NOTKI BIOGRAFICZNE
Alexandrowicz Wincenty, komornik województwa połockiego żonaty z Marianną z Walickich. CAH Wilno F. S.A. 15425, k. 143.
Alexandrowicz Dominik h. Aleksandrowicz, pisarz ziemski lidzki (1759), poseł (1764), koniuszy WXL (1771), w tym roku otrzymał Order Św. Stanisława. Żonaty z córką Gerwazego Ludwika Oskierko, cześnika w. lit. i referendarza w. lit. Boniecki, Złota księga.
Baranowski Józef ks., komendarz fili belmonckiej „Przy filii belmonckiej x. Józef Baranowski prowiz pierwej kościoła kupiskiego, teraz w Belmoncie rok drugi mieszka. Edukował się in seminario diecesano, lat ma 30. Pensyi rocznej bierze złł poll 200, oraz ordynaryą tak ze zboża i legumin, jako i siana oraz ma stróża ustawicznego”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 7.
Benign od św. Apollinarego o., karmelita bosy, kaznodzieja poszumieński.„J.X. Waleryan od Sgo Józefa, mieszka w tym klasztorze rok szósty. Pomieniony klasztor JJXX. karmelitów bosych jest fundowany od WJmc Pana Stanisława Narbuta sędzica i skarbnika powiatu oszmiańskiego w roku 1760 na xięży dwóch, teraz zaś mieszka kapłanów 6 i laik. Z tych księży 3 na kapellaniach a 3 w klasztorze zostają i pilną parafii posługą utrzymują. Z kwesty zaś nie żyją”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 102.
Biegański Józef h. Prawdzic. Syn Krzysztofa Biegańskiego, skarbnika połockiego i Maryanny z Wawrzeckich. W 1763 r. podczaszy, a w l. 1766-1774 podstoli brasławski. Według Uruskiego Józef Biegański z małżeństwa z Teresą z Czyżow miał dwóch synów: Jana oraz Wincentego „sędziego ziemskiego brasławskiego dziedzica dóbr Chorążyce, Gierkany, Hryszkowszczyzna i in.”.
Według Bonieckiego Józef miał syna Jana, podczaszyca brasławskiego, żonatego z Justyną z Rudominów (błędnie!), których synem był Wincenty.
Biegański Jan h. Prawdzic, podstolic brasławski, od 1774 r. podstoli brasławski. Syn Józefa, podstolego brasławskiego i Teresy z Czyżów. Żonaty z Bogumiłą Bereśniewiczówną. Spisy t. I, CAH Wilno 15416 k. 333.
Biegański Wincenty h. Prawdzic, syn Jana Biegańskiego, podstolic brasławski W 1789 r. opłacał intratę z Hryszkowszczyzny. Summariusz 1789.
Bielikowicz h. własnego, Aleksander, koniuszy inflancki (1790-94);
Bielikowicz Adam, s. Michała Kazimierza, strażnik brasławski (1766). Miał syna Andrzeja żonatego z Józefą z Wyrwiczów, córką Stanisława, wojskiego inflanckiego (1792); Michała, Kazimierza Felicjana, strażnikowicza i rotmistrza; Józefa, Karola strażnikowicz CAH Wilno F.S.A. 15416, k. 229.
Bielikowicz Antoni, szambelan JKMci i poseł na sejm (1784) żonaty z Franciszką z
Kublickich;
Bielikowicz Franciszek, syn Stefana i Franciszki z Chrapowickich, cześnik brasławski (1764) i starosta miksztański. Uruski, Spisy, t. I.
Bielikowicz z Chrapowickich Franciszka, żona Stefana Jozafata Bielikowicza
Bielikowicz Michał Kazimierz, cześnik brasławski. Z żony Elżbiety z Butlerów miał synów: Stefana, pisarza grodzkiego, Leonarda, koniuszego, Adama, skarbnika, Franciszka, cześnika. CAH Wilno 15416, k. 230.
Bielikowicz Stefan Jozafat, syn Michała Kazimierza, cześnik brasł. (1740-52), pisarz gr. brasł. (1747-65), podkomorzy brasł. (1765), zm. 17 III 1765. Żonaty z Franciszką z Chrapowickich z którą miał synów: Wincentego, starostę pyszackiego, podkomorzyca brasławskiego; Joachima, chorążego gwardii pieszej litewskiej, podkomorzyca brasławskiego.
Bielikowicz Leonard, s. Michała Kazimierza, koniuszy brasławski (1752-65), pisarz grodzki brasławski (1765-1786). Miał prawdopodobnie syna Wincentego, pisarzewicza grodzkiego, sędziego ziemskiego brasławskiego (1790-92) potem sędziego ziemiańskiego Spisy, t. I, s. 580.
Bielikowicz Wincenty, s. Adama strażnika brasł., sędzia grodzki (1788) i ziemski brasławski (1790); starosta pyzacki potem hibajłowski.
Błażejewicz h. Sas, Tomasz, Krzysztof, Ignacy - synowie Jana a wnukowie Macieja, dziedzica Lubciszek w 1697 roku. Boniecki.
Bortkiewicz h. Lubicz Mateusz, rotmistrz brasławski. Żonaty z Teresą z Klottów, córką Stanisława i Tekli z Mirskich. Dziedzic dóbr Komarowa i Polesia w powiecie zawilejskim a Usian w powiecie brasławskim. Z małżeństwa pozostawił trzy córki oraz czterech synów: Stanisława, Wincentego, Dominika oraz Tadeusza Mateusza. Złota księga.
Bortkiewicz Antoni, rotmistrz brasławski (1770), Józef, miecznik upicki (1783),
Marcin (1785). Boniecki, Spisy, t. II.
Bortkiewicz Wincenty, rotmistrz oszmiański. Żonaty z Rozalią z Sulistrowskich, córką Tadeusza Sulistrowskiego (patrz niżej).
Brzostowski Robert h. Strzemię, ur. 7 VI 1748 w Michaliszkach (pow. wileński), s. Józefa, pisarza litew. i Ludwiki Sadowskiej. 8 XII 1766 został mianowany szambelanem a w kilka lat później potrzymał starostwo międzyrzeckie. We wczesnej młodości był pułkownikiem husarskim w wojsku litewskim. W 1773 roku poślubił w Krasławiu Annę Platerównę, kasztelankę trocką. W 1782 r. był posłem z pow. brasławskiego. W 1783 r. zabiegał o województwo trockie a potem o kasztelanię mińską. W 1787 r. po nieudanych staraniach o starostwo brasławskie został cześnikiem litewskim. 14 V 1790 mianowano go kasztelanem połockim po nieudanych staraniach o województwo smoleńskie i marszałkowstwo nadworne litewskie. W 1791 r. objął laskę marszałkowską trybunału litewskiego. Kawaler Orderu Św. Stanisława (1782) i Orła Białego. Z małżeństwa pozostawił dwie córki: Kordulę i Marię oraz synów: Ludwika, Pawła, Augusta i Wincentego.
Helena Waniczkówna, Brzostowski Robert, PSB, t. 3, Kraków 1937, s. 56.
Bukowscy, rodzina kalwińska. W herbarzu Łodzi-Czarneckiego Herbarz podług Niesieckiego t. 1: Franciszek Bukowski podpisał elekcję Stanisława Augusta Poniatowskiego z powiatu kowieńskiego.W opracowaniach dotyczących Jednoty Litewskiej występuje kilku przedstawicieli tej rodziny: ks. Felicjan Bukowski, senior zawilejski (1751); Jan Bukowski, plenipotent Ks. Kurlandzkiego [Piotra Birona] (1774- 75), subdelegat JKMci (1785), subdelegat prowincji WKL (1786); Jakub Bukowski, plenipotent spraw communitatis (1778), rotmistrz woj. trockiego (1781, 1789), starosta miednicki (1793). W swojej pracy Szlachta kalwińska w Polsce, Sz. Konarski wymienia oprócz wyżej wspomnianych także Piotra, porucznika JKMci, diakona i rektora szkoły birżańskiej.
Marcin Bukowski był cześnikiem oszmiańskim (co najmniej od 25 IX 1767 do 18 III 1781 r). Miał synów Michała i Jana, cześnikowiczów. Cześnikiem oszmiańskim był w 1791 r. Jakub Bukowski. Spisy, t. I, s. 222-223.
Bury (Jan) Józef, dworzanin JKMci, sędzia grodzki brasławski (1788). Spisy, t. I, Uruski, Boniecki
Bury Michał, stolnikowicz brasławski. Być może również syn Burego N. stolnika brasławskiego z 1744 r., który miał syna Antoniego. Spisy, t. I.
Burzyński Ignacy, ur. 1765 r. h. Trzywdar, s. Tadeusza i Józefy z Platerów, wojewody mińskiego, starosta krasnosielski, zwiahelski, brasławski (od 1787 r.). Od 1758 r. dziedzic Ikaźni. Żonaty z Cecylią Żabianką, wojewodzianką połocką, 2v. Janowa(Żaba-
) Marcinkiewiczowa. SGKP, Spisy, t. I.
Chalecki h. Chalecki v. Abdank Stanisław, chorąży petyhorski, sędzia grodzki wileński w l. 1771-75, po którym syn Piotr, w 1792 r. szambelan królewski. Boniecki, Niesiecki, Uruski
Chalecki Stanisław starosta proselski, żonaty z Teodorą z Zasów CAH Wilno F. S.A.
15418 k. 332.
Chrzczonowicz (Krzczonowicz) Franciszek, komornik wileń., klucznik wileń.(1775- 92). Żonaty z Teresą Miedzichowską. Spisy, t. I.
Czarnocki Jerzy, viceregent ziemski brasławski, komornik brasławski. Z żony N.N. miał synów: Tadeusza i Ignacego. CAH Wilno F. S.A. 15413 k. 501; CAH Wilno F. S.A. 15416, k. 329
Czarnocki Józef, regent podkomorski brasławski, żonaty z Marcyanną z Klottów CAH Wilno F. S.A. 15418. Poniżej w notce Michała Klotta, wymieniana jest Emercyanna Michałowa Czarnocka, córka M. Klotta.
W Spisach, t. I wymieniany jest Józef Czarnocki, (1791-1804) strażnik brasławski, żonaty z N. Kwincianką.
Czechowicz Lachowicki Antoni Michał, od 21 IV 1760 r. skarbnik oszmiański. 24 IV 1765 awansował na podostolego oszmiańskiego, z której to funkcji zrezygnował 5 X 1774 r. Pułkownik brygad husarskich gwardii narodowej. Zmarł przed 1784 r.
Czechowicz Lachowicki Tomasz Michał, skarbnik, rotmistrz, podstarości i poseł oszmiański. Żonaty z Barbarą z Sulistrowskich z którą miał trzech synów:
Czechowicz Lachowicki Filip Ignacy, starosta rosseliski (1775).
Czechowicz Lachowicki Wiktor, podstoli oszmiański (1768), sędzia ziemski oszmiański, zm. 1795. Boniecki
Czechowicz Lachowicki Ignacy, koniuszy oszmiański (1778-83), skarbnik oszmiański (po 5 XI 1783-94), sędzia grodzki (1788-94) oraz marszałek zawilejski (po 22 II 1794) Żonaty z Różą Despotówną Zenowiczówną (1796). Spisy, t. I.
Czyż Gaspar (Kacper) h. Godziemba z przydomkiem Mintowt, syn Kazimierza, w młodości kształcił się u jezuitów w Połocku. Służbę publiczną zaczął jako dworzanin skarbu W. Ks. Litew. Był także sędzią grodzkim wileńskim, deputatem na Główny Trybunał Litew., koniuszym, posłem woj. wileńskiego na sejm 1788. W 1791 roku został podwojewodzim wileńskim. W 1792 r. otrzymał Order Św. Stanisława. Od 1797
r. trzykrotnie wybierany marszałkiem szlachty pow. wileńskiego. W l. 1805-09 był marszałkiem szlach. gub. wileńskiej.
W 1782 r. razem z Orderem Św. Anny, otrzymał od cara Pawła I dobra Kuryłowicze w starostwie dziśnieńskim, które Aleksander I zamienił na dożywotnią pensję i tytuł radcy stanu. Żonaty z Karoliną Czyżówną, sędzianką wileńską. Pozostawił sześciu synów i cztery córki. Zmarł w Woronnej 18 I 1825 r.
H. Mościcki, Czyż Gaspar (Kacper), PSB, t. 4, Kraków 1938, s. 379.
Czyż Józef, strażnik wileński Kalendarz Wileński 1780.
Dalecki Michał, regent graniczny brasławski, żonaty z Barbarą z Łopacińskich (z linii upitskiej Złota księga R. 4, s. 164), z którą miał syna Jana. Jan Dalecki udowodnił swoje pochodzenie szlacheckie w Królestwie w 1845 r. Boniecki
Żychliński podaje, że M. Dalecki miał z żony Barbary jeszcze syna Pawła.
Dąbrowa
Mateusz, miecznik powiatu brasławskiego, żonaty z Franciszką z Cieszeyków.
Adam Jan miecznikowicz brasławski, właściciel Niszcza, z Florentyny Maryanny Biegańskiej pozostawił dwóch synów: Daniela i Antoniego.
Daniel, miecznikowicz brasławski, z Maryanny Śmigielskiej miał dwóch synów: Stanisława i Jozafata i córkę Katarzynę, za Antonim Łukaszewiczem. Stanisław, właściciel Rudawy sprzedał w 1783 r. część swoją Niszcza Doręgowskim. Ożeniony z Magdaleną Rudziejewską, pozostawił syna Mateusza, po którym zostali synowie: Antoni, Wincent i Kajetan. Jozafata syn Józef.
Antoni, syn Adama Jana, współdziedzić Niszcza. Z Maryanny Kruszynówny miał pięciu synów: Piotra, Ignacego, Adama i Franciszka, zmarłych bezpotomnie i Stefana. Ten ostatni sprzedał w 1785 r. część swoją Niszcza Doręgowskim, a z Justyny Salmonowiczówny córki Dominika, miał córki: Antoninę za Tadeuszem Mirskim, Maryannę i syna Michała”. Boniecki
W księgach sądowych brasławskich zapisany jest testament po Adamie Dąbrowie miecznikowiczu brasł. przedstawiony przez jego brata Stefana Dąbrowę, miecznikowicza brasł. W testamencie występują również jego bracia: Franciszek, Ignacy (zmarły) i Piotr Dąbrowa oraz siostry: Joanna z Dąbrowów Bukowska, Helena z Dąbrowów Serbejowa i Ludwika Dąbrowianka NAHB F. 1747, op. 1, dz. 13, k.71, k.73 W księgach sądowych brasławskich z 1784 znajduje się dowód arędowny wystawiony przez Stanisława i Magdalenę z Rudziewskich (Rudziejewskich) Dąbrowów oraz ich syna Mateusza dla Józefa i Zofii z Tynkhauzów Chodykinów na połowę folwarku Niszcza. CAH Wilno F. S.A. 15416, k. 325-326.
Dembski (Dębski) Dominik, ks. komendarz pluski „Przy kościele filialnym w Plusach wikariusz x. Dominik Dębski prowiz kościoła brasławskiego. Edukował się in seminario diecesano, ma lat 35. Pensyi rocznej bierze złł 200. Stół i inną przyzwoitą wygodę od WJmc Pana Salmonowicza starosty pluskiego ma we dworze”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 7.
Dewoyna Szymon ks., pleban sołocki „Proboszcz JWJmc Xiądz Piotr Toczyłowski biskup bellineński, suffragan, kantor, prałat i officiał wileński. Podproboszcz x. Szymon Dewoyna z pttu wiłkomierskiego, lat mający 42. Zostaje przy tym kościele od roku 1779. Wyświęcił się w roku 1769 na prowizyę JXdza Michała Rostockiego proboszcza witepskiego. Edukował się in Monte Salvatoris. Jest prowizem kościoła tego, innego żadnego beneficium nie ma. Jest przy tym in dignite Prothonotarittus Appostolici [protonotariuszem apostolskim]. Ma do pomocy wikaryusza z klasztoru sołockiego kan[oników] regul[arnych]. Przy filii zaś duksztańskiej jest xdz Łukasz Krzywobłocki franciszkanin. Pensyi rocznej ma tall. bitt 35”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782- 1783, s. 204-205.
Dmochowski Alojzy regent podkom. pttu brasławskiego. Żonaty z Różą ze Świętochowskich CAH Wilno S.A. 15413, k. 851
Dowgiałło Kazimierz, ur. 1740, syn Konstantego Marcina, horodniczyc powiatu wiłkomierskiego. Żonaty z Marią Hoppen, z którą miał dwóch synów: Apolinary i Dominik Wawrzyniec. Zmarł w 1800 roku Aftanazy,
Wymieniany w dokumentach jeszcze w 1806 r. Spisy, t. I, Aftanazy, Niesiecki W
Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783 zapisany jako „horod. smoleński”.
Francuzewicz Michał h. Leliwa, regent trocki (1775), sędzia grodzki wiłkomierski
(1780-83). Uruski
Giecewicz (Gieczewicz) Antoni, rotmistrz woj. wileńskiego, miecznik wileński (1765- 1785). Żonaty z Bogumiłą Żarnowską. Zmarł przed 28 VIII 1785 r. Spisy, t. I.
Giecewicz h. Kościesza Jan, rotmistrz wileński, komisarz wyznaczony z sejmu do rozsądzenia Sulistrowskiego z Chomskim, Niesiecki. Miecznik wileński (1785-1792), Spisy, t. I.
„Nikodem z Gieczan Giecewicz h. Leliwa, sędzia grodzki brasławski pozostawił syna Jana, miecznika i sędziego grodzkiego wileńskiego, po którym dwaj synowie: Jan, kapitan b. wojska polskiego i Wincenty, krajczy, podkomorzy i marszałek wilejski a potem marszałek guberni wileńskiej” Złota księga, r. 4, s. 208-209.
Giedroyć Jan Stefan, biskup inflancki potem żmudzki, w 1762 roku wygłosił kazanie na konsekrację bpa Massalskiego. W 1764 mianowany biskupem inflanckim. W 1765 r. wszedł do Kapituły Wileńskiej. W tym roku był delegatem na synod unitów w Brześciu. Stronnik królewski podczas ruchów konfederackich (przygotowania powstańcze ziemian wileńskich podczas konfederacji barskiej, zadenuncjował dowództwu rosyjskiemu). W 1776 r. delegowany do komisji skarbowej litewskiej. W 1778 r. został mianowany biskupem żmudzkim. Znany był z gromadzenia beneficjów i popieraniu swoich krewnych na stanowiska kościelne. Był dwukrotnie konsyliarzem Rady Nieustającej (1788, 1780). Przeciwnik Konstytucji Majowej. W 1801 r. doznał paraliżu i zdał swoje obowiązki na koadiutora Józefa Arnolfa G. Zm. w 1803 roku w swojej rezydencji w Olsiadach pod Telszami.
Tadeusz Turkowski, Giedroyć Jan Stefan, PSB, t. 7, s. 427-428.
Giedroyć Józef, starosta obolski, podstoli brasławski. Żonaty z: 1. Róża Kiełpszówna,
2. Krystyna Golejewska, 2v. Adamowa Tadeuszowa Radowicka, łowczyna wołkowyska. Zmarł po 6 III 1766 (inna data po 3 X 1774). Spisy, t. I. Miał syna Benedykta. CAH Wilno 15416, k. 165.
Giedroyć Kazimierz, starosta dubinowski, żonaty z Zofią z Klottów, CAH Wilno F. S.A. 15418, k. 42-43.
Giedroyć Róża z Kiełpszów, podstolina brasławska posiadała w dożywociu dzierżawę
Obole nadanej przywilejem Augusta III w 1752 r.,CAH Wilno F. S.A. 3354.
Górski Antoni ks., pleban święciański „Jmc Xdz Antoni Gorski pleban i altarysta święciański z województwa wileńskiego lat ma 45. Possyduje tą plebanią od roku 1776. Wyświęcony w roku 1770 na prowizyą antecessora swego Jmc Xdza Konowicza plebana i altarysty święciańskiego. Edukował się in monte salvatoris. Prócz tych beneficium inszego nie ma. I w urzędzie innym nie zostaje. Prezentowany dwa razy, raz od Najjaśniejszego Króla Jmc na plebanią, drugi raz od WJmcPana Aleksandra Szymkowicza łowczego łatyczewskiego na altaryą. Prezenty takowe od nikogo nie były kwestionowane”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 80.
Grothus (Grothaus) Ignacy h. Grothus, syn Hieronima, pułkownika królewskiego, starosta pokretoński (1775). Uruski
Gwalbert–Rudnicki Jan Bonawentura, starosta sugiński, komisarz brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej w 1790 r., Hedemann. Żonaty z Magdaleną Knabnofówną (1793). Spisy, t. I.
Hornowski Kazimierz h. Korczak, skarbnik orszański (1775) Uruski, komisarz graniczny dóbr biskupich, wieloletni zarządca dóbr rodowych i stołowych biskupa Massalskiego.
„Trzecim aktorem w życiu Massalskiego [obok ks. Kruszewskiego i ks. Bukatego – KJ] jest p. Kazimierz Hornowski, obywatel, obrotny i śmiały, który wyrobił sobie u księcia, że wszystkie dobra, tak swoje dziedziczne jak i stołowe biskupie, oddał mu w dzierżawę, z terminem na lat 20 po sobie idących, z opłatą roczną 120 000 zł. Nie wiadomo jak się sprawował na tym urzędzie p. Hornowski, i jak się opłacał księciu przez lata dzierżawy swojej; to wiemy tylko, że zajął pod swoją wiedzę dobra seminaryjskie, tak że klerycy rozejść się musieli; zajął także wieś Liczuny, do dominikanów w Werkach należącą, za co później wielki process księciu ciż dominikanie wydali. A jakby w nagrodę tych zasług, p. generalny kommisarz otrzymał, w darze od księcia, folwark Poniewież z zaściankiem Szłopie, do żywocia jemu i jego żonie nadany”. W. Przyagłowski, Żywoty biskupów, t. 3, s. 181-182.
Hrebnicka z Białłozorów Konstancja. Kurczewski w wykazie kościołów skasowanych w 1866 r. wymienia Strunojcie: „ 5 kl. p.t. Piotra i Pawła ap., drewniany, założony 1781 r. przez Jana i Konstancję Hrebnickich. Wymurowany w 1848 r. przez Masłowskiego”. Biskupstwo wileńskie, s. 204
Białłozor Józef Montwid, zm 20 XII 1765 r. skarbnik upitski, starosta nowomłyński. Żonaty z Katarzyną Zabiełłówną h.Topór, c. pisarza ziemskiego kowieńskiego. Z tego małżeństwa dwóch synów: Józef i Michał. Córka Anna żyła w panieństwie a Konstancja wyszła za Jana Hrebnickiego. Złota księga, R. 5, s. 13-14
Hrebnicki Jan h. Nalewka, syn Antoniego-Urbana, starosty micuńskiego i Anny Korsakówny podstarościanki starodubowskiej, podpułkownik artylerii (1781), generał wojsk litewskich. Z żoną Konstancją mieli córki: Annę za Cypryanem Chaleckim, Teodorę za Wincentym Sołtanem. Uruski, t. V, s. 207
Jan Hrebnicki pisał się w r. 1781 podpułkownikiem w procesie o sukcesyą po Kierdejach, w r. 1798 już nie żył, w tym roku bowiem dnia 2 marca oddaje Konstancya z Białłozorów Hrebnicka, córkom swoim wszystkie dobra swoje i po nieboszczyku mężu z wyjątkiem 15,000 rubli, które dla siebie pozostawia. W dokumencie tym są wymienione jako dobra jej dziedziczne: Strunojcie, Sory, Giejszyszki, Białłozoryszki, kamienica w Wilnie Białłozorowską zwana, pod bramą Rudnicką leżąca i za miastem ogród zowiący się Raj, po Jezuitach; do generała zaś należące: w guberni witebskiej Brzecze, Mosarz, Podwiszeniewicze, Zaborze, Kołosznia, Rypinszczyzna, Łupieniec, Zahrodzie i Kuhaczyn; prócz tego w Witebsku dworki i place. Złota księga, R. 5, s. 13- 14.
Hryncewiczowa z Bielikowiczów Barbara, żona Stanisława, najmłodszego syna Franciszka, starosty łuksztańskiego, chorążego wojsk litewskich (1782). Hedemann, Uruski.
„Franciszek nabył w 1744 r. za konsensem królewskim z tegoż roku, starostwo Upełę, czyli Łuksztę, od Zofii z Hryncewiczów Aleksandrowiczowej, a w 1754 roku wraz z
żoną Ludwiką z Kwintów, nabył Gierejsze w brasławskim, od Zahorskich za 13,000 florenów. Spisał testament 1762 r., którym cały majątek odziedziczony po ojcu Janie i po braciach, przekazał synom: Janowi, Antoniemu i Stanisławowi. Córki Franciszka: Anna, 1-o v. Kopciowa, 2-o v. Ratomska i Teresa, 1-o v. Kimbartowa, 2-o v. Świątecka. Synowie Franciszka dopełnili działu dóbr Iłgowa, Rukszan i Gierejsz 1781 r.
Hryncewicz Antoni, rotmistrz brasławski.CAH Wilno F. S.A. 15416, k. 343.
Hylzen (Hilzen, Hülzen) Józef Jerzy h. własnego, ur. 1736, starszy syn Jana Augusta H., starosta brasławski (1757-1786), kasztelan inflancki (14 XI 1760), wojewoda miński (14 II 1767), marszałek Trybunału Litewskiego (1768), wojewoda mścisławski (14 IV 1770). Żonaty z Teresą Potocką, rozwiódł się z nią w 1769 r. „kwitował się z nią 1777 r. ze wszystkich pretensyi”. Zmarł w Rzymie 31VIII 1786 roku. Młodszy brat Justynian był gen.-majorem wojsk koronnych, starostą marienhauskim. Zmarł młodo w 1778 r.
Emanuel Rostworowski¸Hylzen Józef Jerzy, PSB, t. 10, Wrocław-Warszawa-Kraków 1962-64, s. 130-133.
Hylzenowa z Potockich Teresa, córka Michała Potockiego h. Pilawa, pisarza polnego koronnego, wojewody wołyńskiego i Maryanny Ogińskiej, wojewodzianki witebskiej. Była zamężna z Józefem Hylzenem do rozwodu w 1777 r. Wyszła po raz drugi za mąż za Szymona Kossakowskiego, hetmana w. litewskiego Uruski, t. XIV, s. 290
Ur. ok. 1740. Wyszła za mąż za J. Hylzena w 1761 r., rozwód w 1769 r. po którym wyszła za mąż za Szymona Marcina Korwina Kossakowskiego (ur. 1741, zm. 1794). Spisy , t. II.
Janowicz Marcjan (Marcin) h. Radwan, cześnik wiłkomierski (1769), podczaszy wiłkomierski (1780), podstoli wiłkomierski (1781) i stolnik wiłkomierski (1788). Boniecki
Jarocki Antoni Nikodem, h. Rawicz, krajczy (1764-65), cześnik (1765-81) i regent ziemski brasławski, uczestnik Konfederacji Barskiej. Według Spisów, t.I zmarł przed 20 II 1781. Spisy,t. I, Hedemann
W dokumentach sądowych brasławskich występuje Teresa z Żynków Jarocka, cześnikowa brasławska oraz jej synowie – Sebastian i Ignacy, cześnikowiczowie. CAH Wilno F. S.A. 15418 k. 448.
Kamieniecki Małyszewicz Józef Antoni, starosta żyrwiński, łowczy upicki (1762-73).
Żonaty z Teresą Markowską. Spisy, t. II.
Kassianowicz (Kasjanowicz) Nikodem, rotmistrz brasławski (1775), regent grodzki brasławski (1787). Boniecki, Hedemann
Kibort Franciszek, strażnik wiłkomierski CAH Wilno F. S.A. 15418 k. 434v
Kiełpsz Talat Franciszek, chorąży husarski, oboźny brasławski (1770), żonaty z Różą Wazgirdówną. Z nią miał córkę Juliannę i syna Edwarda. Zmarł przed 17 II 1785 r. Spisy, t. I, Boniecki (w Spisach wymieniany jest bez przydomku, w księgach grodzkich z przydomkiem)
Kiełpsz Jan h. Prus, przydomek Talat, rotmistrz, regent grodzki brasławski (1776), komornik woj. wileńskiego, regent ziemski brasławski (1787). Uruski, CAH Wilno S.A. 15418 k. 330.
Kimbar Józef h. własnego v. Siekierz, starosta tarwidowski (1775), pisarz grodzki upicki (1776), podczaszy (1781), podstoli (1783) w końcu stolnik upicki (1787). Boniecki
Ur. 1750 r., rotmistrz upicki, starosta tarwidowski, żonaty z Anną Kościuszkówną, kapitanówną artylerii koronnej. Niedoszły miecznik upicki (1776), pisarz grodzki upicki (1776-87), rzekomy sędzia grodzki upicki (1776), podczaszy (1781-83), podstoli (1783- 86), stolnik (1787-97). Zmarł po 1800 r. Spisy, t. II.
Według Spisów, t. I Józef Kimbar był miecznikiem brasławskim w 1764 r. Pozostali
przedstawiciele tej rodziny wyszczególnieni w Spisach żyją znacznie wcześniej.
Klott (Kloth) z Heydenfelda Adam h. własnego, syn Jana Zygmunta i Marty Billewiczówny, strażnik brasławski (1759-90), sędzia grodzki (1764-1766 )sędzia ziemski brasławski (1766-90),żonaty 1-o v. z Izabelą Broniszówną, 2-o v. Honoratą Koryznianką, 3-o v. Klarą Przecławską. Miał syna Justyna, który zmarł bezdzietnie. Spisy t. I, Boniecki.
Klott (Kloth) Antoni h. Własnego, miecznik inflancki, syn Jana Zygmunta i Zofii Chrząstowskiej. Żonaty z Franciszką z Odyńców, z którą miał dwóch synów: Jana i Ignacego.
Klott (Kloth) Feliks h. własnego, pułkownik brasławski (1771), syn Jana Zygmunta i Marty z Billewiczów. Żonaty z 1-o v. Horodeńską, 2-o v. z Franciszką Witkowską. Z drugiej żony miał trzy córki i czterech synów. Boniecki, Hedemann. W SGKP występuje Felicyan Klott.
Klott (Kloth) Józef h. własnego, syn Stanisława, oboźnego brasławskiego i Tekli Mirskiej. Ożeniony 1-o v. z Marią Teresą Szyrynówną, koniuszanką brasławską z którą miał syna Ignacego, 2-o v. z Anną Niesięgłowską z którą miał syna Alberta.
Klott (Kloth) Michał h. własnego, syn Jana Zygmunta i Marty Billewiczówny, oboźny smoleński, z sejmu 1775 r. komisarz do rozsądzenia sprawy Tura z Kwintami; żonaty z Teresą Żabianką, łowczanką brasławską. Miał z niej trzech synów: Mikołaja w zakonie Bazylianów, Augustyna i Jana oraz córki: Annę 1-o v. za Michałem Kwintą, 2-o v. za Jozafatem Kwintą; N. 1-o v. Brodowską, 2-o v. Giedrojciową, Emercyannę Michałową Czarnocką, Teresę za Antonim Kwintą, Placydę Michałową Dąbrowską. Boniecki
Klott (Kloth) Stanisław h. własnego, syn Jana Zygmunta i Marty Billewiczówny, oboźny brasławski (1748), z Tekli Mirskiej miał córkę Teresę za mężną z Mateuszem Bortkiewiczem oraz dwóch synów: Józefa i Maksymiliana. Boniecki
Kononowicz - Siemionowicz Samuel Teodor h. Radwan, skarbnik brasławski. Dwaj synowie: Dominik i Jan byli właścicielaami w 1788 r dóbr Baranowo –Jakóbowskie. Zmarł po 1788 r. Boniecki
Konoplański Franciszek h. Nowina, komornik witebski 1764 r., komornik brasławski (1775), z sejmu wyznaczony komisarzem do rozsądzenia sprawy Rodziewicza ze Steckiewiczem. Boniecki
Konstantynowicz Piotr, strażnik brasławski, żonaty z Wiktorią z Ryków Spisy, t. I
Kopeć Józefat h. Kroje, syn Mikołaja, właściciela Łuszniewa, Materiały
genealogiczne, chorąży petyhorski (1771). Hedemann
Kopeć Wincenty h. Kroje, chorążyc husarski W. K. L. Syn Jozafata Sebastiana i Zuzanny Wawrzeckiej. Miał siostrę Małgorzatę. CAH Wilno F. 15416, k. 351
Kopciowie h. Kroje, Tadeusz, Andrzej, Jerzy i Karol w pow. wiłkomierskim (1764r.), Antoni na sejmiku brasławskim (1764). Boniecki
Kossakowski Józef ur. w 1738 r. w Szyłach na Żmudzi. Kształcił się u jezuitów. W 1761 r. wstąpił do seminarium. Po otrzymaniu święceń został w 1765 roku kanonikiem Kapituły Wileńskiej a następnie kustoszem. W 1775 roku objął sufraganię trocką a w 1781 r. otrzymał biskupstwo inflanckie. W 1782 musiał ustąpić z sufraganii trockiej. W 1792 r. uzyskał sufraganię wileńską cum futura succesione. Oprócz pełnienia godności kościelnych zajmował się także literaturą. Pisał głównie komedie m.in. „Mądry Polak po szkodzie”, „Warszawianin w domu”. Został powieszony przez tłum podczas powstania 1794 w Warszawie. Biskupstwo wileńskie
Kowzan h. Trąby, Antoni, podpisał manifest szlachty litewskiej w 1763 r.; Ignacy, elektor Stanisława Augusta oraz Michał Klemens, instygator przy urzędzie marszałkowskim (1781). Boniecki
Kraśnicki Józef, komornik grodzieński CAH Wilno F. S.A. 15413 k. 918.
Kruszewski Antoni (ur. ~ 1738, zm. V 1820 Kościół zamkowy cz. 3, s. 440)
– proboszcz widzki
„Wielm[ożny] Jmc Xiądz Antoni Kruszewski kanonik kathedr[alny] wileń[ski], auditor Jaśnie Oświeconego Xiążęcia Jmci Biskupa Wileń[skiego] Sądów Zadwornych, utrzymuje na miejscu swoim w plebanii widzkiej przy kościele Jmc Xdza Jana Wiercieńskiego z powiatu wiłkomierskiego, z parafii troupieńskiej, który liczy sobie lat
45. Mieszka w Widzach rok trzeci, wyświęcony w roku 1764 w sobotę przed Świętą Trójcą. Święcił się na prowizyą WJmc Xdza Antoniego Bukatego Kanclerza Wileńskiego do Radoszkowicz. Edukował się w seminarium dawnym diecezjalnym wileńskim. Do mówienia kazań, nauk i całej posługi parafialnej dość jest zdatny. Bierze kapitulacyi złł 1000 i okcydensa kościelne jakie być mogą. Z tej kapitulacyi chowa do pomocy ustawicznego Xiędza komendarza karmelitę bosego z Poszemienia, któremu od siebie płaci kapitulacji rocznej do klasztoru złł 300 i za dwie msze obligacyjne co tydzień odprawowane osobno płaci (…) 100”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782- 1783, s. 44-45
W biografii biskupa Massalskiego wzmianka jest o tym, iż ks. Kruszewski był początkowo jezuitą a następnie się sekularyzował za namową biskupa. Ignacy Massalski, s. 376.
Kubliccy h. Ostoja,
Marcin, skarbnik inflancki (1765), sędzia ziemski inflancki (1767). Kawaler Orderu św. Stanisława (1789), dziedzic Druczan, Laudra, Ekimań. Dwukrotnie żonaty: 1-o v. Marią Juniewiczówną (z niej córka Julianna), 2-o v. Ludwika Sokołowska (z niej córki: Franciszka, Anna i Katarzyna). Zmarł w 1806 roku.
Eljasz, łowczy połocki i poseł inflancki 1764 r., elektor S. Augusta, nominowany łowczym inflanckim w 1770 roku, choć już w 1766 r. z tym tytułem podpisywał uchwały sejmiku połockiego. Ożeniony z Augustą Sołtanówną, pozostawił córkę Elżbietę (1 v-o. Benedyktową Wawrzecką, 2 v-o. Kruetzową
i syna Józefa. Boniecki, Spisy. t. I
Kublicki h. Ostoja Kazimierz Piotr, rzekomy horodniczy inflancki (1730), cześnik inflancki (1743-46), podczaszy inflancki (1746-57), pisarz gr. inflancki (1748-56), rzekomy koniuszy inflancki (1756), sędzia gr. inflancki (1756-64), podstarosta inflancki (1765-66), sędzia ziem. inflancki (1766-67), surogator gr. inflancki (1766), wojski inflancki (1770-73). Zmarł przed 7 VI 1774 r. Urzędnicy inflanccy XVI-XVIII w. Spisy s. 122 nn.)
„Kościoła w miasteczku Melegiany zwanym od dawniejszych czasów nie było, od lat dopiero dwudziestu od WJmc Pana Graffa Szlachcica Kurlandskiego z drzewa zabudowany był kaplicą publiczną. W roku zaś 1779 [18 III] taż kaplica za uczynieniem funduszu przez WJmc Panią Justynę z Dąbrowskich Kublicką wojską inflantską stała się kościołem parafialnym”. Wizytacja 1783, s. 357
Kwinta Antoni h. Drya z przydomkiem Prewysz, syn Jerzego i Teresy Giedroyciówny, strażnik brasł. (1731-1765) pisarz ziemski brasławski (1764 -1793), starosta niegrodowy miławski, wyznaczony z sejmów 1766, 1768 i 1775 do komisji mającej odgraniczyć Księstwo Żmudzkie; dziedzic Kliszeniszek, otrzymał z dóbr pojezuickich Pelikany (1774), miał syna Antoniego. Boniecki Żonaty z Teresą z Szyszłów CAH Wilno F. S.A. 3354, k. 14.
Kwinta Antoni h. Drya z przydomkiem Prewysz, podczaszy brasławski (1783-1794), syn Stanisława Prewysza Kwinty, skarbnika brasł. i podczaszego brasł. oraz Teresy Klottówny oboźnianki smoleńskiej Spisy, t. I.W biogramie Stanisława Kwinty poniżej wśród synów nie ma Antoniego.
Kwinta Jerzy h. Drya z przydomkiem Prewysz, syn Jerzego i Teresy z Giedroyciów,
rotmistrz brasławski (1751), miecznik brasławski (1770). Bezpotomny.
Wg Spisów, t. I miecznikam byli: Józef Prewysz Kwinta (1746), Jerzy Hieronim Prewysz Kwinta (~9 II 1750 – a. 10 XII 1766) oraz Józef Prewysz Kwinta, rotmistrz (1766- 1780).
Kwinta Józef h. Drya z przydomkiem Prewysz, rotmistrz brasławski (1751 Uruski), miecznik brasławski (1766 Spisy, t. I). Zmarł przed 9 III 1780. Był żonaty z Rozalią z Waldenów 1mo v-to Czarnocką, 2do v-to Kwintową rotmistrzową brasławską.
Kwinta Michał h. Drya z przydomkiem Prewysz, syn Jerzego i Teresy z Giedroyciów,
starosta świderski (1751), podczaszy brasławski (1764), podstoli brasławski (1766 –
Uruski). Żonaty z Joanną z Klottów 2-o v. Jozafatową Kwintową. oboźnianką smoleńską, z którą miał pięciu synów. Boniecki
Kwinta Stanisław h. Drya z przydomkiem Prewysz, syn Jerzego i Teresy Giedroyciówny, skarbnik brasławski (1760), podczaszy brasławski (1770), dziedzic Podciekinia (1759), nabył Spinkowszczyznę w 1802 r. Żonaty z Teresą Klottówną oboźnianką smoleńską. Z niej pozostawił córkę Teressę i synów: Stanisława, Michała, Józefa, Jana, Jerzego i drugiego Józefa. Boniecki
Kwinta Teresa z Klottów, córka Michała Klotta oboźnego smoleńskiego i Teresy Żabianki, podczaszycowa brasławska, żona Stanisława Kwinty. Boniecki
Larson Franciszek, syn Andrzeja Larsona i Maryanny Szapakiewiczówny (Szajsakiewiczówny?), właścicieli majątku w okolicy Chwosty. Z żony Katarzyny z Mazalskich (Massalskich?) miał dwóch synów – Franciszka, bezdzietnego i Jana. Jan był żonaty z Petronelą Cylewiczówną, z której miał dwóch synów – Ludwika i Wiktora. Franciszek Larson miał dwóch braci - Antoniego i Mikołaja. Jego dziad Antoni Larson był właścicielem majątku Chosty w pow. brasławskim, kupionego od Jana Chosta Zahorskiego. Materiały genealogiczne, k. 42
Lenartowicz Jan ks., proboszcz taurogiński, dziekan brasławski
„Xiądz Andrzej Jerzy Lenartowicz rodem z województwa trockiego lat mający 61. Possesyi rok 23. Wyświęcony roku 1775 na prowizyą JXdza Kazimierza Łukaszewicza proboszcza wiżuńskiego. Edukował się w Alumnacie. Inwestyowany od JWJmc Xdza Zieńkowicza Biskupa Wileń[skiego]. Kreowany na Dziekanię Brasławską od Jaśnie Oświeconego Xcia Jmci Pasterza Dobrodzieja w roku 1770 12 marca. Ma beneficium tauropilskie za prezentą Najjaśniejszego Króla Jmci Stanisława Augusta datowaną roku 1779 Xmbra 1 [1 X 1779]. Jest inwestyowanym z dyspozycyi J.O.Xcia Jmci Pasterza Dobrodzieja i possyduje to beneficium tauropilskie od roku 1782 Mca Maja 28 dnia. Utrzymuje wikaryuszów 2, jednemu rok 7, drugiemu 5. Obydwa są zdatni do usług kościelnych i parafialnych”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 176.
Łabudź Teodor
Boniecki i Uruski wymieniają kilku przedstawicieli rodziny Łabuć v. Łabudź h. Łabędź związanych z powiatem owruckim lub oszmiańskim. Hedemann (s. 145) wymienia rotmistrza brasławskiego Łabudzia uczestniczącego w potyczce z Rosjanami w 1794 koło Opsy.
Teodor Łabudź, rotmistrz brasławski, s. Józefa Bartłomiejewicza Łabudzia, miał braci: Stanisława, Tomasza, Szymona. Miał synów: Ignacego, Jerzego, Macieja, Stanisława i Arkadego z zakonu Bazylianów. Materiały genealogiczne
Spisy, t. I wymieniają Teodora Łabudzia, skarbnika wiłkomirskiego pełniącego swą funkcję po 1796 roku.
Łastowski Zygmunt ks., pleban ikaźnieński „Jmc Xdz Zygmunt Łastowski z pttu oszmiańskiego lat ma 49. Possyduje tą plebanią rok szesnasty. Wyświęcił się w roku 1759 junii 24 na prowizyą Xdza Pruszanowskiego plebana solskiego. Edukował się w seminario diecesano. Beneficium drugiego nie ma i w urzędzie innym nie zostaje. Prezentowany od JWJmc Pana Burzyńskiego kasztelana smoleńskiego, i takowa prezenta nie była kwestionowana. Wikariusza utrzymuje karmelitę od Wszystkich
Świętych z Wilna, zdatnego do posług kościoła”. Wizytacja dekanatu brasławskiego
1782-1783, s. 286.
Łepkowska Bogumiła z Buczyńskich, wdowa po Władysławie Kimbarze, regencie Głównego Trybunału WKL, który 21 I 1762 r. zapisał jej dożywocie na połowie Dowiat oraz Puciacin. (NAHB F. 1747, op.1, dz. 11, k.202). Z pierwszego małżeństwa miała syna Jana Kimbara, regentowicza oraz Józefę z Kimbarów za Pawłem Franciszkiem Łepkowskim komornikiem ziemi wiskiej. Z małżeństwa z Bernardem Łepkowskim sędzią ziemskim orszańskim miała małoletnie Kassydę Placydę i Teresę Łepkowskie podstolanki ziemi wiskiej NAHB F. 1747, op.1, dz. 13).
Łopacińska Judyta z Prozorów, córka Stanisława Prozora, wojskiego kowieńskiego i Róży z Syrkuciów; od 1752 r. żona Ignacego Błażeja Stanisława Łopacińskiego, pisarza skarbowego litewskiego. Zmarła w 1 I 1812 w Judycynie, została pochowana w Drui. Boniecki Z tego małżeństwa: Marcin Łopaciński, szambelan JKMci, Tadeusz Łopaciński, pisarzewicz skarbowy WKL, Józef Łopaciński rotmistrz kawalerii narodowej, Mikołaj Łopaciński, pisarzewicz skarbowy WKL, Katarzyna z Łopacińskich Korsakowa. CAH Wilno F. S.A. 15421, k. 426
Łopaciński Jan Nikodem h. Lubicz, ur. 15 IX 1747 r., syn Mikołaja Tadeusza i Barbary Kopciówny, wraz z ojcem podpisał elekcję S. Augusta, za cesją ojca starosta mścisławski (1767) i łoździejski (1773), starosta sądowy miński. Kawaler Orderu Św. Stanisława (1778) i Orderu Orła Białego (1792). W 1770 r. otrzymał od ojca Szarkowszczyznę. W tym roku poślubił 1-o v. Helenę Wiktoryę ks. Ogińską, starościankę dorsunicką. Po jej śmierci w 1788 r. poślubił Józefę ks. Ogińską, wojewodziankę brzeską. Umarł w 1810 r. Boniecki, Aftanazy, Złota księga, PSB, t. XVIII, s. 401.
Łowejko h. własnego. Boniecki wymienia Kazimierza Łowejkę występującego na sejmiku brasławskim w 1764 r. Jana Łowejkę, szambelana JKM, który w 1794 roku reprezentował Wyrwiczów. W Spisach, t. I występuje Józef Łowejko w 1794 roku derewniczy brasławski.
W Materiałach genealogicznych znajduje się wywód rodziny Łowejko sięgający do II połowy XVI w. i osoby Łukiana Mozyrskiego Łowejki. Na początku XIX w. dokumenty wywodowe złożyli: Tomasz, Antoni, Stanisław, Leon synowie Stanisława oraz Jan, Stanisław, Józef Teofil synowie Kazimierza. CAH Wilno, F. 391, op. 9, nr 2415.
Manuzzi Mikołaj h. Manuzzi, pochodził z włoskiej rodziny. Był posłem weneckim w Madrycie, po osiedleniu się w Polsce, zyskał względy Stanisława Augusta. W 1773 roku otrzymał indygenat. „Przy składaniu dowodów swego szlachectwa przedstawił zaświadczenia księcia Wenecji Aloizego Mocenico, ze jest hrabią i pochodzi ze starożytnej i sławnej familii”. Przez małżeństwo z Jadwigą ze Strutyńskich 1-o v. Ciechanowiecką w 1775 roku otrzymał prawem emfiteutycznym otrzymał starostwo opeskie. Zostawił syna Stanisława (1773-1823), posła na sejmy, marsz. szlachty pow. brasławskiego, targowiczanina, który w literaturze był podawany jako naturalny syn Stanisława Augusta Poniatowskiego i Jadwigi Ciechanowieckiej. Mikołaj Manuzzi zmarł w 1809 roku. Uruski
Massalski Ignacy Jakub h. Massalski, syn Michała, hetmana w. litewskiego, kanonik warszawski (1746), pisarz wielki litewski (1748), kanonik wileński, od 1754 r. referendarz wielki litewski, od 1762 r. biskup wileński.,
Kasabuła Tadeusz, Ignacy Massalski, biskup wileński, Lublin 1998
Masłowski Antoni, rotmistrz brasławski(1778), komornik brasławski Kalendarz
Wileński
Masłowski Karol h. Samson, skarbnik brasławski (1778), komisarz brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej (1790); Hedemann, Niesiecki
Masłowski Bonifacy, sędzia grodzki brasławski (1779) CAH Wilno F. S.A. 15412 k.
1477
Matulewicz Jan, proboszcz łabonarski. Plebanem łabonarskim był od roku, gdyż w Wizytacji 1783 jako pleban był wymieniany „Jmc Xiądz Józef Ossędowski w Inflantach urodzony, liczy sobie lat 54. Wyświęcony w roku 1755 na prowizyą w Bogu zeszłego Jmc Xdza Platha proboszcza wobolnickiego kanon[ik] inflantski”. W Raportach o dekanatach za 1784 r. wymieniony jest Joannes Matulewicz, wiek 44 lata, posesyja od 1 roku.
Matusewicz Józef o, dominikanin, wikariusz miorski „[w parafii miorskiej] Wikariusz jeden zakonu Sgo Dominika zostaje od roku 1782, za którego do Konwentu Świętego Jerzego w Wilnie płaci się corocznie złł 200, i trzecia część dochodu kościelnego adjutori daje się”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 336.
Michniewicz Kazimierz ks., proboszcz połuski „Jmc Xiądz Kazimierz Michniewicz z pttu wiłkom. mający lat 35 possyduje to beneficium od roku 1777. W tymże roku wyświęcony na prowizyę Jmc X. Józefa Bazylewskiego fundatora tego kościoła. Edukował się w seminarium dyecezjalnym. Oprócz tego beneficium, drugiego nie ma i w urzędzie żadnym inszym nie zostaje. Prezentowany od pomienionego fundatora. Wikaryusza żadnego nie utrzymuje”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 371
Mikuttowicz Jan Wincenty ks., komendarz kościoła filialnego w Opsie „Przy filii Opsie wikariusz x. Wincenty Mikutowicz aprowiz kościoła brasławskiego. Edukował się in seminario diecesano, lat ma 29. Pensyi rocznej bierze złł 300, siana wozów 20 i leguminy część pewną według konwencyi z starostą opeskim od którego idzie i stróż dla posługi xdza od Sgo Michała do Sgo Jana.” Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 7
Mohl Franciszek h. Trzy-Krety, komornik inflancki (1775), sędzia ziemski inflancki (1788). Uruski
Morykoni (Morykoni Pucini) h. Morykoni, Franciszek, surogator ziemski wiłkom.
(1752-65), sędzia grodzki (1765), wojski (1765-69), podstarosta (1768-69), pisarz
ziemski (1769-81), chorąży (1781-88), podkomorzy (1788-91). Żonaty z Anną Pietkiewiczówną, marszałkówną wiłkomierską, z którą miał synów: Józefa, Ignacego i Benedykta. Spisy t. I, Złota księga, t. II
Możejko Joachim Jan h. Łabędź, starościc nowosadzki, łowczy trocki (1777?-91), skarbnik trocki (1791). Zmarł w 1791 r. Spisy, t. II
Münster Jakub, kapitan wojsk litewskich (1775), komisarz królewski, szambelan
Stanisława Augusta (1787). Uruski.
Niewięgłowska Franciszka z Wawrzeckich, córka Felicjana Wawrzeckiego i żona Michała z którym miała syna Justyna. W księdze dekretowej sądu ziemskiego brasławskiego z 1790 r. (19 I) wymieniana jest jako „zeszła” CAH Mińsk F. 1747, op.1, dz. 11, k.325 Syn Justyn był żonaty z Franciszką Wołodźkówną. Uruski
Niewęgłowski Michał h. Jastrzębiec, starszy syn Franciszka Felicjana wojskiego brasławskiego i Anny Sołtanówny, rotmistrz brasławski, dziedzic dóbr Szczołno. Zaślubił 1-o v. [Franciszkę]. Wawrzecką, córkę Felicjana, z której urodził się syn Justyn; 2-o v. Aloizę Rohoziankę, i z niej synowie: Jan i Kazimierz. Uruski
Niewęgłowski Tadeusz Onufry h. Jastrzębiec, młodszy syn Franciszka Felicjana, wojskiego brasławskiego i Anny Sołtanówny, chorąży husarski, deputat na Trybunał Litewski (1770), dziedzic dóbr Krycewicze. Żonaty z Bogumiłą z Szaumanów Szumską z której miał trzech synów: Jerzego, Jana i Ferdynanda żonatego z Anną z Lewandowskich, który odziedziczył dobra. Uruski W Spisach, t. I wspomniana jest córka Niewęgłowskiego, zamężna z Janem Mikołajem Żabą.
Oganowski (Ogonowski) h. Ogończyk, Benedykt, oboźny wileński i poseł (1762), chorąży petyhorski, elektor Stanisława Augusta, koniuszy wileński (1774-81), „sługa i stronnik Radziwiłłów”. Uruski Po 4 I 1782 został duchownym Spisy, t. I.
Ogiński Michał z Kozielska, marszałek brasławski, dziedzic Poszcza i Narun. Żonaty z Marcybellą Poźniakówną z którą miął trzech synów: Józefa, Tadeusza, podstarościego brasławskiego i Konstantego oraz trzy córki: Wiktoryę, Augustę Annę i Wiktoryę (?). Miał braci: Alojzego, stolnika inflanckiego i Ignacego Złota księga R. 5, s. 179
Orzeszkowski Cyprian, rotmistrz woj. wileńskiego, plenipotent Stanisława Światopełka-Mirskiego CAH Wilno, F. S.A. 3354(4019). Syn Józefa, komornika brasławskiego, a wnuk Andrzeja Orzeszkowskiego CAH Mińsk F. 1747, op. 1, dz. 11, k.100v. W 1793 r. Robert Orzeszkowski był regentem podkomorskim pow. brasławskiego. CAH Wilno F. S.A. 15421 k. 144
Oskierka Marcin Teodor, kasztelanic nowogrodzki, starosta miadziolski. Żonaty z Teresą Brzostowską, starościanką miadziolską. Marszałek oszmiański (30 III 1765-12 I 1793). Zmarł po 1796 r. Spisy
Ostaniewicze, rodzina bojarska zamieszkująca powiat brasławski od początków XVI wieku. Według dokumentów wywodowych, protoplasta rodu – Hrehory Ostoja Ostaniewicz przybył z terenu województwa smoleńskiego. 18 IV 1524 roku otrzymał do króla Zygmunta I przywilej na Bujewszczyznę i Subołowszczyznę (Subotowszczyznę?) w pow. brasławskim. W 1537 r. otrzymał przywilej na Jakubowszczyznę i Gajlesze także w pow. brasławskim. Potomkowie Hrehorego w 7. i
8. pokoleniu na przełomie XVIII i XIX w. składali dokumenty wywodowe przed
Heroldią guberni wileńskiej. Wśród nich znajdowali się: Franciszek Ostaniewicz, syn Jana, generał-major b.wojsk polskich; Antoni Ostaniewicz, syn Kazimierza, major b. wojsk polskich; Wawrzyniec, Klemens, Karol, Stanisław i Piotr, synowie Ksawerego; Ignacy, Piotr, Franciszek, synowie Hieronima, kapitana b. wojsk polskich; Józef, syn Mikołaja; Franciszek i Mateusz, synowie Karola; Piotr i Felicjan synowie Piotra. CAH Wilno F. 391, op. 9, nr 2415, k. 6-7.
W 1775 r. podymne z okolicy Ostaniewicze opłacali: Józef, Aleksander, Michał, Jan, Maciej, Antoni, Piotr, Hieronim Ostaniewicze oraz Michałowa Ostaniewiczowa Taryfa 1775, k. 11v
W 1789 r intratę z Ostaniewicz opłacał Hieronim, kapitan JKMci i Piotr
Ostaniewiczowie. Summariusz 1789, k.16.
Pałaszewski Jakub, regent ziemski i grodzki brasławski CAH Wilno F. S.A. 15418, k.
442
Pałaszewska Małgorzata z Matusewiczów, chorążyna JKM. Wdowa po Janie Pałaszowskim, chorążym JKMci zmarłym przed 24 III 1784 r. CAH Wilno F. S.A. 15416 k. 141
Paszkiewicz Jan ks., proboszcz kołtyniański, franciszkanin
Pietkiewicz Ignacy, podstarości sądowy wiłkomierski, syn Hieronima Pietkiewicza, sędziego i marszałka wiłkomierskiego oraz Elżbiety Sabińskiej.Spisy, t. I
Piotrowicz Jan h. Leliwa odm., skarbnik smoleński. Syn Adama-Feliksa, starosty mławskiego (1758), sędziego sądu kapturowego pow. brasławskiego (1764). Miał braci: Franciszka i Mikołaja. Uruski, t. XIV, s. 29, CAH Wilno F. S.A. 15418 k. 161v
Piotrowicz Mikołaj, rotmistrz brasławski, żonaty z Petronellą z Żabów, córką Antoniego łowczego brasławskiego (1773). CAH Wilno F. S.A. 15425; F. S.A. 15413 k. 421; F. S.A. 15416 k.22.
Piotrowicz a.n. skarbnik oszmiański. Żonaty z Brygidą Chmielewską w 1776 r. wdową
po nim. Spisy, t. I.
Platerowa Izabela z Borchów, córka Jana Jędrzeja Borcha, podkanclerzego, żona
Kazimierz Konstantego Broel-Platera, starosty daugieliskiego.
Z. Zielińska, Plater (Broel Plater) Kazimierz Konstanty, Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław 1981, s. 665-672
Plater (Broel-Plater) Kazimierz Konstanty h. własnego, ur. w 1749 r. syn Konstantego Ludwika i Augusty z Ogińskich. Starosta inflancki, kasztelan trocki, pisarz polityczny, targowiczanin, ostatni podkanclerzy litewski. 19 V 1770 został szambelanem a 25 V starostą inflanckim po cesji starszego brata Józefa Wincentego. Po utracie zasekwestrowanych na skarb rosyjski Bieszenkiewicz i Obola w woj. połockim, trzymanych przez Platerów w zastawie od hetmana Michała Kazimierza Ogińskiego, pozbawiony starostwa inflanckiego, dla zachowania własności dóbr dziedzicznych, które znalazły się za kordonem zdecydował się złożyć przysięgę wierności Katarzynie II, w zamian za co, jako dowód łaski, caryca zezwoliła na dożywotnie trzymanie przezeń starostwa inflanckiego.
3 IV 1773 poślubił w Warszawie Izabelę, córkę podkanclerzego Jana Jędrzeja Borcha. W wyniku małżeństwa uzyskał niegrodowe starostwo daugieliskie w pow. oszmiańskim i brasławskim. W lutym 1774 brał udział w sejmiku deputackim brasławskim, na którym kandydował do Trybunału Litewskiego jego starszy brat. Za zezwoleniem sejmu 16 XII 1774 roku fundował na dobrach Kalwik komandorię maltańską pod patronatem swojego rodu. Dzięki temu został zaliczony w poczet kawalerów-fundatorów i fundatorów św. Jana. 15 II 1776 otrzymał od króla Order Św. Stanisława a w następnym roku zajął się działem rodzinnej schedy po ojcu Konstantym Ludwiku. Z powodu długów popadł w zatarg z Okęckimi zakończony procesem. W 1777 roku wykupili oni weksle a wiosną 1783, może nawet chwilowo, zajęli starostwo daugieliskie. 13 XI 1784 Plater został ponownie wybrany do Rady Nieustającej. W latach następnych uczestniczył w Warszawie w kombinacjach przy obsadzie dygnitarii litewskich. 13 I 1787 został mianowany oboźnym litewskim, które odstąpił po 24 godzinach Karolowi Prozorowi. Mimo starań nie uzyskał starostwa brasławskiego (zabiegał o nie dla siebie i swojego szwagra R. Brzostowskiego. W kolejnych latach przebywał w otoczeniu króla, starając się (za poparciem O. Stackelberga) o ministerium. Zmarł w 1807 roku.
Z. Zielińska, Plater(Broel Plater) Kazimierz Konstanty, Polski Słownik Biograficzny, t. 26, Wrocław 1981, s. 665-672
Z małżeństwa z Izabelą posiadał potomstwo: Ludwik August Broel-Plater (ur. 1775), Jan Broel-Plater, Michał Plater – Zyberk (od 1803), Konstanty Broel-Plater, Kazimierz Broel-Plater, Stanisław Kostka Broel-Plater, Henryk Broel-Plater. Genealogia dynastyczna (www)
Podbereski (Samson-Podbereski) Jerzy h. Gozdawa, rotmistrz brasławski (1778), komisarz brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej (1790). Żonaty z Moniką z Pomarnackich. Właściciel części Smołw. CAH Wilno F. S.A. 15416, k. 306
Podbereski Jakub, oboźny brasławski, również komisarz tejże Komisji. Hedemann, Niesiecki Żonaty z Moniką z Pomarnackich CAH Wilno F. S.A. 15413 k. 301.
„W 1618 r. Jerzy Grużewski poślubił Mariannę Samson-Podbereską, wchodząc w koligacje z najznamienitszymi rodzinami ewangelickimi na Litwie. Dziadek panny młodej, Melchior Zawisza (zm. 1592), kasztelan witebski, ufundował zbory w Szydłowie i Żejmach. Córkę Dorotę wydał za marszałka brasławskiego Jerzego Samsona-Podbereskiego (zm. 1630), który wzorem teścia utrzymywał zbory reformowane we wszystkich swoich posiadłościach: Kazanhrodku, Muśnikach, Upnikach i Dziewiałtowie. Zmarł bez męskiego potomstwa, a jego dobra odziedziczyli zięciowie ewangelicy: Władysław Montwid Dorohostajski, Samuel Szwykowski oraz Jerzy Grużewski. Temu ostatniemu przypadł Dziewiałtów, gdzie zbór ufundowali w XVI w. książęta Wiśniowieccy. W 1638 r. spełnił życzenie teścia i wzniósł tam murowany kościół. Pod patronatem Grużewskich dziewiałtowska gmina reformowana przetrwała do XX w.”
Kazimierz Bem, Kielmy na Żmudzi, dzieje zboru i pewnej rodziny w: Jednota – pismo religijno-społeczne, nr 3-4/2001
Prusewicz Szymon Jan ks., pleban łyngmiański, kanonik liwoński „(…) Jmc Xiądz Szymon Jan Prusewicz, z powiatu kowieńskiego, lat ma 42. Possyduje to beneficium od roku 1771. Wyświęcony w roku 1762 na prowizyą JWJmcX Horaina sufragana
żmudzkiego Archidiakona Wileńskiego. Edukował się w seminarium diecezjalnym przez lat 4. Beneficium drugiego nie ma. Jest przy tym kanonikiem inflantskim. Prezentowany od Najjaśniejszego Króla Jegomości Stanisława Augusta, i takowa prezenta nie była kwestionowana”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 135.
Radziwiłł Karol Stanisław „Panie Kochanku” h. Trąby, ur. 27 II 1734 roku w Nieświeżu, syn Michała Kazimierza i Franciszki Urszuli z Wiśniowieckich, wojewoda wileński, marszałek generalny konfederacji radomskiej, ordynat nieświeski. Od wczesnej młodości obdarzany honorami: w 1742 r. otrzymał chorągiew petyhorską w 1748 roku był posłem na sejm z pow. oszmiańskiego. W wieku 16 lat otrzymał nominację na podczaszego litew. (7 VI 1752). W czasie sejmu uzyskał nominację na miecznika. Już w tym okresie rodzice próbowali ożenić go z przedstawicielką któregoś ze znaczniejszych rodów polskich i zagranicznych. 23 X 1753 zabiegi rodziców zostały uwieńczone sukcesem i Karol Stanisław poślubił Marię Lubomirską. Po trzech latach rozpoczął się jednak proces o unieważnienie małżeństwa, zakończonym w 1760 prymasowskim dekretem unieważnia-jącym małżeństwo. Oddał się hulaszczemu trybowi życia a kolejne uzyskane godności zawdzięczał wyłącznie protekcji swego ojca Michała Kazimierza. Po śmierci ojca w 1762 stał się właścicielem kolosalnej fortuny. Jednocześnie starał się o kolejne dygnitarstwa (buławę polną litew., i województwo wileńskie). W staraniach uciekał się do poparcia rosyjskiego. Podczas sejmu 10 X 1762 otrzymał nominację na wojewodę wileńskiego (…). Zmarł w 1790 r.
J. Michalski, Radziwiłł Karol Stanisław, PSB, t 30, Wrocław 1981, s. 248-262
Radziwiłł Maciej h. Trąby, ur. w 1749 roku, podkomorzy lit., następnie kasztelan wileński, dramatopisarz, kompozytor. Syn Leona Michała i Anny Ludwiki z Mycielskich. Wczesne dzieciństwo spędził w Nieświeżu. W latach 1768-71 przebywał z rodzeństwem i matką w Dreźnie. W 1771 po śmierci matki dokonał działu dóbr z bratem Mikołajem. Przypadły na niego głównie dobra litewskie położone w pow. wiłkomierskim (dawne dobra Siesickich). Poseł na sejm z pow. brasławskiego w 1780 r. Zmarł w 1800 roku. Z. Anusik, A. Stroynowski, Radziwiłł Maciej, PSB, t. 30, s. 285- 287.
Rahoza (Rohoza) Kazimierz Jan, h. Szreniawa z Krzyżem; rotmistrz, horodniczy brasławski (1766-69?). W 1790 roku był członkiem brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej. Żonaty z Heleną Zarankówną Horbowską. Hedemann, Spisy, t. I
Ratomski Romuald h. Kościesza v. Stołbok, chorąży husarski wojsk litewskich 1775, sędzia grodzki brasławski 1771-1778 r. Uruski W 1784 r. pełnił funkcję pisarza sądowego (?) CAH Wilno F. S.A. 15413 k. 168. Żonaty z Anną z Hryncewiczów CAH Wilno 15416 k. 418
Rehbinder (de Rehbinder) Jan, z pochodzenia Niemiec. Hedemann podaje, że przodek R. otrzymał godności od biskupa wileńskiego Józefa Macieja Ancuty (1722- 23). Jan był w 1790 roku komisarzem brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno- Wojskowej. „porucznik Leyb Regimentu Najjaśniejszej Imperatorowej Jmci Rossyjskiej” CAH Wilno F. S.A 15421
„Gubernator Namiestnictwa Połockiego, Orderu Św. Anny kawaler, wojsk rossyjskich
generał porucznik” CAH Wilno F. S.A. 15416 k. 533
Według Uruskiego Rehbinder był szlachcicem inflanckim, który w 1775 roku otrzymał
indygenat.
Rehbinder (de Rehbinder) Otton Jan Waldemer „kornet Leyb Gwardii Imperatorowej Jmci“ CAH Wilno F. 15416, k.171
Rewkowski a.n., łowczy brasławski (po 1769 r. a przed 1773 r.). Żonaty z Kunegundą Franciszką Szymkowiczówną z której miał syna Rocha. Zmarł przed 1779 r. Spisy,t. I. W księgach sądowych brasławskich występuje Teresa Rewkowska, jako kredytor wobec ks. Michała Janusza Zenowicza, ex kanonika żmudzkiego CAH Mińsk F. 1747, op. 1, dz. 13.
W księgach sądowych brasławskich z 1786 r. występuje Franciszka ze Stomów Szymonowa Rewkowska, 2v-o Jakubowa Korwin Kossakowska, która owdowiała po Sz. Rewkowskim z trzema małoletnimi synami. CAH Wilno, F. S.A. 15418, k. 525
Rodziewicz Gedeon, rotmistrz brasławski wymieniany w taryfie hyberny 1775 r.
Taryfa 1775, k. 18.
W dokumentach sądowych brasławskich z 1766 r. wymienany jest Jan Rodziewicz, rotmistrz brasławski, który wraz ze swoją matką Ludwiką z Girulskich sprzedał swoją część majątku Ukle dla Ignacego Szyryna CAH Wilno, F. 15407, k. 147
W Kalendarzu Wileńskim za 1784 r. rotmistrzowie brasławscy: Tomasz i Tadeusz Rodziewiczowie.
W dokumentach z 1784 r. występuje Karol i Ludwika z Bielikowiczów Rodziewicze CAH Wilno F. 15416, k. 231
Ropp (de la Ropp) Jan – chorąży JKMci CAH Wilno F. S.A. 15413k. 914.
Rudnicki Jan Gwalbert Bonawentura, (1753-1809), starosta sugijski, rotmistrz kawalerii narod. lit.
Dziedzic majątku Kompol w wiłkomierskim, które w 1774 r. sprzedał Zybergom. W 1786 r. zakupił dobra Dziedzinka w dziśnieńskim. Był posesorem niegrodowego starostwa sugijskiego (Suginty z przyległościami).
Żonaty z Ewą z Dąmbrowskich z którą mieli syna Franciszka z Karoliną Aleksandrowiczówną oraz córkę Teresę, za Tomaszem Franciszkiem Łopacińskim Złota księga szlachty R. 4, s. 157
Z drugiego małżeństwa z Anielą z Pawłowiczów Łukiańską miał córkę za Mateuszem
Boguckim oraz syna Aleksandra dziedzica Dziedzinki.
Z. Anusik, A. Stroynowski, Rudnicki Jan Gwalbert Bonawentura, PSB, t. 32, s. 623- 624.
Rudomina Dusiacki Józef Kazimierz Maciej, ur. 5 III 1753 r., syn Mikołaja i Rozalii z Platerów, marszałkowicz brasławski, chorąży brasławski, starosta niegrodowy bernatowski. Od 3 II 1780 r. żonaty z Barbarą Petronelą Magdaleną Niemirowiczówną Szczyttówną (ur. 30 VI 1763) pisarzówną skarbową W.K.L. Od 1793 r. stolnik brasławski. Zmarł w 1813 r. Spisy, t. I.
Rudomina Dusiacki Mikołaj Andrzej, syn Antoniego podkomorzego brasławskiego [?]. Cześnik brasławski Marszałek brasławski, z żony Rozalii z Platerów miał syna Józefa. Zmarł ok. 1775 roku. Hedemann,
Rudominowa Rozalia z Platerów, żona Mikołaja Andrzeja Rudominy Dusiackiego, stolnika, podstarościego i marszałka brasławskiego; stolniczanka wiłkomirska. Córka Aleksandra Konstantego Platera, wojewodzica inflanckiego. W latach 1775-1788 dzierżawiła dobra Dukszty. Zmarła w 17 V 1788. Spisy t. I, Hedemann,
W Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783 występuje Teresa Rudomina, marszałkowa brasławska.
Rulikowski Michał, syn Józefa, podczaszego bełzkiego i wnuk Michała podczaszego bełzkiego. Podczaszy bełzki, elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego, poseł na sejm 1768 r. „na którym gorąco przemówił do króla za senatorami wywiezionymi na Sybir”. Żonaty z Teresą Witską, z którą miał córkę i syna Wincentego Złota księga, R. 1, s. 252.
Ruszczycowa z Matusewiczów Kunegunda w 1771 r. fundowała klasztor mariawitek w Mińsku (Biskupstwo wileńskie s. 471). Mąż – Mikołaj Ruszczyc, starosta porojski.
Ruszczyc Mikołaj, starosta tautuski i porojski, sekretarz JKM, wójt wileński (przysięgę składał 14 II 1745 r. jednak nie utrzymał się
. Spisy, t. I, s. 208.
Salmonowicz Jan, łowczy starodubowski, szambelan JKMci Wizytacja dekanatu
brasławskiego 1782-1783
Salmonowicz Michał, starosta pluski niegrodowy, żonaty z Antoniną z Żabów, zmarł przed 16 II 1789 roku. CAH Wilno F. S.A. 3354, k.10. Z tego małżeństwa urodził się Antoni Salmonowicz, późniejszy chorąży artylerii litewskiej. CAH Wilno F. S.A. 15425 k. 796
Salmonowicz Dominik, strukczaszy brasławski (1767-71) Spisy, t. I.
Salmonowicz Tadeusz, rotmistrz brasławski, żonaty z Eleonorą z Wroczyńskich
NAHB, F. 1747, op.1, dz. 13, k.409
Sapieha Aleksander Michał h. Lis, ur. 12 IX 1730 roku, syn Kazimierza Leona, wojewoda połocki, hetman polny, kanclerz wielki lit., marszałek konfederacji targowickiej na Litwie. Po śmierci ojca, opiekę nad nim przejął stryj Józef Stanisław, który był niestrudzonym jego protektorem do urzędów i godności. W VI 1740 S. otrzymał starostwo puńskie, w 1746 był posłem na sejm z pow. wiłkomierskiego. 24 X 1747 był marszałkiem wileńskiego sejmiku elekcyjnego. W listopadzie 1748 otrzymał pułk regimentu pieszego. 30 XI 1750 otrzymał nominację na podskarbiego nadwornego litew., 16 VII 1754 na wojewodę połockiego. Jesienią 1761 roku otrzymał rosyjski Order Św. Andrzeja, był także kawalerem Orderu Św. Huberta. X 1762 nominacja na hetmana polnego litew., w 1765 został kawalerem Orderu Św. Stanisława.; 13 IX 1775 nominowany na kanclerza wielkiego, w 1787 marszałek Trybunału Litewskiego, w 1792 marszałek konfederacji litewskiej. Żonaty z Magdaleną Lubomirską. Zmarł 28 V 1793 w Warszawie.
Z. Zielińska, Sapieha Aleksander Michał, PSB t. 34, Wrocław 1992, s. 565-569.
Sawicki Franciszek, komornik województwa wileńskiego. Wizytacja 1783, s. 193
Sielicki Jerzy, regent kancl. W. Ks. Litew, mianowany klasztelanem połockim 11 XII 1784 po Tadeuszu Żabie, zmarł 12 IV 1791 w Czerniewiczach. Wolff
W 1771 r był wojskim połockim Kalendarz Wileński 1771
Soroka Leon, pułkownik oszmiański. Kurczewski podaje, że był właścicielem kaplicy w Sorokopolu, która indult otrzymała w 1782 r. Biskupstwo, s. 480
Soroka Leon (z Skalnika, Z Kalnika, Skalnik), płk oszmiański, żonaty z Joanną Koziełłówną Poklewską 1v. Dominikową Rodziewiczową starościną rudnicką. Od 13 III 1788 r. pisarz grodzki starodubowski, potem sędzia ziemski zawilejski. Zmarł ante 7 IV 1813 r. Spisy, t. IV, s. 267
W Kalendarzu Wileńskim 1784 Ignacy Soroka, rotmistrz oszmiański.
Soroka z Kalnik Józef, miecznik, pisarz grodzki smoleński, od 1783 r. pisarz ziemski oszmiański, od 1792 r. sędzia ziemski zawilejski. Spisy, t. I, s. 256
Soroka Ludwik, występuje jako skarbnik oszmiański w 1783 r. Spisy. t. I, s. 293
Strutyńska (Teresa) Felicjanna z Karpiów, córka Jakuba Ignacego, starosty
płungiańskiego i Joanny Godebskiej. Uruski
Strutyński Romuald, chorąży brasławski, starosta szakinowski. Syn Józefa Antoniego Strutyńskiego ssty szakinowskiego i Rozalii z Platerów. 26 VII 1767 ożenił się z Felicjanną (Teresą
Karpiówną, starościną płungiańską, córką Jakuba Ignacego i Joanny Godebskiej. Spisy,t. I. Uruski
W księgach sądowych ziemskich brasławskich z 1783 r. „Rozalia z Platerów matka, Teresa córka Strutyńskie starościna i starościanka seyweyskie, Teresa z Karpiów Strutyńska chorążyna brasławska synowa” CAH Mińsk F. 1747, op.1, dz. 13, k.349 Według SGKP Róża z Platerów Strutyńska na mocy decyzji sejmu 1773-5 otrzymała w emfiteuzę starostwo wiżajnskie oraz sejwejskie SGKP, t. XIII, s 688.
Sulistrowski Tadeusz, szambelan JKMci. Syn Karola, wojskiego oszmiańskiego i pierwszej żony Teresy Zenowiczówny. Żonaty z Brygittą Joanną z Łopacińskich z której miał córki: Barbarę za Danielem Buszyńskim (Buczyńskim) cześnikowicza oszmiańskiego, Rozalię za Wincentym Bortkiewiczem, oraz syna Józefa. Dziedzic Komaj, Izy i Wiszniowa. Przyrodni brat Alojzego Sulistrowskiego. Złota księga szlachty R. 4, s. 155
Szauman Jerzy Wilhelm h. własnego, sędzia grodzki brasławski od 30 IX 1765 r. Żonaty z Franciszką Mirską, łowczanką brasławską. Zmarł 1794 r. Spisy, t. I. W dokumentach sądowych tytułowany starostą niegrodowym borkowskim.
Szyryn Ignacy, s. Jana Jerzego, koniuszy brasławski (1765-1796), sędzia grodzki br. (1775-1786), starosta niegrodowy gabryiałowski, komisarz Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej. Wywodził się z chorwackiego rodu magnackiego Zrinskich (Zrinich – Złota księga) osiadłego od XVI w. na Węgrzech. Jedna z gałęzi rodu osiadła w Inflantach, gdzie szybko się spolonizowała. Po ojcu odziedziczył zaledwie dwie wioski (Nejpery i Sarkuny w Inflantach), ale będąc zarządcą majątku Józefa Hylzena
szybko dorobił się majątku (w 1782 roku kupił miasteczko Hermanowicze z dobrami w skład których wchodziły: Podolszczyzna, Biały Dwór, Przemiana i Maryampol).
Żonaty od 1768 r. z Maryanną z Jakubowskich generałówną wojsk kor. (zm. 27 X 1800) z której pozostawił syna Justyna. Zmarł w 10 VIII 1796 roku. Spisy, t. I; Hedemann; Złota księga R. 4; CAH Wilno F. S.A. 3354 [bp]
Szukszta Adam ks., komendarz urzędowy plebanii kukuciskiej. W wizytacji parafii kukuciskiej: Jmc Xdz Józef Antoni Matulewicz z powiatu kowieńskiego mający lat 55 possyduje plebanią od lat 22. Wyświęcony w roku 1756 (…) 3 Augusti na prowizyą śp. JXa Benedykta Chmielewskiego plebana jezioroskiego. Edukował się in Monte Salvatoris w Wilnie, innego prócz tego beneficium nie ma. Vice dziekanem brasławskim prowidowany od JW. śp. Zieńkowicza biskupa wileńskiego bez żadnej przeszkody. Wikarego ma jednego [ks. Adam Szukszta?], który od lat 12 na ten kościół prowidowany ma lat 42. Wyświęcił się w roku 1770 4 septembra, użyteczny i zdatny do wszelkich usług kościelnych, do kazań, katechizmów ettc. Ma rocznej pensyi złotych 200 i niektóre akcidenta”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 149-150..
Śliwiński Klemens ks., kanonik regularny, proboszcz twerecki „ks. proboszcz tego klasztoru ad prasens od zwierzchności zakonnej wyznaczony Klemens Śliwiński z Zapuszczańskiego [powiatu?] lat mający 43, rok drugi na tym miejscu mieszka samo czwart, i utrzymuje pilnie przyzwoitą posługę parafialną”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 323.
Śmigielski Łodzia z Bnina Jerzy, rotmistrz brasł., poseł brasławski (1764) podpisał elekcję S.A. Poniatowskiego, strażnik brasławski (1791).Brat stryjeczny Kajetana i Tadeusza Śmigielskich. Spisy, t. I, Summariusz 1789, Złota księga
Śmigielski (Szmigielski, Szmygielski) Łodzia Kajetan z Bnina, krajczy brasławski (1760-92). Żonaty z Anastazją Zderkiewiczówną (z Darkiewiczów, z Derkiewiczów). Zmarł przed 5 III 1792. Spisy, t. I.
Śmigielski Łodzia Tadeusz z Bnina, skarbnik brasławski, strażnik brasławski. Brat rodzony Kajetana Śmigielskiego. Złota księga
Światopełk-Mirski Aleksander, rotmistrz brasławski Wizytacja dekanatu
brasławskiego 1782-1783
Światopełk-Mirski Bogusław, wojski, sędzia sejmowy. Żonaty z Anną Mirską. Podkomorzy brasławski od 8 III 1777. Zmarł po 1800. Spisy, t. I. Syn Cypriana, wojskiego, miecznika, surogatora brasł. i Marii (Maryanny) Billewiczowej. Podkomorzy w l. 1782-84. Bracia: Tomasz, gen.-adiutant, marszałek brasł.; Józef, wojski brasł.; Kazimierz, Stanisław, pisarz W.K.L. Uruski. Bogusław ŚM miał syna Romana, który w 1789 r. opłacał intratę z majętności Zahorze Summariusz 1789
Światopełk-Mirski Jan, łowczy brasławski, rotmistrz brasławski. SGKP. Żonaty z Zofią z Szeszkiewiczów CAH Wilno F. S.A. 15417, k. 41.
Światopełk-Mirski Jan, skarbnik i łowczy brasławski, żonaty z Joanną z Rymszanką h. Gozdawa. Właściciel Zajnowa po ojcu, po dziadku Niewęgłowskim Kozakowa a jako wiano małżeńskie wziął Podziśnie. Zmarł 16 V 1761 r. i został pochowany w cerkwi w
Kozakowie. Z tego małżeństwa pozostawił Franciszkę za Jerzym Szaumanem, i siedmiu synów: Konstantego, proboszcza kublickiego; Aleksandra Paulina, szambelana JKM i prezydenta dziśnieńskiego, dziedzica Zajnowa; Ferdynanda, rotmistrza i sędziego granicznego brasławskiego; Tadeusza, miecznika i podkomorzego brasławskiego, dziedzica Poddziśnia; Korneliusza, prowincjała karmelitów bosych; Kaspra Franciszka, rotmistrza brasławskiego; Ignacego, podkomorzyca brasławskiego. Złota księga, R. 4, s. 196-197.
Światopełk-Mirski Paweł, cześnik brasławski, syn Leona strażnika brasławskiego i
Józefy. Brat Tadeusza (?).
Światopełk-Mirski Stanisław Wojciech, generał adiutant, szambelan królewski.
M. Złomska, Mirski (Światopełk-Mirski) Stanisław Wojciech, t. 21, Wrocław 1976, s.
351
Światopełk-Mirski Tadeusz, syn Teodora Światopełk-Mirskiego, koniuszyca brasławskiego i Mirskiej a.n. Uruski podaje, że dziedzicem Horanie był Tadeusz Światopełk-Mirski, w 1757 r. rotmistrz brasławski, żonaty z Antoniną Rudominianką i Antoniną Dąbrówną, z których miał trzy córki i ośmiu synów. Od 9 III 1780 roku po śmierci Józefa Kwinty miecznik brasławski, jako miecznik wymieniany jeszcze w 1793 roku. W 1789 roku Tadeusz Światopełk-Mirski opłacał intratę z dóbr Horanie. Summariusz 1789
ŚwiatopełkMirski Tadeusz, syn Jana Stanisława skarbnika i łowczego brasławskiego oraz Joanny Rymszanki; od 9 III 1780 r. miecznik brasławski. Dziedzic Poddziśnia. Żonaty z Anną Mirską z linii pisarskiej na Zawierzu, córką Cypriana i Marii z Billewiczów Mirskich. Pozostawił córkę Brygittę i synów: Józefa i Tomasza. Złota księga, R.IV, s. 197.
Światopełk-Mirski Teodor, koniuszyc brasławski, syn Władysława.
Tomaszewicz Dunin Antoni Kazimierz, strażnik wiłkomirski (1753-64), rzekomy strażnik brasławski (1764), pisarz grodzki wiłkomirski(1765-72), sędzia grodzki wiłkomirski (1773-81).
Tomaszewicz Dunin Bogusław, starosta botocki skarbnik wiłkomirski (1761-71), sędzia grodzki brasławski (1771-1787). W Spisach t. I jest wzmianka o pogrzebie w dn. 15 I 1789 r. u franciszkanów w Warszawie.
Tomaszewicz Kazimierz ks., pleban pelikański „ urodzony w Powiecie Brasławskim, edukowany w Seminarium Diecezjalnym Wileńskim. Wyświęcony w roku 1774 na prowizyą Jmc Xdza Zygmunta Łastowskiego plebana ikaźnieńskiego. Liczy sobie lat 34. Possyduje to beneficium pelikańskie od roku 1780”. Wizytacja dekanatu
brasławskiego 1782-1783, s. 353.
Tomaszewicz Dunin Zygmunt, podstoli brasławski (1786-89)
Towiańska Aniela, starościna inturska, żona Antoniego, strażnika wileńskiego, horodniczego wileńskiego, starosty inturskiego. W 1766 roku płacił hybernę ze
starostwa a w 1778 był wymieniany w herbarzach. Zmarła przed 30 III 1797 r.
Niesiecki, SGKP, IAM, s. 310.
W Spisach, t. I występuje Piotr Towiański, horodniczyc wileński. W CAH Wilno F.
S.A. 15413, k. 311 Piotr Gieralt Towiański horodniczy wileński (1780 r.) syn
Antoniego starosty inturskiego.
Karol Towiański, starościc inturski występuje w księgach sądowych brasławskich CAH Mińsk F. 1747, op.1, dz. 13, k.321
W Spisach, t. I występuje Franciszek Leon Tyzenhauz, podkomorzyc wileński, starosta inturski. Ożeniony z Barbarą. Scedowali starostwo inturskie Towiańskim 15 maja 1757
r. IAM, s. 310.
Trzeciak Józef ks., podproboszcz jezioroski „WJmc Xiądz Antoni Kruszewski kanonik wileński auditor sądów zadwornych JO. Xiążęcia Jmc Biskupa possyduje tą plebanią od roku 1780. Komendarz Jmc X. Józef Trzeciak przy tym kościele rok pierwszy, prowizem onego nie jest. Rok mający 34. Edukował się w seminarium diecezjalnym, Wyświęcony w roku 1774. Do posług kościoła i obowiązków jego zdatny”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 222.
Tur Michał budowniczy brasławski, szambelan JKMci, żonaty z Maryanną z
Freytaków (Freytagów) CAH Wilno F. S.A. 15418, k. 42
Tyszkiewiczowa Anna z Pociejów, ur. 1720 r. wojewodzina smoleńska, córka Aleksandra Pocieja, starosty trockiego. Zmarła w 1788 r. Z małżeństwa z Józefem Skuminem Tyszkiewiczem pozostawiła syna Ludwika Wolff
Tyszkiewicz Skumin Józef, ciwun wileński, 8 V 1761 został mianowany kasztelanem mścisławskim. 6 IX 1775 otrzymał nominację na wojewodę smoleńskiego.
Żonaty z NN. w 1736 oraz z Anną z Pociejów w 1748 r. Z drugiego małżeństwa zostawił troje dzieci: Aleksandra, Ludwika i Annę.
Zmarł 20 XII 1790 roku. Wolff
Tyzenhauz Antoni, ur. w 1735 roku, koniuszy litew., 15 VII 1765 mianowany podskarbim nadwornym, był przywódcą stronnictwa królewskiego na Litwie. Zmarł 31 III 1785. Wolff
Uliński Józef, cześnik księstwa żmudzkiego Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782- 1783
Wasilewski a.n., skarbnik orszański Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783. U Niesieckiego Tadeusz Wasilewski w 1778 wojski orszański; Franciszek, horodniczy orszański.
Wawrzecki Aleksander Tadeusz (Tadeusz Aleksander), s. Antoniego Tadeusza Wawrzeckiego podstarościego i stolnika brasławskiego. Stolnikowicz brasławski, starosta widejszański, żonaty z Barbarą Tyzenhauzówną starościanką szmeltyńską z którą miał syna Michała Od 1768 r. wojski brasławski, wzmiankowany jeszcze w 1792 r. Spisy, t. I; NAHB F.1747, op. 1, dz. 11, k. 339v .
Wawrzecki Benedykt gen. adiutant wojsk W.K.L. był synem Tadeusza Wawrzeckiego wojskiego brasławskiego właściciela Meykszt, marszałek brasławski (1794-1801). Żonaty z Elżbietą Kublicką, łowczanką inflancką. Summariusz z 1789
Wawrzecki Jan, podstarości brasławski (1771), uczestnik Konfederacji Barskiej. Hedemann wojszczyc brasławski, sędzia grodzki braslawski Spisy, t. I. Siostra Wiktoria Wawrzecka wojska brasł., matka Benedykta Wawrzeckiego gen. adiut.; Bogumiła Wawrzecka, wojska brasławska. Spisy, t. I
Wawrzecki Michał, wojskowicz brasławski s. Aleksandra (1771), uczestnik
Konfederacji Barskiej. Hedemann
Wawrzecki Tadeusz Aleksander, rotmistrz brasławski (1771). Hedemann
Wazgird (Wizgird) Andrzej, marszałek dziśnieński, syn Michała Wazgirda i Franciszki z Józefowiczów. Żonaty z Bogumiłą z Jeleńskich, z której córka Franciszka wyszła za mąż za Ignacego Światopełk-Mirskiego, syna Aleksandra Paulina, prezydenta dzisieńskiego. Złota księga, R.4, s. 197.
Wierwieński Jan Józef ks., podproboszcz widzki „Wielmożny Jmc Xiądz Antoni Kruszewski kanonik katedralny wileński, auditor Jaśnie Oświeconego Xiążęcia Jmci Biskupa Wileńskiego Sądów Zadwornych, utrzymuje na miejscu swoim w plebanii widzkiej przy kościele Jmc Xdza Jana Wiercieńskiego z powiatu wiłkomierskiego, z parafii troupieńskiej, który liczy sobie lat 45. Mieszka w Widzach rok trzeci, wyświęcony w roku 1764 w sobotę przed Świętą Trójcą. Święcił się na prowizyą WJmc Xdza Antoniego Bukatego Kanclerza Wileńskiego do Radoszkowicz. Edukował się w seminarium dawnym diecezjalnym wileńskim. Do mówienia kazań, nauk i całej posługi parafialnej dość jest zdatny. Bierze kapitulacyi złł 1000 i okcydensa kościelne jakie być mogą. Z tej kapitulacyi chowa do pomocy ustawicznego Xiędza komendarza karmelitę bosego z Poszemienia, któremu od siebie płaci kapitulacji rocznej do klasztoru złł 300 i za dwie msze obligacyjne co tydzień odprawowane osobno płaci (…) 100”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 45.
Wołosowski Konstanty, rotmistrz brasławski (1764-1789), komisarz brasławskiej Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej w 1790 r. Hedemann Rotmistrzewicz Księstwa Inflantskiego, syn Joanny z Kassianowiczów i Józefa Wołosowskiego, rotmistrza inflanckiego (nie żył już w 1769 r.), starosta niegrodowy krasnowski. Lustracja 1789, IAM, s. 372, CAH Mińsk F. 1747, op.1, dz.13, k.17
Wyrwicz Franciszek żonaty z Teresą z Zasztowtów (1742), mieli syna Stanisława
wojskiego inflanckiego(1778)
Wyrwicz Karol ks., ur. w 1717 r. na Żmudzi, od 1734 r. jezuita. Nauczyciel w kolegiach jezuickich. Wychowawca Józefa Hylzena z którym podróżował po Europie. Po kasacie jezuitów w 1773 r. został proboszczem par. św. Andrzeja w Warszawie. Od 1778 do 1780 byl plebanem dryświadzkim, a od 1780 r. opatem hebdowskim, zm. 1793. Encyklopedia jezuitów
Wyrwicz Wasilewicz Stanisław, wojski inflancki, właściciel dworu Wojsbuny
Wyrwicz Teofil ks., proboszcz dryświadzki, „ Jmc Xiądz Teofil Wyrwicz z pttu brasławskiego lat 29 mający. Possyduje tę plebanię od roku 1780. W tymże roku wyświęcony na prowizyą WJmcX Karola Wyrwicza opata hebdowskiego. Edukował się w Seminarium Warszawskim u Sgo Krzyża. Prócz tego, beneficium żadnego innego nie ma, i w urzędzie inszym nie zostaje. Prezentowany na tę plebanię od Najjaśniejszego Króla Jmc i takowa prezenta nie była kwestyonowana. Wikaryusza utrzymuje jednego rocznie zakonu Sgo Dominika, który ma ustąpione sobie akcydensa minoris stola, oprócz tego płaci złł 200 do Konwentu Druyskiego”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 253.
Wyrwicz Tomasz, s. Jerzego wraz z braćmi opłacał intratę z dóbr Kwidziszek
Lustracja 1789, k.17
Zabłocki Sawicz Andrzej, rotmistrz pow. oszmiańskiego. 1765-67 sędzia gr. oszm. 1768-92 pisarz sąd. 1780-90 podczaszy oszmiański. Żonaty z Marią Angelą Okuszkówną (zm. 1744/45). 4 IX 1780 r. mianowany podczaszym oszmiańskim. (Spisy) W 1789 r. został wybrany do komisji na pow. oszmiański dla zbierania ofiar dobrowolnych w Koronie i WKL (Jankowski, cz. II, s. 227) W Wizytacji dekanatu brasławskiego 1782-1783 występuje jako starosta (niegrodowy) miadziuński.
Zabłocki Stanisław, rzekomy strukczaszy oszmiański. Żonaty z Konstancją. IAM, s.
21.
Zaborowski Hipolit ks., proboszcz unickiej par. Spassa w Drui. Jego zięciami byli: ks.
Jan Adamowicz oraz ks. Grzegorz Murawski. CAH Wilno F. S.A. 15413, k. 1009-1020.
Zahorski (Zachorski) Chost Antoni h. Lubicz, mostowniczy brasławski (1746-65), sędzia ziemski brasławski (1765-85). Według autorów Spisów w 1793 roku ożenił się z Różą Salmonowiczówną. Jest to najprawdopodobniej omyłka, gdyż A.Z. sędzia ziemski brasławski był żonaty z Różą z Korsaków. Przypuszczalnie było to drugie małżeństwo
A. Zahorskiego (może rozwód?). W wizytacji parafii kowieńskiej z 1782 r. wzmiankowana jest Bogumiła Zahorska, mostowniczyna brasławska, która w 1780 r. uczyniła fundusz na jeden z ołtarzy w kościele parafialnym w Kownie. Fundusz był lokowany na dobrach Sworzany w pow. wiłkomirskim należących do jej syna Ludwika Zahorskiego, oraz na kamiennicy w Wilnie. Wizytacja dekanatu kowieńskiego 1782 r. ,
s. 8
W zestawieniach urzędników występuje również Antoni Zahorski rotmistrz, strukczaszy brasławski. Występuje tu nieścisłość, gdyż w 1787 roku strukczaszowie brasławscy Antoni i Róża z Salmonowiczów Zahorscy sprzedają majątek Rudawa i Piewce Mateuszowi i Franciszce Dąbrowom CAH Wilno F. S.A. 15419, k.487.
W dokumentach sądowych brasławskich z 1785 roku znajduje się dowód intromisji od Antoniego i Róży z Korsaków Zahorskich ex-sędziów brasławskich na majętność Rudawa i Piewce na osobę Antoniego Zahorskiego, rotmistrza brasławskiego. CAH Wilno F. S.A. 15417, k. 184.
Zahorski Tadeusz, rotmistrz brasławski, żonaty z Konstancją z Dawidsonów. CAH
Wilno F. S.A. 15425 k.25
Zieńkowicz Tomasz h. Siostrzeniec, prałat Kapituły Wileńskiej, wszedł do Kapituły w
1741 roku jako kanonik, następnie był kustoszem i dziekanem. W 1755 nominowany
sufraganem białoruskim. W 1763 został mianowany sufraganem wileńskim którym był nim do 1782 roku. Był bliskim krewnym biskupa wileńskiego Michała Zieńkowicza (1730-1762). Umarł w 1790 roku w wieku 80 lat. Biskupstwo wileńskie
Żaba Kościesza Antoni, ur. 1710. Żonaty z Joanną Mirską, łowczanką brasławską. Od 1752 r. łowczy brasławski, z którego zrezygnował na rzecz syna Józefa w 1777 r. W 1775 r. dzierżawił Drujkę i Obabie. Zmarł 24 X 1792 r. Miał synów: Mikołaja, (od 1788
r. pisarza grodz. brasł.), Józefa, łowczego brasł., Felicjana łowczego woj. smoleń.,
Piotra. Spisy,t. I, Hedemann, Złota księga
Żaba Kościesza Franciszek, pleban pohoski od 1784 r. W roku 1783 wizytator dekanatu brasławskiego pisał: „Plebana aktualnego po zejści Śp. X. Pieślaka przy tym kościele nie ma. Xdz Kontowtt podproboszcz brasławski ab officio do czasu teraz officiosam commendam utrzymuje, póki Xdz. Eberlin nominowany pleban nie przybędzie”. Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 308. W Raportach o dekanatach zaznaczone jest, że parafię posyduje od jednego roku. CAH Wilno, F. S.A. 694, op. 1, nr 59, k.19.
Żaba Kościesza Józef, ur. 1751. Syn Antoniego, łowczego brasławskiego i Joanny Mirskiej, łowczanki brasławskiej. Od 20 IX 1773 r. łowczy brasławski. Zmarł po 1809 roku jako podkomorzy brasławski Spisy, t. I. CAH Wilno F. S.A. 15413, k. 1016. Niesiecki
Żaba Kościesza Tadeusz, podkomorzy wileński, 23 XI 1776 mianowany kasztelanem połockim a 11 XII 1784 został mianowany wojewodą połockim. Niesiecki Żonaty z Ludwiką Kiełpsz, córką Jerzego, podczaszego wiłkomirskiego i Zofii Zenowiczówny. Uruski
Żwagin Piotr ks. kanonik regularny od pokuty, proboszcz smołwieński „z kapituły zakonnej naznaczony z Xięstwa Żmudzkiego, ma przy sobie do pomocy drugiego xiędza, zdatnego do pełnienia prac i obowiązków parafialnych, od zwierzchności wyznaczonego” Wizytacja dekanatu brasławskiego 1782-1783, s. 241 W Raportach o dekanatach występuje pod nazwiskiem ks. Piotr Wangin, lat 60, posesja parafii od lat 19. CAH Wilno, F. S.A. 694, op. 1, nr 59, k.19.
Żynko (Zenka) Feliks, strażnik brasławski od 30 III 1772 r. Żonaty z Julianną Zabłocką zm. przed 5 VII 1785 r. Niesiecki, Spisy
-----
Bibliografia:
1. Źródła rękopiśmienne:
Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie (AGAD w Warszawie) Archiwum Radziwiłłowskie (AR)
Dz. II: Dokumenty historyczne Sygn. 698, 6911, 6913,
VIII: Akta dotyczące duchowieństwa
Sygn. 32, 75, 455,
XXV: Inwentarze dóbr radziwiłłowskich
Sygn. M 11731, M 11732, M 11733, M 11734, M11735, M11736,
M 12325, M 12326, M 12327, M12328
Sumariusz Metryki Litewskiej t. IV, V, VII, Polonica, Metryka Litewska:
F. 389: nr 111, 113, 114, 122, 125, 126, 128, 129, 130, 131, 132, 134, 584,
Archiwum Państwowe w Lublinie
Zespół: Chełmski Grekokatolicki Konstystorz
Wizytacja diecezji Polsko-Połockiej, nr 143 Centralne Archiwum Historyczne w Mińsku (CAH w Mińsku)
Trybunał Skarbowy Litewski
F. 1703 op. 1, nr 1; nr 2; nr 3; nr 4; nr 5; nr 6;
Sąd ziemski brasławski
F. 1747 op. 1, nr 1; nr 2; nr 3; nr 4; nr 6; nr 7; nr 8; nr 11; nr 13; nr 36; nr
37;
Podkomorski brasławski sąd
F. 1836 op. 1, nr 1; nr 2; nr 3; nr 4
Biblioteka Akademii Nauk w Wilnie (BAN w Wilnie)
Kapituła Wileńska
F43-471, 475, 476, 498, 506, 509, 511
Biblioteka Uniwersytetu Wileńskiego w Wilnie (BUW w Wilnie)
F 4 – A1789; A2567; A2648; A2649; A2699; A2759; A2772; A2835; A2888; A2827; A2904
F. 57 – B53/44
Litewskie Państwowe Archiwum Historyczne w Wilnie (LPAH w Wilnie)
Główny Trybunał Litewski
F. 8, op. 4, dz. 181
Komisja Skarbowa Wielkiego Księstwa Litewskiego
F. 11 op. 1, nr 646, nr 627, nr 1587;
F. 11 op. 2, nr 11
Kapituła Wileńska
F.694, op. 1 nr 43, nr 59, nr 3379
Sąd ziemski brasławski
S.A. 13926, 15405, 15407, 15412, 15413, 15416, 15417, 15418, 15419,
15421, 15425, 15427, 15428, 15431,
Materiały genealogiczne
F. 391, op. 9, nr 2415
Źródła drukowane:
Akty izdavajemyje Vilenskoju Archeografičeskoju Komissieju dla rozbora drewnych aktow, t, 33, Wilno 1908
Akty izdavajemyje Vilenskoju Archeografičeskoju Komissieju dla rozbora drewnych
aktow, t, 35, Wilno 1910
Akty izdavajemyje Vilenskoju Archeografičeskoju Komissieju dla rozbora drewnych
aktow, t, 38, Wilno 1914
Breslaujos dekanato vizitacija 1782-1783 m., Vilnius 2008
Kalendarz Wileński 1770, 1780, 1784
Kaunos dekanato vizitacija 1782 m., Vilnius 2001
Kodeks Dyplomatyczny Katedry Wileńskiej, Kraków 1932-1948, t. I Kościół Katolicki na Podlasiu, t. 2, Boćki. Zbiór dokumentów erekcyjnych i funduszowych, oprac. Józef Maroszek, Białystok 1999
Lietuvos Metrika, Knyga nr 51 (1566-1570), Vilnius 2000
Opisy parafii dekanatu knyszyńskiego z roku 1784, opr. W.Wernerowa, w: Studia Podlaskie, t.1, Białystok 1990
Pabaisko dekanato vizitacija 1782-1784 m., Vilnius 2010
Przyszłość kultury Polaków na Kresach, t. 2, Kraj rodzinny matki mej, pod red. Józefa
Maroszka, Białystok-Drohiczyn 2000
Ukmerges dekanato vizitacija 1784 m., Vilnius 2009
Inwentarze:
Indeks alfabetyczny miejscowości Dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, cz. I A-K (Abakanowicze-Kujany), Wilno 1929
Opisanie Rukopisnogo Otdielenia Vilenskoj Publicznoj Biblioteki, t. III, Vilno 1898, Opisanie dokumentov Archiva Zapadnorusskich Uniatskich Mitropolitov 1701-1839, t. II, Sankt Petersburg 1907
Herbarze i spisy urzędników:
Boniecki Adam, Herbarz Polski, Warszawa 1899-1913, t. I-XVI Niesiecki Kasper, Herbarz Polski, Lipsk 1839- 1846, t. I-X
Uruski Seweryn, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. I-XV Urzędnicy inflanccy XVI-XVIII wiek. Spisy, oprac. K. Mikulski, A. Rachuba, Kórnik 1994
Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy.
T. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, oprac.H. Lulewicz, A. Rachuba i in. Warszawa 2004
T. II: Województwo trockie XIV-XVIII wiek, oprac.H. Lulewicz, A. Rachuba i in., Warszawa 2006
T. IV: Ziemia smoleńska i województwo smoleńskie, XIV-XVIII wiek, oprac.H. Lulewicz, A. Rachuba i in., Warszawa 2003
Wolff Józef, Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386-1795, Kraków 1885
Żychliński Teodor, Złota księga szlachty polskiej, R. 1-7, Warszawa 1879-1885
