Пионтковские

Herb Pomian domu urodzonych Piątkowskich
https://docplayer.pl/26139754

1 W roku 1803, dnia 26 lutego urodzony pan Józef Piątkowski, ziemianin powiatu dubieńskiego, w dowód szlacheckiej swej i urodzonego Antoniego Piątkowskiego brata swego rodzonego rodowitości złożył dokumenty. Ze złożonych dokumentów okazuje się, że urodzeni Józef i Antoni bracia między sobą rodzeni Piątkowscy, są niegdyś urodzonych Michała i Zuzanny z Komarnickich małżonków Piątkowskich synami, niegdyś urodzonych Józefa wendeńskiego miecznika i Rozalii z Kłoczkowskich małżonków Piątkowskich wnukami, ponadto że ich przodkowie ciągle klejnotem szlachectwa szczycąc się, dobra za prawami ziemskimi posiadali, urzędy za przywilejami królów polskich sprawowali, wszelkich przywilejów stanowi temu służących oraz herbu Pomian imieniu i familii swej właściwego, od dawna używali. Dowody urodzonych Józefa i Antoniego braci rodzonych Piątkowskich za dostateczne uznawszy, imiona ich w część pierwszą Księgi Aktualnej Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 306 wpisać postanowiono i o tym upewniający patent wydać rozkazano. Źr.: DAŻO, fond 146, opis 1, dieło 468, s. 515 zw. 516 zw. Herb Pomian domu urodzonych Piątkowskich. Piątkowscy herbu Pomian zasłużona dla Polski rodzina szlachecka. W XVI wieku zasłynął z tego rodu Jan Piątkowski, któremu Zygmunt III mając na względzie zasługi szlachetnego Jana Piątkowskiego, które wyświadczył najjaśniejszemu Stefanowi Batoremu, poprzednikowi naszemu, w wyprawach moskiewskich w towarzystwie urodzonego Prokopa Pieniążka, kawalera maltańskiego, starosty wendeńskiego i rumborskiego tegoż Jana w użytkowaniu i posiadaniu jednego pługa roli oraz dworu zwanego Ramot i dwóch kmieci z tymże dworem sąsiadujących, zwanych Pieskała i Pasklupa, leżących w starostwie wendeńskim, temuż [Janowi] przez owego Pieniążka z rozkazu rewizorów w Inflantach przez wspomnianego najjaśniejszego Stefana poprzednika naszego do tego delegowanych, z dóbr bezdziedzicznych [prawem kaduka] po niejakim mistrzu Hanusie cyruliku przydzielonych, w których dóbr posiadaniu dotąd [Jan] trwał, utwierdzamy i pozostawiamy [...]. Przyrzekamy też w naszym i najjaśniejszych następców naszych imieniu, iż nie będziemy go od użytkowania 1

2 tych dóbr odrywać, dopokąd żyje, nawet gdyby nagląca potrzeba nasza czy Rzeczypospolitej tego wymagała [...]. Z dóbr tych powyższym sposobem dożywotnio mu nadanych Jan Piątkowski nie musi świadczyć żadnych danin, wyjąwszy te, do których zobowiązana jest szlachta inflancka, z zachowaniem praw naszych królewskich i Rzeczypospolitej. Na czego większą wiarę itd. Dan w Rydze 29 X roku Pańskiego 1589, panowania naszego roku drugiego. Zygmunt król. Udokumentowana genealogia rodu obejmuje okres od około 1550 roku, aż do czasów dzisiejszych. Najstarszy ustalony przodek z prezentowanej linii rodu to Michał Jacek Piątkowski herbu Pomian, który prawdopodobnie był wnukiem ww. Jana Piątkowskiego, rycerza walecznego. Michał Jacek Piątkowski urodził się na początku XVII wieku, małżonką jego była Aleksandra Kuczewska, córka Aleksandra Kuczewskiego, miała brata rodzonego Mikołaja Kuczewskiego. W dniu 20 grudnia 1670 roku małżonkowie Michał Jacek i Aleksandra Piątkowscy złożyli przed łuckimi grodzkimi aktami różnego rodzaju pretensje do Katarzyny Jałowieckiej. Pod koniec swego życia Jacek Piątkowski mieszkał we wsi Pułhany na Wołyniu, gdzie w grudniu 1681 roku sporządził testament z rozporządzeniem całego swego majątku, a w tym i wsi Rusinowe Beresteczko, zmarł pomiędzy 20 grudnia 1681 a 19 stycznia 1682 roku, zostawiwszy po sobie trzech synów: Stanisława, Michała i Józefa. Stanisław Piątkowski, syn Michała Jacka, w dniu 12 marca 1701 roku stawił się osobiście w sądzie grodzkim łuckim, gdzie w imieniu własnym oraz braci swoich rodzonych Michała i Józefa Piątkowskich złożył pretensję wobec szanownego pana Mikołaja Kuczewskiego oskarżając ostatniego, że ten zabrał i ukrył wszystkie dokumenty rodzinne, a w tym i testament po zmarłym ich dziadku Aleksandrze Kuczewskim, prosząc o zwrot wszystkich dokumentów rodzinnych. Józef Piątkowski, syn Michała Jacka wendeński miecznik, w dniu 7 grudnia 1694 roku razem ze swoim bratem rodzonym Stanisławem Piątkowskim odstąpili przed aktami grodzkimi łuckimi od swojej części majątku we wsi Pułhany, po ich dziadku Aleksandrze Kuczewskim na nich spadłym, na korzyść Katarzyny Dybowskiej. Pułhany, wieś powiat włodzimierski guberni wołyńskiej, gmina Brany, była własność Drzewińskich, w 1583 część przynależała do Koryckich. W 1713 roku prawdopodobnie po śmierci matki został wprowadzony we własność majątku - części wsi Rusinowe Beresteczko. Rusinowe Beresteczko, wieś nad Styrem, powiat dubieński, gmina Boremel, parafia rzymskokatolicka Złoczówka, ok. 40 km. od Dubna. Nazwę swoją Rusinowe, dla odróżnienia od miasteczka Beresteczko, otrzymało od rodziny wołyńskiej Rusinów. Jacek Rusin ostatni znany właściciel części wsi, przekazał je żonie i dzieciom. W 1650 r. własność Gabriela Hulewicza. Później Borzobohatych - Krasieńskich i Charlęskich, od początku XVII wieku Piątkowskich. Dla Józefa Piątkowskiego oraz jego potomków ten spadek okazał się dość szczęśliwy, ponieważ właśnie w Rusinowym Beresteczku Piątkowscy zamieszkiwali nieomal przez dwa wieki, aż do 1917 roku, czyli do momentu rewolucji bolszewickiej w Rosji. Józef Piątkowski zmarł przed lub w 1759 roku. W małżeństwie z Rozalią Kłoczkowską wychowali trzech synów: Kazimierza, Stefana i Michała oraz córkę Katarzynę która wyszła za mąż za Stanisława Wolańskiego, komornika granicznego. Józefa Piątkowskiego syna Michała Jacka, można uważać za założyciela licznej i rozgałęzionej rodziny Piątkowskich na Wołyniu, której przedstawiciele pewnie zamieszkują na tamtych terenach po dzień dzisiejszy. 2

3 Linia po Michale, synu Józefa Piątkowskiego Michał Piątkowski młodszy syn Józefa, miecznik wendeński, dziedzic części wsi Rusinowe Beresteczko w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej, na mocy aktu wprowadzenia we własność tego majątku w dniu 13 stycznia 1759 roku w aktach grodzkich łuckich uznanym. Dnia 5 października 1775 roku na terenie wsi Rusinowe Beresteczko uczestniczył w zjeździe rodzinnym Piątkowskich w celu wyjaśnienia wszystkich pretensji co do dziedzicznego majątku Rusinowe Beresteczko, fakt ten został odnotowany w księgach grodzkich łuckich. W podziale rodzinnym uczestniczyli między innymi brat rodzony Michała Stefan Piątkowski oraz małżonkowie Stanisław i Katarzyna z Piątkowskich Wolańscy komornikostwo pograniczne i inni. Michał Piątkowski zmarł około 1791 roku. W małżeństwie z Zuzanną Komarnicką miał dwóch synów: Józefa Pawła i Antoniego ostatni prawdopodobnie nie miał potomstwa. Józef Paweł Piątkowski, syn Michała, został ochrzczony w dniu 25 stycznia 1781 roku w kościele rzymskokatolickim w Złoczowie. Osierociał w wieku około dziesięciu lat. W 1791 roku jego matka Zuzanna z Komarnickich Piątkowska miecznikowa wendeńska, wdowa, przepisała na Józefa Pawła oraz brata jego rodzonego Antoniego majątek pozostały po ojcu we wsi Rusinowe Beresteczko, dodatkowo oblatowała ten fakt w księgach grodzkich łuckich w dniu 1 października 1791 roku. W lutym 1803 roku Józef Paweł Piątkowski, ziemianin powiatu dubieńskiego, wtedy kawaler, w imieniu swoim i brata swego rodzonego Antoniego rozpoczął legitymacje przed Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniem Deputowanych. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 26 lutego tegoż roku, kiedy to jego imię oraz brata rodzonego Antoniego zostało wpisane do części pierwszej Ksiąg Aktualnej Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 306. Wpis do ww. ksiąg podpisali własnoręcznie deputowani z powiatów guberni wołyńskiej: żytomierskiego Jan Polanowski, rówieńskiego Ignacy Drzewiecki, krzemienieckiego Walenty Polanowski, nowogrodzkiego Antoni Porczyński. Około 1813 roku Józef Paweł Piątkowski zawarł związek małżeński z Salomeą Rutkowską (z poprzedniego małżeństwa Dolanowsk&#261

. Z tego małżeństwa urodzili się synowie: Konstanty (*1813), Józef (*1815), Alojzy (*1819), Adam (*1821) i Karol Florian (*1823), wszystkie dzieci zostały ochrzczone w parafii rzymskokatolickiej Złoczów. W dniu 20 stycznia 1827 roku Józef Paweł Piątkowski sporządził testament, w którym przekazał cały swój majątek we wsi Rusinowe Beresteczko ze wszystkim do niego przynależnym oraz poddanymi na korzyść swoich synów, 12 listopada 1827 roku akt ten został wpisany do ksiąg grodzkich dubieńskich. Józef Paweł Piątkowski prawdopodobnie zmarł tegoż 1827 roku. W 1828 roku brat rodzony Józefa Pawła Antoni Piątkowski w imieniu własnym oraz: Konstantego, Józefa, Alojzego, Adama i Karola Floriana Piątkowskich bratanków swoich rozpoczął legitymacje przed Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniem Deputowanych w sprawie uznania w godności szlacheckiej oraz dołączenia do rodu synów zmarłego swego brata rodzonego Józefa Pawła Piątkowskiego. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 31 sierpnia tegoż roku, kiedy to imiona szlachciców: Antoniego Piątkowskiego stryja oraz Konstantego, Józefa, Alojzego, Adama i Karola Floriana Piątkowskich bratanków jego synów Józefa Pawła Piątkowskiego uznano w godności szlacheckiej z zapisaniem imion ww. do części szóstej Księgi Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr 375. Na mocy Dekretu Rządzącego Senatu Imperium Rosyjskiego z dnia 29 marca 1843 roku pod nr 1220, Konstanty, Józef, Alojzy, Adam i Karol Florian Piątkowscy zostali uznani w dziedzicznym szlachectwie dworianstwie Imperium Rosyjskiego z zapisaniem do części szóstej Księgi Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej. 3

4 Piątkowscy herbu Pomian. Fragment wpisu do Ksiąg Szlachty Guberni Wołyńskiej, 1803 r. 4

5 Józef Piątkowski, drugi z kolei syn Józefa Pawła, urodził się w 1815 roku i dorastał w rodzinnym majtku we wsi Rusinowe Beresteczko. W dniu 27 stycznia 1834 roku razem ze swoimi braćmi rodzonymi został odnotowany w szeregu szlachty ziemiańskiej w powiecie dubieńskim pod nr 47, mianowicie: Konstanty (22), Józef (19), Alojzy (15) i Karol Florian (10) Piątkowscy, z adnotacją, że w swoim własnym majątku we wsi Rusinowe Beresteczko posiadają 65 osób poddanych, w tym płci męskiej 32 oraz kobiecej 33. Właśnie Józef Piątkowski ten wpis rodzinny poświadczył własnoręcznym podpisem. Własnoręczny podpis szlachcica Józefa Piątkowskiego, 1834 r. Poza ww. spisem rodzinnym Konstanty (23), Józef (20), Alojzy (16) i Karol Florian (11) Piątkowscy zostali odnotowani w marszałkowskiej księdze powiatu dubieńskiego w szeregu szlachty ziemiańskiej. Synowie Józefa Piątkowskiego: Mieczysław Adolf, Adam Apollon, i Antoni Leon na podstawie decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzenia Deputowanych z dnia 18 stycznia 1865 roku, oraz z dnia 12 października 1867 roku zostali uznani w godności szlacheckiej. Alojzy Piątkowski, trzeci z kolei syn Józefa Pawła, urodził się w 1819 roku i również dorastał w rodzinnym majtku we wsi Rusinowe Beresteczko. Za małżonkę pojął Reginę Jarzynę, a z nią wychował trzech synów: Leopolda Mariana Edwarda, Józefa i Gustawa Cyriaka ten zaś miał synów: Zbigniewa i Mariana Olgierda. Karol Florian Piątkowski, najmłodszy syn Józefa Pawła, urodził się w 1823 roku. Ostatni właściciel Rusinowego Beresteczka w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej. W 1913 roku Karol Florian Piątkowski już nie żył. Jego córka Anzelmina (za Lipskim) dostała w spadku po ojcu majątek o łącznej powierzchni 126,7 ha ziemi. Pozostałe części w tej wsi należały do: Konarzewskich, Kuczyńskich oraz Zahorowskich. Wszystkie wyżej wymienione osoby z linii rodu po Michale, synu Józefa Piątkowskiego zostały uznane w dziedzicznym szlachectwie Imperium Rosyjskiego na mocy Dekretów Rządzącego Senatu w dniu: 29 marca 1843 roku pod nr 1220, 30 kwietnia 1887 roku pod nr 1817, 31 marca 1905 roku pod nr Linia po Stefanie, synu Józefa Piątkowskiego Stefan Piątkowski średni syn Józefa, z bratem rodzonym Michałem na podstawie dwóch aktów z dnia 13 lutego 1759 i 5 października 1772 roku w aktach łuckich grodzkich odnotowanych, weszli we władanie pozostałym po ojcu majątkiem we wsi Rusinowe Beresteczko w powiecie dubieńskim w guberni wołyńskiej. Zgodnie z przywilejem króla polskiego Stanisława Augusta z dnia 10 czerwca 1777 roku Stefan Piątkowski został awansowany na stopień wojskowy porucznika kawalerii narodowej, a w dniu 12 marca 1832 roku w dubieńskim ziemskim sądzie ten przywilej został oblatowany. W 1787 roku Stefan Piątkowski sporządził testament ostatniej woli w którym przekazał swoją część we wsi Rusinowe Beresteczko swojej żonie oraz synom: Cyprianowi i Wincentemu. Tegoż roku dnia 31 grudnia, po śmierci Stefana Piątkowskiego, testament został wpisany do ksiąg grodzkich winnickich. 5

6 Cyprian Piątkowski, syn Stefana, dziedzic majątku we wsi Rusinowe Beresteczko, którym zaczął zarządzać w dniu 8 stycznia 1788 roku, o czym świadczy odpowiedni akt wpisany do ksiąg grodzkich łuckich. Cyprian Piątkowski w małżeństwie z Pelagią Kocowską (*1797) miał dwóch synów: Antoniego Waleriana i Władysława. Zostali oni ochrzczeni w rzymskokatolickiej parafii Złoczów, odpowiednio w latach: 1815 i W 1832 roku dzięki staraniom Cypriana Piątkowskiego do rodu Piątkowskich zostali dołączeni oraz uznani w godności szlacheckiej jego synowie: Władysław i Antoni Walerian, na mocy orzeczenia Wołyńskiej Szlacheckiej Deputacji pod nr 955. W 1834 roku Cyprian Piątkowski mieszkał w Dubnie we własnym domu, gdzie wraz z rodziną został odnotowany w szeregu szlachty czynszowej pod nr 260, mianowicie: Cyprian syn Stefana Piątkowski (54), żona jego Pelagia Kocowska (37), synowie ich Antoni Walerian (20) i Władysław (15). Wpis ten został podpisany własnoręcznie przez Cypriana Piątkowskiego. Własnoręczny podpis szlachcica Cypriana Piątkowskiego, 1834 r. Poza ww. spisem rodzinnym Cyprian Piątkowski z rodziną został odnotowany w marszałkowskiej księdze powiatu dubieńskiego w szeregu szlachty czynszowej. Na mocy dekretu Rządzącego Senatu Imperium Rosyjskiego z dnia 29 marca 1843 roku pod nr 122 szlachcice: Władysław oraz Antoni Walerian Piątkowscy, synowie Cypriana w liczbie innych Piątkowskich zostali uznani w szlachectwie dziedzicznym z zapisaniem do części szóstej Księgi Starożytnej Szlachty Guberni Wołyńskiej. Linia po Kazimierzu, synu Józefa Piątkowskiego Kazimierz Piątkowski starszy syn Józefa, ożenił się z Katarzyną Hulewicz, córką szlachciców Michała i Urszuli z Pałuskich (Pałuckich) małżonków Hulewiczów. Po śmierci rodziców jego żony Katarzyny w dniu 28 marca 1729 roku, zgodnie z aktami grodzkimi włodzimierskimi, małżonkowie Kazimierz i Kataryna Piątkowscy zostali właścicielami odziedziczonego w spadku majątku we wsi Jaropin. Kazimierz Piątkowski posiadał jeszcze majątek we wsi Suchodoły. Małżonkowie Kazimierz i Katarzyna Piątkowscy wychowali trzech synów: Jana, Józefa i Franciszka. Jan Piątkowski, syn Kazimierza, właściciel dóbr części wsi Suchodoły wieś w powiecie włodzimierskim w guberni wołyńskiej, gmina Chotiaczów, ok. 10 km od Włodzimierza. W dniu 18 lipca 1773 roku Jan Piątkowski razem ze swoimi braćmi rodzonymi Józefem i Franciszkiem Piątkowskimi kwitowali przed aktami grodzkimi włodzimierskimi spłatę kwoty 4166 złotych 20 grosz na rzecz i osobę strażnika wielkiego koronnego wielmożnego Franciszka Czackiego, zabezpieczonej na dobrach ww. wsi Suchodoły. Jan Piątkowski w małżeństwie z Angelą Bielską miał dwóch synów: Michała Mateusza i Dominika. Michał Mateusz Piątkowski, syn Jana został ochrzczony w dniu 30 września 1776 roku w parafii rzymskokatolickiej Złoczów. W wieku około dziesięciu lat był obecny razem ze swoim ojcem Janem Piątkowskim i innymi z jednej strony, a ks. Stanisławem Poniatowskim z drugiej strony, przy podpisaniu ugody. To wydarzenie miało miejsce w dniu 13 lutego 1787 roku w Łucku. W grudniu 1803 roku Michał Mateusz Piątkowski, syn Jana, mieszkaniec powiatu łuckiego, wtedy kawaler, rozpoczął legitymację przed Wołyńskim Szlacheckim Zgromadzeniem Deputowanych. Pomyślny finał został osiągnięty w dniu 11 6

7 grudnia tegoż roku kiedy to jego imię zostało wpisane do części pierwszej Księgi Aktualnej Szlachty Guberni Wołyńskiej pod nr Wpis do ww. ksiąg podpisali własnoręcznie deputowani z powiatów guberni wołyńskiej: włodzimierskiego ks. Koryatowicz Kurczewicz, starokonstantynowskiego Dominik Dzierżanowski, rówieńskiego Ignacy Drzewiecki, krzemienieckiego Walenty Polanowski. Michał Mateusz Piątkowski miał trzech synów: Tomasza Józefa (*1796), Józefa Joachima (*1811) i Piotra (*1820). W 1832 roku Tomasz Józef Piątkowski starszy syn Michała Mateusza w imieniu swoim i swoich barci rodzonych Józefa Joachima i Piotra Piątkowskich prowadził legitymacje w celu dołączenia do rodu ojca oraz uznanie w godności szlacheckiej. Pomyślny finał został osiągnięty tegoż roku na mocy decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzania Deputowanych pod nr W 1834 roku bracia rodzeni Tomasz Józef, Józef Joachim i Piotr Piątkowscy synowie Michała Mateusza zostali odnotowani w szeregu szlachty czynszowej księgi marszałkowskiej powiatu dubieńskiego jako mieszkańcy wsi Tesłuhów. Dominik Piątkowski prawdopodobnie starszy syn Jana i Angeły Bielskiej, urodził się w rzymskokatolickiej parafii Złoczów. Właśnie za życia Dominika Piątkowskiego Rzeczpospolita utraciła Wołyń na rzecz Carskiej Rosji w II rozbiorze Polski, tj. w 1793 roku. Prawdopodobnie przeczuwając nadchodzące wielkie zmiany sprzedał posiadany majątek. Również dlatego, że jego synowie już nie byli ziemianami, lecz utrzymywali ziemie na czynszu. Dominik Piątkowski z nieznanych przyczyn zmarł w młodym wieku przed lub w 1803 roku. Stąd brak jego imienia w legitymacji jego brata rodzonego Michała Mateusza w 1803 roku pod nr Pozostawił sierotami trzech synów: Szymona Leonarda (*1797), Franciszka Ksawerego i Mikołaja. Szymon Leonard Piątkowski, syn Dominika, urodził się w 1797 roku. Dnia 23 sierpnia 1825 roku w Krzemieńcu zawarł związek małżeński z Marianną Oska, na dowód czego został dokonany wpis metrykalny o następującej treści: W Roku Pańskim tysiąc osiemset dwudziestym piątym, dnia dwudziestego trzeciego sierpnia, ja Piotr Borzym, kaznodzieja regularny przemyski, po ogłoszeniu trzech zapowiedzi w dni niedzielne i świąteczne przed zebranym ludem, z których pierwsza była dnia piętnastego sierpnia, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, druga w niedzielę trzynastą po Zielonych Świątkach, trzecia zaś w czternastą niedzielę po Zielonych Świątkach, po wykonaniu starannego badania, wybadawszy wzajemną zgodę wchodzących w związek i nie odkrywszy żadnej przeszkody kanonicznej, pobłogosławiłem małżeństwo prawomocnie zawarte w obliczu Kościoła przez obecne słowa [ślubowania] pomiędzy wielmożnymi Szymonem Piątkowskim, kawalerem lat dwadzieścia osiem, i Marianną Oską, panną, lat dziewiętnaście, obydwoje wyznania rzymskokatolickiego, parafianie krzemienieccy; w obecności świadków: Teodora Łuczyńskiego, Ludwika Cichockiego i Marcina Jakubowskiego. W 1832 roku Szymon Leonard Piątkowski, syn Dominika w imieniu swoim i swoich barci rodzonych Franciszka Ksawerego i Mikołaja Piątkowskich prowadził legitymacje w celu dołączenia do rodu ojca oraz uznanie w godności szlacheckiej. Pomyślny finał został osiągnięty tegoż roku na mocy decyzji Wołyńskiego Szlacheckiego Zgromadzania Deputowanych pod nr Szymon Leonard Piątkowski - według księgi marszałkowskiej - w 1834 roku z synami: Sewerynem i Teofilem zamieszkali we wsi Tesłuhów powiat dubieński guberni wołyńskiej. Tesłuhów wieś nad rzeką Plaszową, dopływ Styru, powiat dubieński guberni wołyńskiej, gmina Tesłuhów, 15 wiorst od Beresteczka, 40 wiorst od Dubna. 7

8 W tej samej wsi zamieszkali i bracia stryjeczni Szymona Leonarda Piątkowskiego, mianowicie: Józef, Joachim Józef i Piotr, synowie Mateusza Piątkowscy. Wszyscy razem są wpisani do szeregu szlachty czynszowej pod nr 242 we wsi Tesłuhów, mianowicie, szlachcice Piątkowscy: Szymon, syn Dominika (38), jego synowie Seweryn (4), Teofil (2), brat stryjeczny Józef, syn Mateusza (39), jego bracia rodzeni Joachim Józef (24), Piotr (15). Szymon Leonard Piątkowski w małżeństwie z Marianną Oską wychowali sześciu synów: Seweryna ( ), Teofila (*1830), Józefa (*1833, ożenił się z Orlińsk&#261

, Adolfa (*1836, ożenił się z Dennebeltówn&#261

, Hipolita Dominika (*1843) i Kazimierza (*1846), oraz dwie córki: Marię i Teklę. Kolejna legitymacja w celu udowodnienia szlachectwa Szymona Leonarda Piątkowskiego oraz jego synów na Wołyniu została wstrzymana z powodu wybuchu powstania styczniowego w 1863 r. Właśnie w tym roku na mocy dekretu władz zaborczych został wstrzymany proces uznania w szlachectwie osób pochodzących z byłej szlachty polskiej. Szymon Leonard Piątkowski zmarł przed 1864 rokiem. Jeden z jego synów Adolf wznowił próbę legitymacji rodziny pod koniec 1864 roku, ale o tym poniżej. Seweryn Piątkowski starszy z synów Szymona Leonarda Piątkowskiego zmarł w dniu 9 maja 1863 roku mając 35 lat. Metryka zgonu informuje, że spadł z konia i zabił się, ciało jego w dniu 11 maja przy udziale księdza Władysława Sierakowskiego zostało pogrzebane na parafialnym Beresteckim cmentarzu. W tym miejscu mamy zasługującą na uwagę zbieżność. Dowodów o czynnym udziale synów Szymona Leonarda Piątkowskiego w powstaniu styczniowym 1863 roku na Wołyniu nie mamy, lecz zbieżność dat prowadzi do pewnych przypuszczeń. Dokładnie jest wiadomo, że powstanie na Wołyniu ruszyło w dniu 8 maja 1863 roku, Seweryn Piątkowski tragicznie zaginął w dniu 9 maja tegoż roku, z czego można wnioskować, że Seweryn Piątkowski zginął w pierwszej potyczce czy też mógł zostać zabity przez miejscowych chłopów, rzecz jasna czego, ksiądz nie wpisał w księgę metrykalną. Można, porównując fakty, hipotetycznie to założyć. Adolf Piątkowski czwarty z rzędu syn Szymona Leonarda, w dniu 15 grudnia 1864 roku w imieniu własnym oraz braci swoich rodzonych niepełnoletnich Hipolita i Kazimierza Piątkowskich, synów Leonarda Szymona, dokonał próby wznowienia procesu legitymacji rodziny. W tym celu zebrał, zgodnie z przepisami, zaświadczenia marszałka szlachty guberni wołyńskiej oraz gubernatora tej guberni, którzy oświadczyli własnoręcznymi podpisami, że Adolf Piątkowski, syn Szymona oraz jego bracia rodzeni niepełnoletni Hipolit i Kazimierz Piątkowscy nie są pozbawieni przywileju szlacheckiego za przestępstwa polityczne bądź karne i nie są ściągani za one przez sądem czy też śledztwem. W dniu 1 lutego 1865 roku Wołyńskie Szlacheckie Zgromadzenie Deputowanych rozpatrywało dokumenty złożone do legitymacji przez Adolfa Piątkowskiego, uznawszy je za zgodne z przepisami, swoim orzeczeniem wystąpiło przed Rządzącym Senatem Imperium Rosyjskiego o uznanie Adolfa, Hipolita i Kazimierza Piątkowskich w szlachectwie oraz dołączenie do rodziny ojca wylegitymowanej w 1832 roku pod nr Niestety, sprawa ta nie doszła po skutku. Zamieszanie nastąpiło z powodu podwójnego imienia Szymona Leonarda Piątkowskiego, który w różnych dokumentach został odnotowany na dwa sposoby: raz jako Szymon, drugi raz jako Szymon Leopold. Sprawę tą musiał wyprostować Łucko-Żytomierski Rzymskokatolicki Konsystorz Duchowny, który dopiero w 1872 roku dokonał odpowiednich zmian (dopisków) w metrykach chrztu dzieci Szymona Leonarda Piątkowskiego. Trwało to ponad siedem lat. Zmęczeni czasem i wydatkami Piątkowscy po prostu zrezygnowali. Główna jednak przyczyna tych wydarzeń została ujawniona dopiero w 1893 roku, o tym poniżej. 8

9 Zaświadczenie wołyńskiego gubernatora o przynależności do stanu szlacheckiego Adolfa, Hipolita i Kazimierza braci rodzinnych Piątkowskich synów Szymona Leonarda, 1864 r. Kazimierz Piątkowski najmłodszy syn Szymona Leonarda, przyszedł na świat dnia 4 marca 1846 roku w folwarku Naręczyńskim, a dwa dni później 6 marca tegoż roku w Beresteckim rzymskokatolickim parafialnym kościele został ochrzczony z wody i świętych olejów. Trzymali go do chrztu: odnodworiec Mieczysław Palczewski, kawaler, z urodzoną Katarzyną Antoszewską, małżonką Łukasza. Zachował się wpis o chrzcie Kazimierza w Beresteczku. 9

10 Metryka chrztu Kazimierza Piątkowskiego, syna Szymona Leonarda. Wpis do ksiąg metrykalnych rzymskokatolickiej parafii Beresteczko, 1846 r. Asystowali odnodworiec Michał Palczewski, kawaler z urodzoną Apolonią Golinowską, małżonką Józefa. W metryce chrztu Kazimierza Piątkowskiego znalazła się adnotacja, że zgodnie z decyzją Łucko-Żytomierskiego Rzymskokatolickiego Konsystorza Duchownego z dnia 26 czerwca 1872 roku, obok imienia jego ojca Szymona Piątkowskiego zostało dopisane jego drugie imię Leonard. Kazimierz miał liczne rodzeństwo: pięciu braci oraz dwie siostry: Marię (po mężu Nocman) i Teklę (po mężu Zawadowska). W styczniu 1877 roku Kazimierz Piątkowski zawarł związek małżeński z Emilią Budkiewiczówną. 10

11 Kazimierz i Emilia z domu Budkiewicz Piątkowscy z córką Marią. Przez długie lata rodzina ta mieszkała w majątku Werbeń na Wołyniu, gdzie Kazimierz pełnił funkcję ekonoma. Ze związku z Emilią było potomstwo: syn Ezechiel Mirosław oraz córki Jadwiga (po mężu Dobrzyńska) i Maria (po mężu Zarucka). Córka Kazimierza Jadwiga, zamieszkała wraz z mężem Flawianem Dobrzyńskim w miejscowości Derebczyn (parafia Murafa). Kazimierz Piątkowski zmarł przed 1923 rokiem i został pochowany na cmentarzu w Murafie. Po śmierci męża Emilia zamieszkała u Flawiana i Jadwigi Dobrzyńskich w Derebczynie, gdzie zmarła w roku Pochowana została obok męża na cmentarzu w Murafie. Ezechiel Mirosław Piątkowski, syn Kazimierza, urodził się w dniu 10 kwietnia 1881 roku w miejscowości Werbeń w parafii rzymskokatolickiej Beresteczko. Z wykształcenia był gorzelanym, pracował w gorzelniach na Wołyniu i na Podolu (między innymi w Żytomierzu i Winnicy). W 1913 roku w parafii rzymskokatolickiej Kołki zawarł związek małżeński z Heleną Biernacką, właścicielką majątku Jaromel (wraz z dwiema siostrami). 11

12 Ezechiel Mirosław i Helena z Biernackich Piątkowscy. Tegoż roku urodziła się im pierwsza córka Irena, (po mężu Zajewska), w 1915 roku druga córka Zofia (po mężu Wdziękońska), w 1919 roku trzecia córka Wanda, a w 1924 roku czwarta córka Wacława (po mężu Purr). Mirosław Piątkowski został w 1915 roku wcielony do armii carskiej co spowodowało, że jego żona Helena wraz z córkami Ireną i Zofią przeniosła się do Derebczyna, gdzie mieszkała już jej teściowa Emilia. Mirosław Piątkowski wstąpił do formujących się na Wołyniu Legionów Polskich, pod dowództwem gen. Dowbor- Muśnickiego. W 1924 roku gdy zaczęła się repatriacja do Polski, Piątkowscy z córkami przenieśli się do Łucka. Początkowo do wynajętego mieszkania przy ulicy Krakowskiej a potem do domu przy ulicy Monopolowej 41 (obecnie Łomonosowa), gdzie mieszkała ciotka Mirosława, Maria Nocman. Za zgodą ciotki, Piątkowscy zostali współwłaścicielami tego domu. W Łucku urodził się jedyny syn Mirosława i Heleny Piątkowskich, Tadeusz (1926). Mirosław pracował w Łucku w Urzędzie Ziemskim. Druga wojna światowa odcisnęła swoje piętno na rodzinie Piątkowskich. Utracili majątki i zostali zmuszeni do opuszczenia Wołynia. Z dzieci Ezechiela Mirosława i Heleny Piątkowskich: Zofia zginęła w powstaniu Warszawskim (1944); Wacława została po powstaniu Warszawskim wywieziona przez Niemców do obozu w Ravensbruck; Wanda po ciężkiej chorobie, zmarła w roku 1946 roku; Tadeusz w wieku 17 lat poszedł do lasu do partyzantki ( 27 Wołyńska DP AK). Po wojnie Piątkowscy zostali expatriowani do Brzeźna koło Czarnkowa. Potem ich drogi wiodły przez Trzciankę i Koszalin do Polanicy, gdzie zamieszkali razem z córką Wacławą i jej mężem Stanisławem Purrem. Mirosław Piątkowski zmarł 1 grudnia 1953 roku w Polanicy Zdroju i tam został pochowany. Jego małżonka Helena Piątkowska zmarła 9 czerwca 1964 roku we Wrocławiu i tam jest pochowana. Tadeusz Piątkowski, syn Ezechiela Mirosława, urodził się 3 maja 1926 roku w Łucku. Mieszkał w Łucku razem z rodzicami przy ulice Monopolowej 41 w dzielnicy Krasne. W wieku 17 lat został partyzantem (pseudonim Piątek) w oddziale Armii Krajowej Łuna (później w składzie 12

13 24pp w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej). Po rozbrojeniu części oddziałów dywizji przez Sowietów, został wcielony do I Dywizji WP z którą dotarł do Mirosławca na Wale Pomorskim, gdzie został ranny. Po wojnie osiadł w Koszalinie, gdzie w roku 1947 zawarł związek małżeński z Marią z domu Mężyńską. Tadeusz Piątkowski, syn Ezechiela Mirosława Maria Piątkowska ( ) z domu Mężyńska W Koszalinie Tadeusz Piątkowski kierował pierwszą po wojnie stacją obsługi samochodów. Miał 4 synów: Lecha (*1947), Wojciecha (*1949), Marka (*1951) i Piotra (*1956). Po ciężkiej chorobie zmarł 8 kwietnia 1976 roku w Koszalinie i tam został pochowany. Lech Piątkowski, syn Tadeusza, urodził się 12 grudnia 1947 roku w Koszalinie. Ma córkę Monikę (*1969) i syna Rafała (*1975), który ożenił się z Karoliną z domu Rajkowską. Z tego związku urodził się 8 kwietnia 2015 roku wnuk Lecha, Ksawery Rafał Piątkowski. 13

XIV - XXI в.в.