zasłynął tak gorliwą pobożnością, że współwygnańcy uzupełniali litanię wezwaniem: „przez modły Kalinowskiego wybaw nas panie" (W. Czetwertyński). W 1868 r. zamieszkał na osiedleniu w Irkucku, gdzie nadal utrzymywał się z dawania lekcji. Uczestniczył w wyprawach naukowych i współpracował z Tow. Geograficznym. Wracał do kraju poprzez Perm i Smoleńsk. W 1877 r. wstąpił do zakonu karmelitów bosych i przyjął imię o. Rafała. W latach 80. i następnych był przeorem w Czernej k. Krakowa i w Wadowicach. Zmarł w opinii świętości, proces beatyfikacyjny rozpoczęto w 1934 r. zakończono w 1983 r. Został kanonizowany przez papieża Jana Pawła II w 1991 r.
Portret mężczyzny z ciemną brodą, popiersie w małym owalu.
Na fot. u góry podpis: „Kalinowski Józef, poniżej zdjęcia nazwisko, dalszy tekst przekreślony, na marginesie kartonu na dole (odnośnik) „Józef.
Lit: W. Lasocki, t. II, s. 205, 206, 332; W. Czetwertyński, s. 62; R. Bender, PSB, t. XI; Ks. A. Go-rzandt, s. 374.

187. GRUPA BYŁYCH ZESŁAŃCÓW - fotomontażNa tle drewnianej ściany domu z oknem, obrośniętej bluszczem, grupa dziewięciu mężczyzn: z przodu siedzą od lewej: Rom[an] Frankowski, Win[centy] Sowiński, Wacł[aw] Lasocki, R[oman] Ro-giński, Wlafdysław] Bogusławski (nazwiska na kartonikach poniżej fotografii);
z tylu stoją od lewej: G[ustaw] Paprocki, H[enryk] Wohl, A[ugust] Kręćki, F[eliks] Zienkowicz. (nazwiska na kartonikach poniżej fotografii).
W zdjęcie wmontowano (na tle bluszczu) 18 podpisanych fotografii portretowych. Po lewej: „X. Wlodz{imierz} Czetwertyński, H. Bąkowski, osoba nieznana [? podpis nieczytelny], Cza-piński, E. Heinrich, W[ladystaw} Sipniewski, Jan Gielg, A. Majewski, A. Rozmanit, T[eodor] Toma-szewski, F. Zieliński, T. Burzyński, Luc[jan] Migurski.
Po prawej: Ksaw[ery] Koboska, Józef Popowski, Stan[isław] Olendzki, Józef Kalinowski, A[leksander] Sochaczewski, Win[centy] Wasilewski.
Na dole fot. opisy: „1863 - 1871. / Usol pod Irkuckiem", „1901 / Warszawa".
Fotograf i fotomontaż nieokreślonego autora, 1901 r. Warszawa.
Wym.: 10,7 x 13,4; 13,0 x 18,5 (karton).
Nr inw. MHW, Arch. Fot. 264/D.
Depozyt M. Sokolowskiej z Komorowa złożony w 1962 r.
Uwagi: z wyjątkiem dwóch fotografii L. Migurskiego i A. Sochaczewskiego reszta została zrobiona po powrocie z zesłania.

Не уверена, что это все.

.....

...

Kuczyk (Kucyk) Ziemomys©© - poz. kat. 183
Radziejowski Ignacy - poz. kat. 310

Посмотрите их, пожалуйста.

Lorelei
Стр. 183
183. KUCZYK (KUCYK) ZIEMOMYSŁ
W powstaniu w randze pułkownika. Zorganizowany przez niego w pow. stanisławowskim oddział walczył do połowy kwietnia 1863. W kwietniu wydał w Warszawie: Przyczynek do instrukcji dla naczelników oddziałów. Następnie sprawował funkcję organizatora wojskowego Galicji (do czasów Traugutta). Po powstaniu na emigracji. W 1877 aresztowany przez Austriaków. Ostatecznie zdemaskowany jako agent carski.
Portret siedzącego mężczyzny w kożuszku szamerowanym, z prawą ręką na temblaku - ujęcie w Va postaci; na zdjęciu napis atramentem: „Ziemowit Kuczyk/wódz", na rew. ołówkiem: „Kuczyk/Ziemowit/wódz"; WALERY RZEWUSKI/Fotografował/w Krakowie/Ulica Kopernika N° 29/naprzeciw Zakładu klinicznego, (n.f.rew.), 1863 wym. 9 x 5,6 (10,4 x 6) nr inw. MHW Arch. Fot. 13736, zakup od Jana Łukaszczyka, wieś Zgorzała.
Lit.(dane biogr.): E. Kozłowski, PSB, t. XVI/1, 1971, z. 68, s. 80; S. Góra, s. 267.
183. KUCZYK (KUCYK) ZIEMOMYSŁ
W powstaniu w randze pułkownika. Zorganizowany przez niego w pow. stanisławowskim oddział walczył do połowy kwietnia 1863. W kwietniu wydał w Warszawie: Przyczynek do instrukcji dla naczelników oddziałów. Następnie sprawował funkcję organizatora wojskowego Galicji (do czasów Traugutta). Po powstaniu na emigracji. W 1877 aresztowany przez Austriaków. Ostatecznie zdemaskowany jako agent carski.
Portret siedzącego mężczyzny w kożuszku szamerowanym, z prawą ręką na temblaku - ujęcie w Va postaci; na zdjęciu napis atramentem: „Ziemowit Kuczyk/wódz", na rew. ołówkiem: „Kuczyk/Ziemowit/wódz"; WALERY RZEWUSKI/Fotografował/w Krakowie/Ulica Kopernika N° 29/naprzeciw Zakładu klinicznego, (n.f.rew.), 1863 wym. 9 x 5,6 (10,4 x 6) nr inw. MHW Arch. Fot. 13736, zakup od Jana Łukaszczyka, wieś Zgorzała.
Lit.(dane biogr.): E. Kozłowski, PSB, t. XVI/1, 1971, z. 68, s. 80; S. Góra, s. 267.