Юдицкие

Сведения 1860 г. об имениях дочерей Юдицких в Минской губернии, что в браке стали Лащовой, Нарушевичевой и Рудзеевской.

Генерал-лейтенант Иосиф Михайлович Юдицкий, граф Лоевский и Каменский, муж Марианны Огинской, двоюродной бабки князя Михала Клеофаса Огинского.
Соответственно, посещая имение Камень в 1794 г. во время своего рейда в Ивенец, Огинский заезжал к своему свойственнику генералу Войск Польских Иосифу Юдицкому, а может быть и к Иосифу и Станиславу Юдицким, сыновьям графа: "Огинский... заходил в Камень к тамошним владельцам Юдицким, был угощаем ужином и обедом, взяв от него в 300 червонцев коня"...
Это означает, что он был хорошо принят Юдицкими и одарен "дорогой цены лошадью".
В архивных материалах есть ссылки на то, что управляющим в доме "белорусского помещика Юдицкого, живущего близ Рогачева и угощавшего бунтовщика Огинского ужином" в Камне, был некий Шацила.
Изучая записи в метрической книге Каменского РК костела я нашел запись о крещении 1820 ноября 9 дня Каролины Анны дочери Бартоломея Шавиллы (Szaviella или Szawila - трудно разобрать) и Анны из дома Ключникувна, восприемники: MD Франтишек … и MD Анеля Свидова, MD Иозефат Свида и MD Алоиза Юдицкая, MD Франтишек Яблонский и MD Сузанна Якубовская, MD Иоанн Домбровский и MD Катарина Свидувна.
Такие крестины считаются пышными, среди участников Алоиза Юдицкая - жена каменского графыча Станислава Юдицкого.

В 1848 г. своем "отрекательном документе" на им. Камень в пользу своего зятя Александра Кучука "пожизненная владелица" имения титулярная советница Изабеля Петрашевская:
"... сверх того предоставляю себе право жительства в имении Камень в том самом доме в котором до ныне помещаюсь, так же оставляю по кончины моей в полном своем распоряжении д(евку) Викторию Шевиловну, кухарку Каролину Шевилов(ну), женщину Анну Шевиловну и кучера Викентия ... ка, которые после смерти моей должны оставаться при имении во владении Кучуков..."

Если предположить, что Анна из дома Ключникувна Шавилло это и есть "дворовая женщина" Изабели Петрашевской, то все сходится.
Не ясно только в честь чего были такие организованы пышные крестины кухарке?

Хозяином дома был Станислав Юдицкий (ок.1777 г.р.), то есть было ему уже 43 года. Он только добился развода (1815 г.) со своей первой женой княжной Анелей Радзивилл и примерно в 1818 г. женился на молодой вдове Алоизии Якубовской (ур. Гавдзелевичевой).
Она и фигурирует в списке восприемников вместе со своей родственницей по первому мужу Сузанной Якубовской (что мне представляется весьма странным для подобного крещения).
Если же все же допустить, что Клара - это внебрачная дочь Юдицкая, то что ж в таком случае Станислав свое кровное дитя оставил крепостной кухаркой новой хозяйке имения Петрашевской после эксдивизии своего имения за долги?
Хотя причина может крыться и в том, что Станислав умер в 1828 г....

Вот еще одна загадка для пытливого ума.

1832 г. газета "Курьер Литовский" публикует сведения об эксдивизии им. Камень Минского уезда, принадлежавшего Станиславу Иосифовичу Юдицкому.

1.Sąd Eksdywizorsko –Egzekutorialny za Dekretem Sądu Izby Cywilnej Mińskiej, teraźniejszego 1832 roku junii 4 dnia nastałym, w majętności Kamieniu powiecie Mińskim agitujący się. Spełniając wyroki poprawcze Sądu Głównego Mińskiego 2-go Departamentu w sprawach poeksdywizyjnych zeszłego Stanisława Hrabi Judyckiego; Floriana Świdy Szambelana Dworu Polskiego, i Starozakonnego Szmuyły Donowicza Prorokowa zapadłe, tudzież Ukaz Rządzącego Senatu 1830 roku nowembra 28 wyszły, czynność pierwszemu zjazdowi właściwą załatwił, a między tym inwentacją dóbr Hłuska i Kamienia sprawdzić zadeterminował – Weryfikatę geometryczną naznaczył, administracją nad schedami kredytorów, których dopomiuki kasacie uległy, rozciągnął, akta właściwe z lokatoriuszami sched upadłych i zmniejszeniu uległych, tudzież z kuratorami części bezwładnego Jana Judyckiego i ekstenuacyjnymi oraz inekwitacyjnymi posesorami Hłuska przeznaczył, wyekspediować one w przyszłym terminie w miejscach właściwych zapowiedział, złożyć dowody fundusz masy kredalnej wyświecić zdolne do Sądu swojego nakazał ; termin powtórnego zjazdu, na wykonanie przysiąg dekretami Eksdywizorskimi i poprawczymi wskazanych, dla wszystkich bez wyjątku osób uczestnictwo mających, pod warunkiem amissji udecydował - i że takowych przysiąg, zaczynając od pierwszego dnia ufundowania jurysdykcji w majętności Kamieniu przez dni dwadzieścia osiem słuchać będzie zastrzegł – Antoniego Platera do usprawiedliwienia się z liczącej się na nim do masy kredalnej Stanisława Hrabi Judyckiego należności zobowiązał – na kontynuację zaś swojego dzieła dzień 10 maja 1833 roku w majętności Kamieniu udeterminował – na jakowy termin, iżby wszyscy lokariusze : kredytorowie, tak zeszłego Stanisława Judyckiego, jako też Floriana Swidy Szambelana, i Szmuyły Donowicza, tudzież sami delibatorowie lub ich sukcesorowie, we właściwych reprezentacjach, a nad to Wielmożny Antoni Plater , dla wypełnienia skutków Dekretów Eksdywizorskich i poprawczych Sądu Głównego, oraz Ukazu Rządzącego Senatu, a nad to wyroku Izby Cywilnej Mińskiej i pierwszo – zjazdowego Sądu niniejszego postanowienia, pod rygorem prawa i utratą pretensji , jawili się. obowiązuje, i w tym względzie awizacją w Gazetach Kuriera Litewskiego zamieszcza. 1832 miesiąca julii 15 dnia.

Sędzia Z. Ihumeński Kawaler Jan Borsuk
Mińskiego Powiatowego Sądu Pisarz Tomasz Żołądź
Słucki Powiatowy Pisarz Benedykt Bołuć

Kurier Litewski nr 14 z 17.11.1797r.
Za dozwoleniem Najwyższego Rządu Najjaśniejszego Cesarza Imperatora Całej Rosji.
Uniwersał Rządzącego Gubernią Litewską General Eelt - Marszałka Księcia Repnina -

Do wszystkich Litewskich Obywateli.
Łaska najwyższa Najmiłościwszego Monarchy naszego Imperatora, po tylokrotnie przez rozmaite osoby okazana dla Narodu Litewskiego, kazała sprawiedliwie oczekiwać nie tylko najskrupulatniejsze j od onego najpoddańszej wierności, lecz nad to większej ile być może gorliwości o służbie, i poświęconą Jego Imperatorskiej Mości Osobę: przeciwnie wszakże wpośród tego obdarzonego Narodu, nalazły się niektóre wyrodki, co zapomniawszy na honor, obowiązki, przysięgę, prawa, a nawet i Boskie, w bezbożnym i zbrodniczym obłąkaniu targnęli się klecić spisek przeciwko Samowładnej Jego Imperatorskiej Mości, od Boga Jemu darowanej władzy, i przeciw pokojowi własnej swej Ojczyzny. Ten niecny onych postępek odkryty został zupełnie, a sami zbrodniarze, dla odebrania należnego podług prawdy ukarania dokąd należy są odesłani: Litewscy zaś wierno – poddani, ażeby z ohydnym obrzydzeniem, wiedzieli którzy to są takowi krzywo przysiężni występcy, naruszający wszelkie prawidła uczciwości i obowiązków, na publiczne więc onych pohańbienie, kładną się tu onych niegodne imiona:

1. Aurelian Dombrowski, Starszy Trinitarski, Klasztoru w mieście Beresteczku, w Guberni Wołyńskiej położonego,
2. Wacław Ziółkowski, Ksiądz Zakonu Benedyktynów, i spowiednik Klasztoru Benedyktynek Wileńskich,
3. Ksiądz Faustyn Ciecierski, Przeor Dominikanów Wileńskich.
4. Sebastian Ciecierski, Porucznik bywszych wojsk litewskich,
5. Józef Czarnkowski, Łowczy Mścisławski.
6. Michał Grabowski, Patron miejski Wileński.
7. Stanisław Judycki Syn Generał Leutnant bywszych Wojsk Polskich.
8. Stanisław Kondratowicz Profesor.
9. Franciszek Pazdzierski, zawiadowca Juryzdyki Wileńskiej, do Księcia Radziwiłła należnej.
10. Ignacy Snieszko Sędzia Ziemski Kobryński.
11. Gabryel Siestrzewitowski, Pisarz Ziemski Kobryński.
12. Tadeusz Siestrzewitowski Regent Ziemski Kobryński.

news.[ресурс заблокирован]/society/510790.html

Бойцы II Корпуса на привале в Палестине, 1943 год. Крайний слева — Иосиф Юдыцкий, уроженец Глубокского района Беларуси. Фото из личного архива Владимира Садовского
Читать полностью: news.[ресурс заблокирован]/society/510790.html