 | BuzzСоздайте аккаунт или войдите, чтобы отправить личное сообщение этому пользователю и увидеть его полные контактные данные |
Последние 30 сообщений BuzzТема: Малькевич
26.06.2014, 12:20
Miejscowość Malkiewicze 60 km na wsch od Grodna
Metryka litewska: rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, Województwo nowogródzkie 1690 r
поселок Małkiewicz 60 км к востоку от Гродно
Выходные данные литовские: регистры очаг Великого княжества Литовского, Государственный Новогрудка 1690г.
 |
Тема: Малькевич
25.06.2013, 13:34
села Бесовки
Бесовки-Biesówki(tak mi się wydaje- tak я думаю).
Duchowny Malkiewicz ze wsi Biesówki - Священник Malkiewicz из села Бесовки.
Pszczelniczego i Sekcji Pszczelarskiej Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie ..., 1876r., Tom 2, S.294
 |
Тема: Малькевич
28.05.2013, 10:59
Sugerując się tym że to litewskie pismo wydaje mi się że może chodzić o jedną z dwóch miejscowości.
Malkiewicze za Grodnem lub Malkiewicze za Wilnem. Obecnie jest to teren Białorusi. Samego pisma nie widziałem, to jest wszystko co znalazłem w internecie.
Предполагая, что это литовскийе письмо мне кажется, что это может включать один из двух деревни.Malkiewicze (Гродно) или Malkiewicze (Wilno - Вильнюс). В настоящее время, именно это в области Беларусь. Я не видел письмо, но я нашел эту информацию на веб.
http://goldarms.narod.ru/kursk.htm
РОССИЙСКОЕ ДВОРЯНСТВО
Курская губерния.
Список дворянских родов, внесённых в Родословную книгу Дворянского Депутатского собрания Курской губернии.
Малькевичи
http://besedka.rossiaforum.com/t175-topic
ПСКОВСКОЕ ДВОРЯНСТВО
Малькевичи
https://docs.google.com/docume...&pli=1
РК дворян Витебской губернии 1825
 |
Тема: Малькевич
26.05.2013, 14:44
4 takie naszyjniki wykonane ze srebra znaleziono w skarbie w Malkiewiczach. Ich chronologię określono z X-XI w. (Cep- reeBa, 1978, c. 37, pnc. 1:4). Zachowany fragmentarycznie naszyjnik z grobu II J należy datować z X w. - 1 połowy XI w.
4 вида ожерелья из серебра, найденного в сокровище [B] Malkiewiczach [/ B]. Их хронология определяли по X-XI века (КЭП-Риба, 1978, С 37, PNC. 1:4).Сохранившиеся фрагменты ожерелья из гробницы II J следует датировать Х века - половина одиннадцатого века.
Osada Malkiewicze może pochodzić z co najmniej X wieku ?
урегулирование Malkiewicze может происходить не менее чем десятого века?
Lietuvos archeologija, Wydanie 21 s.255
 |
Тема: Малькевич
2.04.2013, 16:20
Luche это всё, что я смог найти. Я не могу найти сканирования этой книги в интернете.
|
Тема: Малькевич
26.03.2013, 16:29
"кат. около 100 д. об. п., колонистовъ-нѣмцевъ, около 2.000 д. об. п., евр. около 20 д. об. п. Свящ. Ѳеодоръ Иван. Немоловскій (съ 1848 г.), псал. Андроникъ Петр. Малькевичъ (съ 1836 г.) и поном. Антонъ Ив. Калабановскій (съ 1846 г.) ..."
Уѣзды Житомірскій, Новоград-Волынскій Овручскій, Николай Иванович Теодорович (1888г.) - c.87
Малькевич Виктор Викентьевич (1851- ?)
Малькевич Виктор Викентьевич - младший штаб-офицер (помощник командира) 251-го Георгиевского резервного батальона в 1889-1897 г.г., в 1897-1904 годах проходил службу в 252-м Анапском резервном батальоне.
Родился в 1851 году, католического вероисповедания.
Награды:
Орден Святого Станислава 3-й степени - 1874 год;
Орден Святой Анны 3-й степени - 1880 год;
Орден Святого Станислава 2-й степени - 1887 год;
Орден Святой Анны 2-й степени - 1891 год;
Орден Святого Владимира 4-й степени - 1896 год.
Старшинство подполковником с 1 января 1889 года.
Из имеющихся в наличии "Списков подполковникам..." нашлось два упоминания Виктора Викентьевича:
По списку наград можно предположить с определенной точностью время получения некоторых званий Малькевичем:
- орден Святого Владимира 4-й степени в 1896 году давался не менее как за 25 лет службы в офицерских чинах, значит первое офицерское звание (скорее всего прапорщик) Малькевичем было получено ориентировочно до 1871 года - т.е. в возрасте до 20 лет; до такого возраста обычно и выпускались в армию после получения военного образования.
- орден Святого Станислава 3-й степени в 1874 году получали офицеры пехоты званием не ниже поручика. Значит в 1874 году Малькевич уже как минимум через подпоручика дослужился до поручика.
- орден Святой Анны 3-й степени в 1880 году получали офицеры пехоты званием не ниже штабс-капитана.
Малькевич Виктор Викентьевич [06.02.1851 - ? ], 1870 года выпуска по 1-му разряду портупей-юнкером в 110-й пехотный Камский полк.
Католик.
Образование: Псковская военная начальная школа, Виленское пехотное юнкерское училище (1870, 1-й разряд).
Прапорщик (ст. 29.06.1870).
Подпоручик (ст. 17.04.1871).
Поручик (ст. 21.06.1872).
Штабс-капитан (ст. 26.07.1877).
Капитан (ст. 15.03.1879).
Подполковник (ст. 01.01.1889).
Полковник (Высочайшее Повеление от 15.11.1902, ст. 15.11.1902, за отличие).
Генерал-майор (ВП от 28.05.1904).
Занимал должности:
- командир роты (24.11.1879-07.02.1889);
- младший штаб-офицер 252-го Анапского резервного батальона (с 07.03.1889 и на 01.05.1903),
- младший штаб-офицер 251-го Георгиевского резервного батальона (на 01.09.1893);
- командир 244-го Борисовского резервного батальона (11.10.1903-28.05.1904).
Высочайшим Повелением от 28.05.1904г. произведен в генерал-майоры с увольнением от службы по болезни с мундиром и пенсией.
Награды:
- Святого Станислава 3-й степени (1874);
- Святой Анны 3-й степени (1880);
- Святого Станислава 2-й степени (1887);
- Святой Анны 2-й степени (1891);
- Святого Владимира 4-й степени (1896).
Был вдов, имел дочь.
Список подполковникам по старшинству. Составлен на 1 сентября 1893 года, С.-Петербург, Военная Типография (в здании Главного штаба), 1893. стр.313
Список подполковникам по старшинству. Составлен на 1 января 1898 года, С.-Петербург, Военная Типография (в здании Главного штаба), 1898. стр.119.
 |
Тема: Малькевич
19.12.2012, 16:20
https://forum.vgd.ru/396/19349/20.htm?a=stdforum_view&o=
Książka Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy - Книга Январскиe восстаниe и сибирских ссыльных
Том 2.
Spis osób występujących na fotografiach
Różne wersje nazwisk wymienionych w spisie osób podane są w nawiasach okrągłych. Jeżeli identyfikacja osoby przedstawionej na fotografii nie jest pewna, zachodzą wątpliwości co do jej nazwiska lub imienia, stosuje się jako wyznacznik znak zapytania i nawias kwadratowy.
M
Malkiewicz Tomasz - poz. kat. 20/9
|
Тема: Малькевич
19.11.2011, 19:33
Codex diplomaticus Lubecensis 2 - S.35 1215r. Malkeuiz (Malkewic-e)
1215r. Miejscowość - Malkeuiz((Malkewic-e) obecna nazwa Malkwitz)) z młynem w otoczeniu osad słowiańskich. (Wagria koło Szlezwig-Holsztynu) dawne terytorium Obodrytów. Najbliższe większe miasto to Oldenburg kalka w języku dolnoniemieckim nazwy słowiańskiej Stargard(Starigard)
(stary gród). Cała nazwa Mecklemburgia to kalka w języku staroniemieckim słowiańskiej nazwy Weligard(wielki gród) -> Mikile(wielki) burg(miasto, gród)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Meklemburgia
Meklemburgia (niem. Mecklenburg - kalka obodrzyckiej nazwy Weligard, staroniem. mikile - wielki) – kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Recknitz,
http://ru.wikipedia.org/wiki/Мекленбург
Название
На старосаксонском наречии микл (mikil) означало «большой», а слово бург (burg, borg, borch) на средне-нижненемецком означает замок, крепость (кремль). В X—XI веках было в ходу название Mikilinborg («большой замок», «великий град», «Велеград»). Имя связано с конкретным местом, поселением и сегодня еще носящим название Burg Mecklenburg — бывшей родовой крепостью ободридской княжеской династии Никлотингов (потомков князя Никлота).
http://de.wikipedia.org/wiki/L...e_Toponyme
Mechlin, Weligard: Mecklenburg (Ort)
 |
Тема: Малькевич
19.11.2011, 19:32
Chodaki - osoda szlachecka, gniazdo Chodakowskich zwanych też Malkiewiczami
rejony Owrucza-Zytomierza(na zach. od Czernonyla).
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XV cz.1 str.311-312.
 |
Тема: Малькевич
29.05.2011, 12:05
Miejscowości o nazwie Serby na terenie Polski z ksiązki Ivo Vukcevicha pt. "Rex Germanorum populos Slavorum" lub pod innym tytułem "Slavonska Germanija".
Istnieje jakaś zbierzeżność w występowaniu miejscowości Malkowice obok miejscowści Sarby. W Małopolsce występują dwie miejscowości Szarbie pierwotna nazwa tej miejscowości Sarbia, dawniej Sarbie, dziś Szarbia, wś w pow. proszowickim : Sarbe 1379 Kr 544 ; Sarbie 1581 Paw s. 7; Sarbia 1680 EPob s. 97; Szarbia 1783-84, ... 269; Szarbia, zwana też Szarbia Zwierzyniecka 1890 SG XI s. 794; Szarbia 1921
Существует некоторое сходство в появлении деревне рядом SARBY и Malkowice. В Галиции Есть два места Szarbie оригинальное название для этого Sarbia, ранее Sarbia, сегодня Szarbia, находился в районе. proszowickim: Sarba 1379 Cr 544, Лапа Sarbia 1581 С. 7; Sarbia EPob 1680 стр. 97; Szarbia 1783-1784, ... 269; Szarbia, которая также называется Szarbia Zwierzyniecka SG 1890 XI стр. 794; Szarbia 1921
http://pl.wikipedia.org/wiki/M...;opolskie)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Szarbia
http://pl.wikipedia.org/wiki/M...okrzyskie)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Szarbia_Zwierzyniecka
Jedna z miejscowości Malkowice i Szarbie znajdują się w powiecie Proszowickim.
Z kolei w województwie Swiętokrzyskim w powiecie Staszowskim leżą Malkowice na płd-zach od tej miejscowości leżą drugie Szarbie w powiecie Kazimierskim.
Одна из деревни и Szarbie Malkowice в графстве Proszowickim.
В свою очередь, районные Свентокшиское Staszowskim Malkowice лежат на юго-запад от города лежат второй в районе Казимеж Szarbie.
http://pl.wikipedia.org/wiki/M...#261;skie)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sarby
W województwie Dolnośląskim obok Malkowic znajduje się miejscowość Sarby.
В Нижней Силезии расположен рядом с городом SARBY Malkowic.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sarbia
http://pl.wikipedia.org/wiki/S...;#324;ski)
W Wielkopolsce obok zaginionej miejscowości Malkowice (okolice Giecza)(powiat Średzki)
znajdują się dwie miejscowości Sarbie, jedna w powiecie Szamotulskim, druga w Wągrowieckim). Obok też znajdują się miejscowości Sarbskie Huby(na zach.
Sarbskie Huby (niem. Sarbia-Abbau), wieś koło Dusznik, w pobliżu poprzedniej 123 ). 21. Sarbinowo, wieś w parafii Uzarzewo koło Swarzędza w pow. średz- kim (aa 1349 i aa 1580: Sarbinowo) 126). 22. Sarbino, osada nieznana pod Krzywinem) oraz Sarbinowo(na wsch.). Jedynym wyjątkiem jest brak miejscowości Sarby obok
Malkowic na Opolszczyźnie, może to wyjątek potwierdzający regułę ?
В Великопольши Есть потерянa деревня Malkowice (Giecz вокруг) (район średzki)
Есть два места, в округе Sarbia Szamotulskim, второй в Wągrowieckim). Рядом с ней находятся в концентраторы место Sarbskie (на запад.
Sarbskie концентраторы (немецкий Sarbia-Abbau), деревне недалеко Душники, недалеко от предыдущей 123). Двадцать первый Sarbinowo, деревня в приходе Uzarzewo Swarzędz ближайшем районе. średz-ким (аа аа 1349 и 1580: Sarbinowo) 126). Двадцать второй Sarbino, поселение, известное под Krzywiń и Sarbinowo (на восток.).Единственным исключением является отсутствие деревне SARBY следующий
Heт места Sarby вокруг Malkowic в Ополе региона, может быть, исключение, которое подтверждает правило?
SERB or similar(Sorb,Serp,Surb,Sarb,Surp,..) in diferent languages means:
In Vedic book
Srb-inda= ruler of Serbs, Serb’s header
Sanskrit
*family, generation,kin, kind
*brother’s people from same mother and same father
*people above others
*famouse, freely,sizeable people
*Serb=brother( bright, light, independent,educated,witted
* Serbs=people (of freely sunny force, brave brothers and relatives)
Ser=family, seed,tribe, relatives
Sabva= living, habitation, duration
Serm=nation, tribe for same root (in slavic languages still Semy,Simya=tribe,lineage)
In serbian toponims:Semberiya,Serberiya,Sarbadiya…Srem..
Sarm=digression,uprising,progress
Sarbha or Sardha=plurality,potence of people from same roots, brothers’s people
Serbian todays words: Sarba,Syarbi,Serbi,Sorbi,Surbi,,Serbadiya,Sorbadiy a,Surbadiya,Sjarbadiya,Sirbadiya
Sr+br =justifier,defender,defendant,leader, header,ruler (handler)
Old terms for serbs are: Syabri,Sibri,Serbri,Sobri,Subri, Srersi etc..
Sr=to shine, to light, to prove oneself,..to be sightly,to be venerable,to be independent..Sr (another meaning)=fast,strong,agile…Sara= arow…
Br=to fight, to kill, to militate,to defeat enemies
Srmbh=to shine, to light, to prove oneself, to be clearer, to be more light
Hindu:
Sahrab=to protect, to defeat
Oldpersian
SARBAR =cut-throat (cutter of heads) or Supreme Mighty man who is cutter
(SAR means head,headship, seniority, priority, independence…till persian BAR means part of, snip, segment,coupon, steak.)
Armenian
Surp or Surb means holy, sacred ;Srbuhi, Srpuhi, Surpuhi is an Armenian girls name meaning holy woman (Ser.. is conected to love.)
Chaldean:
Sarab = zeal, ardency,lightness,prodigality,vigor,activita ( on latin aestus torridus)
Surab , Surah = The Lord, Master,Ruler
Sar,Sarb = gentleman,knight,Tzar (King over Kings), independent man, lightly or lightened man
Ser = crown; Seraphim= Ruler, Archont
Jewish:
Sar, Sarb = gentleman, Lord, knight,Tzar (King of Kings),independent and lightened(lightly) man
Arabian:
Sarb or Srb =giant, titan,brave,unmanageable man,potence,colossus,who vanquish others
Turkish
Sirb ( also Serf, Sirf,Sirfiche)=people from same kin or roots; free people, brave people, unmanageable disobedient people, warlike people..——->
Serber(Sefer)= war
In time of Ottomans in Balcan, Vidin’s area (present East Serbia and west Bulgaria) was called from Turks “Sirfiche or Sarbhazy” = serbian land.
Serb was for Turks “man who you must kill as enemy of Turks and Mohamed’s faith, who is disobedient to Turk rule”.In Vidin’s area many Serbs ,in avoiding a death, start to present themselves by another name.
Old Russian:
Syabr,Syabrich, Sebro (around river Volga) =familly, kin, relatives
MaloRussian:
Sirbin=man who is the most free, wittiest, smartiest, the most diveine
In one song Sirbin sirbs ( as verb):domineer,comand…(not work on foelds but fight to enemies)
“Ој,Сирбине Сирбињенку
Ми друг дорогењки!
Покин Сирбу Сирбовати
Визми Сирп види в стип,
Пшениченку жати…”
Russian (Russian)
Serbi (plural of serb)=wholesome,burly,stout-hearted.heroic,mightly people
ByeloRussian ( whiteRussian):
Syabrin = kin, brother, brother in low,from one home
In Ryazan Gubernia:
Sereb (Shereb)=neighborou, good friend, cousine
In Twerian Gubernia:
Serb = witty, racional,lightsome,agile
In Orlow’s and Thul’s Gubernia:
Serb= hero, free man, brave man..
Upper Lusatian:
Sorab, Sorb =man who is the most free, wittiest, smartiest, the most divine
 |
Тема: Малькевич
29.05.2011, 12:03
1. Malkowice Małopolska
2. Malkowice Małopolska
3. Małkowice Małopolska
4. Malkowice Śląsk
Brama Morawska
5. Bohaté Málkovice Płd. Morawy
6. Moravské Málkovice Płd. Morawy
Określenie kolorami kierunków świata przez Persów:
1. biały-zach.,
2. czerwony-płd.,
3. czarny-płn.,
4. niebieski- wsch..
W.CHROABATIANS - WHITE CHROBATIANS - BIALI CHORWACI - ZACHODNI CHORWACI(Małopolska Śląsk)
R.CHROABATIANS - RED CHROABATIANS - CZERWONI CHORWACI - POŁUDNIOWI CHORWACI
(Małopolska - Górny Dniestr)
Konstantyn Porfirogeneta wymienia w dziele De administrando imperio[1] Białą Chorwację (w oryginale Βελοχρωβάτοι i miejsce skąd w VII wieku część plemion chorwackich miało wyruszyć na Bałkany (na terytorium dzisiejszej Chorwacji) na zaproszenie cesarza Bizancjum Herakliusza,
Według Nestora z Kijowa Biali Chorwaci byli protoplastami Lachów. Nestor opisuje w swojej Powieści minionych lat z 1113 roku w części drugiej "O narodach słowiańskich", jak to we wczesnym średniowieczu Biali Chorwaci, Serbowie i Chorutanie[6] (zapewne chodzi tu o część tych plemion, a nie całośc) w wyniku najazdu Włochów[7] przenieśli się ze swoich naddunajskich terenów i osiedli nad Wisłą przezwawszy się Lachami[8][9]. , a ci następnie przezwali się Polanami, Lucicami, Mazowszanami, Pomorzanami.
W Powieści minionych lat Nestor wymienia też Chorwatów (tylko raz nazywając ich "Białymi" jako protoplastów Lachów). W 907 roku mieli oni uczestniczyć (jako sojusznicy) w wyprawie Olega Mądrego na Bizancjum. Można też znaleźć wzmiankę, że książę kijowski Włodzimierz w 992 roku wyprawił się na Chorwatów[12].
Kosmas z Pragi między rokiem 1110 a 1125, w Chronica Boëmorum tak opisuje obszar diecezji praskiej: "Granice zaś jej ku zachodowi są następujące: Tuhośt, który ciągnie się do połowy rzeki Chamb, Siedlczanie, Łączaniei, Dieczanie, Litomierzyće, Lemuzi, aż do środka lasu, którym są Czechy ograniczone. Następnie na północ te są granice: Pszowianie, Chorwaci i drudzy Chorwaci, Ślęzanie, Trzebowianie, Bobrzanie, Dziadoszanie, aż do środka lasu, którym otoczone są granice Milczan. Stąd na wschód te rzeki ma za granice: Bug i Styr z grodem Krakowem i prowincją, której nazwa jest Wag, z wszystkimi krainami należącymi do wspomnianego grodu Kraków. Stąd rozszerzona dołączonym pograniczem węgierskim ciągnie się aż do gór, których nazwa jest Tatry. Następnie w tej części, która zwraca się na południe, po przyłączeniu krainy morawskiej diecezja ta ciągnie się aż do rzeki, której nazwa jest Wag, i do środka lasu, którego nazwa jest Mure, i do takiej że nazwy góry, którymi odgraniczona jest Bawaria."[13]
 |
Тема: Малькевич
20.05.2011, 23:54
STAROPOLABSKÝ JAZYK
Belë, biały, белый
belë -> Belgard(Białogard) Белый город
Na wschód od Belgardu koło Polanów/Pollnow znajdowała się Bial (Biała ?)
Bielawa (niem. Langenbielau) - miasto i gmina miejska w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim. Bielawa położona jest na Przedgórzu Sudeckim, u podnóża Gór Sowich. Rozciąga się na długości 12 km wzdłuż potoku Bielawica (niem. Biele), na wysokości 280-345 m n.p.m.
Nazwa miasta
Pierwsza udokumentowana forma nazwy miejscowości (Bela) pochodzi z 1288 r. i wskazuje na to, iż pierwotnie była ona nazywana "Białą". Potwierdza to także zapis z 1379 r. (zur Bele). Od XV w. występuje już przystosowana do wymowy niemieckiej forma "Belau" czy "Bielau" (Berlaw 1472, Bylaw 1511). Ostatecznie w XVI w. utrwala się przedrostek "lang" (niem. "długi"), nawiązujący do charakterystycznej rozciągłości geograficznej wsi (8 km) - Langenbilav 1665 r., Langenbielau 1758 r. Jednocześnie lokalnie funkcjonowała dialektowa forma Biele.
W 1945 r. władze polskie dokonały repolonizacji nazwy na Bielawa, choć forma ta nie ma prawdopodobnie oparcia historycznego.
Jakoś zarówno na północnym Połabiu(u Obodrytów), zachodnim Pomorzu i na Dolnym Śląsku słowa belë, bela, brzmią trochę jakby po serbsku. Raczej nie po czesku, w tym języku biały to bila
Так или иначе, как на севере полабских славян(Ободри́ты (бо́дричи, ра́роги)), Западная Померания и Нижняя Силезия слова belë, bela(белый) , звучат немного похоже на сербском языке. Конечно, не на чешском языке,
на чешском языке белый Это bila.
Pomorze Zachodnie - Западная Померания
Schivelbein(Świdwin) jest na 30km płd-zach od Belgardu.
Schivelbein(Świdwin) находится 30km в юго-западy от Belgardu.
1.Johannes Malkevisse(Malkevitze) 1432r-1440 Strzałów-Stralsund
2.Malkewitz Hans 1459r. Skarchowo Zachodnie Pomorze (Западная Померания)
3.Malkevitz Slaves 1490r. Trzebianowo Zachodnie Pomorze (Западная Померания)
Przemiany etniczne na Pomorzu Zachodnim w rozwoju dziejowyn s.129
4.Malkewitz Christian David1713r. Świdwin (Schivelbein),
Baltische Studien, Tomy 57-60 (Западная Померания)
5. Malkewitz C.D. 1741-42r.burmistrz Reska(Regenwalde) Zachodnie Pomorze (Западная Померания)
Określenie przez Persów kolorami kierunków świata:
Персидскийe определить цветaми точки компаса
biały -zachód Белы-Запад
czerwony -południe Красный-Юг
czarny - północ Черный - Север
niebieski - wschód Голубой - Восток
Белые сербы (сербский:Бели Срби, Beli Srbi) — имя прото-сербов. Согласно некоторым сербским и греческим произведениям они происходят от полабов, которые жили в Белой Сербии, расположенной вокруг Лужицких гор (Судеты), к востоку от реки Эльбы (сейчас это юго-восточная граница Германии, юго-западная часть Польши и северная часть Чехии), в раннее Средневековье. На сегодняшний день прямые потомки белых сербов — лужицкие сербы (лужичане) и балканские сербы.
Dolny Śląsk - Нижняя Силезия - Biała Serbia? Белые Cербы?(Zachodnia Serbia - Западныe Cербы)(Serbian: Бели Срби, Beli Srbi)
Odległość Małkowice(Malkowicz-Malkewicz) do Bielawa]Bielawy(Bela) 43km
Małkowice(Malkowicz-Malkewicz) находится 43 km в север от Bielawy(Bela)
Petri de Malkowicz 1300r.
Malkewicz Peter 1329r. , Burger. Schw. Świdnica
Nickil Malkewicz. 1345-1347r. Wrocław(Вроцлав)
Clymke von Malkwicz 1370r. Wrocław(Вроцлав)
Małgorzata Malkewitz 1372r. Wrocław(Вроцлав)
Bartusch Malkewicz. 1424r.
Andres Malkewicz 1431r. Łowęcice
Lorenz Malkewicz 14? r. Łowęcice
Piotr(Petrus) Malkewicz - Wrocław(Вроцлав)
Serby - Serbołużyczanie - Cербы
Lipsk Malkwitz (Malkewicz)
Jacof Malkewitz 1473r.
Lukas Malkewitz , 1496r.
Henning Steinführer - Die Leipziger Ratsbücher 1466-1500: Forschung und Edition, Tom 2
Pozostaje pytanie czy Obodryci byli również Serbami?
Bопрос остается ли Obotrites были Cербами?
Mapa niemiecka Pomorza z 1892r.
Немецкa картa Померании 1892r.
 |
Тема: Малькевич
3.05.2011, 11:51
Luche to niestety jest Malcevic a nie Malkevic
Luche К сожалению, кажется что это не Malkevic oн Malcevic.
ANTUN MALCEVIC (1868— 1926). Kao gimnazijski profesor bio je dodijeljen na rad Muzeju, gdje je radio isprva kao muzejski pisar, pa zatim crtaô, a kasnije kao
Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany, Tom 6 s.488 Malkowice-Małkowice?
Dokładnie nie wiadomo czy to Małkowice czy Malkowice os.zaginiona. Ciekawa jest lokalizacja koło Giecza jednego z głównych grodów Piastów.
Giecz
Według najnowszych badań pierwsze stałe osady na terenie dzisiejszego grodziska, nazywanego Grodziszczko, oraz w jego sąsiedztwie powstały na przełomie VIII i IX wieku. W tym okresie teren ten stanowił półwysep otoczony z trzech stron wodami nieistniejącego już jeziora. Druga z osad znajdowała się na południe, na brzegu pobliskiej Moskawy. W latach 60. IX wieku zastąpił je niewielki gród położony w północnej części Grodziszczka.
W pierwszej połowie X wieku Giecz, w przeciwieństwie do innych ważnych grodów wielkopolskich jak Poznań i Gniezno, nie został spalony i zbudowany od podstaw, a jedynie znacznie powiększony u schyłku lat 20. X wieku. Ten nietypowy fakt posłużył do wysnucia teorii, że to Giecz stanowił ośrodek skąd Piastowie opanowali pozostałe grody Polan
Названия местной польской истории, происхождения, изменения, том 6 s.488-Małkowice Malkowice?
Не известно точно, или Malkowice Małkowice потерянa деревня. Кроме того, интерес расположен недалеко Giecz одним из основных городов Пястов.
Giecz
По данным недавнего исследования, первое постоянное поселение в поселке сегодня, который называется Grodziszczko, и в его окрестностях, построенный на рубеже восьмого и девятого веков. В течение этого периода, эта область была полуостров окружен с трех сторон водами озера ныне несуществующей. Второй из поселения на юге, на берегу неподалеку Moskawy. В 60-х Девятом веке они были заменены небольшой город, расположенный к северу от Grodziszczka.
В первой половине десятого века Giecz, в отличие от других крупных городах, как Великая Польша Познань и Гнезно, не был сожжен и построен с нуля, но только значительно увеличились в конце 20-го Десятый век. Этот необычный факт был использован развиваться теория, центр, где Giecz Piastów Полан освоили другие замки.
 |
Тема: Малькевич
3.05.2011, 7:11
Malkević, A., prof. srednje škole (1914 - 1924), entomolog, preparator, asistent u Zoološkom muzeju u Zagrebu (1891 - 1907) (1868 - 1926)
Nazwiska na końcówkę -wicz to XIIIw.
Nazwiska były znacznie wcześniej niż się to powszechnie
przyjmuje, oraz to, że „wicz” to nie jest białoruska moda) Innych zapisano z
nazwy lub imienia ojca, np. Paweł Stupowicz (1247), Andrzej Sułkowicz (1238),
Dobiesław Sędowicz (1278), Piotr Włostowicz (1200), Mieszko Władysławowicz (1200).
|
Тема: Малькевич
24.04.2011, 17:01
STAROPOLABSKÝ JAZYK, Wenska rec
Staropolabským jazykem myslíme západoslovanský jazyk, užívaný polabskými kmeny v 8. - 14. století, o němž si můžeme učinit představu pouze rozborem vlastních jmen a názvů.
Jakožto v lechickém jazyce proběhla v polabštině přehláska ě > a (pěna - Pana, ale též Peene) a nosového e na nosové o > nosové ą (Suante). Upřímně řečeno to není příliš spolehlivé pravidlo.
Nosovky jsou zachovány: nosové o se stalo ą a nosové e kromě zmiňovaného případu zůstalo zachováno (gamba, Nioscentyn)
E před měkkými souhláskami se zužovalo na I (Kremmin), naopak I se mohlo před likvidami a nosovkami rozšířit v E (Dymin > Demmin).
I/Y se snad nerozlišovalo v lutických nářečích.
Pro polabštinu je typická, stejně jako i většinou pro pomořanštinu, skupina TarT (Gard, Barnim). Skupina TreT kolísá s TriT (Trebessow, Britsin), převládá TloT (gloue).
Slabikotvorné L/Ľ se změnilo v OL (Dolgen, Stolp), slabikotvorné R na AR (Garlin), Ŕ na IR/ER (vercha), před předojaz. tvrdou AR (zarne). Střídnice za jery jsou e jako v češtině, jer se občas objevuje i ve slabých pozicích (Sabenica)
O palatalisovaných souhláskách toho mnoho říci nemůžeme, protože to není ze zápisů poznat, stejně tak se spekuluje ohledně mazuření, které by se na první pohled zdálo zjevným.
Zachovalo se ST/ŠT (Cleste).
Samozřejmě se setkáváme se západoslovanským C za TJ (Lovence) a DZ za DJ (mesegore).
Objevuje se protetické w- před o (Wostrow).
Nyní si předveďme několik slovíček na ukázku:
Pozn. ë nahrazuje jer a koncové slabé samohlásky, ô označuje úzké u (dochováno často s u), zachovávám alespoň základní spektrum palatalizovaných š ž č; y bývá v pramenech často jako dvojhláska oy
Warna wrona, kaš.arch. Ворона
Warnowie to nazwa jednego z plemion Obodryckich.
Na terenie Warnów położona była jedna z miejscowości
1)Malkewitz(Malkwitz) 2) w Wagrii koło Stargardu(Oldenburg). 3) na Ranie(Rugii).
Ciekawa czy od tego pochodzi nazwa miasta w Bułgarii?
Warna(kolor morze czarne)
Warna
W VII wieku miasto zniszczone przez Słowian lub Awarów. Słowianie założyli nowe miasto w okolicach starego,
nazywając je Warna. Weszło ono w skład państwa bułgarskiego.
Jeżeli miasto powstało od tego słowa to właśnie było to przed VIII-IX gdy nastąpiła przestawka
warna->wrana.
Archeologia Polski: Tomy 3-4 s183
Nazwy typu Warn-Waren-Wariin-Warnowo-Warnaber, łączone dotąd z Warnami (germańskimi!), wywieść należy z połabskiego varnu=czarny (po polsku wroni = czarny jak kruk)
Warnabi
Etymologically their name is related to the river, the Warnow (also Warnof, Wrana, or Wranava), along which they settled in the region of Mecklenburg. It probably means "crow river" or "black river" in their Slavic language. It was probably derived from the Warni, a Teutonic people who had previously lived in the same area.
Czarnowron, wrona czarna, wroniec (Corvus corone) – średni ptak z rodziny krukowatych, częściowo osiadły.
Zamieszkuje wilgotne środowisko Europę Zachodnią i Południowej. Stąd rozprzestrzenił się dalej na północny wschód. Granica zasięgu przebiega zasadniczo między Łabą a Odrą. Sięga Szlezwika-Holsztynu, Łaby, Wełtawy, Austrii i wschodnich Włoch.
Warna (sanskryt: वर्ण trl. varṇa) – staroindyjski termin oznaczający klasę (stan) społeczną. Istnienie kilku warn jakościujących hinduistów jest formą i wyrazem hinduizmu jako systemu religijno-społecznego[1]. Przynależność do warny jest dziedziczna[1].
Sam termin warna pierwotnie oznaczał kolor, barwę. Jego związek z konkretnymi barwami nie jest jasny.
Etymologia
Słowo to pochodzi od rdzenia czasownikowego vṛ- o znaczeniu "zamykać (ang. "to enclose")[2].
Warna jeżeli ma związek z sanskrytem to w tym wypadku może
oznaczać granicę. Warnowie byli plemieniem obodryckim które graniczyło z Lutykami(Wieletami).
Belë, biały, белый
belë -> Belgard(Białogard),
gard->grad(przestawka VIII-IXw)Starigard-Stargard(Oldenburg w Wagri)
Kowel - kował
Kowel jak nazwa miejscowosci na Wołyniu. Sama miejscowość istnieje już od epoki brązu. Miastem stała się w XIVw.
Ковель как название деревни на Волыни. самa деревниa существует с бронзового Возрастa. Kowel стал городoм в векe XIV.
Med, miód, мед
O. Maenchen-Helfen,The World of the Huns. Chapter IX. Language
9. Kamos and medos — Strava — Cucurun
"In the villages," wrote Priscus (EL 13111-15), "we were supplied with food — millet instead of corn — and medos as the natives call it. The attendants who followed us received millet and a drink of barley, which the barbarians call ."
|
Тема: Малькевич
16.03.2011, 9:21
Mal(e)k->(Malkewicz)Malkiewicz
n.p.
Mar(e)k->Markiewicz
Malko->Malkowicz, Malko->(Malkewicz)Malkiewicz
n.p.
Chodko->Chodkiewicz
Sieńko->Sieńkiewicz.
Malik->Malikowicz, Malikiewicz czy Mal(i)kiewicz?
Malek
Recorded in over fifty spellings froms including Maly, Malec, Malak, Malata. Malov, Malicki, Maltsev, Malenkov, Malyj, Maliszewski, and found as well in Poland, Russia, The Ukraine, Hungary, and Croatia, this is a surname of Czech origins. It derives from the pre medieval word "maly" meaning small, and hence was either a nickname for a person of small stature (or given the robust humour of the period, the complete reverse!), or it was a personal name of endearment given as a baptismal name to a child, which later developed as a surname. It is said that in Poland the name translated as "young man" and it may be that this meaning also applied in other countries. What is certain is that in its many and varied forms this is one of Eastern Europes most popular names. Sadly early records from these countries are either non existent or when they occur at all, much later than equivalent British records or even German registers, which can often be traced with reasonable accuracy back to at least the 15th century. These recordings from surviving registers of Czechoslovakia (as was) upto 1992, include Symon Maly, the son of Jan Maly, who was christened at Busisov, Trebic, on October 20th 1699, and Matej Malyj, who married Anna Czierna, at Zaroice, Kyjov, on January 10th 1703.
Assyrian Names - Not Names of Assyrian Kings or Gods
Malko - male(mężczyzna), king
Augin/Ogin, male, ? ogień?
Umiejscowie miejscowości Serby na terenie Polski
Размещение сел Сербы на территории Польши
 |
Тема: Малькевич
16.03.2011, 4:52
Słowienie to prawdopodobnie Słowianie Ilmeńscy (Nowogród Wielki).
Wielkopolanie(Polanie z Wielkopolski)
1. Teza, że Wiślanie to inny lud niż Lachowie/Lechici (Lenzinoi?) ORAZ inny niż Polanie
2. Teza, że Wiślanie to najprawdopodobniej Białochorwaci
3. Słowienie Ilmeńscy (Nowogród Wielki). podobni są do Wiślan i Ślężan ?
4. Pomorzanie są podobni zarówno do Słowian zach. i wsch? Po najeździe Scytów 500r p.n.e (zniszczenie kultury Łużyckiej).
Scytowie doszli do Odry. Resztki tej kultury zostały na Pomorzu.
Teoria drogi Serbów z Kaukazu
In the Caucasus region, we find some of the toponyms related to the Serb name in Georgia (Serbaisi, Serebryannoye or Serebryanyy, Serebryanoye), and Azerbaijan (Serebovski or Serebrovskiy, Seri-abad, Ser-Abad).
There are also many toponyms related to the Serb name found in Russia, Ukraine, Belarus, the Czech Republic, Slovakia, Poland, Germany, which can show possible ways of the migration of Serbs from the Caucasus to Central Europe and to their present location in the Balkans.
The location of these toponyms could suggest that Serbs moved from the Caucasus in two directions: northwest and northeast. It is suggested that the northwestern group later reached the Carpathians, Central Europe and the Balkans, while the southeastern group reached the Ural mountains, Kama river, Siberia (according to some towns named after the Serbs), and the coast of the Sea of Japan, where there are two towns named 'Serbia' and two other towns named after the Serb toponym 'Rashka'.
The Serbs toponyms are the most densely concentrated in the territory of modern Czech Republic, Western Ukraine, and southern Poland as well as Eastern Germany.
In the Caucasus, the homeland of the Serbs, they left their traces around the river Volga (Araxes in Greek). In modern Georgian, that river is called "Rashki". This name was used by Balkan Serbs as a name for their first state and is found wherever the name Serb is found in clusters indicating settlements. It is often used to designate hydronyms and likely meant 'river' or 'water' in Old Serb.
The Serbs migrated in two directions from the Caucasus, northwest and northeast. Those who went northwest became overlords to the Slavs. There they established a mighty empire and became slavicized.
The Caucasian Avars who conquered the Balkans have given Serbia, Crna Gora,
and Albania the names each respectively bears today. In the Lesghian-Avar
language, the Balkan Crna Gora carries the same toponym of the land they
left behind in the Caucasus: also called Crna Gora, now part of Daghestan.
In the Lesghian-Avar language: Srbi means "people." Also, in the
Lesghian-Avar language: Albania is the land they called their homeland,
neighbouring Armenia, once known as Ancient Caucasian Albania, dating back
2,000 years ago, but still found in old maps.
You see, the ancestors of the Serbs, Montnegrins, and Albanians were Avar
tribes (not to be confused with Mongol tribes near Siberia) from the
Caucasus, however the indigenous people such as the Thracians, Dacians,
Illyrians, and Slav retainers, were fussed with them, giving mixed signals
to us all today.
"Chor" w osetyńskim znaczy słońce.
They both came to the Balkans to fight, booty and re-settle Slavs, just like the Bulgarian-Utigurs did, a Turkic people, another race altogether.
It is no wonder that the Croats claim that they are of Persian antecedents today. "Hrvati" means followers of the sun in Ossetian (Persian) dialect. There is a Persian tribe by the name of Hrvati as well.
Avar name
Avarian Philologists think the Avar name is coming from Caucasian Avarian "Bo" = "the armed nation" , and "Or" = "the river" words. [4]Bo-or , is the ancient A-Bar name of the White Khuns. İts means that the army is using ferrum and horses. First Huns were the Sino-Caucasian. But later Huns were Aryan mixed.
Bo-or ->Obry?
Thanks to the unusual sagacity of their leader (Kagan Bayan, ca. 558-582), they succeeded in securing all six within a decade (558-568). Evidently the Iranian merchants of the «Alan» confederacy, who immediately recognized that the future pax would hold great opportunities for them, provided the Avars with funds while they were still in the North Caucasus. Proof of this is that the Avars requested and received assistance from the «king» of the Alans in establishing contacts with Byzantium [172]. Subsequently, all territories important for commercial strategy, including the Danube limes, the Elbe frontier with the Franks, and the Baltic coast, immediately came under the control of the Iranian establishments, called in the sources Serbs, Croats, Obotriti and Vilti [173].
The first to join the Avars as partners were the Hunnic Onnoġurs and Quturġurs, and, a little later, the Tarniax [174]. Soon they forced into the confederacy other Hunnic groups, the Utiġurs and the Proto-Mongolian Ζαβενδέρ = Zäben-der (= Säbir), who previously had ordinarily cooperated with Byzantium [175].
To organize a military force, the Avars needed the military and administrative specialists obtainable from sedentary states. At that time this meant Byzantium and the Frankish empire. Bayan, the new charismatic leader, chose to look to the Franks. His first attack on the Frankish frontier was defeated, in 562 [176]. Three years later, however, he won a great victory over the Frankish king Sigibert and, to judge from the data in
Volga
ancient Scythian hydronym *Rhā, supposedly cognate with the ancient Avestan and Sanskrit names Rañha and Rasah for a mythical river, which was said to flow around the Earth.[3] It has been suggested that the name Russia may have been derived from Rasah/Rosah, the Iranic name of the Volga River (F.Knauer, Moscow 1901). These Iranic words are all connected in their primary meaning of "dew, liquid, moisture".
Ciekawe że Obodryci kolonizujący w VIIw. Rugię nazwali ją Rana. Ponadto dawna nazwa rzeki Kubań to Antykit(Anty ?). Ponadto jego dopływ nosi nazwę Łaba. Tutaj nasuwa się pytanie czy nazwa Łaba była od dawna czy pojawiła się w czasach późniejszych. Nazwa pierwszego państwa serbskiego na Bałkanach to
Raszka
Интересно, что в VIIw Obotrici назвали Рюген Рана . Кроме того, прежнее название реки Кубань Antykit (Anti?) . Кроме того, его поставки называется Łaba . Здесь возникает вопрос название Łaba уже давно, которые появились в более поздние времена. Имя первого сербского государства на Балканах
Рашка
 |
Тема: Малькевич
16.03.2011, 4:52
Malkiewicz-Chodakowscy Żytomierz-Owrucz, Herbarz polski. T. 3 s.18
 |
Тема: Малькевич
16.03.2011, 4:51
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom II S.443.
Gajów w Inflantach polskich
 |
Тема: Малькевич
16.03.2011, 4:50
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XV cz.1 s.311-312
Chodaków koło Żytomierza i Owrucza
 |
Тема: Малькевич
25.02.2011, 23:40
Matica slovenská, Turc̆iansky sv. Martin, Slovenská akadémia vied, Slovenská rec̆: c̆asopis pre výskum a kultúru slovenského jazyka, Tomy 13-14 str.303
W. Szulowska, Imiennictwo dawnej ziemi halickiej i lwowskiej s.19
G. Hey, Osadnosctwo słowiańskie na terenie Łużyc, s.125
RosDok @ Rostocker, Die slavischen Ortsnamen in Mecklemburg s90
Матица Словацкая, Turc̆iansky св. Мартин, Словацкая Академия соперничали, Slovenská REC: Casopis предварительно výskum kultúru slovenského jazyka, Tomy 13-14, c.303
В. Szulowska,имена древней земли Львовcкeй и Галицкeй с. 19
G. Hey, Cлавянское поселение в Лужицы, c.125
RosDok @ Росток, Cлавянскиe именa мест в Mecklemburg c.90
Mar(e)k->Markiewicz
Mal(e)k->(Malkewicz)Malkiewicz
Malko->Malkowicz, Malko->(Malkewicz)Malkiewicz
As er malək (ер малък
, "small er") in Bulgarian (Ь, ь)
Original use
In the Old Church Slavonic language, the yer was a vowel letter, indicating the so-called "reduced vowel": ъ = *[ŭ], ь = *[ĭ] in the conventional transcription. These vowels stemmed from the Proto-Balto-Slavic short */u/ and */i/ (compare Latin angulus and Old Church Slavonic ǫgъlъ. In all West Slavic languages the yer either disappeared or was transformed into /e/ in strong positions, and in South Slavic languages strong yer reflexes differ widely across dialects.
Ъ
Ъ, Ъъ (jer, jor, twardy znak) – podstawowa litera cyrylicy, używana dzisiaj:
w rosyjskim – do oznaczenia, że spółgłoskę i samogłoskę jotowaną wymawia się oddzielnie (w językach białoruskim i ukraińskim zastępowana przez apostrof [']);
w języku bułgarskim – dla oddania dźwięku /ə/;
Pierwotnie (w języku staro-cerkiewno-słowiańskim) oznaczał jer twardy, czyli głoskę wymawianą jak ŭ (bardzo krótkie u), często występujące na końcu wyrazów starosłowiańskich (jako kontynuacja końcówki praindoeuropejskiej; por. łacińskie -us, sanskryckie -as czy starogreckie -os). Wskutek tego (na zasadzie analogii) w późniejszych wiekach stosowany był we wszystkich językach wykorzystujących cyrylicę (np. w języku rosyjskim do reformy z 1917/1918 roku, a w języku serbskim do reformy Vuka Karadžića) także na końcu wszystkich wyrazów kończących się na spółgłoskę (jako znak kończący słowo).
Proces zróżnicowania jerów rozpoczął się już w epoce prasłowiańskiej i w konsekwencji doprowadził do zaniku jerów słabych w języku polskim, np.: pьsa > psa
Polski, czeski,słowacki,słoweński, dolno górno łużycki ь->e; sъnъ > sen
Chorwacki, SERBSKI, MACEDOŃSKI, BUŁGARSKI ь->a; pьs->pas,sъnъ->san
Malъk->Malek ?
xxix) मालक / malək/ “Proprietor” - właściciel- Собственник
 |
Тема: Малькевич
26.01.2011, 22:38
Mustafa Barzani and the Kurdish liberation movement (1931-1961) s103
Imię Malko wystepuje też wśród Kurdów.
Kurdowie – lud pochodzenia indoeuropejskiego, zamieszkujący przede wszystkim krainę zwaną Kurdystanem podzieloną pomiędzy Turcję, Irak, Iran i Syrię. Odosobnione enklawy Kurdów żyją także w tureckiej Anatolii, wschodnim Iranie (tzw. enklawa chorezmijska), w korytarzu oddzielającym Armenię od okręgu Górnego Karabachu (tzw. Czerwony Kurdystan) oraz Afganistanie.
Pochodzenie
Ich korzenie sięgają starożytności, lecz dokładne pochodzenie nie jest jasne. Jedna z hipotez zakłada, że wywodzą się od Medów, którzy wraz z Babilończykami obalili imperium asyryjskie w latach 614-610 p.n.e. (za punkt wyjściowy historii Kurdów często podaje się zdobycie Niniwy przez króla Medów Kyaksaresa w 612 p.n.e.)[4][5], aby kilkadziesiąt lat później ulec Persom i wejść w skład monarchii Achemenidów. W epoce perskiego imperium Sasanidów znani jako Kardochowie. W VII wieku zostali podbici przez Arabów i zislamizowani, a w XI wieku ponownie podbici przez Seldżuków. Z tego okresu pochodzi ich obecna nazwa. Jednym z najbardziej znanych Kurdów jest Salah ad-Din, czyli Saladyn, który odbił Jerozolimę z rąk krzyżowców w XII wieku.
Język kurdyjski wraz z językami staroperskim, nowoperskim, pasztuńskim (błędnie zwanym afgańskim), beludżi oraz wymarłymi dialektami średniowiecznymi należy do grupy języków indoirańskich, którymi posługuje się około 500 milionów ludzi na terytorium rozciągającym się od wschodniej Turcji po Pakistan i zachodnią część Indii.
Мустафа Барзани и курдское освободительное движение (1931-1961) c103
Имя Малько происходит и среди Курдов.
Курды - народ индо-европейского происхождения, в основном живущих в земле называют Курдистан разделен между Турцией, Ираком, Ираном и Сирией. Изолированных анклавах курдов проживают также в турецкой Анатолии, восточный Иран (так называемые анклава chorezmijska), в коридоре разделяющей района Армении из Нагорного Карабаха (так называемый Красный Курдистан), и в Афганистане.
Происхождения
Их корни восходят к древности, но точное происхождение остается неясным. Одна из гипотез предполагает, что вытекают из Мидии, который вместе с вавилонянами свергли ассирийской империи в годы 614-610 до н.э. (отправной точкой для истории усиления курдов часто ссылаются царя Ниневии Kyaksaresa Мидии в 612 до н.э.) [4] [5], что несколько десятилетий спустя, персы, и стать частью монархии Ахеменидов. В эпоху Персидской империи Сасанидов известный как Kardochowie. В седьмом веке они были завоеваны арабами и zislamizowani, в одиннадцатом веке повторно завоевана сельджуков. С этого периода их нынешнее название. Один из самых известных является курдов Салах ад-Дин, или Саладин, который вновь Иерусалим из рук крестоносцев в двенадцатом веке.
Курдский язык, включая языки staroperskim, nowoperskim, пуштунских (афганской ошибочно называют), белуджи и вымерших средневековых диалектов принадлежит к индо-иранской языковой группы, на котором говорят около 500 миллионов человек в территории, простирающейся от восточной Турции до Пакистана и западной части Индии.
Toponyms of Kurdish origin are mostly found in a relatively small woodland area with black soil, bordering the Dniester in the south and clearly marked by large forest tracts in the west and north. As is clear on a contemporary map of the area, the river Zolota Lypa borders the western forestland, while a strip of forest stretches from Zoločiv in the northeast up to Kremenec’, whence it extends east through Šepetovka to Žitomyr. Though the eastern forest tract is not articulated as clearly now, the territory to the south of Vinnycja and Khmel’nyc’kyj Regions remains significantly more wooded than Ternopil’ Region and the western part of Khmel’nyc’kyj Region. We will soon stop to evaluate a few toponyms that have been found in this territory. There are several settlements in Ternopil’ and Vinnycja Regions based on “džuryn.” In addition, a right tributary of the Dniester called Džurin gives us reason to speculate on the origin of these names in Kurd. coran (džoran), “to flow.” Another right tributary of Dniester but one noted for its slow current, Bariš may derive from Kurd. bariş, “quiet.” A village on the river’s shore has the same name. Several villages in the area have names corresponding with those of the nearest rivers or streams. Among these are the two villages of Bahlaj, Buhlaj and Bahlajky in Khmel’nyc’kyj Region. Their names may derive from Kurd. beq, “frog," and leyi, “stream.” Afg. buglaj, “heron," comes close as well, but other toponyms of possible Afghan origin in Right Bank Ukraine are far and few apart, and all of them have alternative interpretations. There are two rivers named Žvan, one named Žvančik and several villages of the same name in Khmel’nyc’kyj and Vinnycja Regions. Jwan (žvan) means “meeting, appointment” in Kurdish. While the phonetic correlation is total, the inspiration behind these toponyms is not totally clear. No clearer is the inspiration for the name of the river Seret, which has its source in the tributaries Right Seret and Left Seret, into which the Small Seret flows. Though Kurd. sereta, “beginning," does not verge on the name of the river in any definitive way, there are some villages adjacent to the source of the Seret at the end of this area that are named Kitajhorod, meaning “final, outermost settlement” and deriving from Kurd. kutayî, “ending, end.” The names of the villages Narajiv and Narajivka in Ternopil’, Khmel’nyc’kyj and Vinnycja Regions may be taken to mean “hearth” or “fireplace,” as Kurd. nar- means “fire,” and e'yal “family.”
Located near to the geographic center of the Kurds’ presumed settlement area is the ancient Ukrainian city of Terebovlja, which once was even the capital of an independent principality. The choice of this city as a capital in ancient Rus’ may have been motivated by the fact that Terebovlja served as the center of the territory’s erstwhile residents. The etymologization of the city’s name by way of the Ukrainian language yields something rather dull and unbecoming of a capital, which naturally would go better with a more esteemed title. Kurdish affords the toponym a more stately interpretation – “sacred joy” (Kurd. tereb, “joy, happiness,” ewlî, “sacred"). There is yet another variant – “sacred tombs” (Kurd. tirb, “tomb"). While this presents certain phonetic difficulties, tirb might naturally have turned into tereb when harmonized into Ukrainian phonetics. The fact is that where describing the Scythians’ war with Persia under Darius I, Herodotus cites Scythians’ accounts of their kings’ tombs, something they were prepared to defend from invaders should they be uncovered (Herodotus, IV, 127). While the site of these tombs is unknown, there is reason to believe that they could be located in the steppes, as the forces Darius commanded were in the Scythian steppes. Terebovlja may possibly have been a burial place for Scythian kings. As we cannot inspect all the toponyms of Kurdish origin separately here, only a few additional examples are given below:
The village of Avratin, northeast of Voločys’k in Ternopil’ Region – Kurd. afret, “wife, woman;”
The village of Baznikivka, southwest of Kozeva in Ternopil’ Region – Kurd. baz, “falcon,” nikul, “beak;”
The village of Balakiry, east of Horodok in Ternopil’ Region – Kurd. bala, “top,” kir, “excitation, ecstasy ;”
The village of Hermakivka (Germakivka), southeast of Borščev in Ternopil’ Region – Kurd. germik, “warm place;”
Villages of Velyki and Mali Dederkaly on the outskirts of Kremenec’ in Ternopil’ Region – Kurd. dederi, “tramp,” kal, “old;”
The village of Džulynka, northeast of Beršad’ in Vinnycja Region – Kurd. colan, “cradle;”
The village of Zamekhiv, east of Nova Ušycja in Khmel’nyc’kyj Region – Kurd. zome, “nomadic community ,” hév -, “to lead;”
The village of Kalaharivka (Kalagarivka), southeast of Hrymajliv in Ternopil’ Region – Kurd. qal, "to kindle,” agir, “a flame;”
The village of Kasperivci in the surburbs of Zaleščiky in Ternopil’ Region and the village of Kašperivka, north of Kozjatyn – Kurd. kaş, “ravine,” pira, “bridge;”
The village of Kilikijev, northeast of Slavuty in Khmel’nyc’kyj Region – Kurd. kelek, “ferry;”
The village of Kinakhivci, northeast of Vyšnevec’ in Vinnycja Region – Kurd. kûnax, “overnight lodging;”
The village of Kokošynci, north of Hrymajliv in Ternopil’ Region – Kurd. kok, “fat,” aş, “soup;”
The village of Kokutkivci, northwest of Ternopil’ – Kurd. ko, “curve,” kutek, “cudgel;”
The village of Mikhirinci, northeast of Voločys’k – Kurd. mexer, “ruins;”
The village of Palašivka, west of Čortkiv in Ternopil’ Region – Kurd. pelaş, “straw;”
The village of Tauriv, west of Ternopil’ – Kurd. tawer, “rock;”
The villages Čepeli near Brody in L’viv Region and northeast of Khmel’nyk in Vinnycja Region, and the village of Čepelivka in Khmel’nyc’kyj Region in the suburbs of Krasilov – Kurd. çepel, “dirty.”
From the proceeding, we see that the greatest quantity of toponyms with Kurdish origins is concentrated in an area stretching from Zolota Lypa in the west up to Khmel’nyc’kyj in the east. The strip of Kurdish toponyms extends to Mohyliv-Podil’skyj along the left bank of the Dniester, taking a turn at Hajsin, then ending with a scattered web of toponyms in a Right Bank forest-steppe zone past Uman’. While there are fewer specific toponyms of Kurdish origin in Left Bank Ukraine, some of them are rather distinctive. Below Zolotonoša in Čerkasy Region is the river Irklej, a left tributary of the Dnieper, and the village of Irklijiv at the river, with yet another Irklej, this one a right tributary, flowing opposite of Tjasmyn. As both rivers flow into ravines, Kurd erq, “ravine,” and leyi- “stream" suit features of the local environment very well. The same root leyi is present in the name of Balakleja city in Kharkiv Region and a village of the same name in Poltava Region. The second part of the word comes from Kurd. belek, “white.” The meaning behind the name of the well-known village Keleberda in Čerkasy Region becomes clear when taking into account Kurd. kele, “head," and berd, “stone.”
The irrefutable evidence of the ancient Kurds’ presence on the Right Bank at once brings attention to the question of how they actually got there. Considering the general movement of the Iranian tribes from the area of their primary settlement between the Dnieper and Don to the south and southeast, we may presume the Kurds’ forebears to have arrived on the Azov steppes, whence they crossed the Dnieper and moved further northwest. In the process, they displaced an older Thracian population to the southwest and local Bulgars to the west. The belt of Kurdish toponyms from Hajsin and further west along the Dniester may well mark their ancestors’ route; however, the presence of Kurdish toponyms in Černihiv, Kyiv and Žitomyr Regions lends credence to the variant in which the Kurds’ ancestors left their ancestral home, traveled down the Desna to the Dnieper, crossed the river and moved on to the west. This migration must have proceeded for a rather long time, with some fraction of the party settling at new stops along the way and preserving the old names of the villages and rivers thereabout. Yet there are few toponyms of clear Kurdish origin in the Kurds’ ancestral homeland. Some of them may be the names of the rivers Biškin, Vorholka (Vorgolka), Esman’, Zvan’, Romen, as well as the villages deriving from them. Besides these, there are toponyms on the Seym and Desna that may be etymologized via Kurdish or other Iranian languages, but determining their origin is difficult. For instance, the name of the town of Zamhlaj and the river Zamhlaj, which flows into the Desna above Černihiv, seem rather consistent with Kurd. zong, “bog," and leyi, “stream.” But this area happens to be the ancestral home of the Sogdians, whose modern-day descendents speak Yagnobian. While similar words in Yagnobian could not be found in this investigation, there is want for Yagnobian dictionaries of great volume. The same may be said for the toponyms Ževed’, Kerbutivka, Atiusha, Jevminka, Belmačivka. We may speak more assuredly about the Iranian toponyms found beyond the Dnieper. Several such ones follow:
The village of Avratin in the southern suburbs of Ljubar in Žitomyr Region – Kurd. afret, “ the wife, the woman ;”
The village of Devošin, northwest of Ovruč – Kurd. dewa, “medicine,” şîn, “to the mountain;”
The town of Byšiv in Kyiv Region – Kurd. bişav, “solution,” bişev, “to dilute;”
The village of Termakhivka, northwest of Ivankiv in Kyiv Region – Kurd. term, “body, corpse , ax, “ground;”
The village of Kašperivka, south of Novohrad-Volyns’kyj – Kurd. kaş, “ravine,” pira, “bridge;”
The village of Narajivka, southeast of Emčyn in Žitomyr Region – Kurd. nar-, “fire,” e'yal, “family;”
Narovlja in Belarus on the lower Pripjat’ – Kurd. nar, “fire,” ewlî, “sacred” (Iranian are known for their fire cult);
As only a few toponyms of Baltic origin may be found in the ancient territory of the Angles (Kekišivka, Kremna, Latašy, Nerč, Tnja, Ten’ka and so on), we may assume that the Proto-Kurds probably displaced the Angles, with the Balts later arriving and forcing the Proto-Kurds to move further on. The presence of Balts south of the Pripjat’ corroborates the Baltic-Thracian linguistic connections noted by experts (Duridanov Ivan, 1969). So, before choosing a final area to settle, the Proto-Kurds continued their migration, making yet another stop along their way at the forestless land beyond a wooded tract to the north of Šepetivka. This area is crowded with toponyms of Kurdish origin – Bačmanivka, Kilikiev, Mirutyn, Narajivka, Khonjakiv, Manjatyn. From here, the Proto-Kurds gradually moved southward, displacing the Bulgars from their settlements. The incidence of toponyms with Bulgarish origins in Ternopil’, Khmel’nyc’kyj and Vinnycja Regions indicates that prior to the Kurds’ arrival, Bulgars lived in the area, which adjoined Thracian settlements in the east.
Являются ли эти топонимов курдского происхождения, происхождения трудно
сказать. Эта область указан как одинаково исключительное расположение
slawizacji сербов и хорватов w V-VI c.н.э. Если они придут toponima
Курды должны возникнуть до 600 г. до н.э..
 |
Тема: Малькевич
24.10.2010, 21:59
Wiele uważanych za rodzime wyrazów polskich (oraz staro-cerkiewno-słowiańskich) pochodzi od wymarłych obecnie języków irańskich (od ludów sarmackich i scytyjskich), prawdopodobnie również od awestyjskiego. Są to słowa związane z kultem (bóg – awestyjskie bhaga) oraz wiele innych. Niektóre nazwy toponimiczne i nazwy plemion Słowiańszczyzny pochodzą od scytyjsko-sarmackich nazw miejsc i plemion (Serbowie, Chorwaci, stąd wniosek, iż w pewnym okresie historycznym plemiona te sąsiadowały bezpośrednio z plemionami protosłowiańskimi lub były wręcz podmiotem kształtowania się etnosu słowiańskiego.
Bóg Bagha
Mir Mitra
raj raj
bagāha -- noun; nominative plural masculine <baga-> 'god' -- gods
Imiona słowiańskie wzorowane na irańskich dwuczłonowych Miro-sław, Bogu-mił itd.
Многие считают родным польским слова (и старославянский) происходит из иранских языков ныне вымерших (скифских и сарматских народов), вероятно, также из awestyjskiego. Эти слова, связанные с поклонением (бог - Bhagam авестийский), и многие другие. Некоторые из имен и племенных toponimiczne имена славяне приходят из scytyjsko-сарматские названия мест и племен (сербы, хорваты, следовательно, вывод, что определенный исторический период, эти племена с племенами непосредственно sąsiadowały protosłowiańskimi или даже предмет формирования славянского этноса.
Бог Багха
Мир Митра
рай Raj
Nazwy rzeka takich jak Don, Doniec, Dniepr, Dniestr i prawdopodobnie Dunaj ma pochodzenie irańskie.
Такие имена, как река Дон, Донец, Днепр, Днестр и Дунай, вероятно, иранского происхождения.
Etymology
The name Dnieper is derived from Sarmatian Dānu apara "the river on the far side".[4] (By contrast, the Dniester derives from "the close river".)
In the three countries through which it flows it has essentially the same name, albeit pronounced differently, Russian: Днепр, Dnepr; Belarusian: Дняпро, Dniapro; Ukrainian: Дніпро, Dnipro.
The river is mentioned by the Ancient Greek historian Herodotus in the fifth century BC as Borysthenes (Βορυσθένης, as well as by Strabo; this name is Scythian (cf. Iranian *varu-stāna) and meant "wide land", referring most likely to the Ukrainian steppe. The late Greek and Roman authors called it Δάναπρις - Danapris and Danaper respectively - (dana in Old Persian meant "river"); The name Dnieper probably derives from that Greek word. Its Old East Slavic name used at the time of Kievan Rus' was Slavuta or Slavutych, the Huns called it Var, and Bulgars - Buri-Chai.
The Caucasian Avars who conquered the Balkans have given Serbia, Crna Gora,
and Albania the names each respectively bears today. In the Lesghian-Avar
language, the Balkan Crna Gora carries the same toponym of the land they
left behind in the Caucasus: also called Crna Gora, now part of Daghestan.
In the Lesghian-Avar language: Srbi means "people." Also, in the
Lesghian-Avar language: Albania is the land they called their homeland,
neighbouring Armenia, once known as Ancient Caucasian Albania, dating back
2,000 years ago, but still found in old maps.
You see, the ancestors of the Serbs, Montnegrins, and Albanians were Avar
tribes (not to be confused with Mongol tribes near Siberia) from the
Caucasus, however the indigenous people such as the Thracians, Dacians,
Illyrians, and Slav retainers, were fussed with them, giving mixed signals
to us all today.
The Serbs belong
to the Balkano-Caucasian group (like the Georgians, Chechens, Circassians,Mingrelians)
and the Croats are Aryans. They both came to the Balkans to fight, booty and re-settle Slavs, just like the Bulgarian-Utigurs did, a Turkic people, another race altogether.
It is no wonder that the Croats claim that they are of Persian antecedents today. "Hrvati" means followers of the sun in Ossetian (Persian) dialect.
There is a Persian tribe by the name of Hrvati as well.
Gustav Hey, Die slavischen Siedlungen im Königreich Sachsen: mit Erklärung ihrer Namen s.125
Gustav Hey, Słowiańskie osadnictwo na Łużycach: z wyjaśnianiem jego nazw. s125
Ann K. S. Lambton, Persian vocabulary s.157, 139, 258
Gustav Hey, славянское поселение в Лужицы: уточнения его названия. S125
Ann K. S. Lambton, персидский словарь стр. 157, 139, 258
Sippe des Malek - klan,ród,rodzina wywodzący się od imienia Malek(a).
Sippe des Malek - клана, рода, семьи Название происходит от Малек(a).
Rana(Rugia) Malkevitze od Malek – 1294r.
Рана (Рюген) Malkevitze от Малек - 1294г .
Obodryci kolonizowali Ranę
Ободриты колонизировали Ранy.
Etymology River Volga
Scythian hydronym *Rhā, supposedly cognate with the ancient Avestan and Sanskrit names Rañha and Rasah for a mythical river, which was said to flow around the Earth.[3] It has been suggested that the name Russia may have been derived from Rasah/Rosah, the Iranic name of the Volga River (F.Knauer, Moscow 1901). These Iranic words are all connected in their primary meaning of "dew, liquid, moisture".
II w. Między Kaukazem a Wołgą mieszkają Serbowie z grupy Alanów; w rejonie M. Azowskiego zamieszkują też Chorwaci.
IIc. Между Кавказeм и Волгом жили Cербвы с группы аланов, в регионе М. Азовский также проживают Хорваты.
Western Huna were the White Huns or Hephthalites.
Billon drachm of the Hephthalite King Napki Malka (Afghanistan/ Gandhara, c. 475-576).
Obv: Napki Malka type bust, winged headdress with bull head in the center. Pahlavi legend "NAPKI MALKA".
Rev: Zoroastrian fire altar with attendants either side. Sun wheel, or possibly eight-spoked Buddhist Dharmacakra, above left.
Znaleziona moneta w Afganistanie świadczy że termin Malek, Malka znany był w czasach przed arabskich.
Swiadczy o tym czas (475-575r.) powstania monety jak i rewers mówiący o wyznawcach Zoroastrianizmu.
Обнаруженные монеты в Афганистане показывает, что срок Малек, Малкa был известен за несколько дней до арабского мира. Об этом свидетельствует время (475-575r). Создание сторона медали, а также говорить о последователей Zoroastrianizmu.
 |
Тема: Малькевич
17.10.2010, 20:00
Я действительно не знаю, насколько это что-то сделать с именем
В любом случае, является основной Malkh (H - может молчать.)
Если он что-то делать с именем он не может принять
в Европу из гуннов, аваров, или како Sarmati(Alans) .
К северу от них, вероятно, были хорваты,
На северо-востоке сербы.
Сербы и хорваты уступили slawizacji вероятно, на верхнем течении Днестра,
Прут и Сирет (эти три реки иранского происхождения)
Malkh
The Malkh were an ancient nation, living in the Western/Central North Caucasus. They are usually regarded as the Westernmost Nakh people [1], and there name has a Nakh root (Malkh, the sun, attached to the main God, Deela's name as well, see Vainakh mythology). Their name may have actually been something closer to "Melkhi", but the common (via Chechen perhaps) rendering is "Malkh". Little is known about them due to a loss of historical writings.
Statehood
Unlike the Dzurdzuks, the Malkh seem to have to set up a monarchy (possibly after the escalation of the threat of the Scythians and Sarmatians). The Malkh state had a king, who called himself an "emperor" [1].
In By the 5th century BCE, the Nakh nations of the North Caucasus (Malkhs in the West, Dzurdzuks in the East, as well as other Nakh tribes such as the Gligvs, "Kists", Khamekits, and Sadiks, though the boundaries between many of these peoples was fuzzy and unsure [2]) were turning to larger states for assistance against the northern nomadic invaders.[1] While the Dvals and Dzurdzuks allied themselves to Colchis and Iberia, the Malkh became strong allies of the Greek Bosporan kingdom. In 480, Adermalkh, king of the Malkh, married a daughter of the Bosporan king.[1]
[edit]
Fate
The Malkh are now extinct, defeated and wiped out and/or assimilated either by Scythian peoples, Circassian/Circassian-like peoples or later Turkic peoples. Most Malkh lands are inhabited now by Turkic peoples (Karachay and Balkars, the latter which call themselves, notably, "Malkhars"), and to a lesser extent Circassic peoples (Abazins and Circassians, though most of these are now gone as a result of the Circassian Genocide). More recently, Cossacks and Russians have set up their (foreign) presences on former Malkh lands.
[edit]
Legacy
The name of the Malkhi survived as the Mulki teip of the Chechens, which was founded by Malkh who left their homeland and integrated into the teip system, and were eventually assimilated (mostly) to Chechen culture, eventually becoming Chechens. This slow process of "teip assimilation" has happened with many peoples who fled and settled in Chechen lands, with over 20 of the 90 clans having a foreign origin. There is a Jewish clan (originally Mountain Jews, though they are now mostly completely Chechenized), two Russian clans, a Volga German clan (from the days when Germans lived with Chechens in Siberian exile), a Polish clan (made of Poles fleeing Russian oppression), a Ukrainian clan, many Turkic clans, etc. Through the Malkhi teip, the name, and to a lesser extent, the vague memory, of the Malkh is preserved, even though as a nation Malkhia is dead.
The tuxum (or tribal alliance) of the Myalxi may also derive its name from the Malkhi. The similarity of its name to the Mulkoi (especially when dialectal differences are factored in) led many, including Anatol Lieven to confuse the two. The dialect spoken by the Myalxi is highly conservative, and highly divergent from "Standard Chechen", and there are a small group of people who actually consider it separate (Malkhi Chechen is also called the "Galanch'ozh dialect"), though the prevailing opinion (including that among the Myalxi themselves) is that it is a Chechen dialect. Myalxi, or Galanch'ozh, is often considered a transitional dialect between Chechen and Ingush, though it displays distinct features of its own. [3]
Malkh
The language of the Malkhs[5] (whose name, malkh, refers to the sun) in the North Caucasus, who lived in modern day Kabardino-Balkaria, Karachay-Cherkessia, and once briefly conquered Ubykhia and Abkhazia. They were conquered first by Scythian-speaking Alan tribe and then by Turkic tribes, and seem to have largely abandoned their homeland and found shelter among the Chechens, leading to the formation of a teip named after them. Those who stayed behind were either wiped out or assimilated.
VIIw. p.n.e. Scytowie (na wschodzie zwani Sakami / Śakami), wypędzeni z poprzednich siedzib przez Massagetów (inną gałąź ludów irańskich), przekraczają rzekę Arakses (Araks – ale prawdopodobnie Jaksartes, Syr-Darię i zjawiają się nad Morzem Czarnym, gdzie rozpraszają i asymilują Kimerów (około 650 p.n.e.).
VIw. p.n.e. Na stepach nadwołżańskich zjawiają się irańscy Sauromaci, znani później jako Saromaci i wreszcie Sarmaci.
Vw. p.n.e. Okres najazdów Scytów na zachód, od Odry po Bałkany, upadek kultury łużyckiej.
IIIw. p.n.e. Sarmaci napierają na Scytów, w końcu pokonują ich i zajmują ich ziemie.
IIw. p.n.e. Wśród Sarmatów wyodrębniają się Jazygowie, Roksolanie, Alanowie, Aorsowie.
II p.n.e. Chińska kronika wzmiankuje Antów, lud należący do grupy Aorsów, zamieszkujący między M. Kaspijskim a J. Aralskim.
Iw. p.n.e. Sarmaccy Alanowie osiedlają się u podnóży Kaukazu; ich potomkami są dziś Osetyńczycy.
90 – 170 Hunowie na terenach na północ od Jez. Aralskiego.
IIw. Między Kaukazem a Wołgą mieszkają Serbowie z grupy Alanów; w rejonie M. Azowskiego zamieszkują też Chorwaci.
125 Źródła chińskie wspominają o Białych Hunach (Heftalitach) żyjących w Dżungarii. Istnieje pogląd, że był to lud IE.
III – IVw. Sarmackie tamgi pojawiają się na obszarze między górną Odrą a Wisłą.
ok. 350 Hunowie podbijają Alanów; część z nich przyłącza się do Hunów.
375 – 602 Domniemane państwo Antów między Dnieprem a Dniestrem (Wisłą?) z ośrodkiem w Kaniowie nad Dnieprem.
375 Hunowie i sprzymierzeni z nimi Alanowie niszczą ostatecznie państwo Ostrogotów
557 – 558 Pierwsze poselstwo Awarów do Bizancjum: Awarowie w północnym Kaukazie.
558 – 560 Awarowie ujarzmiają Hunów między M. Kaspijskim i Kubaniem, oraz Barsilów i Sabirów na prawym brzegu Wołgi.
562 Klęska Awarów w starciu z Frankami.
565 – 596 Wyprawa awarska na wschodnie Bałkany.
567 – 568 Awarowie (wraz ze Słowianami) opanowują Panonię, wyniszczają Gepidów i przepędzają Longobardów.
VIIw. До н.э. Скифы (на востоке называют Sakami / Śakami), изгнан из предыдущих штаб-квартире Massagetów (другая ветвь иранских народов), пересечь реку Arakses (Аракс - но, вероятно, laxartes, Сыр-Дарья) и появляются на Черном море, где рассеяны и ассимилировались Kimerów ( около 650 до н.э.).
VIc.. До н.э. На степях Волги прибыть иранская Sauromaci, известный впоследствии как сарматы и, наконец, Saromaci.
Vw. До н.э. Период скифского западе набегов Одер на Балканах, краха лужицкой культуры.
IIIw. До н.э. Сарматов толкнул вплотную скифов, наконец, победил их и заняли их земли.
IIw.. До н.э. Cреди сарматов отличить Yazyges, Roksolanie, аланы, Aorsowie.
II до н.э. Китайских хрониках упоминание антов, люди, принадлежащие к группе Aorsów, живущие между М. Каспийским и Дж. М. Aralskim.
Iw.. До н.э. Sarmaccy алан поселились в предгорьях Кавказа и их потомки сегодня Osetyńczycy.
90 - 170 гуннов в районах к северу от Аральского моря.
IIw.. Между Кавказа и Волги жилги сербы , в регионе М. Азовский также проживают Хорватии. с группы аланов
125 китайских источниках упоминается белые гунны (Heftalitach), проживающих в Джунгарии. Считается, что это был народ IE.
III - IVw. Сарматские тамги появляются в верхней части между Одером и Вислой.
350 завоевания гуннов аланы, некоторые из которых соединяет гуннов.
375 - 602 Неявные государство антов между Днепром и Днестром (Висла?) С центром в Канев на Днепре.
375 гунны и аланы союзных с ними, в конечном итоге уничтожить государство остготов
557 - 558 Первый аварский послов в Византию: аварцы на Северном Кавказе.
558 - 560 гунны, авары ручной между Каспийским и М. Кубани, и Barsilów и Sabirów на правом берегу Волги.
562 аварцев поражение в руках франков.
565 - 596 Awars экспедиции в восточные Балканы.
567 - 568 аварцы (вместе со славянами) Паннонии доминировать, уничтожать и przepędzają гепидов лангобардов.
602 аварцы под командованием удар Apsicha антов, на месте антов появляется славянское племя Полан (Днепр).
Alania was a medieval kingdom of the Alans (proto-Ossetians)[1] that flourished in the Northern Caucasus, roughly in the location of latter-day Circassia and modern North Ossetia-Alania, from the 8th or 9th century until its destruction by the Mongol invasion in 1238-39. Its capital was Maghas, and it controlled a vital trade route through the Darial Pass.
The Alans (Alani) originated as an Iranian-speaking[1] subdivision of the Sarmatians. They were split by the invasion of the Huns into two parts, the European and the Caucasian. The Caucasian Alans occupied part of the North Caucasian plain and the foothills of the main mountain chain from the headwaters of the Kuban River in the west to the Darial Gorge in the east.
Malk Göhren ist eine Gemeinde im Landkreis Ludwigslust in Mecklenburg-Vorpommern. Sie wird vom Amt Dömitz-Malliß mit Sitz in der Stadt Dömitz verwaltet.
Zu Malk Göhren gehören die Ortsteile Liepe und Neu Göhren.
Geschichte
Erstmals urkundlich erwähnt wurden Malke im Jahr 1158 und Gorne 1308.
Bis zum 3. November 1993 hieß die Gemeinde Göhren.
R1
R1* (16278): In Kurdish from Turkmenistan (9%).
R1a
R1a* (3337): Found in Brahmins from Uttar Pradesh (India). Also in Adygei people (Caucasus).
R1a1: Found in Northwest Caucasian people like Kabardins and Adygei people. Observed in eastern European populations like northwestern Russians and Poles.
«Мал» по-осетински означает «болото», «трясина».
Дельта Кубани болотиста на всем протяжении; таким образом, первая часть названия — «Мал» — совпадает с местными условиями.
мал 1. 1) омут; 2) лужа; мал кæнын скопиться (о воде); 2. глубокий; мал дон глубокая река
Древнее название реки Кубань, Антикит, можно отнести в его первой части к Антскому или асскому. Позже, когда на берегах Кубани Антов заменили Касоги (Черкесы), они использовали имя реки как свое самоназвание. Адыге является вариацией от Антике (Антикит); это другое название Черкесов.
СЛОВАРЬ МУЖСКИХ ИМЕН (по данным фамильных преданий осетин)
M
---------
Малак
Малы
Мали
Малсæг
Малхаз
PERSKIE (DARI) ZAPOŻYCZENIA
ORAZ KALKI JĘZYKOWE W JĘZYKU PASZTO
2.1.11. Przyjaciel i wróg:
dušman / dušmən m. ‘wróg, przeciwnik’ (A: 410, RP: 113) ← dr. došman id.
(DR: 364); obok pst. mercən / mercmən / mercay m. ‘wróg’ (A: 874, RP: 113).
dust / dost m. ‘przyjaciel, towarzysz’ (A: 419, RP: 684) ← dr. dōst id. (DR:
380); obok rodzimego mal m. ‘towarzysz, przyjaciel, kompan; towarzysz
podróży’ (A: 846)
Персидский (DARI) Заемные средства
Калки языке и языке пушту
2.1.11. Друг и враг:
Дусман / dušmən м. "враг, враг '(: 410, РП: 113) ← д-р. došman ID.
(DR: 364), рядом с PST. mercən / mercmən / mercay м. "врага" (: 874, РП: 113).
пыли / доступ м. "друг, товарищ '(: 419, РП: 684) ← д-р. код доступа. (DR:
380); следующий дом Mal m. 'товарищ, друг, компаньон, товарищ
путешествие '(: 846)
 |
|
|
