Öčîëęîâńęčĺ

Äë˙ íŕ÷ŕëŕ ńěîňđčňĺ ĐČÁ
http://www.runivers.ru/lib/book7652/428350/
ň.33
Ďîňîě, ńîîđĺíňčđóĺňĺńü

Ńěîňđčě â ďîčńęĺ Ăóăëŕ

Ăĺíĺŕëîăč˙ Öčîëęîâńęčő, ńîńňŕâëĺííŕ˙ ďîëüńęčěč ďđĺäńňŕâčňĺë˙ěč đîäŕ
www.ciolkowski.pl/liniaŔ.htm



Linia A. Ciołkowscy z przydomkiem Wosek z Ciołkowa Wielkiego

A. Andrzej. W 1540 roku nosił nazwisko Sękowski. Był dziedzicem w Ciołkowie Wielkim i Małym. Był, jak się zdaje, żonaty z Elżbietą, córką Wojciecha Jaroszewskiego, syna Jana. W 1542 roku występował jako krewny Wawrzyńca Woska z Woźnik. Zmarł przed 1547 rokiem. Pozostawił córkę Aa. Zofię, w 1550 roku żonę Jakuba, syna Stanisława Trębińskiego, i Ab. Elżbietę, w 1550 roku żonę Wojciecha Jaroszewskiego, syna Jana, oraz synów: A1. Jana, A2. Piotra i A3. Jakuba.

A1. Jan. W 1545 roku otrzymał, wraz z braćmi, od ojca 1,5 lana w Ciołkowie Wielkim. W 1550 roku, wraz z braćmi, podzielił dobra po ojcu w Ciołkowie Wielkim.

A2. Piotr. Nazywany był Łatko. W 1545 roku otrzymał, wraz z braćmi, od ojca 1,5 łana w Ciołkowie Wielkim. W 1546 roku Piotr zeznał dług u kuzyna Adama, syna Jana. W 1547 roku zastawił części w Ciołkowie Małym kuzynowi Adamowi. W 1548 roku zeznał dług u Stanisława Kośmy Ciecierskiego. W 1550 roku wraz z braćmi podzielił dobra po ojcu w Ciołkowie Wielkim. W 1551 roku Piotr zeznał dług na Ciołkowie Wielkim u Wojciecha Jaroszewskiego, syna Jana. W 1553 roku Piotr zapisał posag żonie Katarzynie, córce Andrzeja Byczka z Woźnik. W 1559 roku Piotr zeznał dług u Doroty, żony Jana Otolskiego z Otolina. W 1560 roku Piotr zapisał dożywocie z drugą żoną Jadwigą, córką Jarnułta z Mlic. W 1567 roku Piotr zeznał dług na Ciołkowie Wielkim u Stanisława Otolskiego, a w 1569 roku u brata rodzonego Jakuba, który mu zastawił 1/2 łana w Ciołkowie Wielkim. W 1569 roku trzecią żoną Piotra była Dorota Borzewska z Cieślina, wdowa po Andrzeju Grabowskim. W 1571 roku Piotr zastawił swoje części w Ciołkowie Wielkim bratu Jakubowi, Piotrowi zaś zapisał Jakub części w Woźnikach. Zmarł przed 1584 rokiem. Pozostawił córki: A2a. Dorotę, w 1574 roku żonę Zygmunta Chudzyńskiego, syna Stanisława, A2b. Reginę i A2c. Annę oraz synów A21. Wojciecha i 22. Andrzeja.

A21. Wojciech. W 1583 roku, wraz z rodzeństwem, z którym odziedziczył dobra w Ciołkowie i Woźnikach, procesował się z synami Stefana Smarzewskiego. W 1643 roku żoną Wojciecha była Helena Miszewska, Marianna zaś żona Grzegorza Suskiego odstąpiła Wojciechowi swoje dobra. Zapewne synem tego Wojciecha był A211. Stanisław.

A211. Stanisław. W 1639 roku odstąpili Stanisławowi części w Nieździnie Arciszewie i Duplicach Marcin, podsędek ziemi wyszogrodzkiej, i Krzysztof Zaborowski, syn Leonarda.

A22. Andrzej. W 1583 roku, wraz z rodzeństwem, z którym odziedziczył dobra w Ciołkowie i Woźnikach, procesował się z synami Stefana Smarzewskiego. W 1584 roku Andrzej zapisał posag żony Doroty, córki Pawła Miłodroskiego. Andrzej zmarł przed 1626 rokiem. Z drugiej żony, Anny Rakowskiej, pozostawił córkę A22a. Eufrozynę w 1626 roku żonę Baltazara Leszczyńskiego. Być może tego Andrzeja żoną była też w 1597 roku Zofia Łąkocka.

A3. Jakub. W 1545 roku otrzymał, wraz z braćmi, od ojca 1,5 łana w Ciołkowie Wielkim. W 1548 roku był żonaty z Małgorzatą N, a do jego części w Woźnikach wprowadzony został Jan Byczkowicz Woźnicki. W 1550 roku, wraz z braćmi, podzielił dobra po ojcu w Ciołkowie Wielkim. W 1563 roku u Jakuba zeznał dług Mikołaj Janczewski, syn Andrzeja, w 1564 roku Barbara Słomkowska, wdowa po Stanisławie Osieckim, a w 1569 roku brat Piotr i zastawił mu 1/2 łana w Ciołkowie Wielkim. W 1571 roku Jakubowi zastawił swoje części w Ciołkowie Wielkim brat Piotr, Jakub zaś zapisał w 1574 roku Piotrowi części w Woźnikach. Również w 1574 roku u Jakuba zenał dług Jakuh Trąbiński, syn Jakuba, a w 1576 roku Andrzej Śniegocki, syn Wojciecha. W 1576 roku Jakub był wdowcem po Zofii Janczewskiej; ustanowił opiekunów nad jej dziećmi i zapisał córkom po 120 kop groszy posagu. W 1583 roku Jakub zastawił części w Ciołkowie Wielkim żonie Zofii, córce Stanisława Krajewskiego. W 1588 roku odstąpił synom Adamowi i Janowi ruchomości i nieruchomości w Ciołkowie. Jakub zmarł przed 1594'rokiem. Z pierwszej żony pozostawił córki: A3a. Dorotę, A3b. Annę, w 1581 roku wdowę po Wawrzyńcu Bombalickim, w 1584 roku 2-0 voto żonę Marcina Smolińskiego, 3-o voto w 1597 roku żonę Stanisława Ostrowskiego, A3c. Jadwigę, w 1588 roku żonę Jakuba Woźnickiego, syna Wszebora, A3d. Elżbietę i A3e. Katarzynę, oraz syna A31. Adama. Ponadto zapewne z l żony pozostawił córkę A3f. Zofię, w 1576 roku żonę Stanisława Leszczyńskiego, syna Mikołaja, w 1594 roku 2-o voto żonę Stanisława Dziwanowskiego, syna Mikołaja, a także synów: A32, Andrzeja, A33. Jana i A34. Mateusza.

A31. Adam. W 1588 roku, wraz z bratem Janem, otrzymał od ojca ruchomości i nieruchomości w Ciołkowie. W 1594 roku asystował siostrze Zofii Dziwanowskiej. W 1597 roku do dóbr Adama z braćmi Janem i Mateuszem w Ciołkowie Wielkim, wprowadzony został brat Andrzej. W 1598 roku Adamowi wydzierżawił części w Ciołkowie brat Jan, a w 1599 roku bracia podzielili się ojcowizną. W 1601 roku Adam zapisał posag żonie Zofii, córce Jana Ślepkowskiego. W 1608 roku do dóbr Adama w Ciołkowie wprowadzona została Ewa Chudzyńska, wdowa po Jakubie Jaroszewskim, a w 1612 roku Tomasz Jaroszewski. W 1614 roku do dóbr Adama w Ciołkowie wprowadzony został Jakub Woźnicki, syn Wszebora. W tym samym roku Adam zastawił części w Ciołkowie Wielkim Zygmuntowi Śniegockiemu, synowi Pawła. Ten Zygmunt wprowadzony został do dóbr Adama w 1615 roku. Zapewne żoną tego Adama była w 1630 roku Jadwiga, córka Andrzeja Mioduskiego.

A32. Andrzej. Andrzejowi odstąpiła części w Woźnikach siostra Anna Bombalicka. W 1597 roku Andrzej wprowadzony został do dóbr swych braci Adama, Jana i Mateusza w Ciołkowie Wielkim. W 1589 roku Andrzej zastawił części w Woźnikach Jakubowi Woźnickiemu, synowi Wszebora. W 1588 roku Andrzej w imieniu ojca zapisał posag siostrze Jadwidze WoźnicMej. W 1602 roku Andrzej odstąpił
część swoich dóbr w Ciołkowie i Woźnikach żonie Zofii Łąchockiej z powiatu inowrocławskiego.

A33. Jan. W 1588 roku, wraz z bratem Adamem, otrzymał od ojca ruchomości i nieruchomości w Ciołkowie. W 1597 roku do dóbr Jana z braćmi Adamem i Mateuszem w Ciołkowie Wielkim wprowadzony został brat Andrzej. W 1598 roku Jan wydzierżawił części w Ciołkowie bratu Adamowi, a w 1599 roku bracia podzielili się ojcowizną. W 1607 roku do dóbr Jana w Ciołkowie wprowadzony został Jakub Jaroszewski, syn Jakuba. W 1610 roku Jan był żonaty z Dorotą Leszczyńską Krzeczkówną, a do jego dóbr w Ciołkowie wprowadzony został Jan Żukowski, syn Macieja, i Zygmunt Śniegocki. W 1627 roku do dóbr Jana wprowadzony został poddany z Ciołkowa kanonika X. Jana Mikołajczewskiego, który pokwitował Jana z ran. W 1631 roku do dóbr Jana i jego syna Jakuba w Ciołkowie Wielkim wprowadzony został Jakub Winnicki, syn Jerzego, Jan zmarł przed 1661 rokiem. Pozostawił syna A331. Jakuba.

A331. Jakub. W 1631 roku, wraz z ojcem, był dziedzicem dóbr w Ciołkowie Wielkim, do których wprowadzony został Jakub Winnicki, syn Jerzego. W 1645 roku Jakubowi przekazał pieniądze Walenty Nadratowski z żoną. W 1661 roku Jakub przekazał dobra w Ciołkowie synowi Wawrzyńcowi. Pozostawił syna Wawrzyńca.

A331 1. Wawrzyniec. W 1661 roku Wawrzyńcowi przekazał ojciec dobra w Ciołkowie. W 1661 roku Wawrzyniec odstąpił części w Łuniewie nieletniemu Jakubowi Łuniewskiemu, synowi Stanisława.

A34. Mateusz. W 1597 roku do dóbr Mateusza z braćmi Adamem i Janem w Ciołkowie Wielkim wprowadzony został brat Andrzej.

B112 Marcin. W 1605 roku Marcina pokwitował brat Paweł. W 1608 roku Jadwiga Węgrzynowską, żona Stanisława Męczyńskiego odstąpiła Marcinowi działy w Arciszewie. W 1611 roku Paweł Garwarski, starosta wyszogrodzki, odstąpił Marcinowi dobra w Małoszewie. W 1612 roku Zofia Cybulska, żona Jana Pętkowskiego, zastawiła Marcinowi części w Cybulinie. W tym samym roku u Marcina zeznał dług brat Pawel W 1613 roku Marcin wprowadzony został do dóbr Jakuba Brzeskiego, syna Aleksego, w Brześciu i zeznał dług u X. Adama Kuczborskiego proboszcza w Orszymowie. W 1613 roku Marcin wprowadzony został do dóbr Wojciecha Zdziarskiego, syna Erazma, w Zdziarze. W 1616 roku Marcin był podsędkiem wyszogrodzkim. W tym samym roku Marcinowi odstąpił Kasper Gałecki, syn Aleksandra, części w Woli Gałeckiej. W 1618 roku Marcin zeznał dług u Mateusza Pilichowskiego. W 1620 roku Katarzyna Węgrzynowską, wdowa po Janie Grabowskim, zastawiła Marcinowi części w Węgrzynowie, a Piotr Nieździński, syn Andrzeja, przekazał Marcinowi należności u Andrzeja Nieździńskiego. W 1625 roku nastąpiły pomiary dóbr Marcina z granicznymi dobrami Pilichowskich w Pilichowie, Pilichówku i Główniewie. W 1628 roku Marcjan Szawłowski, a w 1634 roku Paweł Worowski zastawfli Marcinowi poddanych z Pilichowa. W 1636 roku Marianna Pilichowska, żona Lamberta Grota, odstąpiła Marcinowi dobra w Pilichowie, Pilichówku i Głowninie. W 1639 roku Marcin zapisał dożywocie żonie Helenie Jeżewskiej z Kuchar. W 1642 roku Marcin zawarł ugodę z X. Adamem Kuczborskim plebanem w Bulkowie. Marcin zmarł przed 1658 rokiem. Pozostawił córki: B112a. Elżbietę, w 1639 roku żonę Stanisława Gierzyńskiego, syna Adama, B112b Jadwigę, w 1661 roku żonę Wojciecha Szawłowskiwego, w 1675 roku żonę Piotra Szawlowskiego, B112c. Mariannę, w 1669 roku żonę Jana Dzierżanowskiego i B112 d. Annę, w 1675 roku żonę Pawła Pomianowskiego, oraz syna B112 1. Macieja.

B112 1. X. Maciej. W 1669 roku był zakonnikiem pod imieniem zakonnym Klemensa i przekazał swoje sumy na Pilichowie, Worowicach i Mysłakowie Wiktorowi Bromirskiemu, synowi Marcjana.

B113. Stanisław. W 1632 roku Stanisław nabył 1/2 lana w Ciołkowie, wraz z poddany¬mi, za 200 florenów od Jakuba i Wojciecha Woźnickich. W 1634 roku Maciej był żonaty z Elżbietą, córką Rosłana Rościszewskiego. W 1636 roku pokwitował jej brata Zygmunta. W 1640 roku Macieja pokwitowali bracia żony Jan i Franciszek Rościszewscy. W 1641 roku Maciej ożenił się powtórnie z Agnieszką Slepkowską. W 1646 roku Maciejowi wydzierżawił Adam Ślepkowski z matką dobra w Ślepkowie. Zapewne ten Stanisław zapisał w 1661 roku dożywocie z żoną Marianną Grodzką. Maciej zmarł przed 1662 rokiem. Pozostawił synów B113 1. Jana i B113 2. Stanisława. Wdowa wyszła powtórnie za Wojciecha Wolińskiego.

B113 1. Jan. W 1669 roku Janowi odstąpił części w Nieździnie Adrian, syn Piotra.

B113 2. Stanisław. W 1670 roku Stanisław ożenił się z Agnieszką, córką Wojciecha Nakwaskiego.

B12. Cherubin. W 1568 roku u Cherubina zeznał dług brat Stanisław. W 1572 roku, wraz z bratem Stanisławem, asystował Annie Sierpskiej, wdowie po Mikołaju Zarębie. W 1574 roku podzielił z braćmi dobra po ojcu w Ciołkowie. Był żonaty z Dorotą Nieździńską. W 1600 roku zastawił części w Ciołkowie synowi Wojciechowi. Pozostawił syna B121. Wojciecha.

B121. Wojciech. W 1600 roku był żonaty z Justyną Miszewską, ojciec zaś zostawił mu części w Ciołkowie. W 1611 roku był dziedzicem w Ciołkowie. W 1613 roku Jakub Łosowski, syn Marcina, z żoną odstąpił Wojciechowi dobra w Brodach. W 1615 roku Jan Lasocki odstąpił Wojciechowi części w Babach. W 1616 zapisał żonie dożywocie. W 1621 roku Wojciech zawarł ugodę z Feliksem Główczyńskim, synem Feliksa. W 1622 roku był dziedzicem w Nieździnie i Brodach i zapisał posag córce Annie. Wojciech zmarł przed 1630 rokiem. Pozostawił córkę B121a. Annę, w 1622 roku żonę Feliksa Główczyńskiego, syna Feliksa, oraz syna B121 1. Stanisława.

B121 113. Franciszek. W 1710 roku Tomasz Kroczewski, syn Szymona, pokwitował Franciszka z matką i rodzeństwem z długu na Brodach Małych, oni zaś zastawili te dobra Stanisławowi Łosowskiemu z żoną. W 1711 roku matka odstąpiła Franciszkowi z braćmi swoje dożywocie. W 1713 roku, wraz z braćmi rodzonymi i stryjecznymi, synami Wacława, odstąpił dobra po dziadku Stanisławie w Sąchocinie Marcjannie Satkowskiej, żonie Mikołaja Gniewkowskiego. W 1720 roku Franciszek odstąpił dobra w Nieździnie i Brodach Małych Adamowi Sobolewskiemu. W 1717 roku, wraz z braćmi Antonim i Wiktorem, zawarł ugodę z Adamem Sobolewskim dotyczącą podziału dóbr w Nieździnie i Brodach Małych. W 1722 roku Franciszek zeznał dług u Franciszka Koźlarzewskiego, syna Franciszka. Był żonaty z Anną, córką Jana Zawistowskiego, wdową po Jakubie Chawłowskim. Zmarł przed 1728 rokiem, a wdowa wyszła 3-o voto za Pawła Głazowskiego, syna Jakuba.

B121 114. Wiktor. W 1710 roku Tomasz Kroczewski, syn Szymona, pokwitował Wiktora z matką i rodzeństwem z długu na Brodach Małych, oni zaś zastawili te dobra Stanisła¬wowi Łosowskiemu z żoną. W 1711 roku matka odstąpiła Wiktorowi z braćmi swoje doży¬wocie. W 1713 roku, wraz z braćmi rodzonymi i stryjecznymi, synami Wacława, odstąpił dobra po dziadku Stanisławie w Sąchocinie Marcjannie Satkowskiej, żonie Mikołaja Gniewkowskiego. W 1717 roku, wraz z braćmi Franciszkiem i Antonim, zawarł ugodę z Adamem Sobolewskim dotyczącą podziału dóbr w Nieździnie i Brodach Małych. W 1720 roku Wiktor pokwitował Adama Sobolewskiego, któremu Wiktor odstąpił w 1719 roku do¬bra w Nieździnie i Brodach Małych.

B121 115. Wojciech. W 1710 roku Tomasz Kroczewski, syn Szymona, pokwitował Wojciecha z matką i rodzeństwem z długu na Brodach Małych, oni zaś zastawili te dobra Stanisławowi Łosowskiemu z żoną. W 1713 roku, wraz z braćmi rodzonymi i stryjecznymi, synami Wacława, odstąpił dobra po dziadku Stanisławie w Sąchocinie Marcjannie Satkowskiej, żonie Mikołaja Gniewkowskiego. W 1718 roku był żonaty z Anną, córką Piotra Sokolnickiego. W 1721 roku Wojciecha pokwitowała panna Elżbieta, córka Stanisława Ostrzykowskiego. Zmarł przed 1731 rokiem. Pozostawił nieletnie córki: B121 115a. Teresę, B121 115b. Ludwikę, B121 115c. Magdalenę i B121 115d. Mariannę.

B12112. Wacław. W 1674 roku Wacław pokwitował Krzysztofa Chociszewskiego z żoną. Był wtedy żonaty z Katarzyną Orłowską. W tym samym roku Wacławowi z żoną zastawił Kanigowo Piotr Kanigowskł, syn Feliksa, Katarzyna Smolska zaś, żona Tomasza Małoklęskiego, zwolniła Wacława ze wspólnikami z banicji spowodowanej zaborem dóbr w Kanigowie. W 1675 roku Wacław pokwitował Piotra Kanigowskiego, który zwolnił ze sporów Tomasza Małoklęskiego. W 1676 roku Wacława pokwitował brat Jan. W 1677 roku Jan Szawłowski z Nadółk pokwitował Wacława, który odstąpił mu poddanego. W 1679 roku Wacław zapisał na Nieździnie i Brodach pieniądze zmarłej żony Katarzyny. W 1679 roku Wacławowi odstąpił Piotr Kanigowski, syn Feliksa, dobra w Kanigowie. W 1680 roku Wacław ożenił się powtórnie z Ewą Leszczyńską. W 1681 roku Wacława, nabywcę Kanigowa pokwitowali synowie Jana Małowieskiego z należności za dobra Borzym, którego byli posesorami. W 1687 roku rodzina zmarłego Jana Kanigowskiego odstąpiła Wacławowi swoje prawa do Kanigowa. W 1668 roku Adam Leszczyński, syn Jana, odstąpił zięciowi Wacławowi swój zastaw w Węgrzynowie. W 1688 roku Wacława pokwitowała Elżbieta Kanigowska, żona Kazimierza Wołowskiego. W 1694 roku Wacław był posesorem zastawnym Kanigowa i zwolnił z oskarżeń właściciela Piotra Kanigowskiego. Wacław zmarł przed 1697 rokiem. Pozostawił z pierwszej żony córkę B121 12a. Annę, w 1694 roku żonę Jana Wkrzeńskiego, syna Wojciecha, 2-o voto żonę Kazimierza Górskiego, 3-o voto w 1730 roku żonę Jakuba Dąbrowskiego syna Walentego, z drugiej żony zaś córki B121 12b. Agnieszkę, w 1696 roku żonę Kazimierza Smoszewskiego, syna Stanisława, i B121 12c. Rozalię, w 1721 roku wdowę po Zygmuncie Brodzkim, 2-o voto żonę Michała Zawodzkiego, syna Jakuba, oraz synów: B121 121. Antoniego, B121 122. Macieja i B121 123. Wacława.

B121 121. Antoni. W 1696 roku na rzecz Antoniego z matką i braćmi zrzekła się dóbr sio¬stra Agnieszka. W 1699 roku Antoni asystował siostrze Annie. W 1708 roku Antoni był żonaty z Ewą, córką Jana Przeciszewskiego, Wojciech Przeciszewski zaś, syn Mateusza, zeznał dług u Antoniego. W tym samym roku Rozalia, wdowa po Jakubie Przeciszewskim, przekazała Antoniemu sumy na Zarębinie. W 1712 roku Antoni z braćmi wydzierżawili Kanigowo Walentemu Malewskiemu, synowi Stefana. W 1713 roku, wraz z braćmi rodzonymi i stryjecznymi, synami Jana, odstąpił dobra po dziadku Stanisławie w Sąchoeinie Marcjannie Satkowskiej, żonie Mikołaja Gniewkowskiego. W tym samym roku Antoni z braćmi odstąpił poddanego z Kanigowa Wojciechowi Dzierżanowskiemu, synowi Macieja. W 1715 roku Antoni uwolnił z banicji X. kanonika czerwińskiego Kazimierza Przeciszewskiego, a w 1717 roku pokwitował z długu Wojciecha Przeciszewskiego, syna Mateusza. W 1719 roku Antoni zamienił z braćmi Maciejem i Wacławem dobra w Kanigowie na dobra w Nieździnie i Brodach Małych. W 1721 roku Antoniemu odstąpili dobra w Kanigowie bracia Maciej i Wacław. W 1721 roku Antoniemu z braćmi odstąpiła Anna, żona Józefa Grębeckiego, poddanego z Gradówka. W 1722 roku Antoni pokwitował z oskarżeń Walentego Kleniewskiego, wicepisarza ziemi zawkrzańskiej. W tym samym roku Antoni pokwitował Jacka Brodzkiego, syna Macieja. W 1722 roku Antoniego pokwitował z pieniędzy u Jacka Brodzkiego Herkulanus Szawelski, kanonik czerwiński, dług zaś u Antoniego potwierdziła Rozalia Suska, wdowa po Jakubie Przeciszewskim. W 1724 roku Antoni z braćmi jako dziedzice Kanigowa zawarli umowę z Wojciechem Dziwanowskim, synem Macieja. W 1725 roku Antoni przekazał Piotrowi Rościszewskiemu, synowi Wojciecha, sumy zapisane na Zarębinie. W 1725 roku Antoni pokwitował Cecylię Pląskowską, wdowę po Antonim Lasockim, z dziećmi. W 1725 roku u Antoniego zeznał dług Marcin Chamski, syn Andrzeja. W 1727 roku Antoniego pokwitował Marcin Kamiński z żoną. Antoni zmarł przed 1752 rokiem. Pozostawił synów B121 121 1 Jana i B121 121 2. Marcjana.

B121 121 1. Jan. W 1752 roku Jan pokwitował z oskarżeń Piotra Jeża, syna Stanisława. Zapewne ten Jan był żonaty z Marianną z Mierzyńskich i był dziedzicem w Winnicy. Pozostawił synów: B121 121 11. Mikołaja, B121 121 12. Franciszka, B121 121 13. Konstantego, B121121 14. Euzebiego, B121121 15. Stefana i B121 121 16. Feliksa.

B121 121 11. Mikołaj. W 1779 roku kupił część dóbr w Winnicy od Marianny Radzickiej, a w 1789 resztę dóbr od Marcina Winnickiego. Żonaty był z Marianną Jeżewską, siostrą Floriana. Zmarł przed 1815 rokiem. Pozostawił córkę B121 121 11a. Wiktorię, w 1815 roku żonę Marcelego Melera zamieszkałego w Lipnie, oraz syna B121 121 111. Dominika.
B121 121 111. Dominik. Urodził się w 1799 roku. W 1815 roku siostra Wiktoria zrzekła się na rzecz Dominika dóbr w Winnicy. W 1838 roku żoną Dominika była Pulcheria, córka Józefa Jarnowskiego, zmarła w 1866 roku. Dominik był radcą Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W 1839 roku nabył Winnicę (lit. C) od Jana Żurawskiego. Pozostawił córkę B121 121 Ula. Ewelinę urodzoną w 1824 roku, oraz syna B121 121 111 1. Władysława.

B121 121 111 1. Władysław. Urodził się w 1824 roku. W 1876 roku Władysław kupił dobra w Turzy Małej, wraz z częściami Winnicy i Zdziemborza od Franciszka Lipińskiego i sprzedał je w 1881 roku lekowi Ejbszycowi.

B121 121 12. Franciszek. Był pisarzem magazynów solnych w Wyszkowie.

B121 121 13. Konstanty.

B121 121 14. Euzebi. Pozostawił córki: B121 121 14a. Mariannę, B121 121 14b. Elżbietę, B121 121 14c. Justynę, B121 121 14d. Teodorę i B121 121 14e. Antoninę oraz syna B121 121 141. Ignacego.

B121 121 141. Ignacy.
B121 121 15. Stefan.
B121 121 16. Feliks.

B121 122 1. Józef. W 1746 roku ojciec odstąpił Józefowi z braćmi sumy po swojej siostrze Agnieszce Smoszewskiej. W 1746 roku Józef pokwitował ojca z dziedzictwa. W 1767 roku ojciec zapisał pieniądze Józefowi, który był wówczas dominikaninem.

B121 122 2. Franciszek. W 1746 roku ojciec odstąpił Franciszkowi z braćmi sumy po swojej siostrze Agnieszce Smoszewskiej. W 1750 roku Aleksander Wierzchowski, syn Krzysztofa, z rodzeństwem odstąpił Franciszkowi dobra Wierzchy. W 1754 roku Franciszka pokwitował brat Antoni z należności na Setropiach po ciotce Agnieszce. W 1759 roku Franciszek Nakwaski, podkomorzy wyszogrodzki, mianował Franciszka komornikiem granicznym i Franciszek złożył przysięgę. W 1767 roku ojciec przekazał Franciszkowi dobra w Nieździnie-Perkach, Wiłkanowku, Święcicach Papierowych i Nieździnie-Wyżgach, z których Franciszek miał spłacić brata Antoniego. W 1768 roku Franciszek zastawił X. Grzegorzowi Smoleńskiemu dobra w Karwowie, Franciszka zaś pokwitował Ludwik Zaborowski, syn Bartłomieja. W 1768 roku X. Grzegorz Smoleński odstąpił Franciszkowi Karwcwo. W l769 roku Franciszek był pisarzem grodzkim płockim i nabył dobra w Nieździnie-Perkach od Antoniego Falęckiego, syna Piotra. W 1772 roku Franciszek zapisał dożywocie z żoną Barbarą, córką Józefa Glinki, kuzyn Marcjan zaś odstąpił mu dobra w Szeligach Małych. W 1775 roku Franciszek nabył połowę dóbr w Smolsku od Marcina Droz-dowskiego, syna Antoniego. W tym samym roku Franciszkowi odstąpił poddanego z Przeradza Aleksander Dębski, syn Aleksandra, Teodor Kuczborski zaś, syn Franciszka, odstąpił Franciszkowi poddanego z Miszewa w ziemi zakroczymskiej. Również w 1775 roku Franciszek zeznał dług na Karwowie u kuzyna Marcjana, syna Antoniego. Franciszek został przed 1775 rokiem pisarzem ziemskim płockim. W 1776 roku Franciszek pokwitował wdowę po bracie Antonim, Mariannę z córką Czerlińską. W 1777 roku pokwitował go Jan Ośmiałowski, syn Michała. W 1780 roku Franciszek odstąpił z powrotem dobra w Szeligach Małych kuzynowi Marcjanowi, synowi Antoniego. W 1781 roku Franciszek zeznał dług na dobrach Perki. W 1786 roku zeznał na Karwowie dług u Klemensa Nakwaskiego, a także zeznał dług u Franciszka i Salomei Brzeskich znajdujących się pod jego opieką. W 1792 roku Franciszek był sędzią ziemiańskim płockim, Hipolit Mikorski zaś, syn Macieja, odstąpił mu części w Wilkanówku. Zmarł przed 1800 rokiem. Pozostawił synów: B121 122 21. Ignacego, B121 122 22. Jakuba, B121 122 23. Antoniego i B121 122 24. Józefa.

B121 122 21. Ignacy. W 1782 roku, wraz z ojcem, był dziedzicem w Karwowie. W 1800 roku otrzymał z działów rodzinnych dobra w Smólsku. W 1802 roku sprzedał Karwowo Szlacheckie Magdalenie Machcińskiej z mężem Józefem Modzelewskim. Był wtedy żonaty z Katarzyną, córką Adama Malewskiego. Zmarł przed 1835 rokiem. Pozostawił córkę Balbinę, żonę Jana Horuckiego ze Lwowa, która odziedziczyła dobra po ojcu.

B121 122 22. Jakub. W 1782 roku wraz z ojcem był dziedzicem w Karwowie. W 1802 roku sprzedał dobra w Nieździnie-Perkach Janowi-Bogumiłowi Milkemu.

B121 122 23. Antoni. W 1782 roku, wraz z ojcem, był dziedzicem w Karwowie.
B121 122 24. Józef.

B121 122 3. Antoni. W 1746 roku ojciec odstąpił Antoniemu z braćmi sumy po swojej siostrze Agnieszce Smoszewskiej. W 1754 roku Antoni pokwitował brata Franciszka z należności na Setropiach po ciotce Agnieszce. Za Antoniego wyszła w 1764 roku Marianna, córka Stanisława Jaroszewskiego, 1-0 voto wdowa po kupcu Mikołaju Czerlińskim. W 1765 roku Antoni był kapitanem piechoty JKMści, brat Franciszek zaś miał go spłacić z dóbr rodzinnych. Antoni nabył w 1769 roku dwór „Zaleszczyzna" na przedmieściu Gniezna. Zmarł przed 1776 rokiem. Być może synem tego Antoniego był B121122 31. Marcin.

B121 122 31. Marcin. W 1780 roku Marcinowi odstąpił Franciszek dobra w Szeligach Małych, które poprzednio od niego nabył.

B121 123. Wacław. W 1696 roku na rzecz Wacława z matką i braćmi zrzekła się dóbr siostra Agnieszka. W 1712 roku Wacław z braćmi wydzierżawili Kanigowo Walentemu Malewskiemu, synowi Stefana. W 1713 roku, wraz z braćmi rodzonymi i stryjecznymi, synami Jana, odstąpił dobra po dziadku Stanisławie w Sąchocinie. Marcjannie Satkowskiej, żonie Mikołaja Gniewkowskiego. W tym samym roku Wacław z braćmi odstąpił poddanego z Kanigowa Wojciechowi Dzierżanowskiemu, synowi Macieja. W 1719 roku Wacław z bratem Maciejem zamienił dobra w Nieździnie i Brodach Małych z bratem Antonim na dobra w Kanigowie. W 1719 roku Wacław był żonaty z Marianną, córką Pawła Pęskiego. W 1721 roku pokwitował z długu Antoniego-Jana Małowieskiego wicepisarza zakroczymskiego. W 1721 roku, wraz z bratem Maciejem, odstąpił dobra w Kanigowie bratu Antoniemu. W 1721 roku Wacławowi z braćmi odstąpiła Anna, żona Józefa Grębeckiego, poddanego z Gradówka. W 1722 roku Wacławowi odstąpił poddanego z Kobylej Woli Antoni Piotrkowski, syn Mateusza. W 1724 roku Wacław z braćmi, jako dziedzice Kanigowa, zawarli umowę z Wojciechem Dziwanowskim, synem Macieja. W 1727 roku Wacławowi zastawił Ciołkówko Stanisław Niszczycki, kasztelan raciążski, syn Pawła. W tym samym roku Wacław z żoną pokwitował z pieniędzy Antoniego Małowieskiego, podstarościego grodzkiego wyszogrodzkiego. W 1728 roku z Wacławem zawarł kontrakt dotyczący zastawu Nłeździny-Perków z Antonim-Janem Małowieskim, podstarościm wyszogrodzkim. W 1725 roku An-toni-Jan Małowieski zastawił Wacławowi dobra w Małej Wsi, Nieździnie i Wilkanówku. W 1743 roku Wacław był powtórnie żonaty z Marianną Dębską, a Marianna, wdowa po Stanisławie Niszczyckim, kasztelanie raciążskim, odstąpiła Wacławowi zastawione poprzednio Ciołkówko. W 1745 roku Wacław odstąpił poddanego z Ciołkówka Józefowi Dembowskiemu, łowczemu zawkrzańskiemu, synowi Floriana. W 1749 roku Wacław z bratankami Marcjanem, Janem i Franciszkiem pokwitował z wyprocesowanych pieniędzy Teresę,wdowę po Janie Jeżewskim, z synami. W 1755 roku Wacław zastawił Ciołkówko Piotrowi Kozłowskiemu synowi Mikołaja, Wacława zaś pokwitowali z długu na tych dobrach synowie Antoniego Miszewskiego. W 1762 roku Wacław odstąpił dobra w Ciołkówku synowi Wojciechowi. Wacław zmarł przed 1763 rokiem. Pozostawił z l żony córki B121 123a. Mariannę, w 1772 roku żonę Józefa Malińskiego, syna Fabiana, i B121 123b. Joannę, w 1781 roku żonę Antoniego-Wiktora Pomianowskiego, oraz syna B121 1231. Wojciecha.

B121 123 1. Wojciech. W 1762 roku ojciec odstąpił Wojciechowi dobra w Ciołkówku. W 1773 roku Wojciech odstąpił dobra w Ciołkówku Józefowi Kleniewskiemu synowi Marcelego. Zapewne ten Wojciech był w 1779 roku żonaty z Katarzyną córką Józefa Chełmickiego.

B13. Serafin. W 1568 roku u Serafina zeznał dług brat Stanisław. W 1574 roku podzielił z braćmi dobra po ojcu w Ciołkowie. W 1583 i w 1585 roku Serafinowi zastawił części w Ciołkowie brat Mikołaj. W 1583 roku Serafinowi sprzedał wieś Grąd Mikołaj Romocki, syn Jakuba. W 1584 roku Stanisław Romocki poniszczył Serafinowi znaki graniczne w Grądzie. Serafin zmarł przed 1595 rokiem. Pozostawił córkę B12a. Annę, w 1603 roku żonę Wojciecha Łopackiego, syna Pawła, oraz synów B131. Andrzeja i B132. Jakuba.

B131. Andrzej. W 1595 roku, wraz z bratem, pokwitował stryja Mikołaja. W 1614 roku Andrzejowi przekazał należności Wojciech Kosiński, syn Mikołaja z Kosin Starych. W 1632 roku Andrzej wprowadzony został do dóbr Łukasza Turskiego, syna Wojciecha w Turzy. W 1631 roku Tomasz Kłokocki, syn Walentego, zapisał Andrzejowi dożywocie na swoich dobrach w Grądzie. Andrzej występował jeszcze w 1646 roku.