Загрузите GEDCOM-файл на ВГД   [х]
Всероссийское Генеалогическое Древо
На сайте ВГД собираются люди, увлеченные генеалогией, историей, геральдикой и т.д. Здесь вы найдете собеседников, экспертов, умелых помощников в поисках предков и родственников. Вам подскажут где искать документы о павших в боях и пропавших без вести, в какой архив обратиться при исследовании родословной своей семьи, помогут определить по старой фотографии принадлежность к воинским частям, ведомствам и чину. ВГД - поиск людей в прошлом, настоящем и будущем!
Вниз ⇊

Га(у)ври(ы)лке(о)вич - Hawryіkiewicz


← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 * 4 5 6 Вперед →
Модераторы: N_Volga, Радомир
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985


ГАВРИЛЬКЕВИЧ НАТАЛИЯ ВЛАДИМИРОВНА 15 июня 1946, г. Саратов. Дочь ВЛАДИМИРА (ВАЛЬДЕМАРА) КОНСТАНТИНОВИЧА (КАЗИМИРОВИЧА) (Украина, Шепетовка, кадровый военный, прошел войну, дошел до Берлина) и МАТВЕЕВОЙ МАРИИ ПЕТРОВНЫ 1919-1993. Преподаватель Саратовского Государственного Медицинского института. Муж СЛАДКОВ ВЛАДИМИР МИХАЙЛОВИЧ 1944.

--------------------

Гаврилькевич Константин Константинович

Дата рождения: 0.0.1916
Место рождения: город Проскуров Каменец-Подольской области (ныне город Хмельницкий Хмельницкой области) УССР
Национальность: украинец
Должность: командир батареи оптад 2 гв осбр
Звание: гвардии лейтенант

Попечитель: Михаил Пыресин
Подразделения, в которых служил :

1 ударная армия
2 гвардейская отдельная стрелковая Краснознаменная бригада
71 отдельная морская стрелковая бригада
71 отдельная стрелковая бригада
Западный фронт
Северо-Западный фронт
Тихоокеанский флот
Тихоокеанское высшее Военно-Морское училище

Захоронение:
Россия, Новгородская область, Крестецкий район, Зайцевский с/с, деревня Мерлюгино, сельское кладбище

Информация добавлена: Саратовский государственный университет
Домашний адрес во время войны: город Проскуров Каменец-Подольской области (ныне город Хмельницкий Хмельницкой области) УССР , ул. Октябрьская №1
Родственники во время войны: брат Гаврилькевич Владимир Константинович
Дата призыва: 0.0.1937
Место призыва (военкомат): индивидуальный набор во ВМУЗы
Дополнительные сведения: Кандидат в члены ВКП(б). Украинец. Родился в 1916 году в городе Проскурове Каменец-Подольской области (ныне город Хмельницкий Хмельницкой области) Украины. В 1937 году поступил в Высшее Военно-Морское училище имени М.В.Фрунзе (в Ленинграде). В 1938 году был направлен для продолжения учебы во вновь образованное Тихоокеанское Военно-Морское училище (город Владивосток). 1 ноября 1941 года произведен досрочный, второй выпуск курсантов 4-го курса ТОВВМУ без госэкзаменов. 202 выпускникам училища присвоено воинское звание "лейтенант". Большинство выпущенных лейтенантов отправлено в распоряжение командующего Сибирским военным округом. В их числе был и лейтенант Гаврилькевич К.К. В ноябре 1941 года лейтенант Гаврилькевич был назначен командиром артиллерийской батареи 57-мм пушек отдельного противотанкового дивизиона вновь сформированной 71 отдельной стрелковой бригады. Бригада сформирована в октябре 1941 года в Мошково Новосибирской области (Сибирский военный округ) из моряков Тихоокеанского флота, Краснознаменной Амурской военной флотилии, Ярославского флотского полуэкипажа и личного состава ВМУЗ, а также призванных из запаса сибиряков. .

------

Гаврилькевич Владимир Константинович. Родился в городе Проскуров Каменец Подольской области УССР (ныне город Хмельницкий Хмельницкой области) в 1919 году. В РККА с мая 1938 года. Участник Великой Отечественной войны: с (20.06.41 года по12.02.44 года) Юго-Западный, Донской, Сталинградский,1-ый Украинский, с (25 09. 44года по май 45года) 1-ый Белорусский фронт. Был трижды ранен. Гвардии лейтенант, младший техник, заместитель командира батальона Су-76 по технической части 100-го Отдельного Гвардейского самоходного артиллерийского Бранденбургского дивизиона,94-ой Гвардейской Звенигородской ордена Суворова дивизии. Участвуя в боях за город Берлин, восстановил на поле боя под сильным артиллерийско-минометным огнем противника две СУ-76,которые продолжили выполнять боевую задачу. За проявленное мужество, награжден орденом «Красная Звезда»(10 05 45 года).


Гаврилькевич Владимир Константинович
гв. мл. техник-лейтенант
Дата рождения __.04.1919 Место рождения Украинская ССР, Одесская обл., г. Одесса Место призыва Проскуровский ГВК, Украинская ССР, Каменец-Подольская обл., г. Проскуров- Воинская часть 94 гв. сд ( 94 гв. сд, 94 сд ) Дата поступления на службу __.05.1938 - наградил 94 сд ( 94 гв. сд, 94 сд ) -награда Орден Красной Звезды Даты подвига 23.04.1945-09.05.1945 фонд 33 опись 687572 дело 1004 Архив ЦАМО



Прикрепленный файл: 1.png2.jpg, 1249441 байт
---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Имя John Jaszkiewicz
Тип события Marriage
Дата события 15 Nov 1914
Место мероприятия Wilmington, New Castle, Delaware
Пол Male
Возраст 27
Год рождения (примерный) 1887
Имя отца Jerzy
Имя матери Frances Kowal
Имя супруга Sofia Haurukiewicz
Возраст супруга 20
Год рождения супруга (примерный) 1894
Имя отца супруга John
Имя матери супруга Mary
---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Ponura prawda o „Jaruzelskim”

Capo di tutti capi przyjmuje hołd starej wiernej gwardii

Na imieninach u szpiega Stalina, no nie do wiary, kto tam przyssał się do łapki agenta, czyżby to był gajowy, hrabia Komorowski herbu dwa zdechłe psy i Matka Boska się przywałęsała, to ci dopiero zlot gwiaździsty.

Dlaczego Prezydent Całuje Jaruzeskiego po rękach

„Metoda na matrioszkę” (w nomenklaturze polskiego wywiadu używa się terminu „nielegał”), to jeden z wielu przebiegłych sposobów stosowanych przez wywiad sowiecki, a obecnie także przez inne wywiady, w celu przejęcia przywództwa i zapanowania nad narodem w stosunku do którego prowadzi się długofalową politykę podboju.

Jaruzelski Wojciech

W danym kraju instaluje się wielu sobowtórów wspieranych i prowadzonych przez rezydentów agentury z docelowym zadaniem objęcia władzy lub działających jako agenci wpływu na politykę państwa, a także ukształtowania nowej świadomości narodowej po myśli ich mocodawców. Matrioszki umieszcza się na newralgicznych dla narodu pozycjach, jak np.

duchowni, politycy, dziennikarze, wojskowi, wysocy urzędnicy państwowi, naukowcy, itp. Tego typu działania są obliczone na zebranie owoców za kilkadziesiąt lat, kiedy ci agenci na dobrze wrosną w nowe środowisko – zostaną uznani za swoich i nikomu nie przejdzie do głowy podejrzewać ich o agenturalność.

NKWD stworzyła specjalne szkoły przygotowujące matrioszki dla poszczególnych narodów. Znamy świadectwa wysokich funkcjonariuszy systemu sowieckiego jak również osób – uczniów owych szkół*. Oczywiście, była to super tajemnica, wiedziało o tym bardzo wąskie grono osób z najwyższego szczebla NKWD.

Procedura preparowania matrioszki przebiegała następująco: porywano wcześniej upatrzoną osobę z elity narodu, wyciskano z niej wszelkie możliwe informacje o rodzinie, szkole, środowisku życia; określano jej profil psychologiczny, nawyki, upodobania, itp. Pod daną osobę dobierano fizycznie podobną, inteligentną swoją osobę, która następnie „wchodziła w buty” aresztowanego. Po starannym przeszkoleniu, co do kultury, języka, religii danego narodu, itd., wysyłano ją do kraju przeznaczenia. Tam miała opiekę i pomoc agentury, np. gdyby jakiś autochton natarczywie kwestionował wiarygodność matrioszki, to agentura przychodziła z pomocą i osobnik znikał bez śladu…

Osobę oryginalną, po wyssaniu z niej wszystkich potrzebnych informacji… mordowano. Metoda genialna! Kilkanaście – kilkadziesiąt matrioszek ulokowanych w organizmie państwowym przeciwnika, może zawładnąć państwem i zwasalizować je względem mocodawcy, bez wojny, bez tych olbrzymich kosztów z tym związanych, bez psucia sobie opinii w świecie… A jakże trudno takich agentów wyłapać! Ponadto z upływem dziesięcioleci ich dzieci i wnuki jeszcze to panowanie umocnią do samych fundamentów duszy narodowej!

INFORMACJE O RODZINIE JARUZELSKICH

Rodzina szlachecka herbu Ślepowron, katolicka o tradycjach patriotycznych.
Ojciec: Władysław Jaruzelski (1888–1942) walczył jako oficer w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 r., dziad brał udział w Powstaniu Styczniowym. Do 1939 r. ojciec zajmował się administrowaniem majątków ziemskich:
– w Kurowie k. Lublina (do 1925 r.),
– w Trzecinach i Rusi Starej w powiecie Wysokie Mazowieckie, woj. białostockie (od 1925 do IX 1939 r.).
Zmarł na zesłaniu w Rosji, pochowany w Bijsku, ok. 300 km na płd. wsch. od Nowosibirska.
Matka: Wanda z Zarembów Jaruzelska (1901 – 1966 r.), pochowana na cmentarzu w Lublinie przy ul. Lipowej.

Jaruzelscy mieli dwoje dzieci: Wojciecha (ur. 1923 r. w Kurowie) i córkę Teresę (ur. 1928 –? ), po mężu Starnawska; mąż Jerzy Starnawski (1922 – ?), córka Maria Starnawska (ur. 1959).

Przed wojną Wojciech Jaruzelski uczęszczał do gimnazjum prowadzonego przez zakon marianów na warszawskich Bielanach. Była to szkoła dla elity ziemiańskiej. W młodości był religijnym, oddanym idei narodowej i dobrze zapowiadającym się uczniem. Na jesieni 1939 wraz z rodziną ucieka przed okupantami na Litwę, a po aneksji tego kraju przez ZSRR w 1940 r., rodzinę Jaruzelskich zesłano na Syberię w VI/1941 r. Wojciech pracował w tajdze przy wyrębie lasów, gdzie nabawił się choroby oczu, ślepoty śnieżnej, która trwale uszkodziła mu wzrok.

W maju 1943 r. Wojciech Jaruzelski wstępuje do 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, a we wrześniu rozpoczyna naukę w szkole oficerskiej w Riazaniu. Wraz z 1 Armią Wojska Polskiego, w składzie 2 Dywizji Piechoty, odbywa szlak bojowy i kończy wojnę w okolicach Berlina. Po wojnie pozostaje w wojsku.
W marcu 1946 r. matka z córką i powracają z zesłania do Polski.

Żona Wojciecha Jaruzelskiego: Barbara Halina Jaruzelska z domu Jaskólska (ur. 1930), doktor filologii germańskiej, wykładowca w Instytucie Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego.

W chwili poznania swojego przyszłego męża Barbara Jaruzelska była artystką wojskowego zespołu pieśni i tańca. Ślub (cywilny) wzięli w 1960 r. w Szczecinie; Wojciech Jaruzelski był wtedy dowódcą stacjonującej tam 12 dywizji zmechanizowanej LWP. Już po ślubie ukończyła korespondencyjne liceum dla pracujących. W 1969 obroniła pracę magisterską pt. Aproksymatywne systemy nauczania niemieckiego w szkołach średnich.

Córka Monika ur. w 1963 r. w Warszawie, po mężu nosi nazwisko Fedyniak.

Życiorys Jaruzelskiego (ze strony internetowej Jaruzelskiego)

6 lipca 1923 r. o godz. 9 wieczorem w Kurowie (wsi pomiędzy Puławami a Lublinem) w rodzinie ziemiańskiej Władysława i Wandy z Zarembów Jaruzelskiej rodzi się Wojciech Jaruzelski.

7 października 1923 r. W. Jaruzelski ochrzczony w kościele parafialnym w Kurowie. Ojcem chrzestnym został ojciec matki – Hipolit Zaremba a matką chrzestną siostra ojca – Zofia Mokrzyńska.

1925 r. Na początku roku rodzina Jaruzelskich opuściła Kurów i przeniosła się do dóbr rodzinnych matki Wojciecha Jaruzelskiego, gdzie jego ojciec Władysław, wydzierżawił od teścia majątek Trzeciny nad rzeką Brok (w obecnym województwie Podlaskim). Później przenoszą się do położonej nieopodal Rusi Starej by po kilku latach znów wrócić do Trzecin. Warto wspomnieć, że majątek Ruś Stara-Sokoły był posiadłością pozostającą w rękach rodziny Jaruzelskich co najmniej od XVI wieku.

1928 r. Przychodzi na świat młodsza siostra W. Jaruzelskiego – Teresa.

1933 r. wstępuje do Gimnazjum Ojców Marianów na Bielanach w Warszawie.
15 września 1935 r. wstępuje do ZHP.

Kwiecień 1939 r. ukazał się jedyny zachowany przedwojenny tekst W.Jaruzelskiego. Wydrukowano go w harcerskiej “Jednodniówce Chorągwi Bielańskiej

10.09.1939 r. rodzina Jaruzelskich w obawie przed posuwającymi się wojskami niemieckimi wyruszyła z Trzecin na wschód.

18.09.1939 r. W związku z wkroczeniem do Polski Armii Czerwonej Jaruzelscy z miejsca postoju w majątku Jagnieszczyce w powiecie lidzkim zawracają na zachód. Są świadkami walk w Dereczynie i po kilku dniach, po przekroczeniu Niemna – bitwy o Grodno. Umykają w ostatniej chwili przed czołgami radzieckimi. Następnie nocują w majątku Świack w powiecie Spoćkińskim.

23.09.1939 r. Jaruzelscy przekraczają granicę Republiki Litewskiej. Początkowo zamieszkują w nadgranicznym Kopciowie (Kapčiamiestis), gdzie notabene znajduje się do dziś grób Emilii Plater. Następnie w majątku rodziny Hawrylkiewiczow – Winksznupie (Vinksznupiai).
Wiosna 1941 r. Po zajęciu Litwy przez Armię Czerwoną w 1940 r., chcąc uniknąć deportacji Władysław Jaruzelski składa w imieniu swoim i niepełnoletnich dzieci: Wojciecha i Teresy podanie o przyznanie obywatelstwa ZSRR. Majątek Winksznupie zostaje znacjonalizowany. Wojciech zamieszkał na plebani zaś reszta rodziny w domu litewskiego chłopa. Jaruzelscy i Hawrylkiewiczowie szykują się do deportacji.

14.06.1941 r. Jaruzelskich aresztowano. W czasie rewizji skonfiskowano dokumenty i odebrano m.in. 99 marek niemieckich, 3 carskie ruble, nóż fiński z futerałem i aparat fotograficzny marki Kodak. Aresztowanych zawieziono ciężarówką do Wiłkowyszek. Wojciecha Jaruzelskiego wraz z matką, siostrą i rodziną Hawrylkiewiczów załadowano do przepełnionego wagonu bydlęcego zmierzającego na Ałtaj. Jadą trasą Wiłkowyszki/Wyłkowyszki (Vilkaviąkis) – Nowa Wilejka (Naujoji Vilnia) – Jarosław (???) – Wołogda (???) – Kirow (????? dawniej Wiatka) – Swierdłowsk (obecnie Jekaterynburg – ???) – Omsk (????) – Nowosybirsk (???) – Barnauł (???) – Bijsk (??) – stacja końcowa. Początkowo tym samym pociągiem, ale innym wagonem ojca (tj. Władysława Jaruzelskiego) skierowano do łagru nr 7 w Reszotach w Krasnojarskim Kraju (wagony rozdzielono w Nowej Wilejce).

Podróż trwała prawie miesiąc. Pociąg dotarł do stacji końcowej Bijsk z której dalej zesłańcy posuwali się wozami ciągnionymi przez konie. Jaruzelskich osadzono w osadzie Turaczak na Ałtaju, 180 km. od Bijska w górę rzeki Biji. Matka ciężko chorowała, Wojciech pracował przy wyrębie drzew w tajdze. Zwolniony z łagru po podpisaniu układu Sikorski-Majski ojciec Wojciecha – Władysław udał się do Bijska i zgłosił telegraficznie syna do Armii Polskiej licząc na jego zwolnienie. Władze ciągle nie dawały jednak zgody.

Styczeń 1942 r. Wojciech z matką i siostrą, nielegalnie uciekając z Turaczaka, docierają do Bijska gdzie spotykają się ciężko chorym i skrajnie wycieńczonym ojcem. Hawryłkiewiczowie z którymi byli do tej pory, ponieważ zadeklarowali obywatelstwo litewskie (choć narodowość polsk&#261a_003.gif będą mogli wrócić do Polski dopiero w 1956 r. Jaruzelscy zamieszkują w Bijsku w domu przy ulicy Gorkiego 37. Ojciec pracuje jako woźnica w fabryce rybnej. Syn jako drwal w pobliskiej tajdze.

Styczeń-luty 1942 r. bezowocne starania Wojciecha o dostanie się do Armii gen. Andersa

4.06.1942 r. Władysław Jaruzelski, ojciec Wojciecha, zmarł na krwawą dezynterie. Został pochowany na cmentarzu w Bijsku. W mieście tym znajduje się jego grób.

Maj 1943 r. Wojciech zgłosił jako ochotnik do Wojska Polskiego w ZSRR (I dywizja im. Tadeusza Kościuszki), służbę odroczono mu jednak do lipca.

Lipiec 1943 r. Wojciech przybywa do miasta Riazań (?). Z Bijska jedzie pociągiem z przesiadką w mieście Czelabińsk (?).

1.09.1943 r. Oficjalne rozpoczęcie szkolenia w Szkole Oficerskiej w Riazaniu.

ŚWIADECTWA LUDZI Z NAJBLIŻSZEGO OTOCZENIA JARUZELSKIEGO

Rodzina

Matka i Siostra JaruzelskiegoMatka i siostra po powrocie z zesłania do Polski miały wątpliwości, co do autentyczności W. Jaruzelskiego. Rodzina była zastraszana przez UB i bała się mówić o swoich wątpliwościach.

Jak podają ich znajomi, relacje między nimi były chłodne, a spotkania rzadkie i wymuszone! Podobno matka tuż przed śmiercią wyraziła wolę, iż nie życzy sobie jego obecności na swoim pogrzebie. Ksiądz odprawiający mszę żałobną,

powiernik woli matki, wyprosił Jaruzelskiego z kościoła i ten musiał stać na zewnątrz (!).

Koledzy z gimnazjum marianów na Bielanach
Wojciech był pamiętany jako polski patriota, bardzo religijny i pilny uczeń. Znał dobrze łacinę (współczesny Jaruzelski nie zna łaciny!). Unika spotkań z kolegami gimnazjalnymi. Koledzy twierdzą, że to jest inna osoba.

Jednym z kolegów gimnazjalnych Wojciecha był Zenon Komender (1923-1993), czołowy działacz PAX-u i polityk w PRL-u: w latach 1981-82 minister handlu wewnętrznego, 82-85 wicepremier, 85-89 z-ca przewodniczącego Rady Państwa, 69-89 poseł na sejm. Pomiędzy kolegami mówiło się, iż w zamian za ostentacyjne uwiarygodnienie Jaruzelskiego jako swego kolegi z gimnazjum i zachowanie milczenia, co do rodzących się wątpliwości, był przez niego wspierany w karierze politycznej.

Rówieśnik ze szkoły podstawowej – syn stajennego zatrudnionego w majątku Jaruzelskich. W dzieciństwie był bliskim kolegą Wojciecha i całe dnie spędzali razem. Po wojnie ten pan mieszkał w Szczecinie, pracował w Stoczni Odra. W swoim środowisku otwarcie wyrażał opinię, że W. Jaruzelski nie jest prawdziwym Jaruzelskim. Jako jeden z argumentów podawał, iż Wojciech w dzieciństwie miał wypadek z maszyną rolniczą i jego prawa dłoń została okaleczona na zawsze – było to wyraźnie widoczne. Obecny Jaruzelski ma obie dłonie bez żadnej blizny (?!). Poza tym twierdził, iż osobnik podający się za Wojciecha Jaruzelskiego ma zupełnie inny charakter od Wojciecha, którego on dobrze znał! W sumie – był absolutnie przekonany, iż mamy do czynienia z osobą udającą Wojciecha Jaruzelskiego. Ten kolega Jaruzelskiego miał wizyty funkcjonariuszy UB, którzy ostrzegali go, że jeśli nie będzie milczał, to utopią go w Odrze, a jego rodzinę wymordują!

Goryl Jaruzelskiego, płk Artur Gotówko
Szef wydziału WSW zajmującego się ochroną gen. W. Jaruzelskiego. Funkcję tę pełnił od 1974 do XII 1981 r.
Goryl w swoich wspomnieniach opisuje spotkania Jaruzelskiego z jego rodziną jako dziwne, zimne, wyrachowane; odnosił wrażenie, jakby Jaruzelski był zaprogramowanym robotem, bez uczuć i naturalnego ciepła jakie istnieje między członkami rodziny. Wyczuwało się jakąś nienaturalność, sztuczność tych relacji.

Piotr Jaroszewicz, b. premier PRL
Metodę „matrioszek” Jaroszewiczowi w głębokiej tajemnicy zdradził gen. Karol Świerczewski. Piotr Jaroszewicz twierdził stanowczo, iż Jaruzelski jest matrioszką, i Matrioszkaon ma pewne dowody na to. Wymieniał także inne matrioszki piastujące wysokie stanowiska w państwie (Bierut, gen. Siwicki, gen. Molczyk)! Wszystko wskazuje, iż zginął z tego właśnie powodu… za dużo wiedział … Mordercy nie tknęli żadnych cennych rzeczy, zaś splądrowali cały dom czegoś szukając… (Jaroszewicz prowadził dziennik i był w posiadaniu jakiś tajnych dokumentów dotyczących Jaruzelskiego – podobno nazywa się Margulis.)

Henryk Skwarczyński w książce „Zabiłem Jaroszewicza”, jako główny powód zabójstwa premiera PRL przedstawia opinię domniemanego zabójcy który twierdzi, że matetriały o podstawieniu Jaruzelskiego były w posiadaniu Jaroszewicza. Strach przed ich ujawnieniem był motywem zbrodni. Pisałem o tym więcej w notce o tytule „Jaruzelski zabił Jaroszewicza?”. Wiarygodność słów Skwarczyńskiego, dowodzi zgłoszenie tej sprawy do prokuratury w październiku 2007r.

CECHY CHARAKTERU

– Donosicielstwo na najbliższych współpracowników, świadczy o wyjątkowej podłości i jest obce ludziom wywodzącym się z polskich warstw ziemiańskich! Gdzież tu honor Polaka?!

– Osoba siermiężna, sztywna, stroniąca od towarzystwa, absolutny abstynent – to cechy stojące na przeciwnym biegunie cech polskiego szlachcica.

Archowum Mitochina IDla matrioszki taka postawa jest wręcz niezbędna, bo przy bogatym życiu towarzyskim, wcześniej czy później wyszłyby na jaw niezrozumiałe fakty…To samo dotyczy abstynencji…przy alkoholu rozwiązują się języki…

– Wyjątkowe zainteresowanie literaturą polską – jak na wojskowego to dziwne?!
Otóż żelaznym punktem szkolenia „matrioszek” była dogłębna znajomość literatury danego kraju.

– Lubi się otaczać Żydami, co jest absolutnie obce mentalności Polaka! Ważne stanowiska w państwie obsadzał Żydami; najbliżsi współpracownicy i doradcy, to w większości Żydzi (m.in. Górnicki, Urban, gen. Kiszczak, gen. Staniszewski).

– Nienawidził W. Gomułkę, E. Gierka, A. Siwaka i innych komunistów-patriotów. Przeciwko takim ludziom skrycie spiskował, dążąc do ich politycznego wyeliminowania.

– Absolutnie spolegliwy Rosjanom! Z dumą daje się zapraszać do Rosji na różne uroczystości, gdzie go dekorują medalami! Przy czym stara się, aby opinia publiczna w Polsce nie była rzetelnie o tym informowana. Polak nigdy by tak nie postąpił!

Po udanym wprowadzeniu stanu wojennego, Jaruzelski pojechał w maju 1982 do Soczi, aby złożyć Breżniewowi raport, odebrać pochwałę i nagrodę:

Archowum Mitochina IIplatynowo–złoty Order Lenina, najwyższe odznaczenie sowieckie, które mógł dostać jedynie obywatel Związku Sowieckiego.

– Jak sam wyznał: „kocha Rosjan i ich kulturę” (?!). Dziwneeee…Człowiek, którego rodzina doznała na sobie kaźni od Rosjan, pała do nich miłością? Niebywałe!

– Jadowita mściwość (typowa dla Żyda): i Jaroszewiczach.

FAKTY KŁUJĄCE W OCZY

• Osoba pochodzenia ziemiańskiego, wywodząca się z religijnej i patriotycznej rodziny, w gimnazjum wyróżniająca się przywiązaniem do polskości… nagle przemienia się w ideowego komunistę?!, dla którego wroga polskości ideologia znaczy więcej niż interesy ojczyzny?! Robi zawrotną karierę u komunistów?! Niebywałe!

• Wyraźnie prowadzony przez Sowietów: najpierw przez gen. Popławskiego, a następnie przez marsz. Rokossowskiego?! Później też musiał mieć jakichś mocodawców, bo ciągle awansował, i to ekspresowo:
– w wieku 30 lat pułkownik
– w wieku 33 lat generał brygady
– w wieku 45 lat generał broni

W Polsce było kilka zmian ekip rządowych, ale ten osobnik był jakby pod kloszem ochronnym i cały czas piął się w górę, miarowo, krok po kroku… syn polskiego ziemianina, patrioty?! Dziwne… Czy mógł je otrzymać syn szlachcica, antybolszewickiego oficera, z definicji wroga ludu ?

Pułkownikiem został mianowany w 1953 roku, choć z takimi korzeniami w Związku Radzieckim mógłby być tylko liszeńcem pozbawionym wszelkich praw, nie tylko do kariery. PRL do 1956 roku nie tak wiele różnił się od ZSRR… Od 1960 pełni odpowiedzialną funkcję szefa Głównego Zarządu Politycznego LWP.

Po zdaniu wielu egzaminów lojalności i wierności został ministrem Obrony Narodowej. Na kilka miesięcy przed najważniejszą operacją Ludowego Wojska od II wojny światowej – inwazją na Czechosłowację.

Ciekawi są jego poprzednicy i następcy na stanowisku szefa ministerstwa wojskowości – figurant Rola-Żymierski, pop ( =pełniący obowiązki polaka) Konstantin Rokossowskij, b. dowódca AL. Marian Spychalski, po 15 letnim, najdłuższym w PRL szefowaniu Jaruzelskiego również w czasie wojny będący w ZSRR Florian Siwicki. Szefem kontrwywiadu i ministrem spraw wewnętrznych był wtedy Cz.Kiszczak mający z sowietami bardzo wiele wspólnego. W 3.RP co najmniej kilku ministrów ON podobnie patrząc na tą listę i ich życiorysy:

Siwicki 90-6.7.90
Kołodziejczyk -5.12.91
Parys 23.12.91-23.5.92
Szeremietiew 5.6.92
Onyszkiewicz 26.10.93
Kołodziejczyk -11.94
Milewski -1.3.95
Okoński -22.12.95
Dobrzański -17.10.97
Onyszkiewicz -16.6.2000
Komorowski -19.10.01
Szmajdziński -19.10.05
Sikorski -7.2.07
Szczygło -16.11.07
Klich


• W latach 1960-65 szef Głównego Zarządu Politycznego, inaczej mówiąc: przywódca wrogich sił na najważniejszym froncie antypolskim! To morderca dusz żołnierzy polskich!

• Jego stosunek do wielkiego zbrodniarza narodu polskiego.
Żyd Jakub Berman, z woli Stalina do roku 1956 faktyczny zarządca PRL-u, który ustawił na przyszłość metody walki z polskością na płaszczyźnie duchowej, intelektualnej i materialnej. Bezwzględny zbrodniarz – osobiście nadzorował MBP. Umiera w roku 1984 – w tym okresie Jaruzelski dzierży absolutną władzę w Polsce. Godzi się na pochowanie tego zbrodniarza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach jako osobę zasłużoną dla Polski!, co więcej, pośmiertnie nadaje mu wysokie odznaczenie państwowe i bierze udział w pogrzebie!
To jest fakt o fundamentalnym znaczeniu dla zrozumienia duszy Jaruzelskiego. Ta osoba nie ma w sobie poczucia przywiązania do narodu polskiego! Jest wroga żywotnym polskim interesom!

• Oto urywek z Diariusza Jaruzelskiego na jego stronie internetowej:
(…) 1952 lub 1953 r. W. Jaruzelski kończy dwuletni Wieczorowy Uniwersytet Marksizmu i Leninizmu (WUML) na którym wykładają m.in. tak znakomici uczeni jak Bronisław Baczko (filozof, obecnie emerytowany profesor uniwersytetu w Genewie, laureat nagrody im. Księdza J.Tischnera za 2002 r.) , Zygmunt Bauman (socjolog, obecnie emerytowany profesor uniwersytetu w Leeds, laureat nagrody im. T. Adorno za 1998 r.) , Włodzimierz Brus (ekonomista, obecnie emerytowany profesor uniwersytetu oxfordzkiego), Adam Schaff (filozof, obecnie emerytowany profesor uniwersytetu warszawskiego) czy Maria Turlejska (historyk, zm. w 2004 r.)”.
Wymienieni powyżej, to szowiniści żydowscy, którzy tytuły i stanowiska zdobyli z klucza rasowego, nienawidzący i niszczący Polskę! W jego ocenie są wspaniałymi wielkimi uczonymi?! Oto jądro osobowości Jaruzelskiego!

• „Polak” prowadzący wojnę przeciwko własnemu narodowi???!!! Wprowadzenie stanu wojennego 13.12.1981 r., to nowy etap walki przeciwko narodowi polskiemu. Kilkakrotnie prosił Sowietów o interwencję zbrojną w Polsce. Osoba czująca się choć trochę Polakiem, nigdy nie podjęłaby takich działań! Robiłaby wszystko, aby doprowadzić do porozumienia między Polakami.
A oto dalsze konsekwencje tej wojny:
– Wyrzucenie za granicę świeżo ukształtowanej elity narodu
– Zgnębienie duchowe i materialne narodu
– Nieprzejednana walka z wiarą katolicką – fundamentem polskości!
– Otwarcie granic państwa na inwazję sekt, aby poprzez chaos duchowy osłabić i podzielić naród

• Jaruzelski, to taki „Polak”, który w 1985 r. na spotkaniu z Żydami w USA oskarżał „Solidarność” o antysemityzm!

• Oszustwo Okrągłego Stołu.
Negocjatorzy po obu stronach w 90% byli Żydami! Gdyby Jaruzelski był Polakiem, to ze wszystkich sił starałby się o udział elity polskiej, wcześniej pomógłby jej się wykluć i wypromowałby ją! To oczywiste dla każdego czującego się Polakiem. Niestety, mieliśmy kolejne oszustwo przeciwko Polsce, wyreżyserowane przez Jaruzelskiego!

• Jego zachowanie po 1989 r. Obojętnie przygląda się degradacji i upadkowi Polski?! Nie zabiera głosu, milczy! Czy tak postępuje Polak?!

MORAŁ

Celem tego szkicu jest uświadomienie sobie metod stosowanych przeciwko narodowi polskiemu przez naszych wrogów. Są one wyjątkowo perfidne. Musimy być czujni i bardzo krytyczni, bo inaczej zawsze będziemy ograni. Na każdym kroku trzeba nam stosować kryteria polskości, a osoby kandydujące do jakichkolwiek stanowisk w państwie i w hierarchii kościelnej muszą być wnikliwie i bez litości prześwietlone!

Między narodami trwa permanentna wojna: w czasach „pokojowych” toczy się na polach idei, kultury, nauki, gospodarki, mediów, religii,… Nasz naród został zainfekowany setkami matrioszek – agentami o wielkich możliwościach destrukcyjnych na różnych polach życia narodowego, państwowego, kościelnego… Doskonale wyszkoleni, świetnie ukryci, mający pomoc siatek agenturalnych. Walka z takim przeciwnikiem wymaga zastosowania bardzo przebiegłych działań, a ludzie w niej uczestniczący muszą się odznaczać wysoką inteligencją i znać prawdziwą historię Polski. W Polsce historia to nie pamięć tylko, to klucz do naszej przyszłości.

Typowi „patrioci idioci” zawsze są przegrani, bo naiwni i walczą z wiatrakami, a nie z faktycznym przeciwnikiem. Nie mają pojęcia, kto jest wrogiem, gdzie się znajduje i jak go rozpoznać!

* Fragment wspomnień łagierniczych prof. Barbary Skargi „Po wyzwoleniu 1944-56”, niedawno zmarłej, jednej z najbardziej wartościowych ludzi w Polsce, o współtowarzyszce więziennej, która przypadkowo przyznała się do swojej prawdziwej przeszłości:


„Hala pochodziła z Moskwy, jej rodzice zajmowali wysokie stanowiska, odniosłam wrażenie, że tato pracował w NKWD. Zachęcana przez rodzinę, studiowała POLONISTYKĘ. Po wojnie dostała kuszącą propozycję. Zostanie odpowiednio przeszkolona i pojedzie do Polski jako repatriantka (przesiedleniec z kresów wschodnich), aby tam żyć jakiś czas i pełnić odpowiednią rolę w życiu publicznym. Będzie mogła zająć wysokie stanowisko, mieć dużo pieniędzy, będzie wysyłana także zagranicę. Zamancziwoje priedłożenie (ponętna propozycja), forsa, wyjazdy, trudno o lepszą rolę (…)

Nauka odbywała się w jakimś starym pałacyku na wschodniej Ukrainie. Uczestnikom kursu nie wolno było kontaktować z kimkolwiek. Nie wolno było odezwać się w innym języku niż polskim. Uczono ich nie tylko języka polskiego i literatury. Halka studiowała plan przedwojennej Warszawy (bardzo różniący się od powojennej), nazwy ulic, kawiarni, nazwiska nie istniejących już sklepikarzy wokół rzekomego jej domu (stancji). (Z wszystkich prawdziwych warszawiaków NKWD dokładnie wyciskało wszelkie możliwe szczegóły, np. o jakości ciastek i kawy w danym lokalu, jaki krawiec był modny w danym sezonie, itp. Np. wspomnienia Gleichgewichta).Uczono ją tańczyć mazura i kujawiaka, wiedziano bowiem, że żaden polski bal nie mógł się bez tego obejść. Dawano nawet dziecinne polskie książki do czytania. Bardzo podobała się Makuszyńskiego „O dwóch takich, co ukradli księżyc”.

Była to edukacja dość gruntowna, ale pełna luk, której przyświecało dziwne wyobrażenie o Polakach”.

Mamy tu do czynienia z opisem dość lekkomyślnej i niezdolnej agentki, przez co zresztą znalazła się w syberyjskim łagrze. Na pewno byli lepsi. Znacznie lepsi. Wyselekcjonowani z setek tysięcy dzieci zapełniających sierotdomy, które po czystkach lat 30-tych i hekatombie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej były pełne potomków inteligenckich rodzin. Szkoły janczarów to nie jest radziecki wynalazek.

W sprawie “matrioszki – to jest poważne oskarżenie pod adresem w. Jaruzelskiego. Jeśli faktycznie relacje świadków nie rozpoznających go są prawdziwe – gdzie można je przeczytać w jakiejś recenzowanej publikacji historycznej?
Co do konfliktu na linii matka-syn, mógł być on efektem nawrócenia w. Jaruzelskiego na komunizm, czego mu matka nie wybaczyła. Nie chcę spekulować, ale to może być poszukiwanie taniej sensacji, tym bardziej, że korzenie Jaruzelskiego od strony ojca ponoć są żydowskie, co również tłumaczyłoby wiele wydarzeń.

Ze swojej strony mogę dorzucić, że w 1968, kiedy Jaruzelski robił czystkę w LWP, Izrael bardzo potrzebował wykwalifikowanych oficerów – kadry żydowskie wydalone z LWP spadły więc Izraelowi z nieba (abstrahuję od pewnych głupot w cytowanym poniżej tekście – “Dziady” miały być przygotowaniem gruntu pod “drugą odsłonę”, uwiarygodnieniem przed Polakami Michnika, Blumsztajna i innych “młodych zbuntowanych Żydów” jako “opozycji antykomunistycznej”; najłatwiej przed Polakami uwiarygadniać się poprzez “antyruskość” [i to trwa do dziś, vide PiS] – stąd Dejmek tak a nie inaczej wyreżyserował “Dziady”, a klakierzy żydowscy odwalali resztę prowokacji):

Pamiętajmy że wydarzenia marcowe w 1968 roku zbiegły się z początkiem arabsko-izraelskiej “wojny na wyczerpanie”[1]. We wcześniejszej “wojnie sześciodniowej” (1967 r.), sprawdzili się oficerowie izraelscy wyszkoleni w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Nic dziwnego, że minister wojny Izraela, Mosze Dajan, potrzebował wyszkolonych w Polsce oficerów (zresztą sam był absolwentem ASG). Ktoś, gdzieś zdecydował więc, że należy zrobić w Polsce “ruchawkę” i sprawić aby Gomułka pozbył się żydowskich oficerów LWP. Żydzi okupujący w tym czasie Polskę, nie kwapili się bowiem, zamieniać wygodnych gabinetów w spokojnej Polsce na ryzykowanie własnym łbem na pustyni Synaj, więc zmuszono ich rękami Polaków.
Źródło:


http://marucha.wordpress.com/2...ruzelskim/

„Polak” prowadzący wojnę przeciwko własnemu narodowi???!!! Wprowadzenie stanu wojennego 13.12.1981 r., to nowy etap walki przeciwko narodowi polskiemu i dbałość o własną dupę i towarzyszy.

-Kilkakrotnie prosił Sowietów o interwencję zbrojną w Polsce.

Zeszyt Anoszkina to prawdopodobnie fałszywka – co jakiś czas pojawiają się jego nowe, nigdy wcześniej nie ujawnione fragmenty, zupełnie jak to ma miejsce z pamiętnikami Żukowa … A odtajnione dokumenty archiwalne (o innej randze niż notatki Anoszkina z kolejnych odsłon) wskazują na coś innego: http://prawda2.info/viewtopic.php?p=215401#215401

Osoba czująca się choć trochę Polakiem, nigdy nie podjęłaby takich działań!

Robiłaby wszystko, aby doprowadzić do porozumienia między Polakami.

Przecież Jaruzelski robił, co mógł: http://prawda2.info/viewtopic.php?p=214226#214226

A oto dalsze konsekwencje tej wojny:
– Wyrzucenie za granicę świeżo ukształtowanej elity narodu

Tylko pytanie, KTO tą “świeżo ukształtowaną elitę” (w jej polskiej etnicznie części) wpuścił w kanał bezrozumnego buntu, grożącego ogólnonarodową katastrofą? Jaruzelski, czy KOR-owcy, Karol Wojtyła (który dał KOR-owcom błogosławieństwo, czego prymas Wyszyński nie zrobił, a wręcz ostrzegał przed KOR-owcami) i RWE pod kontrolą CIA i BND? Za polską głupotę Jaruzelskiego winić nie należy. 1981 to ten sam scenariusz co 1830 i 1863. Prowokacja żydowska/ masońska, emigracja i krew – polska.

– Zgnębienie duchowe i materialne narodu

• Jaruzelski, to taki „Polak”, który w 1985 r. na spotkaniu z Żydami w USA oskarżał „Solidarność” o antysemityzm!

Tylko czy to dowód na bycie “matrioszką”, czy na przywiązanie do żydowskich korzeni (ponoć takie Jaruzelski ma)?

Negocjatorzy po obu stronach w 90% byli Chazarami podającymi się obecnie za Żydów, kontrolowanych przez sowiecki wywiad GRU. Gdyby Jaruzelski był Polakiem, to ze wszystkich sił starałby się o udział elity polskiej, wcześniej pomógłby jej się wykluć i wypromowałby ją! To oczywiste dla każdego czującego się Polakiem. Niestety, mieliśmy kolejne oszustwo przeciwko Polsce, wyreżyserowane przez Jaruzelskiego!

Tak, niestety to jest bardzo ciężki zarzut pod adresem W. Jaruzelskiego – ale jeśli jest on Chazarem (czytaj Żydem, to czego oczekiwać innego, jak lojalności wewnątrz etnicznej?

Autor: Gajowy Marucha

Pod redakcją „Nasza RACJA”

Źródła: Internet, różne

http://marucha.wordpress.com/2...ruzelskim/

http://www.youtube.com/watch?v=iPSTCIjPSVg

http://www.youtube.com/watch?v=0IF9y5d5fe8


TAGS: Jaruzelski

2 komentarzy

Name (Required)Matylda
16 grudnia 2013 at 00:42

Szkoda, ze partia Racja publikuje an swojej stronie jakies brednie, w dodatku ociekające antysemityzmem. Mam gdzies Jaruzelskiego i teorie matrioszek, ale szkoda ze Racja to antysemici, jak widac po tym artykule. Antysemityzmu nie znosze a antysemitów uwazam za kanalie, podobnie jak rasistów.
Bez najmniejszego szacunku.

Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć


Lwie serce
16 grudnia 2013 at 12:46


Szanowna Matyldo twoja reakcja jest bardzo typowa dla wszystkich koszernych Żydów ogłupionych zindoktrynowanych religijnie i wykorzystywanych przez Syjonistów. Nawet nie zadałaś sobie trudu żeby poczytać zamieszczone artykułu i je zanalizować, są one autorstwa naukowców światowej sławy intelektualistów żydowskiego pochodzenia, a nie wymysłem redakcji „NASZA RACJA”. Ale Ty zwymyślałaś nas od kanalii i antysemitów zapomniałaś o ksenofobach i holokauście, którego sprawcami były elity Syjonistów. Prawda boli jak cierń tym, bardziej że misternie tkane latami kłamstwo i zbrodnie wyszły na jaw. Wielu Żydów zrozumiało że są wykorzystywani do niecnych celów i zaprotestowało. Nam się Matyldo wydaje że jesteś postawnym żydowskiego pochodzenia blogerem z Tel-Awiwu lub etatowym pracownikiem Mosadu. Zdradził cię zapach czosnku. Brak ci ogłady i kultury oraz merytorycznych argumentów w dyskusji więc nas zwymyślała to typowe dla schizofreników. Antysemityzm jest wymysłem waszych Rabinów używanym do gnojenia i zastraszania oponentów.

Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć

---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Адам Ancuta-Hawrylkiewicz, родился в 1938 году в Вильнюсе, является эстонским ,американский художник.

Ancuta-Hawrylkiewicz изучал искусство и архитектуру в Польше. Он иммигрировал в Швецию в 1971 году и позже стал шведским гражданином. Он принимал участие в большом количестве групповых выставок, в том числе в Liljevalchs художественная галерея, Стокгольм Арт-Ярмарка, Münchenbryggeriet и Münchenbryggeriet. За пределами Швеции он участвовал в выставках, в частности, в Бостоне, Ницце, Кейптауне, Риме и Мадриде. Он получил стипендию от комитета шведской гранты искусств, 1993. Ancuta-Hawrylkiewicz представлен в konstråd Государственный, Järnvägar Государственный, муниципальный Сундбюберге и экологический Центр.
---
Ad-Reg-Tu

Ad-Reg-Tu

Беларусь
Сообщений: 2952
На сайте с 2013 г.
Рейтинг: 4181
Глінскі Я. ГАЎРЫЛКЕВІЧЫ (HAWRYŁKIEWICZ) герба «АНЦУТА» // Гербоўнік беларускай шляхты. Т. 4. В / Д.Ч. Матвейчык [і інш.]; навук. рэд. А. Рахуба. Мінск: Беларусь, 2016. С. 296–299.

113. ГАЎРЫЛКЕВІЧЫ (HAWRYŁKIEWICZ) герба «АНЦУТА» [1]
• І калена
1. Багдан [2].
• ІІ калена
2/1. Філон, атрымаў у спадчыну ўроч. Шытоўшчына, якое прадаў N. Мажэйку, пасля чаго служыў у войску.
• ІІІ калена
3/2. Пётр, ад Самуэля і Ежы Кукевічаў атрымаў 2 валокі зямлі, вёў працэс за права называцца шляхціцам, які выйграў з дапамогай пасведчання ад 30 шляхціцаў Лідскага пав.
• IV калена
4/3. Антоні.
5/3. Дамінік.
6/3. Юзаф.
7/3. Ян.
8/3. Людвік.
• V калена
9/6. Міхал.
10/6. Ян.
• VI калена
11/9. Пётр, жонка Кацярына Ігнатовіч.
12/9. Стэфан [3], рабіў вывады шляхецтва (1799 і 1800), у якасці аднаго з доказаў падаў пасведчанне ад зямянаў каралеўскіх Лідскага пав. Зыгмунта, Ануфрыя і Ігната Г. ад 07.03.1785 [4] аб адзіным паходжанні, набыў фальв. Дашкавічы Навагрудскага пав. у мечніка парнаўскага Ежы Гарэльскага (1790) [5], шнур зямлі ў вак. Дашкавічы ў Станіслава і Тэрэзы Беняшаў (1807) [6].
• VII калена
13/11. Зыгмунт, хр. 23.06.1791, жонка Тэрэза Францкевіч.
14/11. Вінцэнт, хр. 23.01.1794, канцылярыст экспедыцыі Навагрудскага пав. (1818).
15/12. Каспер, хр. 13.01.1782, жонка Францішка Крывец.
16/12. Юзаф [7].
17/12. Ян, хр. 09.02.1794, абвінавачваўся ў збіцці і забойстве селяніна Ігната Ярашука (1829), жыў у маёнт. Сенна Навагрудскага пав. (1832).
13–15, 17 хр. ва Усялюбскім касцёле.
Прадстаўнікі VII калена валодалі зямлёй у вак. Дашкавічы Навагрудскага пав. (1800–1832).
• VIII калена
18/13. Юльян, *каля 1817.
19/15. Аляксандр, *каля 1817.
• ІХ калена
20/19. Канстанцін, тэлеграфіст 2 разраду на тэлеграфнай станцыі ў г. Дэрбенце Дагестанскай вобл. (1875).

У 1844 прадстаўнікі роду пераведзены ў склад саслоўя аднадворцаў.

У справе роду Г. маюцца прашэнні судоў, якія датычыліся трох Г. з імем па бацьку «Зыгмунтавіч» – Напалеон (Гальяш-Ян), гадзіннікавы майстар у г. Вільні, які абвінавачваўся ў растраце ўзятых на рамонт гадзіннікаў грошай (1849); Фердынанд, які абвінавачваўся ў крадзяжы грошай і рэчаў у Яна Лашкевіча (1855), быў асуджаны і накіраваны на ваенную службу (1858), якую праходзіў у званні шарагоўца (1858–1867); і Апалінарый, які абвінавачваўся ў крадзяжы грошай у жыхара м. Поразава Ваўкавыскага пав. яўрэя Айзіка Сальніцкага. Аднак не ўяўляецца магчымым вызначыць, ці з’яўляліся яны сынамі Зыгмунта (13).

У вывадзе ад 1818 падавалася іншая схема першых пакаленняў роду, якая, верагодна, грунтавалася на радаводзе іншых людзей з прозвішчам Г.:
• І калена
1. Міхал-Тэадор [8], атрымаў ад Яна і Тэрэзы Сцыпіёнаў у вечнае валоданне 1 валоку зямлі ў маёнт. Рамахоўшчына інакш Міхнюкоўшчына Лідскага пав. (1712) [9], жонка Зоф’я Пракаповіч.
• ІІ калена
2/1. Юзаф, хр. 04.02.1717, прадаў фальв. Тур’я інакш Шутоўшчына Лідскага пав. падстарасце лідскаму Юзафу Каменскаму (1783) [10], жонка Феліцыяна Багдановіч.
• ІІІ калена
3/2. Зыгмунт [11], жонка Тэафіла Снарская.

Прызнаныя ў дваранстве пастановамі Літоўскага ДДС ад 19/30.01.1799 (1 частка) і 26.05.1800 (1 частка) і Гродзенскага ДДС ад 26.04.1818 (6 частка). Справа не падавалася ў Дэпартамент Герольдыі Сената з прычыны непадання дакументаў у належны тэрмін.

У 1864 Клаўдыюш-Якуб Рафалавіч Г. імкнуўся перавесціся са складу дваран Дрысенскага пав. у Мазырскі пав. і падаваў копію з копіі пастановы Віленскага ДДС ад 10.03.1799, аднак вызначыць яго сваяцкія сувязі з пададзенымі вышэй прадстаўнікамі роду Г. не ўяўляецца магчымым.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Крыніцы: ф. 319, воп. 1, спр. 10, арк. 358–359 адв., 599–600; воп. 2, спр. 638; ф. 333, воп. 9, спр. 1177, арк. 363.

[1] У вывадзе ад 1800 гербам роду названа «Астоя», у вывадзе ад 1818 – «Крыўда».
[2] Вядомы ад імя па бацьку.
[3] Звесткі з вывада ад 1818 аб хрышчэнні братоў (11–12) адпаведна 03.06.1759 і 20.10.1766 у Навагрудскім касцёле сумнеўныя.
[4] Актыкавана 10.03.1785 у Лідскім земскім судзе (згадка ў вывадзе ад 1800).
[5] Інтрамісія ад 24.04.1790, актыкаваная ў Навагрудскім земскім судзе (згадка ў вывадзе ад 1818).
[6] Прадажнае права ад 01.03.1807, актыкавана 11.03.1807 у Навагрудскім земскім судзе (згадка ў вывадзе ад 1818). Звесткі пра зямельныя валоданні Стэфана фігуруюць толькі ў вывадзе ад 1818.
[7] Не згадваецца ў вывадзе ад 1818.
[8] У вывадзе ад 1818 фігураваў то з прыдомкам «Анцуціч» («Ancucicz»), то з прыдомкам «Мацуціч» («Macucicz»).
[9] Інтрамісія ад 24.04.1712, актыкавана 27.04.1712 у Лідскім гродскім судзе, паўторна 23.12.1797 у Навагрудскім земскім судзе (згадка ў вывадзе ад 1818).
[10] Прадажнае права ад 16.06.1783, актыкавана 14.02.1784 у Лідскім земскім судзе (згадка ў вывадзе ад 1818). Вызначыць, ці з’яўляюцца тоеснымі фальв. Шутоўшчына і ўроч. Шытоўшчына, якое належала Філону Багданавічу (2), не ўяўляецца магчымым.
[11] У вывадзе ад 1818 сынамі Зыгмунта выстаўляліся Пётр і Стэфан (11–12), што сумнеўна.
---
В личных сообщениях не консультирую! (на сообщения типа "рассмотрите мой поиск", "подскажите какие-нибудь источники по моему поиску", "поделитесь информацией по моему региону" и т.д. отвечать не буду)

Мой дневник
Paval Hadzinski

Менск
Сообщений: 319
На сайте с 2018 г.
Рейтинг: 150
Вітаю. Маю інфармацыю аб Уршуле Гаўрылкевіч, якая выйшла замуж за Хадзінскага Пятра Паўла г. Цёлэк. Нарадзілася меркавана 1797.
Ашмянскі павет
---
Прозьвішчы:
Хадзінскі, Мачальскі, Галіноўскі, Какашынскі, Драбышэўскі, Грынкевіч, Матусевіч, Міна, Лях, Бледзька, Зярнятка, Шабан, Сіняк, Стаўбуновіч, Каранеўскі, Хадан, Канаш, Сенькевіч, Рудзінскі, Шэшка, Бурак, Гіль, Квяткевіч, Сыракваш, Яськевіч, Пазьняк, Гук, Завадзкі, Сіпайла, Арцюх, Бохан, Ма
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Гаврилкевич Константин Александрович
подпоручик,умер от ран Дата выбытия 09.12.1914 - 12.12.1914 Место события д. Буковец

Российский Государственный Военно-исторический архив
Фонд №16196, Особое делопроизводство по сбору и регистрации сведений о выбывших за смертью или за ранами, а также пропавших без вести воинских чинах, действующих против неприятельских армий (1914 - 1918)
Опись №1, Именные списки потерь солдат и офицеров 1 мировой войны 1914-1918 гг. (по полкам и бригадам)
Дело Алфавит генералам, штаб- и обер-офицерам убитым, раненым, контуженным, оставшимся на поле сражения, плененным и умершим от ран в бою с неприятелем
----

Гаврилкевич Константин Александрович
Дата выбытия: 15.02.1915, подпоручик, Именные списки потерь

Дата события: 17.12.1914, подпоручик, Именные списки потерь

подпоручик, Картотека потерь

Дата выбытия: 12.12.1914, подпоручик, 408-й пехотный кузнецкий полк, Картотека потерь

Дата выбытия: 09.12.1914, подпоручик, 207-й пехотный новобаязетский полк, Картотека потерь

Гаврилкевич Константин
Орден Св. Анны IV-й степени (Аннинское оружие)
подпоручик, 207-й пехотный новобаязетский полк, Документы о награждениях

Гаврилкевич Константин
Орден Святого Станислава III-й степени
подпоручик, 207-й пехотный новобаязетский полк, Документы о награждениях
---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Гаурелкевич Викентий Витольдович
Пропал без вести, Выбыл: фольв. Рейтеники, Место рождения: Виленская губ., Трокский уезд, Место службы: 22-й пехотный Нижегородский полк, Фельдшер, Дата события: 14.05.1915
Именные списки потерь

Гаврилкевич Михаил Федорович
Ранен/контужен, Выбыл: Галиция; перевязочный отряд 23 пехотной дивизии, Место рождения: Каменец-Подольская губ., Ново-Ушицкий уезд, Дунаевецкая вол., с. Нестрерово, Место службы: 89-й пехотный Беломорский полк, Рядовой, Дата события: 01.10.1916 - 01.11.1916
Именные списки потерь

Гаврилкевич Иосиф Казимирович
Ранен/контужен, Выбыл: 1 лазарет 19 пехотной дивизии, Место рождения: Виленская губ., Вилейская вол., с. Красно, Место службы: 76-й пехотный Кубанский полк, Рядовой, Дата события: 25.06.1917
Именные списки потерь

Гаврилкевич Адам
Попал в плен, Выбыл: Мазурские озера, Место службы: 38-й Сибирский стрелковый полк, Дата события: 24.08.1914
Именные списки потерь

Гаврилкевич Адам
Место рождения: Виленская губ., Место службы: 102-й пехотный Вятский полк, Дата события: 24.08.1914
Картотека военнопленных

Гаврилкевич Константин Александрович
Ранен/контужен, Подпоручик, Дата события: 17.12.1914
Именные списки потерь

Гаврилкевич Константин Александрович
Умер, Подпоручик
Картотека потерь

Гаврилкевич Константин Александрович
Умер от ран, Выбыл: 15.02.1915, Подпоручик
Именные списки потерь

Гаврилкевич Константин Александрович
Умер, Выбыл: д. Буковице, 12.12.1914, Место службы: 408-й пехотный Кузнецкий полк, Подпоручик
Картотека потерь

Гаврилкевич Константин Александрович
Ранен/контужен, Выбыл: 09.12.1914, Место службы: 207-й пехотный Новобаязетский полк, Подпоручик
Картотека потерь

Гаврилкевич Константин
Орден Св. Анны IV-й степени с надписью за храбрость, Место службы: 207-й пехотный Новобаязетский полк, Подпоручик
Документы о награждениях

Гаврилкевич Константин
Орден Св. Станислава III-й степени с мечами и бантом, Место службы: 207-й пехотный Новобаязетский полк, Подпоручик
Документы о награждениях

Гаврилкевич Никодим
Место службы: 441-й пехотный Тверской полк
Картотека военнопленных

Гаврилкевич Усин Петрович
Ранен/контужен, Выбыл: 18.08.1916, Место рождения: Виленская губ., Лидский уезд, Место службы: 410-й пехотный Усманский полк, Рядовой, Дата события: 09.09.1916
Картотека потерь

Гаврилкевич Константин Феликсович
Ранен/контужен, Выбыл: 23.09.1914, Место рождения: Виленская губ., Лидский уезд, г. Лида, Место службы: 255-й пехотный Аккерманский полк, Рядовой, Дата события: 01.10.1914
Картотека потерь

Гаврилкевич Франц Иосифович
Болен, Место рождения: Подольская губ., Ново-Ушицкий уезд, Дунаевецкая вол., н.п. Нестеровцы, Место службы: Польск. стрелк. бригада, Рядовой, Дата события: 21.06.1916
Картотека потерь

Гаврилкевич Василий
Попал в плен, Место службы: 172-й пехотный Лидский полк, Унтер-офицер
Картотека потерь

Гаврилкевич Семен
Место службы: 149-й пехотный Черноморский полк
Картотека военнопленных

Гаврилкович (Гарвилкович) Максим Павлович
Место рождения: Гродненская губ., Арепич (Арепиц), Дата рождения: 1880, Место службы: 126-й пехотный Рыльский полк, Ефрейтор, Дата события: 02.05.1915 - 28.05.1915
Картотека военнопленных

Гаврилкович Антон Цеславов.
Пропал без вести, Выбыл: д. Космово, Место службы: 42-й Сибирский стрелковый полк, Стрелок, Дата события: 30.06.1915
Именные списки потерь

Гаврилькевич Адам Витольдович
Пропал без вести, Место рождения: Виленская губ., Трокский уезд, Бутриманская вол., Место службы: 102-й пехотный Вятский полк, Рядовой, Дата события: 28.08.1914
Именные списки потерь

Гаврилкович Максим Павлович
Пропал без вести, Выбыл: д. Битково, Место службы: 126-й пехотный Рыльский полк, Ефрейтор, Дата события: 02.05.1915
Именные списки потерь

Гаврилькевич Констант. Феликсович
Убит, Выбыл: д. Длуген, д. Калиновен, 11.10.1914, Место службы: 255-й пехотный Аккерманский полк, Рядовой
Именные списки потерь

Гаврилкович Адам Валерианович
Ранен/контужен, Выбыл: юго-восток и восток от д. Войнин, Место рождения: Минская губ., Слуцкий уезд, Аушниковск. вол., Ситто, Место службы: Лейб-гвардии 2-й стрелковый Царскосельский полк, Стрелок, Дата события: 07.09.1916
Именные списки потерь

Гаврилкович Адам Валерианович
Ранен/контужен, Выбыл: 07.09.1916, Место рождения: Минская губ., Слуцкий уезд, Аушниковская вол., н.п. Ситто, Место службы: Лейб-гвардии 2-й стрелковый Царскосельский полк, Стрелок лейб-гвардии
Картотека потерь

Гаврилкович Никодим
Место службы: 441-й пехотный Тверской полк
Картотека военнопленных

Гаврилькевич Адам
Место службы: 102-й пехотный Вятский полк, Унтер-офицер, Дата события: 11.09.1914 - 14.09.1914
Картотека военнопленных

Гаврилкович Викентий
Пропал без вести, Место службы: 106-й пехотный Уфимский полк, Рядовой, Дата события: 04.08.1914
Именные списки потерь

Гаврилькевич Устин Петрович
Ранен/контужен, Выбыл: выс. Дельница; 5 Проскуровский отряд, Место рождения: Виленская губ., Лидский уезд, Жолудская вол., Место службы: 410-й пехотный Усманский полк, Рядовой, Дата события: 19.08.1916
Именные списки потерь

Гаврилькевич Василий Казимирович
Место рождения: Красное Село, Дата рождения: 1889, Место службы: 172-й пехотный Лидский полк, Унтер-офицер, Дата события: 27.08.1914
Картотека военнопленных

Гаврилкович Михаил Иванович
Болен, Место рождения: Минская губ., с. Лепнинское, Место службы: 389 Минск. Дружина, Ст. унтер-офицер, Дата события: 06.09.1915
Картотека потерь

Гаврилкович Франц Иосифович
Болен, Место рождения: Виленская губ., Виленский уезд, Рудоминская вол., г. Вильна, Место службы: 7 пограничный Заамурский полк, Рядовой
Картотека потерь

Гаврилкович Болеслав Карлович
Место рождения: Виленская губ., Ошмянский уезд, Голшанская вол., Место службы: 42 военная Хлебопек., Рядовой
Картотека потерь

Гаврилкович Болеслав
Георгиевская медаль IV-й степени, Место службы: 42-я военная хлебопекарня, Рядовой
Документы о награждениях

Гаврилкович Михаил Гаврилович
Болен, Место рождения: Виленская губ., Ошмянский уезд, Место службы: 445-й пехотный Темниковский полк, Солдат, Дата события: 20.04.1917
Картотека потерь

Гаврилкович Владислав Ипполитович
Болен, Место рождения: Виленская губ., Ошмянский уезд, Полянская вол., Место службы: 69-й пехотный Рязанский полк, Рядовой, Дата события: 19.06.1917
Картотека потерь

Гаврилкович Михаил
Пропал без вести, Место службы: 106-й пехотный Уфимский полк, Рядовой, Дата события: 04.08.1914
Именные списки потерь

Гаврилкович (Гаврилков) Максим Павлович
Место рождения: Гродненская губ., Арепичи, Дата рождения: 1880, Место службы: 126-й пехотный Рыльский полк, Ефрейтор
Картотека военнопленных



Гаврикович (Гаврилович) Тимофей Павлович
Ранен/контужен, Выбыл: 27.06.1915, Место рождения: Минская губ., Слуцкий уезд, Киевичская вол., Место службы: 11-й Сибирский стрелковый полк, Рядовой, Дата события: 14.07.1915
Картотека потерь

Гаврилевич (Гаврилович) Ян Осипович
Дата рождения: 1888, Место службы: 296-й пехотный Грязовецкий полк, Ефрейтор, Дата события: 04.03.1916 - 01.06.1916
Картотека военнопленных
---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
605 Гаврилкович Николай Фаддеевич не указано кандидат 1918

Александр Тимофеев/ Список гласных и кандидатов к ним, избранных в Красноярскую городскую думу (1871 - 1919 гг.)
http://www.memorial.krsk.ru/DO...lasnye.htm
---
john1

Сообщений: 2924
На сайте с 2008 г.
Рейтинг: 1985
Гаврилкевич Бибианна Вавжинцевна

Род. в 1911 г., Виленская губ., Ошмянский, Михаловка; поляки; Низш.;
Проживал: Вилейская обл., Ошмянский, Михаловка.
Приговор: приб. на спецпоселение в Архангельскую обл. 12.07.40, Верхне-Тоемский р-н, Коргова
Источник: База данных "Польские спецпереселенцы в Архангельской обл."
(геноцид ) советского режима


Гаврилкевич Крестина Едуардовна

Род. в 1933 г., Виленская губ., Ошмянский, Михаловка; поляки;
Проживал: Вилейская обл., Ошмянский, Михаловка.
Приговор: приб. на спецпоселение в Архангельскую обл. 12.07.40, Верхне-Тоемский р-н, Коргова
Источник: База данных "Польские спецпереселенцы в Архангельской обл."

Гаврилкевич Збигнев Едуардович

Родился в 1935 г., Виленская губ., Ошмянский, Михаловка; поляки;
Проживал: Вилейская обл., Ошмянский, Михаловка.
Приговор: приб. на спецпоселение в Архангельскую обл. 12.07.40, Верхне-Тоемский р-н, Коргова
Источник: База данных "Польские спецпереселенцы в Архангельской обл."


Гаврилкевич Леонард Осипович

Родился в 1891 г., Польша, д. ПущаЛичанская; белорус;
строитель-плотник.
Проживал: Польша, д. ПущаЛичанская.
Приговорен: ОСО при НКВД СССР 28 мая 1941 г., обв.: СОЭ.
Приговор: 8 лет ИТЛ
Источник: База данных "Польские заключенные воркутинских лагерей"


Гаврилкевич Григорий Викторович
Родился в 1899 г. - 09.12.1937 , Виленская губ., г. Лида; поляк; низшее;
уполномоченный ГУПВО НКВД СССР.
Проживал: Москва, 2-й Троицкий пер., д. 6а, кв. 42.
Арестован: 19 сентября 1937 г.
Приговорен: в особом порядке 2 декабря 1937 г., обв.: шпионаже.
Расстрелян: 9 декабря 1937 г.
Место захоронения: место захоронения - Московская обл., Коммунарка.
Реабилитирован июня 1956 г. ВКВС СССР

Источник: Москва, расстрельные списки - Коммунарка
Кладбище: Коммунарка - место массовых убийств жертв коммунистического террора, Москва

Гаврилкевич Софья Петровна
Родился в 1907 г., Московская обл., г. Зарайск; русская;
Проживал: г. Москва..
Арестован: 6 января 1938 г.
Приговор : ОСО при НКВД СССР 16 февраля 1938 г., обв.: ст. ЧСИР.
Приговор: 8 л. л/св. Воркута. Осв. 08.01.1945
Источник: Книга памяти Республики Коми

------------
Гаврилкович Адам Михайлович

Родился в 1908 г., х. Загорье Лунинецкого р-на; белорус; образование н/начальное; крестьянин, единоличное хоз-во. Проживал: Брестская обл., Лунинецкий р-н, х. Загорье.
Арестован 1 марта 1933 г.
Приговорен: "тройка" 17 мая 1933 г., обв.: 68, 120 УК БССР - агент польской разведки.
Приговор: 8 лет ИТЛ Реабилитирован 27 апреля 1990 г. Ролкуратура БВО

Источник: Белорусский "Мемориал"

Номер дела: УКГБ по Брестской обл. - 10375-С

https://nekropole.info/ru/Adam-Gavrilkovich
---
← Назад    Вперед →Страницы: ← Назад 1 2 3 * 4 5 6 Вперед →
Модераторы: N_Volga, Радомир
Вверх ⇈