Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku

Stanisław Kamocki (1875-1944)

---

---

Warszawa 1875 - Zakopane 1944 Malarz i grafik. Urodził się 18 listopada 1875r. w Warszawie, zmarł 10 lipca 1944r. w Zakopanem.

Od 1912 był żonaty z Zofią z Zatheyów, córką pedagoga i literata Hugona. Siostra Zofii - Jadwiga - była żoną malarza Władysława Jana Pochwalskiego
i matką malarzy Kaspra i Stanisława Pochwalskich.

Kamocki studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego.
Po ukończeniu studiów dwukrotnie otrzymał stypendium na dalszą edukację w Paryżu, gdzie przebywał w latach 1901-1902 i ponownie 1904-1905.

W roku 1911 i 1924 zwiedzał Włochy.W czasie pierwszej wojny światowej walczył w Legionach (1915-1918). Mieszkał i pracował w Krakowie. Od 1918 aż do wybuchu II wojny światowej był profesorem malarstwa krajobrazowego w macierzystej uczelni. W czasie wojny uczył w Państwowej Szkole Rzemiosła Artystycznego i - od 1942 - w Państwowej Zawodowej Szkole Góralskiej Sztuki Ludowej w Zakopanem .

Należał do wielu stowarzyszeń artystycznych, m.in. do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", wiedeńskiej Secesji i towarzystwa "Sztuka Podhalańska".
Swoje prace prezentował na wystawach w kraju - w TZSP (od 1899, w 1917 wystawa indywidualna), krakowskim TPSP (wystawa indywidualna w 1920 i 1935), w Zakopanem, Gorzowie, Sopocie - oraz za granicą - m.in. w Wiedniu, Budapeszcie, Wenecji, Berlinie, Pradze, Moskwie, Brukseli
i Nowym Jorku.

Kamocki uznawany jest - obok S. Filipkiewicza i L. Misky'ego - za jednego z najwybitniejszych kontynuatorów symbolistycznej formuły pejzażowego malarstwa Stanisławskiego.

Utrwalał widoki Wołynia, Podola, Spisza, Orawy, okolic Krakowa i Zakopanego.
Pozostając pod przemożnym wpływem sztuki Stanisławskiego malował gęstą olejną farbą o równomiernym natężeniu barw stosując niewielkie napięcia walorowe.

Od 1906 r. Kamocki monumentalizuje tematy pejzażowe opracowywane wcześniej na niewielkich formatowo obrazach.
W latach młodzieńczych artysta syntetyzuje formy, kształty buduje dynamicznie kładzioną plamą barwną, traktując dekoracyjnie poszczególne elementy pejzażu - drzewa, budynki, chmury. Wówczas właśnie wyzwala się spod wpływu mistrza tworząc własny, niepowtarzalny styl malarstwa krajobrazowego.

Od 1910 roku prowadził katedrę pejzażu w ASP w Krakowie.

Należał m.in. do wiedeńskiej Secesji, TAP "Sztuka", PZAP w Krakowie. Był założycielem Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej.

Kamocki był jednym z najlepszych kontynuatorów sztuki Jana Stanisławskiego.

Głównym tematem jego malarstwa jest pejzaż - szczególnie ziemi podkrakowskiej i Podhala.
Pejzaże te powstawały głównie w plenerze. Gamę barwną ograniczał do zieleni i szarych błękitów. Był również twórcą plakatów oraz dekoracji kabaretu
"Zielony Balonik". Wykonywał też litografie barwne o tematyce krajobrazowej.