СЛАВИНСКИЕ

Художники.

Gabriel Sławiński - malarz fresków i obrazów. //

Габриэль Славински - художник фресок и икон второй половины 18 века. Из Львова. Позднебарочный стиль. Работал на землях воеводств Бреста-Литовского, Бельского и Руского. Работал для костелов рисмко-католической церкви и униатской. Подписывал свои работы как на латинице, так и на кирилице.

Первая известная работа - pw. Wniebowzięcia NMP w Klesztowie koło Chełma и pw. Świętego Mikity w Tyszowcach na przedmieściu Zamłynie - 1772-1774г.г. (np. ikona Gabriela Sławińskiego w Tyszowcach-Zamłyniu, 1774) W tym kontekście interesująca jest jednak analiza malowanej na drewnie ikony św. Mikołaja, wykonanej w 1774 roku dla unickiej cerkwi w Tyszowcach-Zamłyniu przez pracującego także dla kościołów Gabriela Sławińskiego.

1776г. - pw. Św. Wawrzyńca w Żółkiewce
1780-1781 - bernardynów w Radecznicy
Расписывал костел парафиальный Св. Людвика и клаштар паулинов Влодавы (Любельвское воеводство, Польша)? 1784-1785г.г.
Pełne opracowanie przechowywanej w magazynach Muzeum Narodowego im.
A. Szeptyckiego we Lwowie ikony z Tyszowiec (literatura, źródła, ilustracje) por. przygotowywana od 2008 roku rozprawa doktorska o Gabrielu Sławińskim. Wstępne ustalenia zawarłam w pracy magisterskiej obronionej 31 lipca 2008 roku oraz w dwóch
Problem „tradycji malarstwa ikonowego”...
artykułach. Zob.: M. Szyndlarewicz (ob. Ludera), Gabriel Sławiński – malarz fresków
i obrazów. Uwagi wstępne, [w:] Między Wrocławiem i Lwowem. Sztuka w Małopolsce,
na Śląsku i Rusi Koronnej w czasach nowożytnych, Wrocław 2011, s. 349–358, il.
nr LX–LXIX (data wydania: 17 czerwca 2011); M. Ludera, op. cit., s. 106–108. W 2007
roku ustaliłam brak ikony Sławińskiego na wystawie stałej lwowskiego muzeum. 29
lipca 2011 roku główny konserwator muzeum Danuta Posacka potwierdziła mi w piśmie
nr 318 obecność ikony z Tyszowiec w lwowskich zbiorach. Pod koniec sierpnia 2011
roku podczas kwerendy we Lwowie w ramach indywidualnego projektu badawczego
przekonałam się, że tyszowiecka ikona jest tu bliżej nieznana, w inwentarzu muzealnym
brakuje nawet jej zdjęcia oraz pominięto ją podczas organizowanej przez Muzeum Narodowe w 2006 roku wielkiej wystawy ikon św. Mikołaja (por.: M. Гелитович, Святий
Миколай з житіэм. Икони XV–XVIII ст. Націoнального Музею у Лвові Андрея
Шептіцького, Лвiв 2008). Za zgodą dyrektora muzeum – uzyskaną przy pomocy pań
Posackiej i Marii Hełytowycz – wykonano zamówione przeze mnie fotografie ikony
z Tyszowiec i wyrażono zgodę na ich pierwszą od 1938 roku publikację. Zdjęcia Romana Zilinko przesłano na moją skrzynkę mailową 20 września 2011 roku. Tym większe było moje zdziwienie, gdy po dwóch miesiącach, w listopadzie 2011 roku, pracownik lwowskiego muzeum Oleksandr Szejko opublikował powstałe dla mnie zdjęcia,
przedstawiając wyniki „swoich” badań na temat tyszowieckiej ikony (sic!) na międzynarodowej konferencji we Lwowie, por. О. Шейко, Гавриїл Славинський. «Святий
Миколай» 1774 року з Тишівців, [w:] Матеріали ІV Міжнародної наукової
конференції м.Львів, 23–24 листопада 2011 р.: Християнська сакральна традиція.
Віра, духовність, мистецтво, „Апологет. Львівська Православнабогословська
Академія”, Львів 2011, s. 147–149. Zob. [Online]. Protokół dostępu: pl.scribd.com/
doc/132633335/Журнал-Апологет [14.06.2013]. Choć autor wzmiankował o przygotowywanej przez mnie rozprawie doktorskiej o szerzej nieznanym malarzu Sławińskim
(s. 148), to przemilczał mój artykuł (przedstawiony na konferencji w 2009 roku), który
dotąd jest jedynym opracowaniem uwzględniającym wszystkie dzieła Sławińskiego
(kompletnie nieznane Szejko), a także wstępne wyniki badań archiwalnych nad ikoną
z Tyszowiec (por. M. Szyndlarewicz (ob. Ludera), op. cit.). Wobec powyższego podsumowanie artykułu Szejko (wymagającego zresztą obszerniejszej weryfikacji) brzmi
wyjątkowo cynicznie: „twórczość Gabriela Sławińskiego […] i sama postać mistrza na
razie oczekują swojego cierpliwego badacza”. ©


KOŚCIÓŁ PARAFIALNY p.w. Św. Ludwika i KLASZTOR PAULINÓW. Jeden z najcenniejszych zabytków Włodawy. Właściciel dóbr włodawskich, Ludwik Konstanty Pociej, ślubował swego czasu, że sprowadzi do Włodawy paulinów z Jasnej Góry. Ślubowanie wypełnił w roku 1698 i osadził zakonników przy odbudowanym właśnie kościele parafialnym. Następnie, już w latach 1711-1718 wybudował im klasztor przestronny, projektowany przez królewskiego architekta Józefa Piolę. Zakonnicy z wdzięczności wmurowali we frontowej ścianie klasztoru kamienną tablicę dla upamiętnienia fundatora. W rok później Ludwik Pociej zapowiedział budowę okazałej świątyni, ale tej obietnicy już nie zdążył dotrzymać, ponieważ w roku 1730 zmarł. Zamysł Ludwika podjął jego bratanek i następca, Antoni Pociej, któremu Włodawa zawdzięczała spore ożywienie budowlane. Antoni zamówił projekt kościoła dla paulinów u znakomitego i sławnego architekta i projektanta królewskiego Pawła Fontany. Prace rozpoczęto w roku 1739, a cegłę produkowała założona specjalnie dla tej świątyni cegielnia. Na dobre budowa ruszyła jednak dopiero w roku 1741. Jedenastu mistrzów murarskich na wyniosłym nadbużańskim wzniesieniu tworzyło wspaniałe dzieło. Prace przy wznoszeniu murów trwały do roku 1752. Siedem lat wcześniej, z powodu ogromnych zadłużeń Antoni Pociej sprzedał dobra włodawskie Jerzemu Flemmingowi, ojcu sławnej z patriotyzmu Izabeli, późniejszej żony księcia Adama Kazimierza Czartoryskiego. Jerzy Flemming zmarł w roku 1771 i to właśnie Izabela wraz z mężem zajęła się dokończeniem prac przy wystroju wewnętrznym i wyposażeniu świątyni. Stało to się w roku 1780. Warto odwiedzić kościół paulinów. Warto popatrzeć na jego wystrój wewnętrzny, utrzymany w jednolitym stylu rokokowym. Z końca XVIII wieku pochodzą bogate polichromie. W nawie głównej wykonał je malarz ze Lwowa Gabriel Sławiński. (с)http://polesie24.pl/pl/nadbuzanski-szlak-swiatyn-katolickich/

Przykładem jest centralna scena ikony Cudu w Chonach (lata dziewięćdziesiąte XVIII wieku) w dawnej cerkwi Archanioła Michała w Perespie (niedaleko Zamościa), autorstwa zamojskiego malarza Jakuba Bobrowskiego (†1814), naśladowcy Gabriela Sławińskiego ©

Петр Славинский и сын Казимир - расписывали алтарь в костеле в Радомышлю.

W tym czasie zamówiono nowe witraże w firmie M. Paczki oraz gipsowe stacje drogi krzyżowej. Obrazy w ołtarzach malowali Piotr Sławiński i J. Serednicki. Piotr z synem Kazimierzem, namalowali również wspólnie wielki obraz Św. Rodzina nasuwany okresowo na główny obraz Przemienienia Pańskiego, poświęcony 12 lipca 1953 roku. Kazimierz namalował cztery obrazy św. Ewangelistów umieszczone w ambonie.(с)

Есть открытка до 1917
Славинская Лилия Леонидовна
Грозненские нефтяные промыслы
Город Владикавказ
марка штамп Владикавказ

Среди мещан Киева также были Славинские:

Славинская (она же Якович) (по мужу Дробышевская) Каролина
Славинский Александр Фёдорович
Славинский Евфим

Если кого заинтересует, то пишите.
Опубликую информацию здесь.

Tea написал:

[q]

Добрый день. Интересно, спасибо!

[/q]

Вот копия страницы.

Источник:
Фёдоров В.Г. Киевские мещане. Кто? Когда? Где? - К.: Друкарский двор Олега Фёдорова, 2017. С. 809

НИАБ
ФОНД 163 ОПИСЬ1 ДЕЛО 1170 1846 г 23 февраля
О причиненных крестьянину м Петриково Гришку Серапину побоях Александром Славинским