Загрузите GEDCOM-файл на ВГД   [х]
Всероссийское Генеалогическое Древо
На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!
Вниз ⇊

Род герба САС - SAS в Украине и Мире.

Даю ссылку на сайт общества "Руськой шляхты". (ТОРУШ)

← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 4 5 6 7 * 8 9 10 11 ... 35 36 37 38 39 40 Вперед →
Модератор: РоманС
Strilbycki
коzакы & шляхта Стрѣльбыцькі, Остапці

Strilbycki

Kyiv, Ruthenia // Київ, Україна
Сообщений: 3526
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3338
Daniłowicz Jan herbu Sas
źródło: Polski Słownik Biograficzny

Daniłowicz Jan herbu Sas (zm. 1628), wojewoda ruski, zięć hetmana Stanisława Żółkiewskiego, dziad macierzysty Jana Sobieskiego. W młodości służył wojskowo w szeregach obrony potocznej na pograniczu południowo-wschodnim Rzeczypospolitej, walcząc z najazdami tatarskimi. Uczestniczył w stłumieniu powstania kozackiego pod wodzą Semena Nalewajki (1595-1596), za co w 1597 r. otrzymał starostwo czehryńskie i korsuńskie. Dzięki poparciu Żółkiewskiego został krajczym koronnym (1600), a po śmierci kanclerza Jana Zamoyskiego otrzymał dzierżone przezeń starostwo bełskie. Podczas rokoszu sandomierskiego zajął stanowisko prokrólewskie, wspólnie z Żółkiewskim protestując przeciw rokoszanom Mikołaja Zebrzydowskiego, ale w czasie decydującego starcia pod Guzowem 5 VII 1607 r. wycofał się z pola bitwy i powrócił dopiero po zwycięstwie regalistów. W 1612 r. został kasztelanem lwowskim, w roku następnym awansował na województwo ruskie. Uczestniczył w komisjach kozackich – olszanieckiej (1617) i rastawickiej (1619); nie brał udziału w bitwie pod Cecorą w 1620 r., ale zorganizował obronę województwa ruskiego przed zagonami tatarskimi. Z pierwszego małżeństwa z Katarzyną Krasicką pozostawił dwie córki; po śmierci Katarzyny ożenił się w 1605 r. z córką hetmana Żółkiewskiego Zofią, z którą miał dwóch synów: Jana (zmarł w 1618 r. w wieku 5 lat) i Stanisława, zamordowanego w 1636 r. przez Tatarów, oraz dwie córki: Teofilę, wydaną za Jakuba Sobieskiego, matkę przyszłego króla Jana III Sobieskiego oraz benedyktynkę Dorotę.

http://www.wilanow-palac.pl/index.php?enc=207
---



Strilbycki
коzакы & шляхта Стрѣльбыцькі, Остапці

Strilbycki

Kyiv, Ruthenia // Київ, Україна
Сообщений: 3526
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3338
Daniłowiczówna Dorota
źródło: Polski Słownik Biograficzny

Daniłowiczówna Dorota, w zakonie Magdalena (ok. 1607-1687), ksieni benedyktynek lwowskich, ciotka Jana III Sobieskiego. Była córką wojewody ruskiego Jana i Zofii z Żółkiewskich, siostrą Teofili, żony Jakuba Sobieskiego. W wieku trzech lat została przez matkę ofiarowana do klasztoru, w którym się wychowywała, jednak po kilku latach matka zmieniła zdanie i odebrała ją z klasztoru; wkrótce Daniłowiczówna z własnej woli wróciła do życia zakonnego i w wieku 16 lat otrzymała habit. W 1628 r. złożyła profesję w klasztorze Benedyktynek łacińskich pw. Wszystkich Świętych na Krakowskim Przedmieściu we Lwowie, a w 1640 r. została jego ksienią. Wojny kozackie przeżyła we Lwowie. W klasztorze była wielokrotnie odwiedzana przez Jana Sobieskiego, który w 1672 r., wobec grożącego miastu najazdu tatarskiego, zmusił ją do wyjazdu. Cieszyła się opinią kobiety utalentowanej i światłej, a dzięki swej energii przyczyniła się do powiększenia majątku klasztornego zarówno drogą własnych zapisów, jak i poprzez procesy sądowe; obroniła zgromadzenie przed zakusami mieszczan, dążących do zniesienia jurydyki zakonnej (zwanej Brożymowsk&#261a_003.gif i 12 VII 1670 r. wydała przeznaczoną dla niej ordynację. Zmarła 26 III 1687 r. Zgodnie z własnym życzeniem została pochowana w progu kościoła Benedyktynek. Według klasztornej legendy widziano ją pokutującą w czyśćcu za trzy grzechy: pochopne przyjmowanie kandydatek do klasztoru, wciągnięcie zakonu w świecki proces i długie chowanie uraz. Ta ostatnia wada musiała mocno utrwalić się w charakterze siostry Magdaleny, skoro swą dawną znajomą z nowicjatu, Zuzannę Stawską, za jakieś przewinienie prześladowała aż do śmierci, m. in. podając ją rodzinie za zmarłą.

Indeks osobowy: Daniłowicz Jan, Daniłowiczówna Dorota,
---



Strilbycki
коzакы & шляхта Стрѣльбыцькі, Остапці

Strilbycki

Kyiv, Ruthenia // Київ, Україна
Сообщений: 3526
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3338
Hanna Widacka

Najstarsza wzmianka o Olesku – grodzie – horodyszczu Rusi Halickiej, wzniesionym na samotnej skale pośród rozległych pól, stawów i moczarów, w miejscu obronnym ukształtowanym przez samą naturę – pochodzi z r. 1366, z czasów Kazimierza Wielkiego. Właściciele istniejącego tam zamku zmieniali się z upływem wieków. W 1625 r. Jan Daniłowicz, ożeniwszy się z Zofią, córką hetmana Stanisława Żółkiewskiego, przebudował zamek w kształt zachowany do dzisiaj – magnackiej rezydencji i fortecy w owalnym zarysie, z dwóch części połączonych wieżą, z dziedzińcem wewnętrznym i głęboką studnią. Do zamku prowadziła droga na murowanych arkadach, most zwodzony i brama wjazdowa w czworobocznej wieży. Po wygaśnięciu męskiej linii rodu Daniłowiczów cały ich wielki majątek przeszedł na córkę Teofilę, zamężną za Jakubem Sobieskiem. Ich drugi syn Jan urodził się 17 sierpnia 1629 r. w okolicznościach, opisanych barwnie przez historyka Janusza Wolińskiego (1946) : „ (...) wielka burza srożyła się dokoła wyniosłego zamku w Olesku, krwawe blaski pożogi wznieconej przez grasujący czambuł tatarski czerwieniły ogromne mury magnackiej siedziby. W potokach płynącej z niebios wody, w zimnym świetle trzaskających piorunów rozlegały się zewsząd jęki mordowanej lub pędzonej w jasyr ludności, raz po raz dobiegały gardłowe okrzyki ordyńców, gromionych przez cwałujące w gwałtownym pościgu chorągwie polskie. Wśród szalejącej przyrody i zawieruchy wojennej, w cichym, ustronnym zakątku komnaty zamkowej, miedzy godzina czternastą a piętnastą przyszedł na świat Jan Sobieski, późniejszy król Jan III”. Według legendy, niemowlę położono na marmurowym stole, którego blat pękł na dwoje (z czego wróżono, że narodził się mocarz).

Rodowe gniazdo Sobieskich ucierpiało bardzo podczas wojen kozackich i tureckich. W 1682 r., kiedy przybył tam Jan III, zastał miasto i zamek spustoszone. Maria Kazimiera nie szczędziła kosztów, by go odnowić. Oboje królestwo wizytowali Olesko jeszcze w 1687 r. ; wówczas opis miejsca sporządził dworzanin Franciszek Daleyrac. W 1725 r. Konstanty Władysław Sobieski sprzedał klucz oleski (i zamek w Podhorcach) Rzewuskim. Hetman Wacław Rzewuski obrał sobie siedzibę w zamku podhoreckim i tam przeniósł liczne mobilia oleskie. Pod koniec XVIII w. rezydencja w Olesku bliska była zupełnej ruiny; przypomniano sobie o niej dopiero w 1883 r., w czasie jubileuszu Odsieczy Wiedeńskiej.

Z 1823 r. pochodzi litograficzny widok zamku w Olesku, wykonany – zapewne według własnego rysunku z natury – przez Antoniego Langego (zm. 1842), malarza – pejzażystę, dekoratora teatralnego i grafika. Ta okazała wymiarami kompozycja, odbita w lwowskim zakładzie Józefa Pillera, pochodzi z albumowego wydawnictwa Langego pt. Zbiór najpiękniejszych i najinteresowniejszych okolic Galicji (Lwów 1823). Uznanie i rozgłos zdobył Lange u współczesnych przede wszystkim jako malarz krajobrazów, zwłaszcza górzystych okolic Galicji wschodniej, po której odbył wiele wycieczek artystycznych.

„Zamek w Olesku”, grafika ze zbiorów Biblioteki Narodowej w Warszawie. Dziękujemy Bibliotece Narodowej za udostępnienie materiałów ikonograficznych.

Indeks geograficzny: Olesko, Ruś Halicka,

Прикрепленный файл: 55_zamek w olesku.jpg
---



Strilbycki
коzакы & шляхта Стрѣльбыцькі, Остапці

Strilbycki

Kyiv, Ruthenia // Київ, Україна
Сообщений: 3526
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3338
Sobieska Teofila herbu Sas (1607-1661), córka wojewody ruskiego Jana Daniłowicza i Zofii z Żółkiewskich, wnuczka hetmana Stanisława Żółkiewskiego. W 1623 r. wspólnie z matką i babką organizowała obronę Żółkwi przed najazdem tatarskim. 16 V 1627 wyszła za wdowca, podczaszego koronnego Jakuba Sobieskiego. Po podziale rodzinnego majątku otrzymała w 1637 r. posiadłości Żółkiewskich i część dóbr Daniłowiczów, m.in. Żółkiew, Borysów, Jaryszów Nowy, Jeziernę, Kulików, Sasów oraz liczne wsi w województwie ruskim i na Ukrainie. Zamieszkała w Żółkwi, zajmując się wychowaniem dzieci i pomagając mężowi w zarządzaniu majątkiem. Po tragicznej śmierci ukochanego, starszego syna Marka Sobieskiego ufundowała w Żółkwi kościół i klasztor dominikanów, w którym umieszczono nagrobek poległego. W latach 1653-1658 odbyła pielgrzymkę do Włoch, odwiedzając sanktuaria na północy półwyspu; prawdopodobnie przebywała również w Neapolu. Zmarła 27 XI 1661 r.; została pochowana w kościele dominikanów w Żółkwi. W 1946 r. jej szczątki wywieziono do Polski; początkowo znalazły się w klasztorze dominikanów w Lublinie, od 1983 r. spoczywają w kościele św. Trójcy w Krakowie. W małżeństwie z Jakubem miała synów: Marka (1628-1652), Jana (1629-1696), Stanisława (1638) i Stanisława Michała (1641) oraz córki: Zofię (1630), Katarzynę (1634-1694), żonę Dominika Zasławskiego-Ostrogskiego, a następnie Michała Radziwiłła, i Annę (1636-1655).
---



ABAT
Новичок

ABAT

Киев
Сообщений: 8
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3
Вчора 22ю07ю08 по першому каналу телебачення України шла передача про давни шляхетні роди,як раз як то Бог допоміг включити ...Моє прізвище Трембіцький Ігор Йосипович, знайшов замково парковий кмплекс Трембіцьких,знайшов що моя давня родичка була заміжня за Мартина -1Миколу Домініка князя Радзівіла Марта Радзівілл з роду Трембіцьких Знайшов єї батьків Яна та матір ,а далі не знаю куди іти.
Будь ласка якщо хто щось знає допоможіть чув про клуб шляхтечів Украіни як туди потрапити ,моє прізвище вже понад 500 років в історії різних країн..
Дюкую за допомогу...
v_ost
Значковий товарищ, або пан Віктор

v_ost

З козацького круга
Сообщений: 111
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 142
Доброго дня.
Передача була о 22-00, вибачаюсь, забув попередити народ в iнтернетi, е надiя що iï можна буде побачити на сайтi УТ1, можливо вдасться викласти сюжет на сайтi товариства.
На перших сторiнках е посилання на сайт ТОРУШа.
---
земле, моjа всеплодьучаjа мати!
Сили, шчо в твоjij движель глубенi,
краплоу, шчоб в боjу смiлijше стоjати,
даj i мiнi!

Iван Франко
Strilbycki
коzакы & шляхта Стрѣльбыцькі, Остапці

Strilbycki

Kyiv, Ruthenia // Київ, Україна
Сообщений: 3526
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 3338
Товариство руської шляхти - http://torush.com/

Мета. Товариство Руської Шляхти має на меті об'єднання представників руського шляхетського походження для захисту їхніх економічних і соціальних інтересів, задоволення національно-культурних, освітніх, мовних та інших потреб, збереження й поширення традицій і цінностей, відродження раніше існуючих осередків шляхти руського походження. Ми з гордістю продовжуємо традиції однойменного Товариства, яке було закладене на початку XX століття в Галичині (1907) і проіснувало до 1939 року.



Члени. Членами Товариства є особи, незалежно від громадянства, що поділяють його мету і завдання, сприяють діяльності Товариства та виявили бажання бути його членами. Членство в Товаристві є фіксоване і поділяється на гонорове, дійсне та асоційоване. Гоноровими членами Товариства є особи, які на підставі відповідних документів, грамот, метричних чи гербових записів можуть довести своє пряме походження від: а) родин руської (української) шляхти чи козацтва -- вихідців з шляхетських родин; б) представників іноземних шляхетських родин, інтеґрованих до складу руської шляхти протягом 1340-1782 років, а також в) осіб, нобілітованих на руських (українських) землях в складі Австро-Угорщини протягом 1782-1918 років. Дійсними членами Товариства є особи, які на підставі родинних прізвищ, родоводів, записів можуть походити від вищеназваних категорій. Асоційованими членами Товариства є особи, які не належать до руської (української) шляхти, проте поділяють мету та завдання Товариства або внесли вагомий вклад у розвиток чи діяльність Товариства, а також дослідження історії та культури руської (української) шляхти.
---



Petrovich
Ушел из жизни 22.03.2024, светлая память!

Petrovich

Севастополь
Сообщений: 2659
На сайте с 2005 г.
Рейтинг: 852
Вот в копилку одмян герба САС

Прикрепленный файл: SAS1.jpg
---
Ищу все о Высоцких из Екатеринославской губернии(Днепропетровская обл), а также со всей Украины, Белоруссии, Польши и Литвы, о Гавшиных и Савенковых из Белгородской области. Мой сайт http://wysocki.nsknet.ru/index.html
Petrovich
Ушел из жизни 22.03.2024, светлая память!

Petrovich

Севастополь
Сообщений: 2659
На сайте с 2005 г.
Рейтинг: 852
И еще. Это из гербовника Хржанского (только крайний справа уже не САС).

Прикрепленный файл: SAS2.jpg
---
Ищу все о Высоцких из Екатеринославской губернии(Днепропетровская обл), а также со всей Украины, Белоруссии, Польши и Литвы, о Гавшиных и Савенковых из Белгородской области. Мой сайт http://wysocki.nsknet.ru/index.html
AliasX
Новичок

AliasX

Россия, Ижевск
Сообщений: 1
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 2
набрел вот на такую статью, искал историю своей фамилии (Дидковский/Didkowski)
Rodziny herbu Sas. Robert Kostecki (Pasłęk)

Powszechnie jest znane, iż kultura polska, dzięki swej atrakcyjności, przyczyniła się w czasach przedrozbiorowej Rzeczypospolitej do polonizacji wielu nacji, w tym Rusinów, zwłaszcza bojarów ruskich. Ale istniało też zjawisko zupełnie odwrotne, a mianowicie zruszczenie szlachty przybyłej na Ruś.


Kiedy szlachta wyznania rzymsko-katolickiego była jeszcze zamożniejszą, jeździła na nabożeństwa do odległych nieraz kościołów. Jednak z czasem, wskutek rozradzania się i rozdrabniania majątków, zaczęła podupadać gospodarczo. Często do kościoła łacińskiego było daleko i zubożały szlachcic zagrodowy nie mógł sobie na taki wyjazd pozwolić. Korzystał, więc z miejscowej cerkwi. W cerkwiach szlachta fundowała sobie osobne ołtarze, przy których przybyły ksiądz łaciński odprawiał nabożeństwo. Nieraz, nawet i ksiądz unicki, często sam z pochodzenia - szlachcic polski, udzielał komunii świętej według obrządku łacińskiego i kazania miewał w języku polskim.


Los ubogiej szlachty pogorszył się po rozbiorach, gdy władze austriackie zlikwidowały dzierżawy królewszczyzn. Potomkowie dzierżawców w niedługim czasie zdeklasowali się. Z czasem, wskutek asymilacji (mieszane małżeństwa), część szlachty zagrodowej pochodzenia nierusińskiego przeszła na obrządek grecko-katolicki i zaczęła używać w życiu potocznym języka ruskiego, a polscy księża obrządku grecko-katolickiego byli stopniowo usuwani z szeregów kleru.


W czasach zaborów, Austriacy zapisywali tę szlachtę do wykazów narodowości rusińskiej. Niektórzy księża rusińscy celowo w metrykach opuszczali przydomki szlacheckie i przekręcali nazwiska. W ten sposób, niejedna rodzina „zagubiła" swoje z polska brzmiące nazwisko, a pozostawała tylko przy przydomku, który również ruszczono. Stało się tak z rodzinami Dobrzańskich-Biłasów i Dobrzańskich-Demkowiczów i wielu innymi. W jednym z raportów Komisja Wojskowa pisała: "Zgłasza się do wojska żołnierz jako Dobriańskij, choć ojciec jego w metryce najwyraźniej ma Dobrzański, Drugi podaje nazwisko Krijanowskij, mimo ze każdy jego przodek nazywał się Krzyżanowski, z Dzika zrobili Dyka, nazwisko Wilczyński zamieniono na Wołk, sam podpisuje się Sulima, a w metryce ma Sołyma, nie mówi nawet po rusku i podpisuje się Ryklik Jan, a w metryce ma Ryłow Iwan. Przykładów można podać setki i tysiące. W przemyskim pułku strzelców podhalańskich służyło trzech braci stryjecznych, z których jeden w metryce miał wpisane Demkowicz Białas, drugi Białas, a trzeci już Biłas. Najlepiej to ilustruje, jak postępowała taka zmiana".



Przekręcono nazwiska Dębicki na Dubicki, Garbowski na Garbiwśki, Gliński na Hłyńśkyj, Klonowski na Kloniwśki, Kłosowski na Kołosowśki, Krzemiński na Krymiński, Kulczycki na Kilczyćkij, Lewandowski na Łewandiwśki, Męciński na Mentyńśki, Mościcki na Mostyćki, Pawłowski na Pawliśki, Siemiradzki na Sumiradzki, Skarbiszewski na Skirbiszewśki, Sulima na Sułyma, Szlachetko na Szlachutko, Śliwicki na Sływoćki, Trześniowski na Treśniwśki, Zaręba na Zaruba, i t. p.


Podobnie rzecz się miała z imionami chrzestnymi, gdzie wbrew życzeniu rodziców nadawano w miejsce imion używanych w rodzinie z kalendarza polskiego, imiona czysto ruskie: Daniło, Fedor, Iwan, Mychaił, Wasyl, i t. p.


W ten sposób, w czasach zaboru austriackiego wszystkich tych, którzy wyznawali obrządek grecki, a nie mieli rdzennego pochodzenia ruskiego, zaczęto stopniowo zaliczać do narodowości rusińskiej. Z czasem utarło się mniemanie, że jak grekokatolik, to nie Polak, lecz Rusin, względnie Ukrainiec.


Obecnie zgodnie z obowiązującą "poprawnością polityczną" przyjęto powszechnie, że dla określenia każdego bez wyjątku Rusina należy używać słowa Ukrainiec. Okazuje się jednak, że jeszcze w czasach II Rzeczypospolitej nie wszyscy Rusini uważali się za Ukraińców. Przykładem potwierdzającym taką właśnie postawę może być przytoczony poniżej fragment przemówienia wygłoszonego przez posła Mychaiła Baczyńskiego w dniu 21 stycznia 1931 r. w Warszawie na posiedzeniu sejmowej Komisji Administracyjnej.


Mychaił Baczyńskij:

Wysoka Komisjo!


Jeżeli w przemówieniu swoim używać będę terminu „ruski", to termin ten proszę rozumieć nie w znaczeniu „rosyjski", lecz tylko „rusiński". Termin, więc „ruski" będę zastosowywać przy określeniu nacjonalistycznym narodu zamieszkującego terytorium byłej Galicji, dzisiejszej zaś Małopolski Wschodniej, a więc terminem tym określam nie „Rosjan", lecz greko-katolików „Rusinów". Tak samo, gdy będę używać terminu „ukraiński", „Ukrainiec" to jedynie dla określenia tej części narodu ruskiego, zamieszkującej Wschodnią Małopolskę, która przyjęła tę nazwę dla swego nacjonalistycznego określenia. …Jako przedstawiciel lojalnego [Polsce] odłamu ruskiego narodu, zamieszkującego południowo - wschodnie ziemie Rzeczypospolitej Polskiej, pozwalam sobie także zabrać głos w tak ważnej sprawie, jaką jest kwestia ruska…


Jedną z wielu nacji, która weszła w skład narodu rusińskiego, są potomkowie dawnych Wołochów – ród Dragów-Sasów.

Dragowie-Sasowie należą do tzw. rodów heraldycznych. Zasadniczym terenem ich występowania była Ruś Czerwona.


Jan Długosz tak pisał o przodkach tego rodu: „Genus Waalchicum ex montibus et silvis provinciarum Russia, gui Poloniny nuncupantur duceus originem viri simplices, veraces, virtuosi, avduces, robusti, nullum officium petentes, sed offusores sanguinis".


W północno-wschodnim zakątku historycznego państwa węgierskiego (obecnie Rumunii), leży niewielka, górska kraina, znana ogólnie pod mianem Marmaroszu. Granice jej stykają się na północy z ziemiami Rusi Halickiej, na wschodzie z Mołdawią, a na południu z Siedmiogrodem. Obszar ten we wczesnym średniowieczu podlegał kolonizacji osadników: rusinskich, od dawna nielicznie tam występujących; niemieckich – Sasów, którzy pełnili tu służbę wojskową; i wreszcie wołoskich.

Wołosi, to naród o pochodzeniu romańskim, wywodzący się z półwyspu bałkańskiego. Stamtąd rozpoczęła się ich stopniowa migracja na północ. Przez pewien czas zamieszkiwali Węgry, gdzie wykorzystywani byli jako żywioł wojskowy. Na obszarze Karpat nieliczne grupy wołoskie znane były już w XIII, a być może nawet w XI wieku. Jednak główna fala migracyjna Wołochów, mniej więcej w 70-tych latach XIV wieku, doszła w rejony górskie, dając poprzez asymilację z ludnością ruską początek licznym plemionom Łemków, Bojków, Dolinian, Hucułów i wywierając wpływ na ich sferę kulturową. Fala migracji Wołochów trwała do XVI wieku, przechodząc poprzez Małopolskę do Moraw. Uważa się, że górale podhalańscy, to także potomkowie Wołochów.



W następstwie silnych ruchów migracyjnych i kolonizacyjnych Wołosi obsadzili pogranicze Marmaroszu, przejmując zadanie obrony przed najeźdźcami tatarskimi. W XIV wieku rody wołoskie, wierne królowi węgierskiemu podczas wewnętrznych zamieszek, wzbogaciły się, przez co wzrosło ich znaczenie.



Dzisiaj nie sposób dociec genezy słowa Sas. Jedna z tez głosi, że nazwa Dragów - Sasów przyjęła się od imienia, a raczej może przydomku wojewody Sasa, potomka Draga, pochodzącego z rodu, który z ramienia Węgier zarządzał Mołdawią. W języku madziarskim słowo to oznacza naród, względnie szczep germański - Sasów. Jak już wspomniano, wschodnie pogranicze Węgier, a zwłaszcza ziemia siedmiogrodzka, posiadało sporą liczbę ludności saskiej. Żyła ona w dużym odosobnieniu od innych mieszkańców kraju, co jednak nie wyklucza możliwości, że zawierała związki z obcymi. Być może echem tych nieuchwytnych bliżej węzłów rodowych jest właśnie słowo "Sas", które pierwotnie było przydomkiem, a później stało się nazwą całego rodu. Inna teza wskazuje na nazwę Sas (czytaną z węgierska szasz), jako słowo „orzeł", a „drago" oznaczające – drogi, ukochany, bezcenny.



Geneza herbu Sas wiąże się z Rusią Halicką. Pierwsi przedstawiciele Dragów-Sasów pojawili się na Rusi Halickiej w roku 1359. Ci potomkowie wojewodów mołdawsko-marmaroskich otrzymywali darowizny za wierną służbę, zakładając liczne gniazda w górzystej, granicznej okolicy podkarpackiej, rozciągającej się na południe od grodu przemyskiego, i sięgając dalej na wschód, aż do brzegów Złotej Lipy. Od tych przybyszów wywodziły się poszczególne rodziny heraldyczne Sasów. Już wkrótce, rozbudowa zasad dziedziczenia spowodowała, że ich gniazda rodzinne pokryły gęstą siecią tereny Rusi Czerwonej, a przedstawiciele Sasów zaczęli odgrywać doniosłą rolę w społecznych stosunkach ruskich. Zadaniem ich, oprócz obrony przed najazdami tatarskimi, było także wprowadzenie nowego typu pasterstwa. Wioski lokowano na prawie wołoskim, odrębnym od prawa niemieckiego, czy ruskiego. Na czele wsi stał kniaź mający uprawnienia sądownicze. Wyróżnia się też naczelników dolin (zborów), którzy również posiadali własne sądownictwo nazywane sądami zborowymi lub strungowymi. Strungi odbywały się we wsi macierzystej, czyli w watrze, raz do roku w lipcu. Wtedy też opłacano podatek królewski. Oprócz tego, każdy obdarowany ziemią zobowiązywał się do stałego pobytu na Rusi. Wysługa była długa i uciążliwa. Osiąść było łatwiej, niż otrzymać nadanie ziemi i zostać szlachcicem. Osadnicy z tego okresu, którzy nie posiadali własnego herbu, stawali się posiadaczami herbu Sas związanego z dominującym rodem Dragów-Sasów. Od nazw miejscowości, w których osiadali w latach 1359 – 1443, poprzyjmowali z czasem nazwiska: Biskowieccy, Brześciańscy, Buchowscy, Hubiccy, Rybotyccy, Wołosieccy. Z wielkim prawdopodobieństwem do grupy pochodzenia wołoskiego można zaliczyć rody gniazdowe Drohomireckich, Kniaźdworskich, Grabowieckich, Lackich, Przeroślskich, Szumlańskich, Tarnawieckich, Wąwelnickich.



W okresie późniejszym wiele rodzin, nie tylko wołoskich, brało udział w wojnach, dzięki czemu miało niewątpliwą okazję do zdobycia nobilitacji. Większość uszlachconych rodzin, także otrzymywała herb Sas.

Na podstawie badań ustalono, że tylko na terenie Ziemi Czerwieńskiej mieszkało ponad sto dwadzieścia rodów szlachty wołoskiej.

1. Baczyński, gn. Baczyna, pow. samborski, przyd. Ihnatowicz, Kotłowicz, Leszkowicz, Pukszyn, Tereszko,

2. Bandrowski, gn. Bandrowa, z. przemyska, przyd. Nowosielec, Zeliszkowicz,

3. Baraniecki, gn. Barańczyce, pow. samborski,

4. Batowski,

5. Bejowski, przyd. Puchacz,

6. Bełżecki, gn. Bełzec,

7. Berezecki, gn. Bereźce, pow. krzemieniecki,

8. Berezowski, gn. Berezów Niżny i Wyżny, pow. kołomyjski, przyd. Bilawicz, Bodrug, Bodurowicz, Dymidowicz, Ficzyc, Genik, Hołdysz, Kossowczyc, Kunczyc, Kuzycz, Łazarowicz, Małkowicz, Mocok, Negrycz, Percowicz, Romańczyc, Szymczyc, Telepan, Tomicz, Urbanowicz, Waskuł, Zdeczuk,

9. Bereźnicki, gn. Bereźnica, pow. samborski, przyd. Abramowicz, Ganat, Humenowicz, Kulesza, Kupryniak, Myszka, Myszkowicz,

10. Bieniewski, gn. Bieńków, z. halicka,

11. Biernacki,

12. Biliński, h. odm., gn. Bilina Wielka, pow. samborski, przyd. Grodź, Grodziewicz, Hero, Jaroszewicz, Kaczkienowicz, Kaczkienowicz Hur, Mielesiewicz, Mielesiewicz Gedz, Mieleszewicz Wołczak, Mielkowicz, Mielkowicz Fedynak, Mielkowicz Paszko, Mielkowicz Szafran, Słotyło, Szafran, Taras, Tarasowicz, Tarasowicz Kilak, Tarasowicz Łobodziak,

13. Bitkowski, gn. Bitków, z. halicka,

14. Błażowski, gn. Błażowo, z. przemyska, przyd. Andrzejkowicz,

15. Boberski, gn. Bóbrka, z. sanocka,

16. Bojarski, gn. Bojary, z. przemyska, przyd. Czarnota,

17. Bojeniacki,

18. Bonowski, gn. Bonów, z. przemyska,

19. Bosadzki,

20. Borysławski, gn. Borysław, z . przemyska, przyd. Kaniuk,

21. Bratkowski, gn. Bratkowice, pow. stryjski,

22. Broszniowski gn. Broszniów, pow. stryjski, przyd. Czyrko, Czyczko, Smahuk,

23. Bryliński, gn. Brylińce, z. przemyska,

24. Brześciański, gn. Brześciany, z. przemyska,

25. Buchowski, gn. Buchowice, z. przemyska,

26. Buszyński,

27. Bystryowski, gn. Bystryjowice, z. przemyska,

28. Charewicz,

29. Chaszczowski, gn. Chaszczów, pow. samborski,

30. Chechłowski,

31. Chłopecki, h. odm., gn. Chłopczyce, pow. samborski, przyd. Sudkowicz,

Chocimirski,

32. Chodakowski, gn. Chodakowszczyzna, pow. owrucki,

33. Chodkowski,

34. Chrustowski,

35. Ciemierzyński,

36. Cieszkowski,

37. Cisowski, gn. Cisowo, z. lwowska,

38. Cucyłowski, gn. Cucyłów, z. halicka,

39. Czahrowski, gn. Czahrowo, z. halicka,

40. Czajkowski, gn. Czajkowice, pow. samborski, przyd. Berynda, Daszkiewicz, Kawalec, Kunko, Romanowicz, Słoninka, Szałko, Szawko, Trojan, Trunko, Tymkowicz,

41. Czerleniowski, gn. Czerleniowo, pow. trembowelski,

42. Czerkawski, gn. Czerkasy, z. lwowska,

43. Czołhański, gn. Czołhany, pow. żydaczewski,

44. Czołowski, gn. Czołownice, pow. lwowski, przed. Łastowicz,

45. Daniłowicz,

46. Daniłowski, gn. Daniowo, pow. owrucki,

47. Daniszowski,

48. Delatyński, gn. Delawa, z. przemyska,

49. Didkowski, gn. Didkowce, pow. owrucki,

50. Długopolski, gn. Długopole, pow. sądecki,

51. Dmościcki, gn. Dmościce, z. przemyska,

52. Dniestrzański,

53. Dobrocki, przyd. Zuzak,

54. Dobrzański, gn. Dobra, pow. sanocki, przyd. Biłas, Częstopiacz, Demkowicz, Dziurdziewicz, Gackiewicz, Hnatusko, Hryckiewicz, Hubal, Juńczyk, Niemesycz, Niesiewicz, Nysewicz, Sokołowicz,

55. Doliński, gn. Dolina, z. sanocka,

56. Drohobycki,

57. Drohomirecki, gn. Drohomirczany, pow. stanisławowski, przyd. Czepyha, Hawora, Onufrykowicz, Soroka, Sulima, Szyszka,

58. Dubanowicz,

59. Dubrawski, gn. Dubrawka, z. lwowska,

60. Dubrowlański, gn. Dubrowlany, pow. stryjski,

61. Dunajewski, gn. Dunajewo, z. lwowska,

62. Duniecki,

63. Duszyński,

64. Dwernicki, gn. Dwernik, z. sanocka,

65. Dymidecki, gn. Dymidcz, pow. kołomyjski,

66. Dzieduszycki, gn. Dzieduszyce, pow. żydaczewski,

67. Dziedzicki,

68. Grabowiecki, gn. Grabowiec, pow. halicki, przyd. Bułat, Fedorokowicz,

69. Gwozdecki,

70. Haczyński,

71. Hermanowski, gn. Hermanowo, z. lwowska,

72. Hnilecki, gn. Gnilce, z. halicka,

73. Hobgarski, h. odm.,

74. Hołyński, gn. Hołyn, pow. stryjski, przyd. Czajka, Hurbicz, Makarycz, Redka, Ryłowicz, Szaszor,

75. Hordyński gn. Hordynia, pow. samborski, przyd. Antonowicz, Fedkowicz, Juchnowicz, Łyżda,

76. Horodecki, gn. Horodyszcze, pow. samborski,

77. Horucki, gn. Horucko, z. przemyska,

78. Hoszowski gn. Hoszów, pow. stryjski, przyd. Baranowicz, Hłochan, Hołdysz, Jurfiniec, Kubarycz, Markowicz, Misiewicz, Moroz, Petreniżycki, Sierkowicz, Stasiewicz, Stecewicz,

79. Hubicki, gn. Hubice, pow. drohobycki,

80. Huhernicki, gn. Huherniki, z. halicka,

81. Humecki, gn. Humieniec, z. przemyska,

82. Huniewicz,

83. Husarzewski, z. przemyska,

84. Ignaszewicz,

85. Ilnicki gn. Ilnik, pow. samborski, przyd. Czerczewicz, Fedynicz, Hryckowicz, Hucułowicz, Hulanowicz, Janinowicz, Jaroszewicz, Kołhanowicz, Lepiech, Mankowicz, Miskowicz, Mykitycz, Ropczyc, Sieniuszkowicz, Telepianowicz,

86. Jamiński, gn. Jamna, z. przemyska,

87. Janiszewski,

88. Jasienicki, gn. Jasienia, pow. samborski,

89. Jasiński, gn. Jasień, z. sanocka,

90. Jaworski, gn. Jawora, pow. samborski, przyd. Balowicz, Bobronicz, Cybowicz, Czerwakowicz, Czerwakowicz-Chuda, Dubik, Fajewicz, Gołdycz, Gołdycz-Leniewicz, Gołdycz-Worończak, Horoszkiewicz, Ihnaciewicz, Jusypowicz, Kotarbowicz, Leniewicz, Łyskowicz, Martycz, Mirynowicz, Ostraszewicz, Perkowicz, Pietraszewicz, Piórkiewicz, Piszkowicz, Romanowicz, Szustejowicz, Zubowicz,

91. Kaczkowski,

92. Kalinowicz,

93. Kamiński, gn. Kamień, z. halicka,

94. Kaniowski,

95. Karbowski,

96. Kasprzykowski, przyd. Trcina,

97. Kędzierski,

98. Kierzkowski,

99. Klechniowski,

100. Kluczyński, gn. Kluczów, z. halicka,

101. Kłodnicki, gn. Kłonica, pow. stryjski,

102. Kniaźdworski, gn. Kniaziodwór, z. halicka,

103. Knihynicki, gn. Knihynin, z. halicka,

104. Koblański, gn. Kobło, pow. samborski, przyd. Jakimowicz, Raczkoniewicz,

105. Kobylińsk, gn. Kobylnica Wołoska, z. bełska,

106. Komarnicki, gn. Komarniki, pow. samborski, przyd. Bedenik, Błaszkiewicz, Demunczak, Drudź, Drużbic, Dudycz, Fagaracz, Fedczak, Iwaszeczkowicz, Jadczyszyc, Jaksa, Klimowczak, Pawlikowicz, Staczkiewicz, Tatarynowicz,

107. Kopecki, gn. Kopce, pow. buski,

108. Kopystyński, gn. Kopystno, z. przemyska,

109. Korczyński, gn. Korczyn, pow. stryjski, przyd. Bybik, Hermanowięta, Jackowicz, Łopotycz, Senkowicz,

110. Korosteński, gn. Korościatyń, z. halicka,

111. Kotecki, gn. Kotów, z. przemyska,

112. Kozłowski,

113. Kraśniański,

114. Kraśnicki przyd. Dunicz,

115. Krechowiecki, gn. Krechowce, pow. stryjski, przyd. Bukatko, Bukatczyc, Jacowicz, Lechnowicz, Melimuczy,

116. Kropiwnicki, gn. Kropiwnik, pow. samborski, przyd. Chrapka, Czołożyc, Raszków,

117. Kruszelnicki, gn. Kruszelnica, pow. stryjski, przyd. Czulewicz, Fryzowicz, Lepiszewicz, Łazarewicz, Procewicz, Stawnikowicz, Surulewicz, Zieniewicz,

118. Kryłoszański, przyd. Turek,

119. Krynicki, gn. Krynica, pow. samborski, przyd. Walecha,

120. Krzeczkowski, gn. Krzeczkowo, z. przemyska,

121. Kuiłowski,

122. Kulczycki, gn. Kulczyce, pow. samborski, przyd. Abramowicz, Chrapka, Cmajło, Dasiewicz, Daszynicz, Gut, Hawicz, Hrycynicz, Hubiak, Hust, Klimowicz, Kołodczak, Kostyk, Makarowicz, Mielkowicz, Okopski, Poliwka, Ruczka, Smuk, Szelestowicz, Sztokajło, Szumiało, Śmietanka, Tarasowicz, Tuluk, Wacynicz, Waśkowicz, Wołczak, Zyhajło,

123. Kunicki, gn. Kunice, z. halicka,

124. Kuszczykiewicz,

125. Leszczyński, gn. Leszczyn, z. lwowska,

126. Lewandowski,

127. Lewicki,

128. Lipecki, gn. Lipie, pow. samborski,

129. Liskowacki, gn. Liskowate, przyd. Janeczko, Michałowiec,

130. Lityński, gn. Litania, z. przemyska,

131. Lubaczewski, gn. Lubycza, z. bełska,

132. Lubieniecki, gn. Lubieńce, pow. samborski,

133. Łagorzewski,

134. Ławrowski,

135. Łodyński, gn. Łodynia, pow. lwowski,

136. Łopuszański, gn. Łopuszanka, pow. samborski, przyd. Giemujnowicz, Homicz,

137. Łoziński, gn. Łozina, z. lwowska,

138. Łubacki, gn. Łubno, z. sanocka,

139. Łucki, gn. Łuka, pow. samborski, przyd. Antonowicz, Daszkiewicz, Odynak, Szczerbiak, Tylczak, Wadziak,

140. Łukawiecki, h. odm., gn. Łukawica, pow. samborski, przyd. Szczygieł,

141. Łużycki, gn. Łużek, z. przemyska,

142. Macewicz,

143. Malikowski,

144. Małkiewicz,

145. Markowski, gn. Markowce, z. sanocka,

146. Matkowski, gn. Matków, pow. samborski, przyd. Bardziejowicz, Blisiewicz, Boguszewicz, Badzewicz, Czuczepkowicz, Fedaszkowicz, Hahułowicz, Horyzdrowicz, Hryniewicz, Kapryjowicz, Kobylniewicz, Konturowicz, Matyszewicz, Miklaszewicz, Skibanowicz, Szypowicz, Wiazulicz, Zajączkowicz,

147. Medyński, gn. Medenice, z. przemyska,

148. Mikulski, gn. Mikulczyn, z. halicka,

149. Misczowski, gn. Miszczów, pow. stryjski,

150. Molitowski,

151. Monasterski, gn. Monasterek, pow. samborski, przyd. Andryjewicz, Jędrzejkowicz, Piotrowicz, Wałagin, Watiuszczak,

152. Morochowski, gn. Morochów, z. sanocka,

153. Mszanecki, gn. Mszaniec, pow. samborski,

154. Nanowski, gn. Nanowa,

155. Nehrebecki,

156. Niebyszczański, gn. Niebieszczany, z. sanocka,

157. Nowosielski, gn. Nowosiółki Małe, pow. sanocki, przyd. Czeczel,

158. Nowoszycki, gn. Nowoszyce, z. przemyska,

159. Obertyński,

160. Obuchowski, z. przemyska, przyd. Hołobut,

161. Odrzechowski, gn. Odrzechowa, z. sanocka, przyd. Hołobut,

162. Olewnicki,

163. Opolski,

164. Ortyński, gn. Ortyniec, pow. samborski, przyd. Kusprzak,

165. Paryłowski,

166. Pasławski, gn. Pacław, z. przemyska,

167. Pawlikowski,

168. Pieczyhojski,

169. Pielecki, przyd. Rawa,

170. Podhajecki,

171. Podhorodecki, gn. Podhorodec, z. przemyska, przyd. Byczkowicz, Dorosiewicz, Karmazyn, Makohon, Mazenicz,

172. Podlesiecki, gn. Podliski,

173. Podłuski, przyd. Toporowicz,

174. Pohorecki, gn. Pohorce, przyd. Czaplic,

175. Polański, gn. Polana, z. sanocka,

176. Popiel, gn. Popiele, przyd. Broszniowski, Chościak, Chwostyk, Damicz, Fedyńczak, Hrycałowicz, Hańczak, Kisielewicz, Kiszczak, Kołodrub, Łastówczak, Malewicz, Oleszkiewicz, Petrykacz, Romanowicz, Sałowicz, Stepaniak, Zozula,

177. Prusinowski,

178. Rastawiecki, przyd. Trzos,

179. Raszkowski, gn. Raszyn,

180. Rozłucki,

181. Rożniatowski,

182. Rubaszewski,

183. Rubinowski,

184. Rudnicki, gn. Rudniki, z. halicka, przyd. Wandrowicz, Wandurowicz,

185. Rybnicki,

186. Rychlicki,

187. Rześniowiecki,

188. Sarnowski, gn. Sarny, z. przemyska,

189. Sasimowski,

190. Sasowski,

191. Serednicki, gn. Serednica,, z. sanocka, przyd. Siemaszkowicz,

192. Siarczyński,

193. Sielecki, gn. Sielec, pow. samborski, przyd. Durdz, Korczak, Skrebeczowicz,

194. Siemiasz, przyd. Dryniewicz,

195. Siemiginowski, gn. Siemiginowo, przyd. Eleuer,

196. Skotnicki,

197. Skulski, gn. Skole, z. przemyska,

198. Smereczański, przyd. Leszowicz,

199. Smolnicki, gn. Smolnik, z. sanocka,

200. Somkowicz, h. odm.,

201. Sopotnicki, przyd. Hołubowicz,

202. Soliński, gn. Solina, z. sanocka,

203. Sosiński,

204. Sozański, gn. Sozań, pow. samborski, przyd. Facuła, Hujtyn, Luty, Worona,

205. Stanisławski,

206. Stebnicki, przyd. Hołodziak,

207. Strutyński, gn. Strutyn Wyżny, pow. stryjski, przyd. Berlicz, Bilewicz, Borkowicz, Daszkowicz, Ilitycz, Kalinowicz, Kowalewicz, Pawłowicz, Protaszewicz, Zawadzic,

208. Stryjski,

209. Strzelbicki, gn. Strzelbice, z. przemyska,

210. Stupnicki, gn. Stupnica, pow. samborski, przyd. Łomiec, Miskiewicz, Miszkowicz, Myszkowicz, Saturnus, Waśkiewicz,

211. Sulatycki, gn. Sulatycze, pow. żydaczewski, przyd. Juchno, Reczecz,

212. Swaryczewski, gn. Swaryczów, pow. stryjski, przyd. Tołstowicz,

213. Świrski, gn. Świrz, z. lwowska,

214. Świstelnicki,

215. Szachnowicz,

216. Szandorowski,

217. Szczombrowski, przyd. Londyk,

218. Tarnawski, gn. Tarnawa,, z. sanocka,

219. Tarnowiecki, gn. Tarnawica, z. halicka,

220. Tatomir,

221. Terlecki, gn. Terło, pow. samborski, przyd. Miskowicz, Niskowicz, Petryczak, Petryłowicz, Prokopowicz, Sawczyc, Szymkowicz, Zaniewicz,

222. Tokarski,

223. Topolnicki, gn. Topolnica, pow. samborski,

224. Towarnicki, gn. Towarnia, pow. samborski,

225. Turecki, gn. Turki, pow. samborski,

226. Turzański, h. Sas odm. gn. Turze, pow. samborski, przyd. Kahanowicz, Kochanowicz,

227. Tustanowski, gn. Tustanowice, pow. samborski, przyd. Gwoździak, Kotkowicz, Kotonos,

228. Tychowski, gn. Tycha, przyd. Wizerowicz,

229. Tysarowski,

230. Tysowski, przyd. Kaczor,

231. Tyzdrowski,

232. Uhernicki, gn. Uherce,, z. sanocka,

233. Uhrynowski,

234. Ulnicki, gn. Ulicko, z. bełska,

235. Uniatycki, gn. Uniatycze, z. przemyska, przyd. Dmytrowicz,

236. Urbański,

237. Uruski, gn. Uroż, przyd. Chomikowicz, Dmytrykowicz, Gołdasz, Huba, Korba, Korblowicz, Kozarowicz, Odemczak, Pobideńczak, Waskowicz,

238. Ustrzycki,

239. Waczewski, gn. Waczowice, z. przemyska,

240. Winnicki, gn. Winniki, przyd. Budzianik, Czeczel, Hul, Kimakowicz, Klizewicz, Łucznik, Radziewicz,

241. Wisłocki, z. przemyska,

242. Witwicki, gn. Witwica, pow. stryjski, przyd. Floka, Harmaga, Kockowicz, Koszczyniec, Lejbiniec, Ławrowicz, Mirowicz, Monteszewicz, Pilik, Płytka, Sieczka, Turuła, Waśkiewicz, Waskowicz, Wasylkowicz,

243. Wolański, gn. Wola Błażowska, z. przemyska,

244. Wołkowicki, gn. Wołkowyja, z. sanocka, przyd. Zielsko,

245. Wołosiański, gn. Wołosów, z. halicka, przyd. Hołonowicz,

246. Wołosiecki,

247. Wowczański, gn. Wownia, z. przemyska,

248. Wysłobocki,

249. Wysoczański, gn. Wysocko Wyżne, pow. samborski, przyd. Dmytrykowicz, Dumnikowicz, Fagarasz, Jankowicz, Minkowicz, Pietrusiewicz, Szwabowicz, Wereżyc,

250. Zapłatyński,

251. Zatwarnicki,

252. Zawisza,

253. Zeliborski,

254. Zesteliński,

255. Zieliński, gn. Zielów, z. lwowska,

256. Zubrycki, gn. Zubrza, z. lwowska,

257. Żabiński,

258. Żubr,

259. Żerebecki, gn. Żerebki Szlacheckie, przyd. Łubko, Zakałużny,

260. Żurakowski, gn. Żuraki, z. halicka, przyd. Filowicz, Firtowicz, Hołubowicz, Lechnowicz, Zahurny, Żuczek,

261. Żukotyński, gn. Żukocin, z. halicka,

262. Żupański, gn. Żupanie, z. przemyska.
---
wbr, AliasX
cul
← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 4 5 6 7 * 8 9 10 11 ... 35 36 37 38 39 40 Вперед →
Модератор: РоманС
Вверх ⇈